ไซด์โปรเจกต์ขนาดสั้นจาก Ancienttear C. Zanael 57 หน้า กลับมาในคราวนี้ ได้จับเอา "ตำนานปีศาจหิมะ" ของญี่ปุ่น มาดัดแปลงและเล่าในสไตล์การ์ตูนรักในแบบที่เจ้าตัวถนัด -- ซานาเอลมักจะเป็นที่รู้จักในเรื่องของการหยิบเอา "วัฒนธรรมจากชาติต่างๆ" มาใส่ในการ์ตูนหลายต่อหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นทั้งความเชื่อผีบ้านผีเรือนของไทยอย่าง "ฉันชื่อแสงดาว" หรือแม้กระทั่งความเชื่อผีลักซ่อนและแมวนำโชคของไทยและญี่ปุ่นอย่าง "คาเฟ่แมวหลง" -- Flower From Heaven เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์รักของชายคนหนึ่งและปีศาจหิมะสาวน้อย ก่อนที่จะมาอยู่กินด้วยกันในฐานะแฟนตอนท้าย ท่ามกลางความอิจฉาตาร้อนของเหล่าผองเพื่อนที่ได้แค่มองตาปริบๆเพียงเท่านั้น (ในตอนแรกสุด การ์ตูนเรื่องนี้จะยาวเพียงแค่ 24 หน้าเท่านั้น แต่พอปรับมาเป็นเวอร์ชั่นรวมเล่ม ก็ได้ทำการวาดใหม่ยกแผง พร้อมกับเพิ่มตอนพิเศษและเบื้องหลังเข้ามา จนหนามากพอที่จะทำรวมเล่มขายได้อย่างที่เห็น)

   ตำนานปีศาจหิมะ หรือ ยูกิ อนนะ ถูกเล่าขานกันมาหลากหลายรูปแบบ ทั้งดีและร้าย บ้างก็ว่าเป็นวิญญาณอาฆาตหมายจะเอาชีวิต บ้างก็ว่าเป็นเทพปกปักรักษาในเขตหิมะ แต่ในเรื่องนี้ ปีศาจหิมะซึ่งเป็นนางเอก จะทำทีเป็นสาวน้อยต้องการความช่วยเหลือ พยายามล่อลวงเหยื่อให้เดินฝ่าหิมะนานๆ จนเหยื่อทนไม่ไหว ก่อนที่จะสูบวิญญาณของเหยื่อไปจนหมดในท้ายที่สุด -- ซานาเอลจับเอาตำนานปีศาจหิมะที่อยู่หลายเวอร์ชั่น มาทำให้ย่อยง่ายมากยิ่งขึ้น ในรูปแบบการ์ตูนรักหวานล้ำ น่ารักชวนเขิน บทพูดเกี้ยวหนุ่มเกี้ยวสาว เดินเรื่องกระชับฉับไว แต่เด่นมากพอที่จะทำให้แฟนหนังสือฟินจิกหมอนได้ทั้งวัน แบ่งเป็นส่วนเนื้อหาหลักที่เดินเรื่องด้วยนิยายภาพเข้มๆ เดินเรื่องจริงจัง และหน้าแถมการ์ตูนสี่ช่องสนุกๆ ที่สอดแทรกเกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับปีศาจหิมะลงไป สลับกับแก๊กหวานๆของคู่พระนาง ที่ได้เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันแล้ว

   ในส่วนของงานภาพและบทบรรยาย ซานาเอลก็ยังคงทำออกมาได้สละสลวยงดงามเช่นเดียวกับทุกครั้ง โดยเฉพาะการเล่าเรื่องด้วยภาพ ถือว่ายังคงทำออกมาได้ลึกซึ้งกินใจ แม้จะขัดกับเนื้อเรื่องที่ชวนสับสนไปบ้าง แต่ก็มีหลายช็อตที่อ่านแล้วรู้สึกขนลุกไม่น้อย -- ซานาเอลมักจะออกแบบตัวละครและสถานที่โดยอ้างอิงจากตำนานจริงๆ มีการศึกษาค้นคว้าอย่างหนักหน่วงก่อนลงมือเขียน นั่นจึงทำให้รวมเล่มของซาเอลในแต่ละครั้ง จึงเต็มไปด้วยรายละเอียดซุกซ่อนมากมายให้ได้ค้นหา ซึ่งเผลอๆจะดูเหมือนโฟกัสกับสิ่งเหล่านี้มากกว่าเนื้อเรื่องซะด้วยซ้ำ 5555+ เอาจริงๆ แค่ซื้อไปเก็บงานภาพอย่างเดียวก็คุ้มแล้ว

