วันสอบเสร็จ

จริงๆ แล้ว สอบเสร็จตั้งแต่เมื่อวาน แล้วก็สอบเสร็จแค่ 3 ตัวด้วย แต่ มันก็คือการสอบในตารางได้เสร็จสิ้น เหลือแต่นอกตาราง
มันเหมือนเป็นธรรมเนียม หรืออะไรก็ไม่รู้ ที่สอบเสร็จ ทุกคนจะไปทำอะไรที่อยากทำ รวมตัวกัน ไปกิน ไปเล่น ไปอะไรๆ ก็ตาม
หลังจากที่หมกตัวอ่านหนังสือ ไม่ค่อยเจอกันเท่าไร ไม่ค่อยได้เล่นกีฬา มันก็ดีนะ มีฉลองสอบเสร็จ 55

เมื่อวานสอบเสร็จ ส่องไปที่โต๊ะบาส ไม่เห็นใคร ก็เลยไปกินข้าวกับพวกไอ้ป้อง ที่สามย่าน กิน BKK หนะ (แล้ววันนี้ก็กินซิสเลอร์อีก) เสร็จแล้วโทรหาเยาว์ เยาว์ไม่รับ ก็เลย กลับหอก็ได้ฟะ ยังขี้เกียจออกไป กลับมาโทรหาแตงโม ก็ดูหนังอยู่อีก (กลับใครก็ไม่ต้องสืบ) แล้วก็ไม่กล้าโทรหาพวกภาคเคมี เพราะมันต้องสอบอยู่แน่เลยหวะ ก็เลยสรุปเอาเองว่า ไม่มีการรวมตัวกัน แล้วก็มานั่งเซ็ง เพราะ สอบเสร็จ ยังไม่อยากจะเริ่มทำงาน (ทั้งๆ ที่มีอารมณ์นิดหน่อย) เซ็งว่าทำไมไม่มีใครอยู่เลยเนี่ย อุตสาห์สอบเสร็จ แต่แล้ว เยาว์ก็โทรมา เพราะอ๋องโทรมาจะเอา tetris attack ไปฝึก เพราะโดนสบประมาทไว้ ก็เลยได้รู้ว่า ทุกคนอยู่ด้วยกันที่โต๊ะบาส แล้วกำลังจะไปกินฟูจิ
พลาดได้ไง ออกจากหอไปฟูจิทันทีครับ กินข้าวแล้ว ไปแค่นั่งเมาท์ก็คุ้ม ทั้งๆ ที่รู้ว่า ออกไปจะไม่ได้ทำอะไร แล้วจะเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ และไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสำหรับเสาร์อาทิตย์นี้แน่ แต่ก็ออกไป หึหึ
ไปก็นั่งเมาท์ ตามภาษา เล่นๆ กันไป แบบเฮฮา ตามภาษาชมรมบาส ก็รู้สึกดีๆ

แม้เราจะชอบการคุยแบบเปิดอกๆ กันมากกว่า แบบประมาณ คุยเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ถามความคิดเห็นแบบชิวๆ เอ้อ เป็นบรรยากาศบรรยากาศนึง สักแบบ อธิบายไม่ได้ มักเจอบนค่าย หรือบางเวลา เท่านั้น อยากเจอบ่อยๆ นะ แต่ก็รู้ว่ามันบ่อย มันก็ได้หรอกมั้ง จะมีเรื่องอไรคุยกันหนักหนาเชียว วงเหล้าทีไร เราอยากได้บรรยากาศแบบนั้น แต่มันก็ไม่บ่อยเท่าไร
แต่เรามักจะติดใจ ถูกใจ กับคน แค่เพียงได้คุย แบบประทับใจแค่ครั้งแรก ชั่วข้ามคืน ความประทับใจนั้นมันจะติดอยู่ในใจ เราจะรู้สึกดีกับคนคนนั้นไปตลอดเลย

