Rosetta
เทศกาลหนังเมืองคานส์ก็ผ่านไปนานแล้ว ผู้ได้รับรางวัลปาล์มทองจากเทศกาลหนังเมืองคานส์ปีล่าสุดอย่าง พี่น้อง ฌอง-ปิแอร์ และลุค ดาร์เดนน์ จากเบลเยี่ยม ในผลงานเรื่อง The Child
ตัวผมเองบังเอิญได้ชมภาพยนตร์ของผู้กำกับสองคนนี้มาก่อนเมื่อหลายปีมาแล้ว ซึ่งก็เป็นผลงานที่โด่งดัง สามารถคว้ารางวัลปาล์มทองในปี 1999 มาครองได้เช่นเดียวกัน นั่นคือ Rosetta
Rosetta เป็นหนังที่เข้าข่ายแบบที่เรียกว่า "ด๊อกม่า" ซึ่งเป็นมาตรฐานและวิธีการสร้างที่ถูกคิดค้นโดยกลุ่มคนทำหนังในเดนมาร์กในชื่อว่า "Dogme 95" ซึ่งปัจจุบันไม่ได้ทำหนังแนวดังกล่าวสักคน แต่ยังคงรับพิจารณาหนังที่สร้างแล้วเข้าข่ายเงื่อนไขที่เขากำหนด คือ หนังต้องถ่ายทำโดยไม่มีฉากต่อสู้ เหตุการณ์ต้องเกิดขึ้นได้ในขณะถ่ายทำ, ต้องไม่มีชื่อเครดิตของผู้กำกับ(เปลี่ยนเป็นใช้ว่าผู้สร้างสรรค์แทน), ไม่มีการกำหนดแนวทางหนังว่าเป็นหนังตลก, ตื่นเต้น, หรือดราม่า, ไม่มีการจัดแสง หรืออุปกรณ์ที่ใช้ในการตกแต่งแสง หรือ สีของภาพ, ถ่ายด้วยกล้องมือถือ, ไม่มีเสียงพิเศษใดๆ นอกจากเสียงที่บันทึกได้จากการถ่ายทำ, ฉายบนฟิล์ม 35 มม.
เหตุผลในการคิดอะไรประหลาดๆ แบบนั้น มีเจตนาเพื่อสร้างความบริสุทธิ์ให้กับภาพยนตร์ คือการทำหนังดังกล่าวเป็นการสร้างแบบดั้งเดิม โดยไม่มีเงื่อนไขที่ต้องใช้เงินมากมายเข้ามาเกี่ยวข้อง
แรกเริ่มเดิมที ด๊อกม่า สร้างความฮือฮาไปทั่วโลกด้วยหนังอย่าง Celebration, The Idiot หรือแม้กระทั่งหนังที่ใกล้เคียงอย่าง Breaking The Waves แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ต้องยอมรับกระแสดังกล่าวเงียบหายไป หนังด๊อกม่าในระยะหลังไม่มีการสร้างสรรค์ศิลปะทางด้าน "รูปแบบ" มากนัก จนดูธรรมดาเมื่อเทียบกับหนังยุคแรกๆ
เช่นเดียวกับ Rosetta ที่แม้จะได้รับรางวัลสูงสุดจากคานส์ทั้งปาล์มทอง และนักแสดงนำหญิง แต่หนังก็ยังหาผู้จัดจำหน่ายในอเมริกาไม่ได้
ตัวหนังเป็นเรื่องของผู้หญิงชื่อเดียวกับชื่อเรื่อง ผู้มีชีวิตในเมืองท่ามกลางสภาพที่ยากจน อาศัยอยู่ในบ้านที่เหมือนกับรังหนู ทำงานพิเศษเล็กๆ น้อยๆ ไปวันๆ, เธอต้องต่อสู้กับสภาพจำกัดของโรคภัยในตัวผู้หญิง, และแม่ที่มีปัญหาความรัก และการดูแลตัวเอง(แน่นอนว่าแทบไม่ได้ดูแลเธอแต่อย่างใด), นอกจากนี้เธอยังต่อสู้กับปัญหาพื้นฐานในการเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เธอยังต้องต่อสู้กับความรัก, สังคม และศีลธรรม
หนังสะท้อนให้เห็นเหตุการณ์หลายๆอย่าง เช่น การมีผู้ชายที่มารัก แต่เธอมีสภาพที่ไม่พร้อมจะรักใคร, เธอนั่งตกปลาได้จากแม่น้ำ แต่ก็ตัดสินปล่อยมันคืนทุกครังไป, รวมถึงการที่ต้องลังเลระหว่างการเลือกช่วยคนที่กำลังตกน้ำ ก่อนที่เธอจะเลือกทำบางอย่างเพื่อความก้าวหน้า แต่คนตัวเล็กๆ อย่างเธอก็ยังต้องถูกสังคมประฌามและลงโทษเธอในบทสรุปที่จบแบบ "หน้าตาเฉย" เสมือนตั้งคำถามให้ผู้ชมคิดเอาเองว่าตัวเราจะหาทางกับปัญหาที่ยังหาคำตอบไม่ได้นี้อย่างไร
ด๊อกม่า ของพี่น้อง ดาร์เดนน์ในที่นี้มีความคล้ายหนัง สัจจนิยม อยู่มาก แต่ก็มีหลายสิ่งที่จับต้องได้ว่าเป็นหนังที่พยายามทดลอง และสื่อสัญลักษณ์ด้านภาพที่ได้รับอิทธิพลจากหนังที่เน้นรูปแบบด้วย ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไม่ว่าจะด้วยวิธีการอย่างไร แบบไหน หนังปัจจุบันก็ได้รับการผสมผสานจากศิลปะหลายแขนงไปแล้วนั่นเอง
Create Date : 14 กันยายน 2548 |
Last Update : 14 กันยายน 2548 21:49:40 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1251 Pageviews. |
|
|
|
เพื่อนออกมาแล้วอ้วกล่ะ
บอกว่ามุมกล้องมันชวนอ้วกเกินทน