หวัดดีค่ะคุณน้ำอ้อย
เมื่อวานไปลอยกระทงมารึป่าวเอ่ย
อ่านที่ชอบกวาดลานบ้าน ได้บรรยากาศสงบจริงๆ ค่ะ
ส่วนเอิงอยู่บ้านคนเดียวช่วงกลางวัน
ชอบทำความสะอาดโน่นนี่ไปเรื่อย เงียบดี สงบจิตใจ
แถมบ้านสะอาดไปด้วย อิอิอิอิ

น่้ำอ้อยจ๊ะ..
กวาดบ้านให้โล่งๆ จะได้มีพื้นที่เยอะๆ เยอะ
หนึ่งยังไม่ได้อ่านเล่มสองเลยอ่ะ
วันนั้นว่าจะไปงานหนังสือก็ติดธุระอีก

เคยอ่านที่เป็นฟอร์เวิล์ดเมล์ แต่ที่รวมเป็นเล่มยังไม่เคยอ่าน

เออ เจ๋งดีอ่ะ วาดเอง แ่ต่งเอง

อนุโมทนาบุญกับคุณนักเขียน และคุณรักแรกคลิกที่แนะนำ

หนังสือธรรมะด้วยนะ ^ ^

หมื่นตาเล่มล่าสุดนี่ยังไม่ได้ซื้อเลยค่ะ

โต๊ะจีนวันนั้น ไม่มีกะเพาะปลาน้ำแดงค่ะ
มีแต่หูฉลามน้ำแดงค่ะ อิ อิ

สวัสดีครับคุณอ้อย


เพิ่งได้จับคอม
หมิงหมิงเพิ่งหลับไปครับ

ขอบคุณสำหรับแนะนำหมื่นตาธรรมะสอง...

เล่มนี้ยังไม่ติดเบสต์ เซลเลอร์ที่สาขาใดเลย
อาจเพราะเพิ่งวางแผง
และอาจเพราะกระแสไม่ไ่ด้ดังเปรี้ยงปร้างเหมือนเล่ม 1

แต่ในส่วนที่คนทำงานรับผิดชอบ
ผมถือว่าเล่มนี้ผมพอใจในรูปแบบและเนื้อหาครับ
อย่างน้อยที่สุดเสียงสะท้อนที่ได้ยินมากขึ้นก็คือ
เล่มนี้อ่านง่ายกว่าเล่มแรกครับ 555

เล่มแรกมีเสียงท้วงติงว่าอ่านง่ายแต่เข้าใจยาก 555
นั่นเป็นเพระาผมตามใจตัวเองมาก
แต่เล่มสอง บรรณาธิการคือ หนุ่ย
ได้ทำงานอย่างเข้มข้นจริงๆ
ตอนไหนที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ
เขาก็ขอร้องให้ผมเขียนเนื้อหาอธิบายเพิ่มเติมทันที


อย่างเรื่องการกวาดลานบ้าน
ผมใช้เรื่องจริงของตัวเองมาเขียน
ทุกวันนี้พื้นที่ลานศาลตายาย (เจ้าที่เจ้าทาง) ที่บ้านผม
ก็ไม่ได้ใหญ่โตนะครับ
กว้างแค่ไม่กี่ตารางเมตร
แต่ทุกเช้าผมก็กวาดลานศาลตายายด้วยความสุขใจ

กวาดแล้วก็ไมไ่ด้คิดอะไร กวาดเพื่อกวาดจริงๆ...
เมือ่แรกเริ่มอาจจะคิดเหมือนกันว่ากวาดไปเพื่ออะไร
หลังๆไม่คิดแล้ว
กวาดเพื่อกวาดก็พอ
พรุ่งนี้ก็กวาดต่อ
ตายเมื่อไหร่ก็ไม่ต้องกวาด 555

มารอดูกันนะครับ
ว่าเล่มสามหมื่นตาจะยังชวนใครกวาดลานวัดต่อรึเปล่า 555

สวัสดียามเช้าครับคุณอ้อย

ขออนุญาตทำลิ้งค์บล้อกนี้ของคุณอ้อย
ไว้ที่บล็อกผมด้วย


ขอบคุณนะครับ

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่น้ำอ้อย

หนูคิดถึงจังเลยค่ะ

ไม่ได้แวะมาหาพี่ซะหลายวัน หนูนึกในใจว่าพี่คิดถึงหนูมั้ยน๊า อิอิ

ขอบคุณที่แวะไปหาหนูถึงบ้านนะคะ

มีความสุขมากๆค่ะ

สวัสดีค่ะทุกท่าน

เวลาที่ทำงานมีงานเยอะๆ หรือสิ่งรอบตัวยุ่งเหยิงมากๆ เรายังเคยคิดเลยว่า มีไม้กวาดทางมะพร้าวไหมนะ เราอยากออกไปกวาดสนามหญ้าในสวนหน้าตึกจัง...

เรื่องไม้กวาดนี่ ครั้งแรกที่เคยได้อ่านแนวคิดนี้จำไม่ได้ว่ามาจากท่านพุทธทาสหรือเปล่า

สำหรับตัวเองให้นั่งสมาธิอยู่เฉย ๆ ไม่ได้เหมือนกัน่ค่ะ คิดนู่นคิดนี่

แนวคิดไม้กวาดช่วยได้จริง ๆ ค่ะ โดยเฉพาะเวลามีหลายเรื่องสับสนในหัว

หรือว่าเวลาเครียด ๆ นี่ ทำความสะอาดห้องนอน ห้องน้ำ นี่ดีนักแล

เพราะท่าทางมันจะปัดกวาดขยะในใจไปพร้อม ๆ กัน

เวลาที่ป้าแอ๊ดทำความสะอาดห้องน้ำ
ทุกครั้งจะคิดและเตือนตัวเองไปด้วยว่า
ดูซิ ขนาดห้องน้ำ เรายังต้องทำความสะอาดทุกวัน
แล้วจิตใจกับความคิดของเราที่ผ่านความคิดต่างๆ นาๆ มาทั้งวันล่ะ
ต้องทำความสะอาดให้มากกว่าห้องน้ำเสียอีก ใช่ไหม

ไม่ได้ทำงานอย่างผ่านไปวันๆ เลยค่ะ

ถ้าถามผมนะครับ
ผมชอบงานเขียนเล่มหนึ่งมากกว่า
แต่ก็เข้าใจ บก. อยู่
เพราะเขาคิดแทนเด็กและคนที่ไม่มีพื้นฐานทางธรรมะมากพอ
อ่านแล้วจะงงน่ะครับ

โดยส่วนตัวผมชอบงานเขียนที่คุลมเคลือและ
พร้อมจะให้คนอ่านตีความเอาเอง

กับงานอีกแนวที่ชอบมากคือ เขียนให้คนอ่านงงมากถึงมากที่สุดไปเลย
อย่างการ์ตูนราฟาเอลหลายๆตอนนี่ก็ใช่เลยนะครับ

เขียนให้งง พองงมากๆ
จะมีสองแบบคือ อยากค้นหาคำตอบต่อ กับไม่อยากค้นแล้ว 5555

ถ้าค้นที่ชอบคิดต่อ
น่าจะได้อะไรดีดีจากการคิดนั้นด้วยน่ะครับ

อืมม์....

เอาไว้จะลองหามาอ่านดูค่ะ

เพราะ..เป็นคนหนึ่งที่เวลากวาดบ้านแล้วเห็นมันสะอาดก็รู้สึกดี

แต่ความรู้สึกดีนั้นไม่มากพอที่จะทำให้หยิบไม้กวาดมากวาดบ่อยๆ ได้นี่สิ