มาทักทายขอรับกระพ้มมมม ^___^

ใช้ภาษาวััยรุ่นค่อดๆ เด๋วพ่อไม่ปลื้มนะจ๊ะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาชมค่ะ

"งานฉลองใหญ่ของลุงคือการจูงจักรยานไปนั่งกินข้าวผัดกระเพราที่ร้านตามสั่งริมบาทวิถีที่ปากซอยถัดไป นี่แหละฉลองใหญ่ตามแบบฉบับลุง...
ช่างเป็นปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จที่สมถะและน่ารักเสียจริง"

น่ารักจริงด้วยค่ะ ความสุขในใจของแต่ละคนมันไม่ได้หมายความถึงการทำอะไรให้ยิ่งใหญ่เกินไปมาก ๆ นะคะ แค่นี้ก็สุขแล้ว

มาทำความรู้จักค่ะ เคยซื้อหนังสือ "บันทึกถึงเธอ
เบียทริซ"มาค่ะ แล้วก็เห็นหนังสือเล่มใหม่ตามร้านหนังสือ ยังไมได้ซื้อมา แต่หยิบเปิด ๆ ดูเห็นว่ามีบล็อกด้วย เลยตามมาอ่านค่ะ

ถ้าคนเรารู้จักใช้เท่าที่พอมีเหลือจะใช้ได้โดยไม่เดือดร้อน ประมาณตนก็คงไม่มีคนเป็นหนี้เยอะอย่างปัจจุบัน

ลุงน่ารักดีเนอะ

ลุงแกมีความสุขแบบพอเพียงดีจริงๆ

จอยก็มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องดีๆ ที่อ้อยเอามาเล่าสู่กันฟังจ้ะ