Seasons Change Its time
ก่อนอื่นขอเรียนให้ทราบก่อนเลยนะคะ ว่าช่วงหลังมานี้ น้อยครั้งที่ดิฉันจะดูหนังของ คนไทย กันเอง ไม่ใช่ว่าจะไร้ความพยายามที่จะสนับสนุนหนังไทยนะคะ แต่ว่า สำหรับดิฉันนั้น การดูหนังสักเรื่องแล้วละก็ หนัง เรื่องนั้นๆ ต่างหาก ที่จะบอกว่าตัวมันมี คุณค่า ควรแก่การดูมากน้อยแค่ไหน ดิฉัน ให้เกียรติ หนังไทยเท่าเทียมกับหนังสากลทั่วไป ไม่ได้ดูถูกสติปัญญาของคนทำหนัง โดยการ ลด มาตรฐานการประเมินหนังในสายตาลง และนั่น มักจะบ่อยครั้งที่หนังไทยสอบไม่ผ่าน ในสายตาของดิฉัน ฉากที่แทบจะล้อมาจากหนังตะวันตกมาทั้งยวง ภาษาพูด ที่ยังแยกไม่ออกจาก ภาษาหนัง และอีกมากมายก่ายกอง เกินจะบรรยาย แล้วก็อีกครั้งที่ก้าวไปดูหนังไทย โดยไร้การประเมินล่วงหน้า ไม่มีข้อมูลเพิ่มเติมใดๆ มากไปกว่าแค่เคยชมภาพยนตร์ตัวอย่าง เท่านั้นเอง เท่านั้นจริงๆ Theme ของเรื่องดิฉันคิดว่านักวิจารณ์ท่านอื่นๆ คงได้ลงไปบ้างไม่มากก็น้อย จึงจะขอข้ามไป โธ่ นึกว่ารักดนตรี ที่แท้ ก็เพราะตามผู้หญิงมา นั่นเป็นวรรคทองของหนังค่ะ หนังสื่อสารตัวมันเองตลอด 2 ชั่วโมงครึ่งได้สวยงามจับใจ ด้วยประโยคสั้นๆเพียงแค่นั้น บอกก่อนเลยว่าหนังไม่ได้สร้างให้สะเทือนใจ ไม่ได้มีการแสดงที่เฉียบขาด ไร้บทตลกจนตกเก้าอี้ แต่อย่างใด แต่หนังไทยเรื่องนี้ มีความเป็นสากลสูงกว่านั้น พูดง่ายๆก็คือ สร้างได้ประณีตบรรจงเหลือเกิน บทพูดที่คัดมาได้เหมาะปากนักแสดงรุ่นเยาว์ การตัดต่อที่ลงตัว ไม่มีตอนใดเลยที่อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง เรียกว่าหาที่ ติ ได้น้อยเหลือเกิน ตัวละครหลักๆ ทำหน้าที่ได้ดี บทของ ป้อม นั้นยากเอาการ ขาดความเป็นธรรมชาติไปบ้าง แต่ฉากที่ยากๆ บางฉากกลับเล่นดีน่าใจหาย ดาว ซะอีกที่เหมือนเธอจะเป็นตัวเด่น แต่ว่า บทไม่เอื้อให้เธอได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ผู้หญิงที่มีอารมณ์ละมัยขนาดเล่นไวโอลินได้ดี น่าจะมีความอ่อนไหวต่อความรู้สึกคน ข้างๆ เธอ และน่าจะนำไปสู่บทสรุปใดบทสรุปหนึ่ง แต่ก็เปล่า อ้อม เล่นได้ดีที่สุดในตัวหลักทั้งสามตัวเลยค่ะ แบกรับหน้าที่ ที่หนักที่สุดในหนัง ยามใดก็แล้วแต่ที่ตัวละครรู้สึกอย่าง แต่ต้องแสดงอีกอย่าง รู้ไว้เถอะค่ะว่าไม่ง่ายเลย เล่นได้ดีจนอดเอาใจช่วยเธอไม่ได้ อ้อมเป็นเจ้าของบทเพลงที่ดีที่สุดในหนังค่ะ ฉากที่เล่นเดี่ยว Violin ต่อหน้าคณะกรรมการนั้นน่าจดจำ น่าแปลกนะคะ ฉากนี้ฉากเดียวจับคนดูได้อยู่หมัดทีเดียว ไม่เกินเลยความเป็นจริง มีความเป็นไปได้สูง น่าเชื่อถือน่ะค่ะ ดาราสมทบรุ่นใหญ่ต่างๆ เล่นมีน้ำหนักลงตัว ไม่ขาดไม่เกิน พ่อกับแม่ ยังเป็นตัวแทนผู้ปกครองทุกยุคทุกสมัย หนังบอกเล่าชีวิตวัยหนุ่มสาวสมัยใหม่ได้สวยงาม ลงตัว จนผู้เขียนยังแอบอิจฉาวันวานที่ผ่านมาแล้ว ที่ครั้งหนึ่ง เคยแบกรับความคาดหวังจากครอบครัวเช่นกัน เคยต้องเลือกฟังระหว่างเสียงพ่อแม่กับเสียงในใจ และเคยปล่อยโอกาสบางอย่างในชีวิตให้หลุดลอย ช่วงนึงดิฉันอดคิดถึงเรื่อง พ่อแม่รังแกฉัน ไม่ได้ ดนตรีที่เลือกเล่นและเลือกใช้ในหนังนั้นคุ้นหูคอเพลงคลาสสิคเป็นอย่างดี ใช้มาเปรียบกับความรู้สึกและอารมณ์ในเรื่อง แต่เพลงที่ดีที่สุดกลับเป็นเพลงที่เพี้ยนเสียงของอ้อม อย่างที่เรียนไปข้างต้น ดนตรีร็อคซึ่งเป็นแขนงทางเลือกผ่านมา เปิดตัว และ ล่อใจ วัยรุ่น ดูแล้วมีความหวัง มีความมุ่งมั่น ดูจบ เดินออกจากโรงแล้วถอนใจอย่างมีความสุข และพาลคิดไปว่า นี่หนังไทยมาได้ไกลขนาดนี้แล้วหรือ ขอบคุณสำหรับหนังดีๆเรื่องนี้ จึงตั้งใจไว้ว่า ต่อแต่นี้ไป จะไม่พลาดหนังไทยของผู้กำกับคนนี้แน่นอน ขอแสดงความนับถือ
ดีใจแทนนักแสดงและผู้สร้าง seasons change ครับที่มีคนเห็นคุณค่าของภาพยนตร์ไทยเรื่องนี้
โดย: das Kino
 วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:22:46:43 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [