ศพ # 19 ความกลัวเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มานานแล้วนะคะ ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเผชิญหน้ากับความกลัวอย่างไร ผ่านความกลัวนั้นมาได้ไหม "ใช้ความกลัว" ให้เป็นประโยชน์ ได้หรือไม่ หรือสุดท้าย เลือกกลัวอยู่อย่างนั้น จมปลักอยู่ในตมโคลนแห่งความกลัวต่อไป การสร้างหนังเรื่องหนึ่งสักเรื่อง ที่เรียก เชิญชวน และกระตุ้นความอยากรู้ อยากเห็น กระตุ้นให้ได้ไปดู คงหนีไม่พ้นหนังเขย่าขวัญสั่นประสาท หนังที่เล่นกับด้านมืดในใจมนุษย์ ความมืด ทั้งในและนอกของจิตใจ เล่นกับความมืดที่หลอกล่อจินตนาการ ...ให้ได้กลัว หนังเรื่องนี้ก็เป็นอีกตัวอย่างค่ะ ที่เล่นกับความกลัวในใจมนุษย์ เล่นกับจิตใจคน เรียนก่อนนะคะว่า ไม่เคยดูถูกหนังไทย ด้วยใช้มาตรฐานที่เป็นตัววัดชั่งตวง คือ อารมณ์ที่กรุ่นๆหลังเดินออกจากโรง ไม่สนทั้งนั้นค่ะ ว่าหนังเชื้อชาติไหน สัญชาติใด ใครสร้างใครทำ นั่นไม่ใช่ประเด็น หนังที่เราดูจบต่างหาก ที่จะเป็นตัวบอกเราเอง ว่าดีเลวแค่ไหน เพียงใด ศพ # 19 จัดเป็นหนังเขย่าขวัญสั่นประสาทชั้นดีนะคะ คุ้มโทนได้เคร่งครัด เคร่งขรึม หนังกล่าวถึง 2 พี่น้องวัยเรียน ที่ฝ่ายน้องชายเริ่มมีอาการนอนไม่หลับแปลกๆ ค่อยๆกลายเป็นฝันร้าย หลอนถึงใครคนหนึ่ง ที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหา ตามสืบเสาะหญิงสาวปริศนานาม ดาราราย ที่ทำให้ต้องเกี่ยวพันกับเรื่องร้ายๆในอดีต ที่ยังคงส่งผลถึงปัจจุบัน เล่ามากกว่านี้เกรงว่าจะกระทบต่อโครงเรื่องของหนังนะคะ คงต้องไปดูกันเองล่ะค่ะ หลายๆคนชมถึงการเขียนบทหนัง แต่ดิฉันกลับมองว่ายังมีจุดบอดหลายอย่าง บางช่วงนั่นย่อขยายอารมณ์คนดูได้ยังไม่ดีนัก ซึ่งส่งผลต่ออารมณ์ของหนัง ส่งผลถึงความต่อเนื่อง และเชื่อมโยง แต่ไม่ใช่ว่าบทหนังจะเลวร้ายซะเลยนะคะ เมื่อดูจบแล้วรู้เลยค่ะว่า บทหนังผ่านการขัดเกลามาอย่างหนัก พยายามหลบเลี่ยง และกลบเกลื่อนจุดบอดของตัวหนังเองได้เป็นอย่างดี พยายามอธิบาย และไม่สื่ออะไรให้เกิดคำถามที่เกินเลยไปกว่าที่หนังจะตอบได้ หนังเป็นเจ้าของความคิดที่เข้าท่าเข้าทางมากๆ ตั้งแต่ต้นเรื่องไปจนถึงช่วงท้ายๆ ที่ไม่ใช่ส่วนท้ายสุด ดิฉันยังขัดใจตอนจบค่ะ หนังทำมาได้ดีมากๆเลยเชียว ถ้ารักจะหักหลบ ให้มันไม่ใช่หนังผีอย่างนี้นะคะ หักมุมอีกนิดก็ได้ เพราะตัวละครสำคัญในเรื่อง ถ้าเปลี่ยนตัวกันตอนท้ายสักนิดละก็ จะกลายเป็นหักมุมที่ดี แถมมีเหตุมีผลสนับสนุนอยู่เต็มร้อยเลยเชียว แต่ถึงอย่างไร หนังก็พาตัวเองก้าวกระโดดมาได้ไกลแล้วล่ะค่ะ โดยส่วนตัวแล้วดิฉันกลับชอบมุมกล้อง การถ่ายภาพ และการกำกับศิลป์ของหนังเรื่องนี้นะคะ ยกระดับตัวเองออกจากหนังผีที่มีอยู่ดาดๆได้ดีนักเชียว คุมโทนให้อึมครึม เคร่งเครียด ไม่น่าไว้วางใจ การวางมุมกล้อง ไล่สายตาคนดู น่าติดตามมากๆ เทคนิคพิเศษที่ใส่เข้ามา ทำเอาขนลุกได้เลยนะคะ ตกใจกับสิ่งที่เห็นมากๆ สร้างภาพออกมาได้น่าดูชม ทำให้อดนึกถึงตำรากายวิภาคไม่ได้ เฮ้อ... นี่ถ้ามาดูคนเดียวสงสัยไม่กล้าเดินกลับออกมาแน่ๆ หนังบอกกล่าวถึงความกลัวนะคะ กลัวว่าจะไม่ได้รับรัก กลัวจะเสียรักไป และเมื่อเสียไปแล้ว ก็ขลาดกลัวเกินกว่าจะยอมรับได้ กลัวจนกระทั่งจิตใจต้องเข้ามาช่วยเยียวยา ช่วยปรับสภาพจิตใจ ... บางครั้งความกลัวก็มีประโยชน์นะคะ ถ้ารู้จักนำไปปรับใช้ หลายๆฉากเน้นความสมจริง สมเหตุสมผลในทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ ไอเดียเหล่านี้ไม่แปลกใหม่ซะเลยทีเดียว หากยังมีช่องว่างให้ผู้สร้างนำไปใช้เล่นกับอารมณ์คนดูได้ค่ะ ดูจบเดินออกจากโรงแล้วกลัวค่ะ ยอมรับว่ากลัวจริงๆ ภาพบางภาพยังติดตา ถามว่าสนุกไหม ต้องบอกว่าเอาเรื่องเลยทีเดียว ทำเลวต้องติ ทำดีต้องชมนะคะ เพราะอย่างไรเสีย ดิฉันก็เป็นคนไทย ยังอยากเห็นหนังไทยไปผงาดบนเวทีระดับนานาชาติค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ทำหนังดีๆออกมาให้ได้ดู ไม่เสียเวลาเปล่าเลย ขอแสดงความนับถือค่ะ หนังเรื่องนี้มีอยู่ในสคริป ว่าจะไปดูเหมือนกันค่ะ
โดย: pomise (pomise
 ) วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:16:05:59 น.ศพสิบก้าว
เดินได้เเค่นี้เองหรอ จะไปกลัวทำไปกัน อิอิ ........ ยังไม่ได้ดู และจะไม่ดู (ในโรง) เพราะเป็นหนัง ที่ฟังดูแล้วต้องรอเเผ่นเหมือนเคย โดย: haro_haro
วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:16:56:29 น. |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [