3 มกราคม 2551 ยังเหมือนเดิม
ผ่านไปแล้วสำหรับปี 2550 สำหรับตัวเราเองก็เหมือนได้โตขึ้นอีกนิดหนึ่ง เจอทั้งความสุขและความทุกข์เหมือนกับทุกๆปี ปีที่ผ่านมาหมาผมตายไปถึงสามตัว ไว้วันหลังจะเล่าให้ฟัง เจ้าหมาตัวเล็กๆนี้ สอนอะไรผมมากมาย ผมอาจยิ้มแล้วก็ร้องไห้ได้เมื่อนึกถึงมัน โดยไม่อายใครเลย
ปีที่แล้วผมยิ้มกับเรื่องราวมากมาย แต่ก็เศร้ากับหลายอย่าง ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ว่าเรื่องราวจะสุขหรือทุกข์ มันก็จะผ่านไป เหมือนกับกาลเวลาที่ผ่านพ้นไป
แต่ใจคนนี่เนอะ ไม่ว่ายังไงเวลามีความสุขก็หัวเราะ เวลาเศร้าก็ร้องไห้ ก็แค่นั้นเอง แค่นั้นจริงๆ
แล้วปีนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นล่ะ คงมีทั้งความสุขและความทุกข์เหมือนเดิมที่ผ่านมา...เช่นเคย
พูดถึงความเปลี่ยนไป ก็แค่เวลาเท่านั้น ส่วนตัวผมเองยังไม่เคยว่ารู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นเลย ยังสนุกกับการเล่นอะไรไร้สาระอย่างการตั้งเหรียญบาทด้วยสันเหรียญ หรือเดินเหยียบรอยต่อบนพื้นถนน ไร้สาระ แต่ก็สนุกนี่นา
คนอีกคนที่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวผมเองโตขึ้นเลย คือคุณย่าของผมเอง มีอยู่วันหนึ่งบ้านเราไปกินสุกี้กัน ทีนี้ย่าจะบอกให้น้องบริกรเอาเมนูให้ผม แต่ย่าไปบอกน้องเค้าว่า " หนูๆเอาเมนูให้เด็กหน่อย " น้องเค้าก็งงดิ เพราะทั้งโต๊ะที่นั่งกันอยู่มีแต่คนที่อายุมากกว่าน้องเค้าทั้งนั้นเลย ผมเห็นน้องเค้าทำหน้างง เลยบอกว่าเอามาทางนี้ครับ น้องเค้าก็เลยยิ้มๆส่งเมนูมาให้ ( อาจจะคิดว่านี่เด็กแล้วเหรอเนี่ย )
แต่เวลาอยู่กับย่าก็รู้สึกยังเป็นเด็กอยู่จริงๆ เป็นคนที่ผมรู้สึกว่าไม่ว่าเวลาเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผมก็ยังร้องไห้ไปกอดได้ไม่ว่าเรื่องไหน ยังเป็นคนที่ผมมักจะเล่าเรื่องสนุกๆที่เจอให้ฟังได้เสมอ และเป็นคนที่รู้ว่าเวลาที่ผมอารมณ์เสียทำยังไงผมจะรู้สึกดีขึ้น
ไม่รู้ว่าปีหน้าผมจะเป็นยังไง แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมก็ยังเป็นผมเองเหมือนที่เคยเป็นมาแต่เด็ก เอาแต่ใจตัวเอง ขี้โมโห ดื้อ
สุดท้ายก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่า ปีนี้จะเป็นปีที่สวยงามและมีควาสุขเพียงอย่างเดียว ( ซึ่งเป็นไปไม่ได้หรอก
แล้วทุกๆคนหวังว่าปีนี้จะเป็นยังไงบ้างครับ ขอให้เป็นไปตามที่หวังนะครับ
ป.ล. ตอนนี้เจ็บคอ เพราะแหกปากร้องคาราโอเกะมากไปในงานปีใหม่ บอกใครไม่มีคนสงสารเลย มีแต่คนสมน้ำหน้า
แต่อย่างไรก็ตามยังมีตะวันยังฉายในวันต่อไป
เมื่อเรามีเช้าวันใหม่ หวังใจว่าจะมีหนทาง
เมื่อทุกข์ในวันเมื่อวานคืนกลับมาหาใจอันอ่อนแอ
เหตุที่ใจแพ้ เพราะเราต่างหากที่แพ้ใจ
ความทุกข์จึงเป็นกลางคืนอันยาวนาน แต่แล้วมันจะผ่านไป
ตราบใดเวลายังหมุนผ่าน ความทุกข์จะผ่าน เพราะไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์
วันคืนต้องผ่าน นั่นคือเวลาอันเป็นนิรันดร์
| Create Date : 04 มกราคม 2551 |
| Last Update : 4 มกราคม 2551 21:16:36 น. |
|
28 comments
|
| Counter : 565 Pageviews. |
 |
|
|
บันทึกของเด็กชายกำลังโต
คิดอะไรมาก ผม45 ปีนี้ ยังเล่นของเล่นอยู่เลย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
