นิวรณ์ ... เอาชนะได้ด้วยสติ

เมื่อวานซืน (๔ กรกฎาคม ๕๔) ผมได้พบกับเรื่องชวนให้หงุดหงิดจนมาถึงวันนี้เกี่ยวกับความเห็นแก่ตัวของผู้ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ท่านหนึ่ง เข้ามาโวยวายใส่อารมณ์ต่อว่าคนในงานของผม เสมือนลืมไปว่าเขาเป็นเพียงคนมาขอรับความช่วยเหลือ (ไม่ใช่รับบริการเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว) ถึงแม้จะพูดอธิบายอะไรก็ไม่ฟังพาลไปทั่ว ผมเลยตัดบทให้ทิ้งเครืองโน๊ตบุคส่วนตัวที่เค้าว่าใช้ไม่ได้ไว้ และจะดำเนินการให้

หลังจากอาจารย์ท่านนั้นจากไป ผมได้สอบถามความจริงพบว่า

เครื่องโน๊ตบุคส่วนตัวไม่สามารถเชื่อมต่อกับโทรศัพท์มือถือของตนเองได้ ด้วยเหตุที่พื้นที่ฮาร์ดดิสก์ที่จะใช้ในการสร้าง Virtual Memory ไม่พอ (Drive C: เต็มเพราะเก็บหนังและเพลง) เจ้าหน้าที่แนะนำไปแล้วว่าต้องย้ายข้อมูลออกไปที่อื่น ซึ่งเจ้าของต้องดำเนินการเองเพราะจะได้รู้ว่าจะเอาอะไรไว้อะไรออกไป และที่สำคัญมันเป็นเครื่องส่วนตัวและมิใช้ปัญหาอันเกิดจากการให้บริการของคณะ และที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือมันไม่ได้ยากเย็นต่อการทำเองสำหรับผู้มีการศึกษาระดับด๊อกเตอร์

"เอามาใช้เพื่อทำงานให้คณะ เอามาใช้สำหรับการเรียนการสอน" สองประโยคนี้ได้ถูกหยิบยกมาใช้ประจำจนได้ยินจนชินหู เพื่อให้เกิดความชอบธรรมขึ้นมาทดแทนความเห็นแก่ตัว ... ผู้ให้บริการจะต้องทำให้ด้วยเหตุผลนี้





ความเครียด ความหงุดหงิด ในเรื่องดังกล่าวเกาะกินใจผมทุกครั้งที่นึกถึง จนไม่สามารถยับยั้งชั่งใจทำให้ขาดสติ ถึงกลับไประบายความอัดอั้นใน Facebook ว่า

" เรียนสูงปัญญาต่ำ "

หลังจากโพสข้อความนั้นรวมถึงเรื่องราวโดยสังเขปได้ไม่นาน ผมก็ตัดสินใจ ลบทิ้งด้วยสติของผมกลับคืนมา ด้วยเสมือนว่าได้ยินเสียงท่านพุทธทาสแว่วในโสตประสาท

"หากปล่อยจิตไปกับโทสะ โมหะ โลภะ หรืออวิชชา จิตมันโง่ก็ช่วยไม่ได้"

เราทำไปเพื่ออะไร โพสข้อความแล้วได้อะไร สบายใจขึ้น... จริงหรือ

ตัวกู กู... ของกู... ก็เกิดขึ้นในจิตใจที่ถูกเผาไหม้ด้วยอวิชชา

สติ คือ การตื่นรู้ รู้ว่าสิ่งไหนผิด สิ่งไหนชอบ สิ่งไหนชั่ว และสิ่งไหนดี ... จะเกิดได้อย่างไร

ความสุข ความทุกข์ เกิดจากจิตที่ปรุงแต่งให้มีตัวตน และเราก็ทนทุกข์จากผลของการปรุงแต่งจากจิตนั้น

" เรียนสูงปัญญาต่ำ " มันกรรมของเขา เขาไม่ฉลาดพอปล่อยไป






นิวรณ์ ... ขว้างกั้นจิต

ห้าชนิด ติดตรึงตรา พาใจหมอง

กามฉันทะ พยาบาท ขาดตริตรอง

นี่เพียงสอง ในห้าล้วน ควรใส่ใจ

ยังเหลืออีก สามอย่าง วางลดละ

ถีนมิทธะ ขุ่นมัว ไม่สดใส

อุทธัจจกุกกุจจะ ฟุ้งซ่าน รำคาญใจ

ความสงสัย วิจิกิจฉา พามืดมัว


.........................................


ปล.๑ ช่วงนี้หลายท่านที่ชิดใกล้สงสัยว่าผมเป็นอะไร

ทำไมหมกมุ่นวุ่นวาย และพูดจากแปลก ๆในด้านธรรมะ

หากการที่เรา ไม่ยินดียินร้าย กับเรื่องราวที่รายล้อมตัวเรา

และเราก็มีความสุขมากขึ้น

ผมขอเลือกที่จะเป็นคนแปลก ๆ ในสายตาคนอื่น

... ที่มีความสุขแท้เกิดขึ้นเพียงลำพัง ...




ปล.๒ ภาพดอกบัวนี้ถ่ายด้วยคอมแพ็คคู่กายเช่นเดิม

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับสติอันพึงเกิดครับ

Create Date : 06 กรกฎาคม 2554 Last Update : 6 กรกฎาคม 2554 10:48:22 น. Counter : 1430 Pageviews.		17 comments
Share Tweet

	: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - การศึกษาและสาระสำคัญของชีวิต : กะว่าก๋า (5 มี.ค. 2568 04:12:06 น.)		: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - เอฟิล : กะว่าก๋า (4 มี.ค. 2568 05:24:56 น.)
	: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ประเทศโปกฮา : กะว่าก๋า (3 มี.ค. 2568 05:17:47 น.)		: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ : กะว่าก๋า (2 มี.ค. 2568 06:46:48 น.)