ฉั น เ ค ย ตั้ ง จิ ต ป ร า ร ถ น า

มุ่ ง ห ม า ย ว่ า จ ะ ไ ด้ รั บ สำ เ ร็ จ ผ ล

สิ่ ง ศั ก ดิ์ สิ ท ธิ์ บั น ด า ล ด ล

แ ล ก กั บ ต น ทำ บุ ญ สุ น ท า น

ม า วั น นี้ ก ลั บ แ ป ร เ ป ลี่ ย น

จิ ต พ า ก เ พี ย ร ตั้ ง คำ ถ า ม

ทำ บุ ญ ...เ พื่ อ อ ะ ไร โ ด ย ห ลั ก ก า ร

ฉั น ค ว ร อ ธิ ษ ฐ า น...เ ช่ น ไ ร


...............


ก่อนหน้านี้ การเสียสละทรัพย์ทำบุญต่าง ๆ การบริจาค ต่าง ๆ ผมเองมักจะตั้งจิตอธิษฐาน

ขอนั่น ขอนี่ ...เพื่อตนเองและครอบครัว

รวมถึงพ่อแม่ ญาติพี่น้อง

มันเป็นปกติแห่งการปฏิบัติ คุ้นชินจนเป็นกิจวัตรนิสัย

เวลาผ่านไป ใจกลับแปรเปลี่ยน

มีคำถามวิ่งวุ่นวนเวียนในจิตของผมมากมาย ... เราทำบุญเพื่ออะไรกัน?

คำถาม...ที่พยายามหาคำตอบ

คำตอบ...ที่นำไปสู่การสูญเสีย

สูญเสียการขอนั่นขอนี่จากการทำบุญ ทำทาน ในทุกรูปแบบ

มันเป็นการสูญเสียที่ผมเต็มใจ และมีความสุข








นานวันมาแล้ว ผมได้คำตอบ...สำหรับผม

การทำบุญ หากเราตั้งใจทำเสียแล้ว บุญนั้นเราได้มันแล้วโดยไม่ต้องอธิษฐาน

การทำบุญ ทำทาน ทุกรูปแบบ

หากการทำบุญด้านศาสนา ผมจะอธิษฐานขออุทิศทรัพย์นั้นเพื่อทะนุบำรุงพระศาสนา

ขอให้พระศาสนาดำรงอยู่เป็นเสาหลักแห่งคุณงามความดี

หากเป็นการทำทาน

จะตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้คนได้ทรัพย์นี้จงปราศจากทุกข์ โศก โรค ภัย

และมีความสุขยิ่ง

เมื่อคิดเช่นนี้ การทำบุญ ทำทาน ของผมจึงเต็มไปด้วยการอธิษฐานตรงตามเจตนา

ไม่มีอัตตาปะปนแม้แต่เพียงคิด

ผมมีความสุขเหลือเกิน

..................






ทิ้งร้างบล็อคไปนาน ภาระกิจมากมายเชียวครับ แม้แต่เฟสบุคแฟนเพจยังแว๊บไปแว๊บมาเลย

หลังจากนี้จะพยายามอัพบล็อคมากขึ้น ถี่ขึ้น

ขอบคุณทุก ๆท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยนเยือนบ้านหลังนี้ ไม่ให้เงียบเหงา

การอัพบล็อคที่ผ่านมา รวมถึงบล็อคนี้ หลายท่านอาจดูว่าเป็นเรื่อง เครียด ๆ

แต่ผมไม่ได้รู้สึกเครียดกับการเขียนเลย

และต้องขอโทษด้วยที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น มากกว่าทำให้ท่านสบายใจ

แต่มันเป็นแง่มุมแห่งความคิดวูบหนึ่ง

และผมก็เขียนมันออกมา โดยหวังว่ามันจะเป็นประโยชน์บ้างเท่านั้น

บล็อคหน้า หากไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน จะเป็นเรื่องราวของต้นไม้และดอกไม้นะครับ

ท่านที่อาจชื่นชอบอย่าลืมติดตามชมนะครับ

ขอบคุณทุกท่าน ขอให้มีแต่ความสุข สุภาพแข็งแรง