   แต่ถ้าจะให้พูดถึงในแง่ของการ์ตูนรัก ถือว่ายังไม่ค่อยมีอะไรที่น่าประทับใจซักเท่าไหร่ โดยเฉพาะฉากเลิฟซีนที่ต้องบอกเลยว่า ธรรมดามากๆ ถ้าจะให้พูดถึงบทพูดที่หวานที่สุดในเรื่องนี้ ก็คงจะประมาณแบบ ("ข้าไม่มีหัวใจที่เจ้าตามหา แต่ช่วยรับหัวใจของข้าไปแทนได้มั้ย") ไม่ใช่แบบ คาเฟ่แมวหลง ("ที่ผมไม่ซื้อกล้องดูดาวให้ เพราะกลัวคุณจะไม่มองผมอีกต่อไป") หรือ ยุทธการเกี่ยวสาว ("พิณเปี๊ยะ เวลาเล่น ต้องทาบที่อก เพราะงั้นเสียงที่ได้ยิน จึงเป็นเสียงจากหัวใจ") แต่ในเล่มนี้กลับไม่มีโมเมนต์อะไรเด่นๆแบบนั้นให้เห็นเลย นอกจากแก๊กพ่อแง่แม่งอนเบาๆ ที่เล่นกันพอหอมปากหอมคอ ตามสูตรหนังสือโดจินเพียงเท่านั้น ยังดีที่สีหน้าชวนเขินของพระเอกหลังขอนางเอกเป็นแฟน รวมไปถึงแก๊กสี่ช่องอื่นๆ ยังชวนให้ใจเต้นมากพอที่จะยกระดับบทพูดที่แสนจะธรรมดา ให้กลายเป็นอะไรที่ดูวิเศษได้ แม้โดยรวมจะดู cheap ไปซักนิดก็ตาม 

   ซึ่งนั่นก็ยังไม่ใช่ข้อเสียที่ยิ่งใหญ่ หากเทียบกับจุดที่อ่อนที่สุดของเล่มนี้ ซึ่งนั่นก็คือ "เนื้อเรื่อง" นั่นเอง -- แม้ซานาเอลจะใส่รายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับปีศาจหิมะเข้าไปมาก แต่ด้วยความ "ไม่ชัดเจน" ในหลายสิ่งหลายอย่าง มันจึงทำให้ไม่สามารถตอบคำถามที่คาใจในบางข้อได้ อย่างเช่นนางเอกซึ่งเป็นปีศาจหิมะ สามารถกินจิตวิญญาณของต้นไม้ทดแทนได้ คำถามคือแล้วทำไมถึงต้องไปสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านโดยการฆ่าคน เพื่อกินจิตวิญญาณของมนุษย์เข้าไปด้วย เพราะมันอร่อยกว่างั้นเหรอ? ให้พลังงานมากกว่า? หรือว่าแค่ชอบเฉยๆ? ดังนั้นนางเอกจะฆ่าพระเอกไปทำไม ในเมื่อตัวเองสามารถกินจิตวิญญาณจากต้นไม้ได้ หรือถ้าจะบอกว่าอาหารไม่เพียงพอมันก็ไม่ใช่ ในเมื่อต้นไม้ในเรื่องมันมีเยอะมาก เพราะมันเป็นป่า แถมยังสามารถหยิบกินได้อย่างสะดวกโดยที่ไม่จำเป็นต้องไปล่อลวงคนให้เสียเวลา หรือถ้าจะบอกว่านางเอกเพิ่งมารู้ทีหลัง มันก็ยิ่งไม่ใช่อีก เพราะนางเอกมีพี่ชาย ซึ่งก็น่าจะสอนเรื่องแบบนี้ให้กับนางเอกบ้าง แล้วสรุปมันคือเหตุผลอะไรกันแน่วะ? 

