อีกหนึ่งการ์ตูนล้อเลียน ผลงานชิ้นโบว์แดงจากเซอร์เคิล Tomodachi (โทโมดาชิ) ที่มีชื่อเสียงในเรื่องของการรวบรวบ "นักเขียน-นักวาดสายอนิเมะ" ระดับแม่เหล็กในไทยเอาไว้หลายๆคน เพื่อจัดจำหน่ายสินค้าจากการ์ตูน ออกวางขายทั้งไทยและประเทศเพื่อนบ้าน ไม่ว่าจะเป็น หนังสือการ์ตูน เสื้อผ้า หนังสือรวมภาพวาด หรือแม้กระทั่งของชำร่วยอื่นๆ ทั้งพวงกุญแจ สติกเกอร์ เข็มกลัด และอื่นๆอีกมากมาย ล่าสุดมีการทำวีทูบเบอร์ โดยผลักดันให้ตัวการ์ตูนในค่าย สามารถพูดคุยหรือทำกิจกรรมร่วมกับคนดูผ่านวิดีโอถ่ายทอดสดใน YouTube ด้วย เรียกได้ว่าครบวงจรจริงๆ ยิ่งกว่าเซเว่นแถวบ้านอีก

   "เพชรพระกาชา" จับเอานิยายแนวผจญภัยของไทยที่มีชื่อเสียงอย่าง "เพชรพระอุมา" มาใช้เป็นเนื้อเรื่องหลักในการเสียดสีล้อเลียนวงการ "เกมกาชา" บนมือถือแบบเจาะลึก แต่ก็ยังพอเข้าถึงได้สำหรับคนที่ไม่เคยเล่นเกมแนวนี้มาก่อน เพราะทุกหน้าจะเต็มไปด้วยแก๊กตามกระแส แก๊กมีม แก๊กเสื่อม แฟนเซอร์วิสชายรักชาย หรือแม้กระทั่งมุกระดับปัญญาชนพื้นๆที่สามารถพบเห็นได้ตามการ์ตูนเพจทั่วไป คอยสอดแทรกให้ได้ขำกันอยู่เสมอ ดังนั้นจึงไม่ต้องห่วงเลยว่าจะไม่มีอะไรให้สนุกสำหรับคนนอก -- ย้ายมาในส่วนของเนื้อเรื่อง จะคล้ายๆกับฉบับนิยาย คือมีครอบครัวเศรษฐีได้ว่าจ้างพระเอกซึ่งเป็นนายพราน ให้ช่วยกันออกตามหาคนในตระกูลที่เข้าไปในป่าลึก เพื่อตามหา "เพชรพระกาชา" แต่กลับหายตัวไปอย่างลึกลับไร้สาเหตุ ซึ่งไม่ว่าใครก็ตามที่ได้ครอบครองเพชรเม็ดนี้ จะสามารถเปิดสุ่มได้แต่ตัวละครเทพๆ หรือที่ชาวเกมส่วนใหญ่มักจะเรียกกันว่า SSR (Super Special Rare) ซึ่งเปิดได้ยากมากที่สุดในเกม -- นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมหลายต่อหลายคนจึงอยากจะได้เพชรเม็ดนี้มาครอบครอง แม้จะต้องฝ่าอันตรายในการออกตามหายากเย็นแค่ไหนก็ตาม

   เกมกาชาหลากหลายเกมที่ได้รับความนิยมในขณะนั้น ไม่ว่าจะเป็น Fate/ Grand Order, Granblue Frantasy, หรือแม้กระทั่ง Love Live! School Project Idol ล้วนถูกจับมาล้อเลียนเสียทั้งสิ้น แต่ที่ดูเหมือนจะถูกเผาจนเกรียมมากที่สุด ก็น่าจะเป็นตัวผู้เล่นเกมด้วยกันเองนั่นแหละ -- ภายใต้สังคมเกมกาชาที่มีทั้งคนยอมเสียเงินเป็นหมื่นเพื่อสุ่มตัวละครที่ตัวเองอยากได้ กับคนที่ยอมอดทน รอตั๋วรอเพชรฟรีแล้วค่อยสุ่มทีเดียว ทั้งหมดล้วนถูกตัดสินด้วยสิ่งที่เรียกว่า SSR ในขณะคนที่จับไม่ได้ SSR ก็จะถูกนับว่าเซ็ตนั้นเกลือทั้งแผลง (ว่าแต่ทำไมต้องเรียกว่าเกลือ ไมเข้าใจ?) และก็จะถูกสายฟรีเยาะเย้ย โดยการเอาตัว SSR มาโพสต์ลงโซเชียลแล้วถามว่า "ตัวนี้ดีมั้ย?" เพราะในอินเตอร์เน็ต มันเบิ้ดกะโหลกใส่กันไม่ได้

   นอกจากนั้น ในฉากที่เหล่าตัวเอกต่อสู้กับหัวหน้าชนเผ่าด้วยเกมกาชา การ์ตูนก็จะเจาะลึกไปถึง "ความหลายหลายของแนวเกม" ที่มีให้เลือกเล่นมากมายในกรณีที่สนใจเรื่องความสนุกมากกว่าจิ้นตัวละคร -- ถ้าชอบแนว RPG สไตล์ญี่ปุ่นแบบผลัดกันโจมตี ก็มี Fate/ Grand Order กับ Granblue Fantasy คอยรองรับ หรือถ้าชอบเกมแนวจับจังหวะ ก็มี Love Live! School Project Idol แต่ถ้าจะเอานอกเหนือจากที่มีในการ์ตูน ก็จะมีแนว Puzzle RPG เรียงเพชรแบบ Empires & Puzzles หรือแนว RPG สไตล์ฝรั่ง เดินลุยฟันกราฟิกสามมิติแบบ Genshin Impact ซึ่งเกมเหล่านี้โหลดฟรี แต่สามารถเสียเงินจริง เพื่อซื้อของในเกมเป็นออปชั่นเสริมได้

