เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่ เมื่อวันที่ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมานั้น ผมได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้ถ่ายทอดนานาความคิดจากเพื่อน ๆบุคลากร ในโอกาสในวันสัมนาประจำปี ถึงความคาดหวังที่มีต่อผู้บริหารองค์กรที่กำลัง บริหารองค์กร(ของเรา)ในปัจจุบัน  การได้รับมอบหมายในครั้งนี้สร้างความเครียดให้เกิดขึ้นในใจผมไม่น้อย กับภาระ ๔๒ ข้อแห่งความคาดหวัง ที่ฝังฝากผมไว้ โดยที่เพื่อนบุคลากรบางท่านไม่ทราบเสียด้วยว่า สิ่งต่าง ๆที่เขาได้พร่างพรูบรรจงเขียนเพื่อถ่ายทอดความคาดหวังนั้นไปยังผู้บริหารของ เขา จะเป็นไปในรูปแบบที่ผมเองจะเป็นคนที่จะถ่ายทอดในเชิงสรุปจากทีมงานไม่กี่คน โดยเขาคิดว่าสิ่งที่เขาเขียนขึ้นนั้นหวังว่าจะถึงมือผู้บริหารโดยตรง...หากเขารู้คงไม่เขียนเป็นแน่? ผมเครียดอะไร?  นั่นซินะ .. ผมก็แค่จดจำตัวอักษรที่เห็นตรงหน้านั้น ไปอ่านให้ผู้บริหารฟัง ..เท่านั้นก็จบ .... หากเป็นคนอื่น คงสามารถกระทำเช่นนั้นได้ดีกว่าผม แต่สำหรับผมแล้ว มันช่างเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสำหรับคนอย่างผมโดยสิ้นเชิง..... และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ... ผมไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกแห่งการคาดหวังนั้นไปสู่ผู้บริหารได้สมดังที่ เพื่อน ๆสมาชิกตั้งใจหวัง ...ด้วยเหตุผลแห่งการบกพร่องในความสามารถในด้านการพูดของผมเอง...ผมขอโทษ จริง ๆ  เพราะสิ่งที่ผมพูด มันเป็นความรู้สึกที่หลากหลาย ผมไม่สามารถเข้าใจมันดีพอที่จะพูด ..หรือ เพราะตัวหนังสือที่อยู่ตรงหน้านั้น..ผมเข้าใจมันดี แต่หัวใจและสมองผมยอมรับที่จะอ่านมันออกมาไม่ได้ เมื่อทำความเข้าใจในหัวข้อที่ระบุ ..หรือ เพราะภาวะกดดันทางความคิดทั้งของผมและบุคคลผู้มีอำนาจกว่า ที่ผมไม่สามารถควบคุมมันได้ และผมจะไม่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตรงข้ามความรู้สึกนึกคิดได้เลย...เพราะผมเองมีความเป็นตัวตนทางความคิด  หลากหลายเหตุผลที่ผมรวมมันเป็นความบกพร่องในความสามารถของผม โดยผมเองนั้นทราบดีว่าตัวผมเองมีความบกพร่อง ...ด้วยความคิดในสมองของผมมันวิ่งเร็วมากจนคำพูดที่ออกมาจากความคิดนั้นตาม ไม่ทันและไม่สามารถเรียบเรียงให้เกิดความเข้าใจในเวลาอันสั้นได้ จนทำให้ผู้ฟังอาจไม่เข้าใจ เข้าใจความหมายผิด หรืออาจคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมันช่างน่ารำคาญยิ่งนัก  ผมคงเหมาะที่จะเขียนมากกว่า เพราะผมจะรู้ว่า เมื่อสักครู่...ผมคิดอะไรอยู่ โดยย้อนกลับไปทบทวนตัวอักษรที่ผ่านมาเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวทางความคิดอย่างไม่หลงประเด็น ที่สมองได้คิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน  เพื่อให้ใครต่อใครรู้ว่า ในความคิดของผมที่ว่านั้นมันปราศจากอคติ ความคิดในแง่ลบ ... โดยผู้อ่านสามารถทำความเข้าใจจากตัวอักษรที่ผ่านมา ...และมีเวลาทบทวนทุกแง่ทุกมุม จนเกิดความกระจ่าง...จะรู้ว่า 
เฮีย..อย่าเครียดนะ หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสนะจ้ะ
 โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl
 ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:25 น.เฮีย..อย่าเครียดนะ หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสนะจ้ะ
โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:40 น.....คิดเร็วพูดเร็ว....เป็นข้อเสียของตัวเองเหมือนกันค่ะ
เร็วจนบางครั้งมักไม่แน่ใจว่า คนที่เราต้องการจะสื่อสาร เขาเข้าใจสิ่งที่เราพูกออกไปรีไม่ ------------------------------------------------------ บ้านนี้เริ่มเครียดๆแข่งบ้านคุณหลวงแล้วง่ะ ------------------------------------------------------ ภาพสวยทุกภาพเลยค่ะ โดยเฉพาะน้องกิ่งก่า...จุ๊บๆ ------------------------------------------------------ ท่าที่บ้านจะมีแต่เอื้องสายจริงๆอ่ะเน๊อะ ทำไงถึงจะมีเอื้องอื่นๆ อย่างบ้านอื่นบ้างไม่รู๊ รอเอาขึ้นที่ไร บ้านอื่นตัดหน้าทุกที 555..เลยกลัวการเปรียบเทียบอ่ะพี่ ต้องชลอออกไปก่อน...เหอๆๆๆ..... ------------------------------------------------------ เจิมรึป่าวหว่า ตะกี้เปิดแล้วเม้นท์ไม่เสร็จ เดินออกไปทานน้ำเต้าหู้มา..หิวอ่ะ... ------------------------------------------------------ เอ..ไหนว่าจะปิดบ้านสักพัก.... อดบ่อได้อ่ะก๊ะ.... ------------------------------------------------------ เอเม้นท์ยาวไปแล้วเน๊อะ.. พอดีฟ่า..... โดย: มัดฉานุ(ตัวปลอม) IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:41:56 น.
เอ้า..ยายมาแทรกระหว่างเรา...
ม่ะยอมๆๆๆ โดย: มุดฉานะ - มะล๊อคอิน IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:42:39 น.
มานั่งฟังด้วยคน อึดอัดนิดหน่อยค่ะถ้าเจออะไรแบบนี้ แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
ภาพสวยมองเพลินเลยค่ะ  โดย: coji
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:53:33 น.ม่ายได้เครียดเลย สาว ๆ ทั้งสาวน้อยและไม่น้อย (สาวไม่น้อยหมายถึง..ยาย น่ะครับ
 )หากอยากรู้ว่าใครคือยาย รอสักครู่ เดี๋ยวเค้าก็ร้อนตัวออกมาเองแหละ เชื่อดิ ยังยืนยัน นั่งยัน นอนยัน และทุกอริยบทยันว่า.... ไม่ได้เครียดแล้วคร๊าบ ที่เขียนไว้เนี้ย เขียนไว้ใน blog ของที่ทำงานตั้งแต่วันที่ 14 แล้วคร๊าบ แต่คิดว่า... ในสิ่งที่อ่านแล้วเครียดนี้นั้น หากพิจารณาทุกตัวอักษร มันมีนัยแห่งความหมายอื่นซ่อนที่ผม....พยายามบอก ในรูปแบบของ..ผู้ชายหลายอารมณ์  เค้าไม่ได้เครียดหน๊า ...  โดย: tiensongsang
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:15:42 น.รู้สึกเหมือนมีคนนินทา เอ่อ......ดันมาอ่านเร็ว ประหนึ่งว่า ณ บัดนาวนี้
มิได้อยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่(ทำงานอะ) อิอิ รู้นะว่าเรา เชอะ..เค้ายังไม่ถึง 25 เลยนะ ขอเป็นแค่น้าไม่ได้เหยอ..ตะเอง เฮียไม่เครียะน่ะดีละ เด๋วหน้าแก่นะ เป็นห่วง.. โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:36:49 น.จ้า...ไม่เครียดก็ไม่เครียด
บางทีการได้ขีดเขียนอะไรๆ มันก็ช่วยให้ความกดดันในใจ ถูกระบายออดมาค่ะ เชื่อว่าตอนนี้พี่เทียนไม่เครียดแล้ว ...อ่ะลืมๆ..ลุงเทียนสิ.. ช่ายไหมยายตุ๊กติ๊ก จินดามณี ณ ศรีปฐมกอกา เหอๆๆๆ โดย: mutcha_nu
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:40:31 น.โห... ลิงชมพู เก่งจัง จำชื่อและศักดินา ยายตุ๊กติ๊ก ซะเต็มยศ เก่งมาก ไม่ผิดแม้แต่อักขระเดียว ... เยี่ยม
คุณหญิงตุ๊กติ๊ก จินดามณี ณ ศรีปฐมกอกา 25 นั่น คือ 25 พุทธศตวรรษ น่ะเหรอค่ะ โห....ง่อมเลยนะนั่น  โดย: tiensongsang
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:48:42 น.อะจ้า ยอมๆ หนูยอมรับทุกอย่าง
 ไหนว่าเฮียไม่ค่อยว่างไง ทำไมตามติดสถานการณ์จังเลยเนี่ย  โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:29:20 น.สวัสดีค่ะ
พูดออกมาเลยค่ะอย่าเก็บไว้ ความในใจดีร้ายที่มีอยู่ บอกดังดังให้ได้ยินให้ได้รู้ ให้ได้เห็นความเป็นอยู่ของหัวใจ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ว่ามันจะดีร้ายสักแค่ไหน เมื่อพี่พูดน้องขอฟังทุกครั้งไป และขอเป็นกำลังใจให้เสมอด้วยล่ะค่ะ มีความสุขนะคะ ขอพระอวยพรค่ะ โดย: รยา (raya-a
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:35:58 น.เฮียเครียดอะไร เดี๋ยวไปตามล่าเพื่อนหมดแล้ว
จะกลับมาอ่าน ------ ขอเชิญไปทานอาหารที่บ้านครับ โดย: nulaw.m
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:07:19 น.พวกนี้ถ้าไม่โดนด่าตรงๆซะมั่ง มันก็ไม่มีทางรู้หรอกว่า มันเป็นอย่างไรในสายตาคนอื่น เป็นผมจะเขียนมันตรงๆเลย จะให้คุณให้โทษก็ช่างมัน ข้าราชการออกยากอยู่แล้ว แต่เอกชนก็ว่ากันอีกที
โดย: endless man
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:47:30 น.ยามฟ้าครึ้ม เงาฝน หม่นทั้งฟ้า
ยังตรึงตรา หากมีแสง อาทิตย์ส่อง ระบายฟ้า เมฆฝน เป็นครรลอง มีแสงส่อง เพียงน้อยนิด ยังน่ายล  โดย: ดอกไม้หน้าฝน
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:03:51 น.ฝากบ้านด้วยนะคะ อย่าทะเลาะกันนะ
ลาพักฝน 1 วัน บั๊บบายค๊า ^^* โดย: ตุ๊กติ๊กนะค๊า.. IP: 114.128.230.154 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:50:06 น.
เห็นรูปเจ้ากิ้งก้าน้อย ก็ยิ้มออกแล้ว
เราได้ทำเต็มที่แล้ว ถึงจะไม่เข้าเนื้อ ก็ยังไปสะกิดใจเข้าบ้างแหละ   แต่เห็นเจ้ากิ้งก่า รู้สึกคุ้นๆ ตาเหมือนกันนะ โดย: the mynas
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:34:03 น.แต่เหตุใด ยามฉันมอง ท้องฟ้าหม่น
ใจชอบกล ไปหมองตาม เหล่าเมฆฝน ตั้งสติ รั้งความคิด จิตกมล หลังสายฝน พราวพร่าง สายรุ่งงาม โดย: tiensongsang 30 พฤษภาคม 2552 19:43:49 น. -------------------------------------------- มองฟ้าหม่น ใจสับสน คงหม่นหมอง ให้เราลอง ตรองที่จิต คิดให้พ้น ตัดสิ่งสูญ จากจิตใจ ไร้กังวล ถึงฟ้าหม่น ใจไม่หมอง ลองทำดู โดย: ดอกไม้หน้าฝน
วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:27:21 น.ชอบรูปกะปอมโผล่หน้าออกมาจากพุ่มไม้
อิอิ ถ้าเฮียไม่เครียดก็ไปกินข้าวบ้านหนูหล่อหน่อยจิ มีจานเด็ดมาจากน้องชายสุดเลิฟของเฮียด้วย เดี๋ยวจะว่า ไม่บ๊อกไม่บอก ---------- บางทีสมองกับปากมันก็ไม่ค่อยสามัคคีกันหรอก เฮีย โดยเฉพาะกับเรื่องที่เราลำบากใจจะพูด สถานการณ์ อย่างที่เฮียเล่าน่ะก็เคยประสบ แล้วมันก็จะทำให้รำคาญ ใจได้พอสมควร แต่ถ้าคิดดูให้ดีๆ อิอิ เราจะรู้ว่า เรา ได้พยายามทำดีที่สุดแล้ว มันก็แค่นั้นนะเฮีย เออน่าๆ รู้แร้นนน ว่าเฮียไม่เครียด  โดย: หนูหล่อ (nulaw.m
) วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:16:49 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [