"เ ธ อ เ ชื่ อ เ รื่ อ ง พ ร ห ม ลิ ขิ ต ไ ห ม"
เสียงหัวใจถามหาความจาก... ความรัก

ความรักตอบ... " ไ ม่ รู้ สิ.. เ ท่ า ที่ ฉั น จำ ค ว า ม ไ ด้
ฉั น เ กิ ด ม า ไ ด้ เ พ ร า ะ เ ธ อ น ะ ...หั ว ใ จ"

"ความรัก เธอเกิดมาได้เพราะฉันหรือ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย
ฉันหลงคิดเพียง ฉันมีหน้าที่รัก หลังจากที่ความคิดสร้างเธอขึ้นมา
แล้ว...ความคิดล่ะ แท้จริงแล้วมีหน้าที่อะไรกับความรัก"

เสียงหัวใจพรึมพรำโดยลำพังท่ามกลางความเงียบ
โดยหารู้ไม่ว่าบทสนทนาระหว่างหัวใจและความรัก มีความคิดอยู่ด้วยโดยไม่รู้ตัว








ค ว า ม รั ก ... แท้จริงแล้ว ถูกสร้างจากสิ่งใด เราอาจสรุปไม่ได้

อาจถูกสร้างขึ้นจากความคิด หรือหัวใจ

หรือสองสิ่งที่ร่วมกันสร้างขึ้นมา

ใครสร้าง... มันไม่ได้มีความสำคัญเลยสักนิด

มันสำคัญตรงที่ว่า ทำอย่างไรให้ความรักที่เรามี งอกงาม งดงาม และสร้างความสุขแห่งการได้ครอบครองขึ้นได้

ครอบครอง... มันไม่ได้มีความสำคัญสักนิด

หากไร้ซึ่งการได้ครอบครองความรักแล้ว เราจะต้องทุกข์ทรมาณแสนสาหัส

ความสำคัญแห่งความรัก

จึงมิได้อยู่ที่ใครสร้างและการครอบครอง

หากแต่อยู่ที่การดูแลความรักที่มี

ยินดีในความรักนั้นด้วยหัวใจ

และปล่อยความคิดที่เคยจมปลักให้ล่องลอยไป

...เป็นอิสระเหนือ  อ ค ติ ทั้ ง ป ว ง

................