บันทึกของเด็กชายกำลังโต
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2549
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
14 พฤศจิกายน 2549
 
All Blogs
 
14 พฤศจิกายน 2549 เงียบจังเลย

คืนที่เงียบเหงา วันนี้ช่างเป็นคืนที่ธรรมดาซะจริง ไม่มีเสียงโทรศัพท์ ไม่มีเสียงใครๆ คืนนี้อยู่บ้านคนเดียว


นั่งเล่นเนต เขียนบันทึก ทำอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามเรื่อง ใช้เวลาว่างให้ไร้ประโยชน์ไป


ค้นเอาสมุดบันทึกเก่าๆ มาอ่านว่าเราผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้างในชีวิต บางครั้งในตอนนั้นจะเป็นจะตาย แต่พอตอนนี้มาได้ทบทวนดูแล้ว ฉันโชคดีเหลือเกินที่ผ่านช่วงเวลาที่อ่อนแอมาได้


บางเรื่องก็สนุกจนแอบยิ้ม บางเรื่องก็เลยเถิดทำให้นึกถึงคนบางคนที่อยากลืมๆ บางคนก็นึกถึงความรู้สึกดีๆทั้งที่ลืมไปแล้ว


เคยเขียนบันทึกมากที่สุดถึงเกือบ 4 หน้ากระดาษเชียว ตอนนั้นยังเพิ่งเข้าสู่วัยหนุ่ม มีอารมณ์อะไรก็รุนแรง ขาดความยั้งคิด โชคดีที่ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีในวันนั้น


สำหรับคืนที่แสนเงียบนี้


อยากให้แสงดาวบอกสวัสดีและช่วยปลอบโยนคนที่กำลังอ่อนแอด้วย







ออกแนวนางงามซะงั้น





Create Date : 14 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2549 22:26:47 น. 5 comments
Counter : 560 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมน่ะค่ะ


โดย: rayasuree (Jeab) (rayasuree ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:09:13 น.  

 
ว่างๆก็ดีนะครับ ได้ใช้เวลาอยู่กัยตัวเองบ้าง


โดย: PutterZ (ToppuT ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:24:14 น.  

 
ผ่านมาทักทายครับ


โดย: DAN_KRAB วันที่: 15 พฤศจิกายน 2549 เวลา:22:43:20 น.  

 
อยากว่างมั๊งจังอ่ะคะ ....


โดย: สะลึมสะลือ (สะลึมสะลือ ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:03:02 น.  

 
ว่างก็ดีแล้วค่ะ ดีกว่ายุ่งๆเนอะ

สวัสดีวันอังคารค่ะ


โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:00:17 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เติบโตและยั่งยืน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






黒川 Kurokawa (black river) 明 Akira (bright)

บันทึกออนไลน์ของคนเล็กๆ แต่ตัวไม่เล็ก เก็บแง่มุมของคนนู่น เรื่องของคนนี้ ชีวิตของคนนั้น มาบอกเล่า เม้าท์ แซว ไปตามเรื่อง ประกอบกับรูปถ่ายเล่าเรื่องราวที่เจ้าของบล็อกกำลังหัดถ่ายอยู่ครับ


รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นว่าวที่กำลังสู้อยู่กับลม มีเพียงเชือกเส้นเล็กๆที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร ดึงรั้งชีวิตไว้ไม่ให้ลอยละลิ่วไปกับสายลมแรง


และหากมีใครสักคนกำลังโหยหากำลังใจ บล็อกเล็กๆนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่หัวใจกำลังอ่อนล้า อยากให้รู้ว่า ที่ตรงนี้ก็มีคนๆหนึ่งยืนอยู่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนสุข เพื่อนร้องไห้ เพื่อนหัวเราะ และยินดีที่จะให้กำลังใจคุณเสมอครับ













ขอบคุณที่เข้ามาเที่ยวคับ
Google
Friends' blogs
[Add เติบโตและยั่งยืน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.