|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
โรคกลัวน้ำ...ของฉัน
ถ้าพิจารณาสาเหตุของการเสี่ยงตายโดยไม่คิดถึงปัจจัยอื่นใดนอกจากพื้นที่บนโลกกลม ๆ ใบหนึ่ง ฉันชอบคิดเสมอว่าคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นก็เหมือนกับเสี่ยงตายบนโลกนี้ไปแล้ว 75% เนื่องจาก โลกของเราประกอบด้วยพื้นดิน 1 ส่วน พื้นน้ำ 3 ส่วน (เหมือนเงินเลย ออม 1 ส่วน ใช้ 3 ส่วน เหอ เหอ)
ฉันว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ เหตุผลของการว่ายน้ำไม่เป็นก็เพราะไม่ได้ไปหัดว่าย ( ตอบได้เจ๋งมาก) ที่บ้านไม่มีใครพาไปว่าย ตัวฉันเองไม่ได้ขวนขวายไปหัด โรงเรียนประถมก็ไม่มีคอร์สเป็นจริงเป็นจังกับการสอนว่ายน้ำ มีแต่คุณครูที่สนิทกันถามว่าใครจะไปว่ายน้ำกับครูบ้าง แล้วก็พากันเฮโลไปเป็นกลุ่ม ๆ ซึ่งคุณครูใจดีก็จะสอนให้แบบฟรี ไม่มีคิดตัง เหมือนพาเด็กไปเที่ยวยังไงยังงั้น แต่ฉันก็ไม่เคยไปด้วยสักครั้ง พอขึ้นมัธยม ก็มีพวกคุณครูที่รับจ๊อบสอนเด็กว่ายน้ำเหมือนกัน แต่คนที่จะไปสมัครเรียนก็ไม่ใช่ฉันอยู่ดีนั่นแหล่ะ พ่อเพื่อนสนิทคนหนึ่งบอกว่าจะหัดให้ชนิดวันเดียวเป็น ง่า... ฉันก็ยังไม่ได้ไปหัดด้วย ตราบ ณ วันนี้ เวลาล่วงเลยมานานโข ฉันก็ยังว่ายน้ำไม่เป็นอยู่ดี
พอว่ายน้ำไม่เป็นแล้ว กิจกรรมอะไรที่เกี่ยวกับน้ำก็ไม่ค่อยได้สัมผัสกับเขา ในชีวิตนี้จากการไปทะเลแบบนับครั้งได้ประมาณไม่เกินสิบห้าครั้ง เคยลงเล่นน้ำทะเลแบบไม่สมัครใจ 1 ครั้ง และสมัครใจอยู่ 2 ครั้ง ไปทะเลครั้งแรกในชีวิตกับค่ายวิทยาศาสตร์ที่โรงเรียนที่หว้ากอ คุณครูพาไปอ่าวมะนาวค่ะ ฉันรับอาสาเพื่อน ๆ สุดที่รักในการเฝ้ากระเป๋าให้ที่ริมหาด จะมารู้ตัวอีกที่ว่าพวกนั้นไม่ได้น่ารักอย่างที่คิดก็ตอนที่เพื่อน ๆ ร่วมสิบ พากันวิ่งขึ้นมาจากทะเลแล้วพากันหามดิฉันแบบขาข้างหนึ่งลากบนพื้นทรายเป็นรอยยาว ไปโยนลงทะเล นั่นแหล่ะค่ะสัมผัสแบบเต็ม ๆ จากน้ำทะเลเป็นครั้งแรก เพื่อน ๆ ฉันยืนหัวเราะกันอย่างเปี่ยมสุข ฉันไม่โกรธเพื่อนนะคะ เป็นเรื่องขำ ๆ มากกว่า แต่ฉันไม่ได้รู้สึกสนุกกับการอยู่ในน้ำและรู้สึกกลัวว่าเราจะจมลงไป มันรู้สึกหวิว ๆ ตอนถูกน้ำทำเลซัด เลยรีบขึ้นมาอย่างรักษาฟอร์มนิดหน่อยว่าจะมาเฝ้าของให้เหมือนเดิม เพื่อน ๆ ก็ปล่อยฉันกลับขึ้นบกแต่โดยดี (สมใจพวกแกแล้วนิ่ เล่นฉันเปียกทั้งตัวเลย)
อีกสองครั้งที่ได้เล่นน้ำทะเลอย่างเต็มใจก็ตอนไปรับน้องแล้วก็ตอนไปลอยกระทงกับเพื่อนที่ระยอง (อันนี้เล่าในบล็อกเมื่อปีที่แล้ว) ตอนไปรับน้องนี้ลงไปน้ำท่วมอก แล้วก็รีบขึ้นมา ประมาณว่า ฉันได้เล่นน้ำแล้วนะ ยังไม่รู้เลยว่าเพื่อน ๆ ที่ไปรับน้องด้วยกันจะจำได้ป่าวว่า ฉันก็ลงเล่นน้ำทะเลกับพวกแกนะ เพียงแต่ฉันขึ้นมาก่อนก็เท่านั้น (เอ๊ะ คุ้น ๆ เหมือนไปเดินขบวนด้วยกันแล้วกลับก่อนเลย คริ คริ)
ฉันว่าว่ายน้ำไม่เป็นนี่มันไม่ดีเลยนะ ไปไหนมาไหนลำบาก จะออกเที่ยวกับเขาบ้างก็ไม่สะดวกยิ่ง ฉันยอมรับเลยค่ะว่ากลัวน้ำ (แต่ยัง..ฉันยังไม่บ้า) แม้ว่าหลาย ๆ คนจะรับประกันให้ว่า "อย่างแกมีห่วงอย่างส่วนตัวไม่จมหรอก" หรือบอกว่า "มีชูชีพให้" ฉันว่ามันก็ไม่ปลอดภัยต่อตัวฉันเองอยู่ดี จะรับประกันได้ไงว่าชูชีพจะไม่หลุด แล้วถ้ามันหลุด ใครจะลากฉันขึ้นฝั่งได้ (พิจารณาจากการลากฉันลงทะเลต้องใช้บุคคลร่วมสิบชีวิตในการแบกหาม) แล้วไอ้ห่วงยานั่น เอาเข้าจริง ๆ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร(นะโว้ย... เลิกบอกฉันสักทีได้ไหม) มันน่าเสียดายนัก เวลาเพื่อน ๆ ชวนกันไปเที่ยวแล้วบอกว่าไปทะเล ไปน้ำตก ไปล่องแก่ง ไอ้อิฉันก็ยังเป็นโรคปอดไม่ประสานกันอยู่ดี แค่ชีวิตประจำวันอย่างการเดินทางด้วยเรือฉันยังหลีกเลี่ยงโดยเด็ดขาด ขนาดเรือข้ามฟากแม้น้ำเจ้าพระยาที่มันออกจะหย๊าย...