แต่ ความเฮฮา ไปเรื่อย เรื่องสัพเพเหระ ทั่วไป มันขาดไม่ได้ มีครั้งนึง ไปกินกันประทับใจมากเลย
เป็นโต๊ะกลม สุกี้ที่โคคา สนุกจริงๆ เป็น วงเฮฮา ที่รู้สึกดีมากๆ เลย แน่นอน ชมรมบาส พวกเดิม
นั่งพิมพ์ไป ก็นั่งนึกๆ ไป อยากไปเที่ยวเฮฮาปาร์ตี้กันอีก
นานแล้ว ไปกับที่ไหนก็ไม่สนุกเท่าไปกับเพื่อนบาส
ครั้งสุดท้ายคือไปเขาใหญ่ ตุลาปีที่แล้วแน่
แต่ปีนี้เราจะไปเชียงใหม่กัน ไปแข่งกีฬาเกียร์ พร้อมเที่ยวเหนือกัน

ยังไม่ทันจะจบก็คิดถึงวันคืนเก่าๆ หละ ชีวิตมหาลัย นี่มันเจออะไรเยอะแยะจริงๆ เลย

มาต่อๆ
หลังจากไปกินฟูจิ ก็เดินๆ ไม่รุ้จำทำอะไรกัน เลื่อนลอยๆ แต่ก็ประมาณ สยาม มาบุญครอง ก็เดินดูของๆ แล้วก็ตกลงกันว่า คืนนี้จะไปนั่งกินอะไร ชิวๆ กันสักหน่อย
ว่าแล้วก็ตกลงกันได้ว่าไปแถวนราธิวาส (ซึ่งตอนนี้ร้านกินข้าวแบบที่จะไป มีเยอะมาก แถวนั้น)
เป็นร้านประมาณ ไปเลี้ยงรุ่น ไปสังสรรค์กัน ประมาณนั้น
ก็แยกย้ายไปเปลี่ยนชุด / เดินซื้อของ
นัดกัน หกโมงครึ่ง
แต่ตามภาษาชมรมบาสอีกนั่นแหละ หกครึ่ง ชิ ไม่มีทางแน่ มีคุณเต่า คุณนัท อยู่ด้วยเนี่ย จริงๆ แล้วก็เกือบทั้งชมรมแหละ
เราก็แยกกับพวกซื้อของมาเดินกลับหอ เปลี่ยนชุด
ด้วยความชิว ก็เลยเดินจากมาบุญครอง มาสามย่าน ผ่านโรงยิม เพื่อไปหาพวกเพื่อนๆ ผู้ชายที่มันนัดกันเล่นบาส แล้วก็ค่อยมาหอ ปรากฎเจอคนบางคน ตกน้ำ หน้าหอยู
ตกเข้าไปได้ไงฟะนั่น ทำมือถือหล่นลงน้ำอีก (ก็เพราะไปกินอะไรที่เจ้แอนหละ มันถึงได้เป็นอย่างนั้น)
ก็ติด loop กับเหตุการณ์บางอย่างไปพักนึง ซึ่งจบประมาณทุ่มนึง แกงค์ช็อป ก็มาเราก็ขึ้นหอไปเปลี่ยนชุด และลงมา
แล้วก็นั่งรอใครบางคน เพื่อครบแล้วจะได้ออกเดินทาง
ถึงแล้วนั้น สองทุ่มกว่า ร้านเต็ม เดินๆ หาก็ได้นั่งร้านนึง ตอนแรก เนื่องจากทุกคนบอกว่าอิ่มจากฟูจิ แต่ เราไม่ได้กินไง เพราะกินสเต็คตอนเที่ยงๆ พอดี พวกนี้มันกินฟูจิบ่ายสามครึ่ง
แต่ไปๆ มาๆ ก็สั่งๆ แล้วก็กินๆ กันจนหมด เต็มโต๊ะ กินยิ่งกว่าคนที่เค้ากะกว่าจะมากินข้าวซะอีกมั้งเนี่ย