   ดังนั้นจึงเหลือเหตุผลเดียวที่พอจะเดาได้ นั่นก็คือ นางเอกมีความแค้นในตัวมนุษย์ แต่ผู้เขียนก็ยืนกรานว่า นางเอกเกิดจากจิตวิญญาณของธรรมชาติ ดังนั้นแรงจูงใจทั้งหมดจึงไม่เกี่ยวกับความแค้น (ดั่งตำนานที่ว่า ปีศาจหิมะเกิดจากผู้หญิงที่ถูกคนรักทอดทิ้งและตายในหิมะ) ดังนั้นในฉากที่นางเอกซึ่งเป็นจิตวิญญาณจากธรรมชาติ ร้องไห้และรำพึงรำพันถึงพระเอกในใจ ประมาณแบบ "ทำไมเจ้าถึงต้องใจดีกับข้าด้วย" มันก็เลยไม่ใช่เพราะนางเอกได้พบรักแท้ ได้พบกับคนที่ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับนางเอกจากหัวใจ แม้จะต้องฝ่าความหนาวจนเดินแทบไม่ไหวก็ตาม แต่เป็นเพราะรู้สึกซาบซึ้งถึงความงดงามในจิตใจมนุษย์ จนรู้สึกว่าตัวเองจะฆ่าคนไปทำไม อะไรหยั่งงี้เหรอ? อ่านแล้วสับสนมาก เพราะคนอื่นๆที่นางเอกฆ่า มันก็เต็มใจช่วยนางเอกแบบนี้เหมือนกัน แต่นั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง สรุปคือ ถ้านางเอกกินแต่จิตวิญญาณจากต้นไม้อย่างเดียว และไม่ฆ่าใคร เรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น และพระเอกกับนางเอกก็จะไม่ได้เป็นแฟนกัน ในเมื่อมันไม่มีเหตุผลอื่นๆให้รองรับตั้งแต่แรก เพราะงี้ส่วนตัวก็เลยถึงได้ไม่รู้สึกอินกับความสัมพันธ์รักระหว่างพระนางคู่นี้ซักเท่าไหร่ ไม่ใช่เพราะมันไม่สมเหตุสมผล แต่เป็นเพราะความไม่ชัดเจนของบทนี่แหละ ที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง เห็นแล้วเสียดายวิชวลแทน (สังเกตในหน้าแถมที่เป็นการ์ตูนสี่ช่อง หลังจากที่ทั้งคู่แต่งงานแล้ว นางเอกก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ ทั้งๆที่กินเพียงแค่จิตวิญญาณจากต้นไม้ใบหญ้าเท่านั้น)

   เท่านั้นยังไม่พอ บทพูดในเรื่องก็ยังมาประหลาดอีก อย่างเช่นในช่วงที่พระเอกได้เจอกับนางเอกอีกครั้ง (ซึ่งรู้อยู่แล้วว่าเป็นปีศาจหิมะ) พระเอกก็พูดว่า "ดีแล้วที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่" คือปีศาจมันไม่ใช่มนุษย์ แล้วมันจะไปมีชีวิตได้ยังไงกันละเฮ้ย!?!! แต่ก็เข้าใจว่า บทพูดแบบนี้มันดึงเอาความประทับใจออกมาได้มากกว่า ดังนั้นจึงไม่เป็นไร ถ้าซานาเอลจะมีเจตนาเซอร์วิสแฟนหนังสือแบบนั้น -- แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าซานาเอลให้เวลากับการเขียนบท จนพล็อตออกมาดูลงตัวสมเหตุสมผลมากกว่านี้ คิดดูสิว่ามันจะสุดยอดขนาดไหน? 

   สรุปง่ายๆก็คือทั้งเล่ม เหมือนถูกทำขึ้นเพราะซานาเอลแค่อยากจะเขียนการ์ตูนเกี่ยวกับปีศาจหิมะเฉยๆ เหมือนคิดอยากจะทำ แล้วก็ค่อยมาด้นพล็อตเอาทีหลัง ไม่ได้สนใจเนื้อหาอะไรเลย เอาแต่สนใจคาแรกเตอร์ดีไซน์กับรายละเอียดปลีกย่อยว่า วาดยังไงถึงจะสาแก่ใจตัวเองอย่างเดียว -- โดยรวมแล้ว ทั้งเล่มมันก็คืองานทดลอง เป็นเหมือนสิ่งที่ซานาเอลอยากจะทำซักครั้งในชีวิต ซึ่งเชื่อว่านักเขียนทุกคนต่างก็เคยที่จะมีโมเมนต์แบบนี้กันบ้าง เพียงแต่ซานาเอลที่สามารถทำหนังสือยอดขายได้รอบละหลักพันเล่ม และมีแฟนหนังสือมากมาย ยังพอมีต้นทุนที่จะสามารถทำตามความฝันได้ โดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินและยอดขายให้มากความว่ามันจะไปจบลงที่ตรงไหน -- น่าเสียดาย ในสายตาสำหรับคนที่ไม่ใช่แฟนหนังสือ Flower From Heaven คือการ์ตูนรักพล็อตสูตรสำเร็จ ที่ทำหน้าที่โชว์เคสฉากเลิฟซีนและคอนเซ็ปต์อาร์ตคุณภาพสูงเพียงเท่านั้น ยังติดตามผลงานชิ้นต่อไปอยู่นะ

(สรุป 5/10)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

(ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2561)