My Neighbor TOTORO ออกฉายในญี่ปุ่นในปี 1988
เพื่อนบ้านที่น่ารักกลับไม่ค่อยทำเงินเท่าไหร่นักเมื่อเทียบกับ
Grave Of The Fireflies ที่ฉายก่อนหน้าในปีเดียวกัน
แต่ของที่ระลึกเช่น ตุ๊กตาโตโตโระ กลับขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

My Neighbor TOTORO เป็นเรื่องราวที่พูดถึง ซัตสึกิ และเมย์
น้องสาววัย 5 ขวบ ที่เพิ่งย้ายบ้านมาอยู่นอกเมืองใหญ่พร้อมกับพ่อ
ในขณะที่แม่ที่ป่วยยังต้องนอนอยู่ในโรงพยาบาล
พ่อของเด็ก ๆ ต้องเป็นเสาหลักหาเลี้ยงดูครอบครัว
จึงเป็นหน้าที่ของ ซัตสึกิ ที่ต้องดูแลน้องสาววัยซนเมื่อพ่อต้องทำงาน

วันหนึ่ง ทั้งคู่ได้เข้าไปในป่าข้างบ้านและพบเจอกับ โตโตโระ
สัตว์ใจดีหน้าตาประหลาดคล้ายแร็คคูนผสมนกฮูกและแมว
ความสัมพันธ์ที่งดงามระหว่างสัตว์ใจดีกับเด็กแสนซื่อก็เริ่มขึ้น

เด็กทั้งคู่ได้เรียนรู้สิ่งที่ดีงามจากโตโตโระ แม้ว่าจะไม่มีบทพูดใดๆ ก็ตาม
แต่การแสดงออกของเทพพิทักษ์ป่าและเด็กทั้งคู่
ทำให้เราซึมซับความประทับใจนั้นได้ จนถึงจุดจบของเรื่อง
ที่โตโตโระให้ซัตสึกิ นั่งรถบัสเหมียวยักษ์เพื่อตามหาน้องสาว
ที่หลงทางในป่าจนพบในที่สุด

สิ่งละอันพันละน้อย จาก wikithai

ชื่อโต๊ะโตะโระที่ เมตั้งขึ้นนั้น เป็นความบังเอิญที่เธอออกเสียงเพี้ยนไปจาก
คำว่า โทะโระรุ ซึ่งเป็นคำเรียกทับศัพท์ของคำว่า Troll ในภาษาญี่ปุ่น
ซึ่งเม เคยเห็นในหนังสือนิทาน เรื่อง Three Billy Goats Gruff

ตัวโต๊ะโตะโระตัวใหญ่ ยังเป็นสัตว์สัญลักษณ์ของ สตูดิโอจิบลิด้วย

รถบัสแมว บาเกะ เนโกะ มาจากความเชื่อของชาวญี่ปุ่นที่ว่า
เมื่อแมวเติบโตขึ้น มันจะมีพลังเวทมนตร์ในการแปลงร่างเพิ่มขึ้นด้วย
เรียกว่า บาเกะ เนโกะ รถบัสแมวก็คือ ตัวที่มองเห็นรถบัสแล้วอยากเป็น

แม่ของซัทซึกิและเมนั้นเป็นโรคกระดูกสันหลังอักเสบเนื่องมาจากวัณโรค
ซึ่งเป็นโรคเดียวกับที่แม่ของมิยาซากิในชีวิตจริง

ซัทซึกิและเมนั้นเกิดในเดือนพฤษภาคมด้วยกันทั้งคู่
ชื่อ ซัทซึกิ เป็นภาษาญี่ปุ่นโบราณที่ใช้เรียกเดือนนี้
เช่นเดียวกับ เม ที่เป็นคำพร้องเสียงของ May ในภาษาอังกฤษ

คำว่า มักคุโระคุโระสุเกะที่เด็กๆร้องเป็นเพลงในเรื่องนั้นมีหมายความว่า
"เจ้าดำเอ๋ย" เมื่อไม่นานมานี้ลูกสาวของนักบินอวกาศคนหนึ่งของญี่ปุ่น
ส่งเสียงเพลง Sanpo แปลว่าเดินเล่น ซึ่งเป็นเพลงเปิดเรื่องโตโตโระ
ขึ้นไปปลุกคุณพ่อที่กำลังปฏิบัติงานอยู่บนสถานีอวกาศ

มีคนเคยถามว่ามิยาซากิจะทำภาคต่อของโทโทโร่เพื่อนรักหรือไม่
คำตอบที่ได้คือ "ไม่" เพราะโตโตโระเป็นเพียงสิ่งที่อยู่ในจินตนาการ
ของเด็กทั้ง 2 คนเพื่อชดเชยกับการต้องอยู่ห่างแม่เท่านั้น

แต่จนแล้วจนรอดมิยาซากิก็ทำ "ภาคต่อ" ของโต๊ะโตะโระจนได้
หากแต่อยู่ในรูปของอะนิเมะชั่นขนาดสั้น ในชื่อ "เมกับรถบัสแมว"
แต่หนังเรื่องนี้มีฉายให้ดูเฉพาะที่พิพิธภัณฑ์จิบลิเท่านั้น

ด้วยความน่ารักของตัวการ์ตูนที่มีถึงขีดสุด
เรื่องนี้จึงเป็นการ์ตูนจิบลิในดวงใจลำดับที่สอง
และสร้างความอยากที่จะไปเที่ยว Studio Ghibli ขึ้นมา
แต่ก็พบว่าต้องมันจองตั๋วล่วงหน้า และตั๋วนั้นก็มีขายในญี่ปุ่นเท่านั้น