BlogGang.com : : Alex on the rock : หลงใหล...เสน่ห์ธุง

หลงใหล...เสน่ห์ธุง

เรามาอยู่ภาคอีสานร่วมสิบห้าปี หลงใหลวัฒนธรรมอีสานหลายอย่างอยู่ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็น Soft power ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยว อาหารการกิน เครื่องแต่งกาย สถาปัตยกรรม ศิลปะ ภาษา และวิถีชีวิต มันได้ซึมซับเข้าไปในตัวเรามากพอสมควร
สิ่งหนึ่งที่เราหลงใหลในความคิดสร้างสรรค์ด้วยสีสันที่สวยงามก็คือ ธุง ตามภาษาอีสาน (ถ้าเป็นภาคเหนือจะเรียกว่า ตุง ที่ลาวจะเรียกว่า ธง) ตามที่ตาเห็นคือการเอาเส้นไหมพรมหลากสีมาพันกับแกนไม้ซี่เล็กๆ ให้เป็นสี่เหลี่ยม หกเหลี่ยม แปดเหลี่ยมตามแต่จะออกแบบ แล้วเอามาร้อยต่อกันเป็นโมบายไว้แขวนประดับบ้านเรือน หรือวัดวา เป็นภูมิปัญญาที่ทำต่อๆ กันมาจนกลายเป็นศิลปะประจำถิ่น ที่เห็นจะมากหน่อยก็ที่จังหวัดกาฬสินธุ์

ในช่วงวันวิสาขบูชาเดือนพฤษภาคมของทุกปี มีการจัดงาน “วิสาขาปุณณมีปูชา” ที่พระธาตุยาคู อ.กมลาไสย จ.กาฬสินธุ์ ปีนี้จัดยิ่งใหญ่หลังจากที่ผ่านมาเจอสถานการณ์โควิดทำให้เงียบหายไปพักใหญ่ การตกแต่งภายในงานที่โดดเด่นคือจะนำธุงของหมู่บ้านต่างๆ ที่ชาวบ้านช่วยกันทำมาปักเต็มลานหญ้าหน้าพระธาตุ สวยงามเป็นทะเลธุงหลากสีสัน (ธุงบางหมู่บ้านก็มาในรูปแบบของผ้าไหมผืนยาว) ใครเห็นก็อยากจะถ่ายรูปท่ามกลางธุงทั้งนั้น ไม่ว่าชายหรือหญิง โดยเฉพาะสาวๆ ที่แต่งตัวจัดเต็มมาด้วยชุดพื้นเมืองสวยไม่แพ้ธุง

เราหลงใหลชื่นชอบจนเคยคิดอยากจะซื้อไปแขวนที่บ้าน แต่บ้านเราไม่ได้อยู่อีสาน หากจะมีของตกแต่งเป็นศิลปะอีสาน ก็ไม่ใช่กลิ่นอายความเป็นอีสานอยู่ดี ฉะนั้นศิลปะอีสานก็ควรอยู่ในภูมิภาคนี้น่ะถูกต้องแล้ว