9 พฤษภาคม 2550 แค่หลับตา
กาลครั้งหนึ่ง ในดินแดนที่แปลกประหลาด
วันนี้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาเพื่อพบเจอการเดินทางที่แสนยาวไกล
เมื่อคืนเขาฝันถึงหญิงสาวอันเป็นที่รัก ดวงตาสีดำ ภายในมีแววของความรักและอาลัยในวันที่ชายหนุ่มออกเดินทาง ซึ่งเขายังจำได้ไม่รู้ลืม
ถ้าเขาได้พบสิ่งที่หวัง ความรักของกันและกันคงได้สมหวังเสียที
เขาขึ้นใบเรือรับลมเต็มที่แต่กลับโยนเข็มทิศทิ้งเสีย ปล่อยเรือลำน้อยให้อยู่ในอุ้งมือของลมทะเล
เขาล่องเรือไปยังดินแดนที่ไม่มีใครรู้จัก ที่ซึ่งความรักเป็นสิ่งธรรมดาที่สุดและประเสริฐที่สุด ที่ๆหาดทรายขาวสะอาดเม็ดทรายเป็นประกายระยิบระยับราวกับเพชรที่กลาดเกลื่อนไปทั่วทั้งชายหาด เขากอบทรายใส่กระเป๋า บัดนี้ชายหนุ่มเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลกแล้ว เขามีเงินมากพอที่จะขอหญิงสาวทั้งหมู่บ้านด้วยซ้ำ
เขาออกเรืออีกครั้ง
คราวนี้เรือน้อยลอยลำไปถึงดินแดนเวิ้งว้าง ทะเลทรายอันแสนน่ากลัว ที่ซึ่งสายลมพัดพาเอาเสียงหวีดหวิวของปีศาจร้าย และความสิ้นหวังของมวลมนุษย์มาด้วย
ขาของชายหนุ่มสั่นเล็กน้อย เมื่อได้ย่างก้าวลงในดินแดนอันเวิ้งว้างนั้น มือกำแน่น ตาจ้องเขม็งไปยังความมืดมิดเบื้องหน้า แม้แสงดาวจะสุกสกาวเพียงใด ไฟดวงน้อยแห่งราตรีกาลก็ไม่อาจส่องไปให้แสงสว่างแก่ความสิ้นหวังในใจได้ บัดนี้เขายืนอยู่ ณ ดินแดนสุดขอบโลก ที่ๆแม้แต่ดวงวิญญาณของผู้วายชนม์ยังกล้าไม่เหยียบย่าง
เขาข่มความกลัวทั้งมวลเดินมุ่งไปยังดวงดาวเพียงดวงเดียวบนท้องฟ้า ที่เดียวที่อาจใช้เป็นจุดหมายได้
ยิ่งเดิน ความกลัวก็ยิ่งเข้าจับหัวใจ ทรายเม็ดสวยยังอยู่ในถุงหนังที่เขาพกติดตัวเสมอ บัดนี้มันดูหนักอึ้งราวกับเป็นเพียงเศษตะกอนของความท้อแท้
นานตราบเท่าที่ขาของเขาจะก้าวไหว คืนนั้นชายหนุ่มล้มลงบนพื้นทรายเย็นเฉียบ ทิ้งร้างอันสิ้นหวังไว้เป็นอาหารแก่สัตว์ใด ถ้าบนแผ่นดินอันเวิ้งว้างนี้จะมีอะไรอาศัยอยู่ได้
แต่แล้ว เขาก็ได้ยินเสียงคำรามของปีศาจร้าย มันดังกังวานกึกก้อง หรือบางทีก็เงียบเพียงกระซิบราวกับว่าอยู่ในจิตใจของเขาเอง แม้ว่าจะเป็นปีศาจร้าย เขาก็ยังกัดฟันเดินไปหามัน ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ถ้าเขาจะต้องตาย เพียงได้เห็นสิ่งมีชีวิตก่อนตายเท่านั้น
เสียงนั้นนำชายหนุ่มมาถึงผาหิน ณ ที่นั้นเสียงดังมาจากถ้ำเล็กๆ ภายในถ้ำมืดสนิท ไม่มีแสงดาวนำทางชายหนุ่มอีกต่อไป เขาเดินเพราะต้องเดิน เดินลึกลงไปในถ้ำอันแสนน่ากลัว กลิ่นอับๆบัดนี้กลายเป็นกลิ่นฉุนจมูก ที่ลอยเอื่อยมาจากในถ้ำ บางทีอาจเป็นกลิ่นเศษมนุษย์ที่พลัดหลงเข้ามาเป็นอาหารของเจ้าปีศาจร้ายก็ได้
และแล้วเขาก็ได้พบมัน เจ้าปีศาจร้าย อมนุษย์ โชคดีที่ขณะนั้นมันยังหลับอยู่ กลิ่นสาบสางและกลิ่นเนื้อยังฉุนอยู่ราวกับว่าถ้ำนั้นได้ถูกละเลงด้วยความตายและความอาฆาตของมนุษย์ที่ตกเป็นเหยื่อของเจ้าปีศาจร้ายนั้น
จากดวงตาที่เริ่มชินกับความืดนั้น สัตว์ร้ายนั้นตัวไม่ใหญ่อย่างที่คิด คงประมาณตัวเขาเอง ตาสีแดงเลือดนกสะท้อนแสงของมันเปิดอยู่แม้เสียงกรนดังลั่นจะบอกว่ามันหลับอยู่ก็ตาม ดาบเก่าๆมีคราบเลือดเกาะกรังพาดไว้ที่ผนัง
ด้วยความบังเอิญ หรือความโชคร้ายก็ไม่ทราบ เท้าของชายหนุ่มเหยียบไปบนหินที่ไม่มั่นคง หินกระทบกันเกิดเสียงดังกราว !!!
เจ้าสัตว์ร้าย ผุดลุกขึ้น แผดเสียงคำรามใส่ผู้บุกรุก พร้อมกับฉวยดาบที่พาดไว้ เงื้อง่าด้วยท่าทีน่าสยดสยอง
ขณะนั้นเอง เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นหน้าของมันนั้นเต็มตา ความกลัวพุ่งขึ้นถึงขีดสุด
หน้าของไอ้ปีศาจร้ายที่เงื้อดาบหมายจะบั่นคอของเขาในขณะนี้กลับมีหน้าตาเหมือนเขาราวกับเป็นพี่น้องฝาแฝด เสียงแผดร้องของเขาดังขึ้น เป็นเสียงกรีดร้องของมนุษย์ผู้พบกับความตระหนกและกลัวสุดขีด
เจ้าปีศาจร้ายยังคงคำรามเสียงลั่น ร่างขาวซีดแต่ดูแข็งแกร่งราวกับท่อนไม้กระโจนถึงตัวชายหนุ่มผู้บัดนี้หลบหลีกด้วยสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดของสัตว์ มากกว่าสติอันเป็นของมนุษย์ เขาหัวเราะให้กับความกลัวและปีศาจนั้น ไม่ใช่เพราะความขัน หรือตลกใดๆ เป็นปฏิกริยาย้อนกลับของความกลัวในใจของชายหนุ่มเอง
!!! เขากำลังเป็นบ้า !!!
วูบหนึ่งของอนุสติ ฉุดชายหนุ่มจากสัญชาตญาณการหนี ภาพของหญิงสาวคนรักผ่านเข้ามาในหัวของเขา ขาของเขาเลิกสั่น และไม่ร้องไห้หรือหัวเราะต่อไป บัดนี้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด เขาคำรามพร้อมกระโจนใส่ปีศาจร้ายตนนั้น
เจ้าปีศาจตวัดดาบหมายจะฟันขณะที่ชายหนุ่มกำลังบ้าเลือด แต่ชายหนุ่มผู้ผ่านการทดสอบของท้องทะเลหลบดาบนั่นพร้อมกับเตะไปที่มือของมันจนดาบหลุดมือไป
ทั้งสองต่อสู้กันดุเดือด ร่างของชายหนุ่มเต็มไปด้วยแผลจากเล็บของปีศาจร้ายที่ตะปบโดยหมายจะฉีกผู้บุกรุกเป็นเศษเนื้อ แต่กระนั้นชายหนุ่มก็ยังหลบได้ มีเพียงเลือดซิบๆไหลจากบาดแผล
ขณะที่ทั้งคู่กำลังเหนื่อยอ่อน ตาของทั้งคู่ประสานกันเข็ง เป็นการต่อสู้ด้วยพลังใจของชายหนุ่มกับความอาฆาตของปีศาจนั้น
ทั้งคู่รู้ดีว่า การโจมตีครั้งต่อไปจะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนฝ่ายใดก็ตามจะสิ้นลม
ทั้งคู่กระโจนใส่กันเสียงเนื้อต่อเนื้อกระทบกัน เสียงคำรามของชายหนุ่มซึ่งบัดนี้ไม่ผิดอะไรกับปีศาจร้าย ทำเอาเจ้าสัตว์ร้ายถึงกับผงะ และดูโครงหน้านั่นเล่า ก็ดูบิดเบี้ยวด้วยความอาฆาตและมุ่งร้ายเช่นกัน
เลือดต่อเลือด เนื้อต่อเนื้อ ทั้งคู่ต่อสุ้กันชนิดที่ยังไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตใดใช้ความอาฆาตใดๆห่ำหั่นกันมากมายเช่นนี้มาก่อน
บัดนี้ชายหนุ่มไม่ได้สู้เพื่ออยู่รอด หรือเพื่อกลับไปพบคนที่รัก หากแต่สู้เพื่อฆ่าสิ่งมีชีวิตข้างหน้าหรือไม่ก็ถูกฆ่า
สายตาของทั้งคู่เหลือบไปเห็นดาบเก่าๆเล่มนั้น ซึ่งบัดนี้เป็นอาวุธเพียงชนิดเดียวในถ้ำอันมืดมิด และต่างกระโจนเพื่อคว้าดาบนั้น......................
-------------------------------
ผมยังไม่รู้ว่าสุดท้ายใครจะเป็นคนรอด เพราะผมลืมตาตื่นซะก่อน บางทีความฝันอาจสะท้อนเรื่องราวในใจของคนก็ได้
-------------------- ในคืนที่นอนไม่หลับ -----------------
Create Date : 09 พฤษภาคม 2550 |
|
11 comments |
Last Update : 9 พฤษภาคม 2550 2:13:24 น. |
Counter : 610 Pageviews. |
|
|
|
ถ้าได้ฝันต่อว่าจบยังไง มาเล่าต่อด้วยนะคะ งิงิ