จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๑

สองปีที่ผ่านมาผมเองไม่ค่อยมีเวลาในวันเสาร์และอาทิตย์เหมือนแต่ก่อน เพราะต้องประกอบอาชีพเพื่อหารายได้เสริม ผมและภรรยาเลือกที่จะค้าขายผักสด เพราะเนื่องจากบ้านตนเองและญาติประกอบอาชีพเกษตรกรรมทำให้มีพื้นที่ที่จะเพาะปลูกพืชผักต่าง ๆ ดังนั้น นอกจากพื้นที่บ้านผมจะเต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับแล้ว ยังมีพืชผักต่าง ๆ รวมถึงโรงเพาะเห็ด ไว้เพื่อบริโภคและจำหน่ายในวันเสาร์และอาทิตย์

การดำเนินชีวิตของผมจึงเต็มไปด้วยสาระที่แตกต่าง

๕ วันกับการรับราชการในตำแหน่งหัวหน้างานไอทีระดับ ๗ และ ๒ วันกับอาชีพพ่อค้า ทำให้ชีวิตผมมีประสบการณ์มากขึ้นอีกรูปแบบหนึ่ง ชีวิตที่เต็มไปด้วยการเรียนรู้จากการพูดคุยและสังเกต ทำให้ได้รู้และนำพาไปสู่ความเข้าใจถึงความเป็นสังคมในแต่ละสังคมได้ชัดเจนมากขึ้น






ผมและภรรยาต้องตื่นแตเช้าตรู่ เพื่อออกเก็บผักต่าง ๆทั้งที่ปลูกเองและขึ้นตามธรรมชาติ กว่าจะเสร็จและเดินทางไปถึงที่ขายก็ปาเข้าไป ๑๐ โมงเช้า

หลายคนตั้งคำถามมากมาย

ทำไมมาช้าจังจะขายใคร ?
ทำไมไม่เก็บตั้งแต่ตอนเย็น ?
ทำไมขายถูกจัง ?

ช่วงแรก ๆผมพยายามถามตัวเองว่า เราเป้นพ่อค้าที่ดีหรือ เราเป็นพ่อค้าที่ไม่สมควรเอาแบบอย่าง เพราะพ่อค้าที่ดีควรจะต้องไปตั้งร้านตั้งแต่ลูกค้ายังไม่มา ซึ่งหากทำเช่นนั้น ผมเองก็จะต้องเก็บผักต่าง ๆไว้ตั้งแต่ตอนเย็นและค่ำ คำถามที่ว่าทำไมไม่เก็บตั้งแต่ตอนเย็นและไปตั้งร้านช้า ก็จะหมดไป

แล้วจุดยืนที่ว่า ..ต้องการขายผักสดคงไม่มีอีกต่อไป เพราะผักนั้นมันไม่สด

ผักสดกำละ ๕ บาททุกอย่าง ทำไมขายถูกจัง ... เป็นคำถามที่บรรดาแม่ค้าที่อุดหนุนกันเองและลูกค้ามักจะถามผมและภรรยาเสมอ ผมก็ไม่ได้ตอบเป็นจริงเป็นจังอะไรได้แต่พูดว่าผมปลูกเอง ยาก็ไม่ได้ฉีดเพราะไว้ทานเอง ครั้นจะขายแพงก็มาคิดว่าเป็นตัวเราจะซื้อไหม และหากคนซื้ออยากทานก็ซื้อไม่ไหวเพราะมันแพง ... ผมก็รู้สึกผิด

ในช่วงแรกๆ ผมขายได้ไม่มากมายนัก ผักกำละ ๕ บาทกว่าจะได้ร้อยบาทก็ต้องขายตั้ง ๒๐ กำ ไม่ใช่น้อยเลย แต่ก็มิได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบที่ตนวางไว้ ผมยังคงเน้นที่คุณภาพของสินค้าและราคาเช่นเดิม

ผมทำเพื่ออะไร ?





มาวันนี้กว่าสองปีผมยังคงรูปแบบการค้าเช่นเดิม กว่าจะตั้งร้านก็ปาเข้าไป ๑๐ โมงเช้าด้วยเหตุผลเดิมๆเพราะเก็บผักเพื่อมาขาย

แต่แตกต่างไปจากเดิม ตรงที่เมื่อเดินทางไปถึง มีลูกค้ามากมายรออยู่และเข้ามาเลือกซื้อผักตั้งแต่ผมยกลงไปจากรถยังไม่ได้ตั้งร้านเสียด้วยซ้า

ผมมีความสุขเหลือเกิน

ความสุขที่มันเกิดจากความตั้งใจ พยายาม เฝ้ารอ จนใครหลายคนเห็นค่าและสามารถรอผลผลิตที่เกิดจากความตั้งใจของผมและภรรยา

มาวันนี้ หากวันไหนที่ผมไม่สามารถไปขายได้ ผมจะรู้สึกผิด เพราะลูกค้าเหล่านั้นจะเฝ้ารอและผิดหวัง

ขอบคุณทุกท่านที่อุดหนุนและให้โอกาส โอกาสที่ทำให้ผมได้พิสูจน์กระบวนการแห่งความคิดที่นำไปสู่ความสุข

จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น

......................................

ปล. หากท่านใดพบเจอร้านผมและภรรยา อย่าลืมทักทายนะครับ
แต่ผมไม่บอกว่าขายที่ไหน ปล่อยให้บุพเพสันนิวาส นำเรามาพบกัน..เนอะ

Create Date : 05 มกราคม 2554 Last Update : 5 มกราคม 2554 14:32:37 น. Counter : 2053 Pageviews.		17 comments
Share Tweet

	lead to better decision-making พุดดิ้งรสกาแฟ (11 เม.ย. 2567 21:19:04 น.)		Oh!! my sassy boss ตอนที่ 21 หน้า 4 unitan (8 เม.ย. 2567 08:00:29 น.)
	เรื่องเล่าแมว ๆ ... เมื่อแมวใส่รองเท้า ฟ้าใสวันใหม่ (8 เม.ย. 2567 17:18:51 น.)		ถนนสายนี้..มีตะพาบ ( 349) วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร peeamp (8 เม.ย. 2567 12:38:27 น.)