ปกติชอบที่จะท่องเที่ยวไปด้วยการอ่านหนังสือ แบบที่ฝรั่งเรียกว่า Armchair visitor
คอลัมน์ที่เปิดอ่านก่อนเสมอ ในหนังสือสารคดีก็คือ เรื่องราวจากในป่า
ที่ถ่ายทอดผ่านเลนส์ของนักถ่ายรูปสัตว์ป่าที่คงถือว่าเป็นมืออันดับต้นๆของเมืองไทย
ม.ร.ว. ปริญญากร วรวรรณ
แต่มันก็เป็นเพียงการอ่านตัวหนังสือกับการดูรูป

เมื่อคืนเบื่อๆ เลยเข้าไปนอนดูทีวี เปิดไปเปิดมาไปเจอรายการของ
Panorฟma Special ทางช่องเก้า ตื่นเต้นมาก
ที่ได้เห็นอะไรหลายอย่างที่เคยเพียงเคยเห็นจากในหนังสือ

การตั้งกรงดักเสือ
การทำ blind เพื่อถ่ายรูป
การกินลงมากินโป่งของฝูงกระทิง
การใช้ camera trap เพื่อถ่ายรูป
การทำประวัติเสือ
การติดตามโดยใส่ปลอกคอวิทยุ

เป็นอะไรที่ไม่เคยเห็นในเมืองไทยมาก่อนเลย
ซึ่งมันคงเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าที่นี่ไม่ใช่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง
ที่ที่มีเสืออาศัยอยู่มากที่สุด ที่สถานีวิจัยสัตว์ป่า เขานางรำ

เห็นการจับเสือดาวเพศผู้ มาทำประวัติ ก็น่าทึ่งเหมือนกัน
หลังจากเสือสลบแล้ว เค้าก็มีทีมเวิร์คที่ดีในการทำงาน
เพื่อจะใช้เวลาให้น้อยที่สุดในการวัดขนาดแล้วก็ติดปลอกคอ
แล้วก็สังเกตไหม เค้าจะใช้ฝ่ามือสอดไปที่ปลอกคอ
เพื่อจะเช็คว่าปลอกคอมันแน่น หรือหลวมเกินไปหรือเปล่า
ซึงระยะที่พอดี ก็คือสามารถสอดฝ่ามือผ่านไปได้
และเค้าก็เอาผ้าปิดหน้าเสือเอาไว้ เพื่อป้องกันดวงตาของมัน
เพราะสัตว์ตระกูลแมว เวลาโดนยาสลบ มันจะลืมตาค้าง
ถ้าปล่อยให้โดนลม โดนฝุ่นมากๆ กระจกตามันก็จะเป้นแผลได้

เห็นฝรั่งสองคน คงมาช่วยถ่ายทอดประสบการณ์ในการวิจัยเสือ
เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเสือโคร่งจากมหาลัยใน Minnesota
น่าขำนะ ฝรั่งที่ไม่มีเสือโคร่งอาศัยอยู่เลยสักตัวในบ้านตัวเอง
แต่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับโลก ที่ใครอยากรู้อะไรก็ต้องไปถามเค้า
จะโทษอะไรดี โทษระบบการศึกษาของเราดีไหม??

เสือโคร่งเป็นนักล่าที่อยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหาร
เสือหนึ่งตัวจำเป็นต้องใช้พื่นที่หากินนับหมื่นไร่
เพื่อจะหาอาหารที่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต
เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งเมื่อรวมกับทุ่งใหญ่นเรศวร
เป็นผืนป่าตะวันตก เมื่อเชื่อมกับผืนป่าในประเทศพม่าแล้ว
ที่นี่คงเป็นที่อยู่สุดท้ายของเสือโคร่งเมืองไทย
ที่ที่มันจะมีประชากรมากพอที่จะรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมให้เข้มเข็ง

หลังจากดูรายการจบ ผมนึกถึงๆภาพคนๆหนึ่ง
คนที่เตรียมข้อมูลอย่างหามรุ่งหามค่ำเพื่อที่จะผลักดันให้ผืนป่าแห่งนี้เป็นมรดกโลก
คนที่ยอมใช้ชีวิตตนเองเพื่อเรียกร้องให้ประเทศนี้หันมาดูปัญหาที่ผืนป่าแห่งนี้
คนที่เป็นที่รักของลูกน้องทุกคน

" หากที่นี่จะมีคนตาย คนๆนั้นต้องเป็นผม "

เราคงไม่ลืมคนๆคนนั้นนะ
พี่สืบ นาคะเสถียร