   หลังจากที่การ์ตูนจบแบบปลายเปิดราวกับว่าจะมีภาคต่อ ก็จะมีหน้าแถมสั้นๆเกี่ยวกับข้อมูลตัวละคร ซึ่งถ้าประติดประต่อข้อความทั้งหมด ก็จะรู้ว่า มันคือการสรุปเรื่องราวภายในเล่มดีๆนี่เอง เพียงแต่จะมีรายละเอียดที่เจาะจงเป็นพิเศษ ซึ่งช่วยทำให้เข้าใจเนื้อเรื่องได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นที่มาที่ไปของตัวละคร รวมไปถึงมือถือที่ใช้ ฯลฯ -- ลายเส้นที่สวยและเก็บรายละเอียดได้แม่นยำของ Blade Fury (ศักดา แสงสุกวาว) ถือว่าเข้ากันได้ดีกับพล็อตที่เกรียนแตกแต่สร้างสรรค์ของ Peter Ben (พรเทพ เบญจศิริมงคล) ได้เป็นอย่างดี จนให้ความรู้สึกเหมือนนั่งอ่านงานของ Lockman Artist ด้วยความที่สไตล์การเดินเรื่องและลายเส้นคล้ายๆกัน เพียงแต่เล่มนี้จะหนักแก๊กตามกระแส เน้นเอาใจมหาชนซะส่วนใหญ่ ราวกับทั้งเล่ม เหมือนถูกดีไซน์ขึ้นเพื่อเป็น "การ์ตูนลงเพจวันละหน้า" ยังไงยังงั้น -- แม้แก๊กส่วนมากจะค่อนข้าง cheap แต่ด้วยไอเดียที่แปลกใหม่ไปจากหนังสือโดเล่มอื่นๆที่เป็นธีมกาชาด้วยกัน มันจึงถูกเป็นที่พูดถึงในวงกว้างอย่างรวดเร็ว และขายดีเป็นอย่างมาก อย่างน้อยก็ในกลุ่มคนที่เล่นเกมกาชาด้วยกันแน่นอนล่ะ

   แต่น่าเสียดาย ที่การ์ตูนมันเน้นเจาะกลุ่มเฉพาะ "คนที่เล่นเกมกาชา" ด้วยกันมากไปนิด จนคนนอกอ่านแล้ว อาจจะรู้สึกไม่เข้าใจในบางคำ อย่างเช่น ฮัสบันโดะ คืออะไร? มูกาคิน คืออะไร? ก็ไม่เห็นจะมีการแปลความหมายให้ได้รู้เลยซักนิด มันขาดการขยายฐานแฟนหนังสือให้กว้างไปจากคนที่เล่นเกมกาชาด้วยกัน จนทำให้คนนอก ต้องออกไปค้นหาความหมายของ "ฮัสบันโดะ" ด้วยตัวเอง (husbando = husband = สามี = ตัวละครชายที่ชอบในเกม) -- หรือพวกชนเผ่ามูกาคิน (ผู้เล่นสายฟรี) ที่จับตัวกลุ่มพระเอกในช่วงกลางเรื่อง เพราะไปบุกรุกพื้นที่ คุณจะไม่มีทางเข้าใจถึงที่มาที่ไปของชื่อนี้ได้เลย ถ้าไม่ได้ฟังเพลงประจำของชนเผ่า ที่เอาเพลงประกอบเกม The Elder Scrolls V: Skyrim มาแปลงซะเสีย (สรุปง่ายๆก็คือ ตั้งชื่อจากเนื้อเพลงแปลงนั่นแหละ) ซึ่งโคตรฮามาก แนะนำให้ไปฟังกัน

   แต่นั่นก็ยังไม่พิเศษเท่าของแถมที่แนบมากับเล่มนี้ด้วย นั่นคือ "เพชรพระกาชา" ซึ่งจริงๆแล้วมันก็แค่กระดาษที่มีรูปเพชรสีแดงแปะเอาไว้เฉยๆเท่านั้นเอง เห็นการ์ตูนมันโม้ว่า ใช้แล้วจะสามารถจับได้ตัวเทพ เพียงหมุนแค่ครั้งเดียว ก็เลยอยากท้าทาย ลองเอาเกมของตัวเองที่ซุ่มเล่นถึง 8 เดือน มาลองจับเล่นๆดู โดยทำตามที่หัวหน้าชนเผ่าในเรื่องทำ คือเอาเพชรจ่อเข้าหาเกม -- ไหนลองดูซิ ว่าอานุภาพของมันจะเป็นอย่างที่การ์ตูนว่าไว้จริงๆหรือไม่?

   ปรากฎว่าจับตัว SSR ได้จริงๆด้วยเฮ้ย!!!

(สรุป 7/10)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

(ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนกันยายน พ.ศ.2560)

ไม่เชื่ออย่าลบหลู่