เช้าวันนี้ (10.12.2560) สังเกตว่ามีดอกบัวดินยื่นหน้ายื่นตาออกมาจากดงดอกไม้หน้าบ้าน
โผล่มาดอกเดียวโดด ๆ สีชมพูหวานแหวว กำลังตูมใกล้แย้มสวยงาม เริ่มตูมตั้งแต่เมื่อไหร่
ไม่ทันเห็น ถ้าไม่เสนอหน้าออกมาก็คงไม่เห็น


 

ดอกเดียวก็หากินได้ ... เอามาทำบล็อก อิอิ ... ตื่นเต้นเพราะไม่ได้เห็นดอกมานานแล้ว
ก่อนหน้านี้มีเยอะเลย แต่ด้วยความที่ต้องแก่งแย่งที่ดินทำกินระหว่างต้นไม้ด้วยกันเอง
เธอก็จะหายหน้าหายตาไปบ้าง เพราะไหนจะต้องแย่งที่ดินทำกินแล้วยังต้องแย่งอาหาร
คือ แสงแดดอีกด้วย แถม จขบ. ยังไม่สนใจมัวแต่ไปเห่อน้องหนาม 555


 

ดอกตูมก็สวยดี เป็นดอกไม้ที่สวยงามทุกเวลา


 

 บัวดิน เป็นดอกไม้ที่ชอบฝนมาก ถึงได้ชื่อว่า Rain Lily คือมักจะออกดอกช่วงหน้าฝน
แต่ช่วงนี้ก็ไม่มีฝนแล้ว อากาศก็วิปริตแปรปรวน ดอกไม้ก็คงงง ๆ ... น่าจะหนาวก็ไม่หนาว
ก่อนหน้านี้ก็ยังมีฝนประปรายด้วย



 

ถ่ายตอนตูมใกล้แย้ม แล้วก็ไม่ได้ตามดูอะไรอีก มัวยุ่ง ๆ ทำอะไรอื่น
มาเห็นอีกที อ้าว บานตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย กำลังสวยทีเดียว



 

เกือบพลาดโอกาสที่จะเก็บภาพตอนดอกบาน เพราะแสงสุดท้ายกำลังจะหมดวันอยู่แล้ว
ถ่ายตอนเกือบจะ 6 โมงเย็นแล้ว ไม่อยู่บ้าน เกือบไม่ทันได้ดูใจ กดรัว ๆ ซะหลายรูปเลย
นาน ๆ จะได้เห็น ถ้าไม่ถ่ายรูปเก็บไว้เสียดายแย่



 

ชอบสีชมพูหวาน ๆ แบบนี้แหละ ถ้ามีเยอะ ๆ บานเต็มทุ่งจะสวยงามขนาดไหน









 ถึงจะมีดอกเดียว ถึงจะดูโดดเดี่ยว แต่ก็ไม่เดียวดายหรอกนะ
 และเพราะเหตุนั้น เธอจึงดูสวยโดดเด่นกว่าใคร








 
 แต่เสียดายที่ความสวยไม่คงทน บานวันเดียว พรุ่งนี้ก็โรยรา 
 ถึงต้องถ่ายรูปเก็บไว้ชื่นชมในบล็อกนี่ไง เพราะเธอจะสวยงามอย่างนี้ตลอดไป









ถ่ายรัว ๆ ยาวไปเล้ยยยยย .....


 

 









ในที่สุด ... สังขารไม่เที่ยงหนอ ... เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา
 ธรรมชาติ คือ ธรรมะ สอนให้เรารู้ว่า ใด ๆ ในโลกล้วนอนิจจัง
ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป นี่สิแน่นอน ...









พอดอกโรย ก็ติดฝักกลายเป็น เมล็ด >> ต้น >> ดอก ... วนเวียนเป็นวัฏจักร
ยังมีเรื่องดอกบัวดินในบล็อกนี้ สนใจคลิกอ่านข้างล่างได้จ้า
บัวดิน ... เราก็มีนะเออ
บัวดิน (Rain Lily)




---------------------------