หลังจากข้าวหมด ก็เริ่มเครื่องดื่มกันนะฮับ
เฮฮาไปตามภาษา
ประมาณ shot 2 ก็มี เค้กช็อคโกแล็ต 2 ชิ้น ขึ้นมาวางบนโต๊ะ ไม่ค่อยรู้ตัวนะว่ามันจะจัดเป็นวันเกิดให้เรา
(จริงๆ มันก็คือ ซื้อแถวนั้น ก่อนเข้าร้าน เพราะว่าที่จะมานั่งกินกันชิวๆ ไม่ได้นัดหมายกันไว้ก่อน)
แต่แค่นั้น ก็รู้สึกดีโคตรๆ ขอบคุณนะเว่ย ไม่มีเทียนเราก็เป่าอากาศได้
มีความสุข อิอิ
แล้วก็นั่งๆ คุย ฟังเพลง อย่างเฮฮาไปเรื่อยๆ จน เที่ยงคืนได้ ก็ตกลงกันว่านอนคอนโดเพื่อน ที่อยู่ตรงข้ามร้าน แล้วตอนเช้าตื่นมาดู fullhouse ด้วยกัน
เป็นการค้างที่ไม่ได้นัดหมายกันอีกแล้ว
แต่ก็เป็นการกลับที่ถูกที่สุด คือ เดิน ไม่เสียตังค์สักกะบาท
อยู่คอนโด นั่งคุยกับเพื่อนที่เราเรียกว่าสนิท คุยกันสองคนจนตี 4 คุยไปเรื่อยๆ รู้สึกดีนะ มากๆ ด้วย ที่ได้นั่งคุยกันอย่างนี้ จนไม่อยากนอน แต่ก็รู้สึกว่า ควรจะนอนได้แล้ว เพราะว่าสอบใช่ว่านอนมาเยอะ
ช่วงนี้ยิ่งนอนไม่ค่อยจะหลับสนิทอยู่ด้วย
(ทำข้อสอบสั่วๆ อีก คะแนน algor ห่วยแน่เลย)
ก็เลยนอน (ก็หลับไม่สนิทอีกนั่นแหละ จะคิดไรมากมาย)
ตื่นมานั่งดู full house กัน พรุ่งนี้จบหละ ไรกัน เราดูไป 3 ครั้งเอง

เป็นช่วงเวลาที่ดีมากเลยนะ ได้คุยๆ กัน
ดูเหมือนชีวิตการคบเพื่อนเรามันจะยังไม่ค่อยโต
มันเกิดไม่ค่อยนานนักหรอก
ป.1 เราก็ยังไม่เคยมีเพื่อนแบบ เพื่อนจริงๆ หนะ
เพื่อนที่เพื่อนจริงๆ อืม เรียกว่าเพื่อนสนิทแล้วกัน ยังติดต่อ ยังคิดถึงกัน ยังอะไรกันจริงๆ แบบจริงๆ จังๆ ถึงตอนนี้ มันเริ่มตอน ม.ปลาย
ตอนนี้เราก็แค่ 5 ขวบ กว่าๆ เอง
เพื่อนคนนี้ รู้จักมา 4 ปีหละ แต่ได้มาเป็นเพื่อนจริงๆ ก็ตอนชมรมบาส ประสบเหตุการณ์ต่างๆ นานสุดหละมั้ง 2 กว่าๆ ปี เหตุการณ์มากหลายชนิดสุดๆ ระดับความสัมพันธ์ มัน ขึ้นลงรุนแรงพอควรเลย แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่จนถึงบัดนี้
เพื่อนที่ยังสนิทอยู่ถึงตอนนี้ ก็ยังเรียกว่า นานกว่า แต่ อาจจะไม่มีเหตุการณ์ขึ้นลง บ่อย มาก เท่าคนนี้
หวังว่าเราคงสามารถเป็นเพื่อนสนิทกันไปเรื่อยๆ นะ
ตอนนี้เพื่อนส่วนใหญ่คงตัวกับเรากันหมด
เพื่อนที่สนิทๆ อีกคนนึงก็หนีไปอยู่เมกาซะหละ แต่ความสัมพันธ์ก็ ห่างแหละ แต่ก็แบบ stable พอควร