ใหญ่ ก็ยังต้องมีคนผลักคนลากดิฉันลงเรืออยู่เลยนะ ดูซิ ชีวิตน่ารันทดขนาดไหน ทุกครั้งที่มองลงไปในแม่น้ำ หรือทะเล หรือข้ามสะพานทางน้ำตก ฉันก็อยากจะเข่าอ่อนลงไปกองซะตรงนั้นให้ได้ มันน่ากลัวจริง ๆ นะ ถ้ายิ่งจินตนการบรรเจิดว่า ณ ขณะนี้ ฉันไปอยู่ตรงนั้น... กำลังตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ... เพราะฉันว่ายน้ำไม่เป็น เหอ เหอ คิดไปได้
พักนี้ก็มีแต่คนชวนออกเที่ยวทางน้ำ เพื่อนที่ทำงานคนนึงชวนไปนั่งเรือไปเกาะทางใต้ เขาบอกว่ามันไม่น่ากลัวเพราะจะพาไปขึ้นเรือลำใหญ่ ๆ สบาย ๆ ฉันก็ "อ๋อเหรอ??" แล้วบอกไปว่าขอคิดดูอีกที (คิดเรื่องเงินในกระเป๋าด้วย ท่าจะหลายตังนะนั่น) ส่วนเพื่อน ๆ สททค. (เขาเรียกกันอย่างนั้น) ก็จะพากันไปเที่ยว ดูแล้วจะยังตัดสินไม่ได้ว่าจะไปที่ไหน แต่ฉันว่าไม่พ้นน้ำอีกนั่นแหล่ะ ระหว่างนี้กำลังดำเนินการรวมรวมข้อมูล เฮ้อ...ครั้งที่แล้วก็พลาดไปร่วมชะตากรรมดำน้ำดูปะการังกับพวกเขา (ถึงฉันไปก็คงไม่ได้ร่วมชะตากรรมอยู่ดี) งานนี้ก็ไม่อยากพลาดนะ แต่ฉันจะไปทำอะไรได้ล่ะ นอกจากเฝ้าของให้เพื่อน ๆ แม้อยากมีส่วนร่วมก็ตาม อยากเปลี่ยนบรรยากาศให้ชีวิตของตนเองเสียหน่อย จากอุดอู้อยู่หน้าคอม และห้อยโหนอยู่บนรถเมล์ ก็อยากหาสถานที่คลายเครียดบ้าง แม้จะต้องเฝ้าของให้เพื่อน งานนี้ตั้งใจว่าถ้าได้ไป จะหาหนังสือดี ๆ สักเล่มไปนอนอ่าน (แล้วทำไมฉันไม่นอนนอ่านอยู่บ้านนะ) แล้วก็หาของกินอร่อย ๆ มาบำรุงลิ้นสักหน่อย (อันนี้คาดหวังสูง) ทำหน้าที่เป็นช่างกล้องมือมั่ว ๆ ให้เพื่อนบ้าง (ว่าจะคิดค่าตัวเป็นวันเหมือนช่างกล้องวันรับปริญญา ก๊าก...)
เฮ้อ...ว่าแล้วก็อยากว่ายน้ำเป็นจัง ไปหัดตอนนี้ก็คงไม่ไหวแล้ว แบบว่า... เขิลลลล... ใส่ชุดว่ายน้ำไม่ได้ แล้วก็... ฉันกลัวน้ำ T_T
หมายเหตุ : แต่อาบน้ำทุกวันนะ เหอ เหอ
Create Date : 19 มกราคม 2549 |
|
21 comments |
Last Update : 19 มกราคม 2549 13:49:25 น. |
Counter : 1021 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Cymry 19 มกราคม 2549 16:08:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป่ามืด 19 มกราคม 2549 23:43:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 20 มกราคม 2549 10:14:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: infonoom 20 มกราคม 2549 16:10:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: nods 20 มกราคม 2549 16:27:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป่ามืด 21 มกราคม 2549 12:34:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป่ามืด 22 มกราคม 2549 13:10:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: mungkood 22 มกราคม 2549 21:59:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไอดินและกลิ่นฝน IP: 61.91.116.132 23 มกราคม 2549 2:51:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: infonoom 23 มกราคม 2549 12:43:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: Cymry 23 มกราคม 2549 18:09:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป่ามืด 23 มกราคม 2549 20:58:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: 555 IP: 203.118.121.108 4 กรกฎาคม 2549 20:07:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่หัดยังไง๊...ยังไงก็ว่ายไม่เป็นซักที....