เก็บตกเรื่องไร้สาระจาก Bangkok Film Festival 2552

งานเทศกาลภาพยนตร์เป็นของคู่กันกับนักดูหนังไปแล้ว หากคุณไม่นับรวมว่าสมัยนี้เริ่มหาโหลดหนัง และซื้อหนังแผ่นผีได้ง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน

ย้อนไปเมื่อช่วง 8-9 ปีก่อน ที่ผมเริ่มเข้ากรุงเทพฯ เทศกาลหนังเหล่านี้ก็เริ่มเข้ามามีบทบาทในชีวิต อาจจะดูปีละเรื่อง สองเรื่อง และก็มากขึ้นตามตัว ตามความอยาก จนในที่สุดเมื่อทำงานกับนิตยสารภาพยนตร์เล็กๆ ก็เลยได้โอกาส "ดูฟรี" ในฐานะสื่อมวลชน ผมซื้อตั๋วอยู่เรื่อยๆ เพราะต้องพาแฟนมาดูด้วยหลายๆ เรื่อง ไม่อย่างนั้นชีวิตผมจะหมกอยู่แต่โรงภาพยนตร์ และโลกของเราอาจไกลห่างกันออกไป

อย่างไรก็ตามเมื่อปลีกตัวมาจากนั้น เมื่อปีที่แล้วหลังได้มาทำงานที่ใหม่ ผมยังแวะเวียนไปเทศกาลหนังเหล่านี้ ดูน้อยเรื่องลง และมายืนในตำแหน่งของคนดูหนังขาจรทั่วไปมากขึ้น

ปีนี้ก็เช่นกันสำหรับเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติกรุงเทพฯ หรือ Bangkok Film Festival ปี 2552 ซึ่งผมนับแล้วได้ดูแค่ 6 เรื่องเท่านั้น(เดี๋ยวจะนำมาเล่าตอนหลัง)

ต่อไปนี้คือข้อสังเกตไร้สาระส่วนใหญ่เกี่ยวกับการไปเทศกาลครั้งนี้

- วันเสาร์ที่เริ่มทำการดู (วันพฤหัสบดี ซึ่งเป็นวันเปิด ฉายเพียงเรื่องเดียวคือหนังเปิดเทศกาล ที่ผมไม่มีโอกาสดู และวันศุกร์ติดงาน) ผมเข้าช้าไปประมาณ 5-10 นาที เนื่องจากงมหาที่ขายบัตร Voucher อยู่นานในพารากอน ซีเนเพล็กซ์ แต่สารภาพว่าไม่รู้จริงๆ จนเมื่อมีพนักงานประกาศจุดขายบัตร แต่ประโยคแรกที่เมื่อเดินไปขอซื้อคือ "อ๋อ ! พี่ซื้ออีกที่ก็ได้ครับ(ที่ไหนก็ไม่ทราบ) โอเค...(ทำมือห้ามไม่ให้เดิน) ซื้อตรงนี้ก็ได้" หลังจากซื้อเสร็จ ก็ต้องรอเงินทอนอีกประมาณ 5 นาที

เท่านั้นยังไม่พอระหว่างเข้าคิวซื้อบัตร ซึ่งพารากอนเปลี่ยนร่างพนักงานให้กลายเป็นตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ ทำให้ช้ายังไม่พอ มีลูกค้าท่านหนึ่งเกิดสงสัยถามเรื่องสิทธิพิเศษของบัตรอะไรสักอย่างว่าคุ้มค่าหรือไม่ พนักงานท่านก็อธิบายต่อโดยไม่เห็นใจคนซื้อเลยสักนิด

พอมาซื้อบัตรยิ่งช้าไปอีก เมื่อพนักงานขายไม่รู้ว่า Voucher สำหรับงานเทศกาลต้องเลือกตัวไหน มันสั่ง Print ไม่ได้