จริงๆ เราอาจจะเป็นคนลืมง่าย
ที่นั่งๆ คุยกับเพื่อน ถึงตี 4 เพื่อนมันยังจำเพื่อนที่ห้องตอนม.6 ของห้องเราได้เลย ไอ้เรานั่งนึกตั้งนาน
เพื่อนตอนประถมก็ลืมๆ ไปเกือบหมดหละ
ป.1-3 นี่จำไม่ได้สักคน ป.6 ทั้งๆ ที่ก็มีเพื่อนสนิทๆ กัน อยู่เป็นแกงค์ 3 คน ตอนนี้ก็จำได้ แต่ก็จำความสัมพันธ์ตอนเด็กๆ ไม่ได้หละ แต่รู้สึกว่า เราต้องสนิทกันมากแน่ๆ เลย

นั่งนึกๆ ไป นี่เราก็อยู่ในกลุ่มเด็กดีนะ แม้จะรู้สึก เสเพลนิดๆ เล่นๆ หน่อย สนุกขึ้นเรื่อยๆ ตามอายุ (ก็เลวขึ้นเรื่อยๆ นั้นแหละ)
แต่ก่อน ก็เรียนๆ เล่นๆ แบบ เด็กเรียนเค้าเล่นกัน เรี้ยน เรียน
มาถึงตอนนี้ก็รู้สึกคุ้มนะ ที่ชีวิต ได้มาเจอกับอะไร ที่แตกต่างไปบ้าง แม้บางทีมันก็คงไม่ใช่สิ่งที่ดีหรอก มันทำให้สติ สมาธิเรา ห่วยลง ทำให้ธรรมะธรรมชาติแย่ลง มั้ง
แต่ก็รู้สึกคุ้ม ที่ได้มาเจอๆ อะไรแบบนี้นิดนึง ประสบการณ์ชีวิต (พ่อแม่มาอ่านจะว่าไงเนี่ย)
เขียนมาตั้งยาว
ต่อๆ เรื่องวันสอบเสร็๗

ดูเสร็จแล้วก็ออกไปกินข้าวกับแม่ แล้วก็เดินๆ ดูภาพสีน้ำ แล้วไปศูนย์หนังสือ โคตรเมื่อย เลยไปนั่งๆ แถวบันได แล้วเอาแฮรรี่มานั่งอ่าน
หลับครับ หลับไปแป๊บนึง คนเดินผ่านไปมาคงจะขำน่าดู
น้องก็ยังไม่มา ก็เลยว่าจะกลับเอง ฝนดันตกๆ อีก ก็เลยต้องนั่งรอ กว่าน้องจะมา แล้วก็นั่งรถแม่ กลับมาหอ
กินไอติม แล้วก็นั่งเขียน blog อยู่นี่แหละ
ง่วงนะ แต่ไม่อยากนอน เพราะเด๋วกลางคืนจริงๆ จะนอนไม่หลับ เราอยากนอนให้มันปกติๆ สักที

พล่ามเป็น diary มากๆ
ใครอ่านไม่รุ้เรื่องก็ไม่ต้องแปลกใจ
เราเป็นคน คิดคำพูดไม่ทันความคิด และขี้เกียจ มันก็เลยออกมางี้แหละ

วันนี้ได้หลับคา harry แน่เลย

Create Date : 30 กรกฎาคม 2548		9 comments
Last Update : 30 กรกฎาคม 2548 19:49:51 น.
Counter : 678 Pageviews.
Share Tweet