แต่เอาเถอะครับ ถือว่าเป็นความผิดของผมกึ่งหนึ่งที่ไปจวนเจียนเวลาจะฉาย

- อ้อ วันเดียวกันนี้ยังเป็นวันที่ห้างเซนทรัล เวิลด์ มีจัดมีตติ้งดาราเกาหลีสักคน(ใครไม่ทราบ เดาว่า ลี จุนกิ) คนเยอะกว่ามางานเทศกาลนี้รวมกันเสียอีกแน่ะ

- Voucher หรือบัตรส่วนลดพิเศษในงานเทศกาลภาพยนตร์ปีนี้ตลกมาก โรงพารากอน ซีเนเพล็กซ์ ขายอย่าง (500 บาท 6 ใบ) โรง SF World ขายอย่าง (900 บาท 10 ใบ) ว่ากันซื่อๆ สร้างบัตรส่วนลดแบบนี้ขาจรส่วนใหญ่ที่มาดูคนเดียวคิดจะมาซื้อก็หมดสิทธิ์ เพราะเท่ากับว่าถ้าคุณอยากจะได้ส่วนลดจากหนังที่ฉายทั้งสองโรง ต้องดูหนัง 16 เรื่อง !

นับเป็นข้อเสียที่แตกต่างจากบัตรส่วนลดทุกปีที่เห็นได้ชัด นอกเหนือจากปัญหาการฉายโรงที่เหมือนๆ จะใกล้ แต่ลองเดินทางแล้วก็เหนื่อยเอาการระหว่าง ห้างพารากอน และเซ็นทรัลเวิลด์

- Maid ในห้องน้ำห้างเซ็นทรัลเวิลด์ ต้องพูดขณะมีคนเข้าใช้ว่า "สวัสดีค่ะ เซ็นทรัลเวิลด์ยินดีให้บริการค่ะ" ไม่ทราบว่าใครเป็นคนอบรมให้พวกเธอต้องพูดแบบนั้น งานก็หนักอยู่แล้ว ยังต้องโดนบังคับให้ทำอะไรเหมือนหุ่นยนต์ และที่นี่มันห้องน้ำชายนะครับ จะให้บริการอะไร ?

- รอบที่ผมไปดูเรื่อง Shirin หนังอิหร่าน ของผู้กำกับ อับบาส เคียรอสตามี่ หนังเรื่องนี้เล่าเรื่องกึ่งทดลองด้วยการจับภาพผู้หญิง 14 คนที่ดูอยู่ตัดสลับกันระหว่างดูหนังเรื่องเดียวกัน โดยไม่มีการจับภาพไปในฉากอื่นๆ เป็นเวลา 90 นาที แต่รอบที่ผมดูก็ยังอุตส่าห์มีท่านที่เอาป๊อปคอร์น กับน้ำดื่มมากดูไปกินไป (มีเขย่าน้ำด้วยแน่ะ) แลกๆ ก็ไม่คิดอะไร แต่ท่าทางพี่ท่านเบื่อครับ หนังดูยากครับ เลยกดมือถือสว่างโร่อยู่นานสองนาน(5 นาทีได้) สุดท้ายขอเถิบหนีโลด

- ส่วนตัวเล็กน้อย Eccentricities of a Blond Hair Girl หนังอีกเรื่องที่ตีตั๋วไปชม ป้าฝรั่งคนที่นั่งด้านข้าง กลิ่นปากแรงมากกก ยาดมยังเอาไม่อยู่

- วันแรกหรือวันเสาร์ที่ไปชม งดตั้งโหมดชมหนังต่อเนื่อง เนื่องจากต้องไปทำธุระให้ภรรยาแถววัดเสมียนโน่น

- Antichrist หนึ่งในหนังที่แรงที่สุดของเทศกาล มีฉากโหดและสยอง หลอน ติดตาหลายฉาก คนดูเต็มโรง แถมพอหนังจบระหว่างเดินออกจากโรงทุกคนคุยหัวเราะกันอย่างออกรสออกชาติ ดูแล้วให้บรรยากาศเหนือจริงมาก(แต่ความเป็นจริงเข้าใจได้ว่าคล้ายๆ การดูหนังสยองขวัญ หรือเล่นรถไฟเหาะนั่นแหละ)

- ระหว่างฉาย Antichrist บางฉากภาพมันเลื่อนจากเฟรมด้วยแน่ะ(ท่าทางจะเฮี้ยนจัดจนเกิดอาถรรพณ์) กว่าจะกลับเข้าที่ได้ก็นานพอดู เดาได้สองกรณีว่าคนฉายไม่ทันสังเกตเพราะหายไป หรือเห็นแล้วแต่แก้ปัญหาไม่ได้ต้องไปตามคนอื่นมาแก้ เพราะเห็นเวลาเกิดปัญหานี้ในโรงมัลติเพล็กซ์ทีไร จะแก้ช้าอยู่บ่อยๆ

- A Prophet หนังเด่นอีกเรื่องประจำเทศกาล คนเต็มโรงทุกที่ ผมนั่งแถวหน้าสุดจริงๆ แต่พอหนังเรื่องถัดมา I Killed My Mother เต็มมากกว่า เพราะแม้แต่บันไดทางเดินก็มีคนมานั่งดู บทตัวหนังเรื่องที่ดังคนมันจะเยอะ ก็เยอะจริงๆ ครับ บทเรื่องไหนจะน้อยก็น้อยจนน่าใจหาย

- น่าเสียดาย หนังแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ผมไม่ได้ดูเลย (เสียดายจริงๆ)

- ช่วงที่ไปชม ฝนตกหนัก เนื่องจากพายุเข้า สยามน้ำท่วมเจิ่งนองจนเบื่อกันไปข้าง

- วันจันทร์ตั้งใจว่าจะไปชมตอนเย็น ฝนตกหนัก เป็นหวัด และเมื่อวานมีเรื่องเครียดๆ ให้ปวดขมอง เลยขอพักหนึ่งวัน

- วันอังคารไปชมอีกเรื่องคือ Dogtooth ซึ่งนับเป็นหนังต่อจาก Antichrist ที่มีการตรวจบัตรเนื่องจากได้เรต 20+ และโรงภาพยนตร์ทำดีครับที่มีการถามคนซื้อก่อน และตรวจบัตรก่อนเข้าชม นับเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับการริเริ่มทำ

- หนังสือพิมพ์ประจำเทศกาลปีนี้ จัดอาร์ตเวิร์คสวยดี เนื้อหาก็ฉีกออกมาพอสมควร เพราะมีแนะนำกันแบบจริงๆ จังๆ (ไม่ได้สักแต่ชมกันท่าเดียว) ถือว่าทำได้ดีจากปีก่อนๆ ที่เรามักเห็นการถ่ายภาพจากหนัง หรือไม่ก็คนในงานแบบซ้ำๆ ซะเยอะ รวมถึงเนื้อหาที่เน้นพึ่ง Q&A อยู่เสมอ

- แรกๆ โรงพารากอนซีเนเพล็กซ์ โฆษณาน้อยกว่า SF World ผิดคาดครับเพราะปรกติก็รู้กันว่าที่นี่โฆษณานานเป็นชาติ แต่หลังๆ กลับเพิ่มโฆษณาแถมซะงั้น

- โฆษณาปิดมือถือ หลินห้อย ของ SF World ตลกครับ แต่มันไม่ได้ช่วยสื่อให้คนอยากปิดมือถือเล้ย

- เทศกาลภาพยนตร์ปีนี้ มีคำบรรยายไทยทุกเรื่อง จากที่ตนเองดูมาแปลดีกว่าปีก่อนๆ และใช้วิธีให้คนควบคุมมีที่นั่งของตนเองเปิดจากโน้ตบุ๊ค ซึ่งดีกว่าเดิมที่นำ LCD มาตั้งกลางโรง นับเป็นการปรับปรุงที่ดียิ่งขึ้นเช่นกัน

Create Date : 01 ตุลาคม 2552		7 comments
Last Update : 1 ตุลาคม 2552 18:02:16 น.
Counter : 1003 Pageviews.
Tweet