|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
คนทำหนังสือ หรือจะสู้คนทำทีวี
วันนี้บังเอิญไปเจอไฟล์เก่าๆ เป็นเรื่องเขียนตั้งแต่สมัยไหนก็ไม่รู้ค่ะ น่าจะซัก 6-7 ปีก่อน
เกี่ยวกับประสบการณ์เรื่องงาน ที่บ่นแหลก...
ไม่รู้เขียนลงอะไรที่ไหน...ลืมแล้วค่ะ ก็เลยเอามาให้เพื่อนๆอ่านกัน...
อ่านแล้วจะเห็นว่า นักล่าน้ำตกยุคก่อน ไม่ได้หวาน...ใส....น่ารัก อย่างยุคนี้หรอกค่ะ (กลุ้มใจจริง ทำไมพูดได้ไม่อายปาก)
คุณว่าทีวีกับหนังสือ ใครรวย ใครมีเพาเวอร์กว่ากัน?
ถูกต้องนะคร้าบ ทีวีนั่นแหละที่ถือเป็นสื่อตัวใหญ่ ส่วนนิตยสารทั่วๆไปถือเป็นสื่อตัวเล้กกก...เล็ก
นักข่าวทีวีเวลาไปทำข่าวที่ไหน ยืดได้เลย เพราะมาดของคุณตอนเดินถือไมค์โดยที่สายของมันถูกม้วนเป็นขดๆนั้น เท่เป็นบ้า ชาวบ้านงี้รุมมองกันคอยืดคอยาว ช่างกล้องของคุณก็ใส่เสื้อมีโลโก้ของช่อง ช่างดูดีมีระดับเหลือเกิน ซึ่งตรงข้ามกับนักข่าวและช่างภาพของนิตยสารที่ดูยังไง้ยังไงก็กระจอก
ต้นทุนธุรกิจมันผิดกัน ราศีของนักข่าวนิตยสารก็เลยหมองกว่าเขา
นอกเหนือจากคนข่าวของทีวีโดยตรงแล้ว คนที่ทำงานบริษัทที่ผลิตรายการทีวีต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเกมโชว์ สารคดี รายการวาไรตี้ ก็ต้องถือว่าเป็นคนที่มีสติปัญญาเฉียบแหลม มีความคิดสร้างสรรค์ สามารถทำงานยากๆได้ อย่างง่ายๆ อย่างเช่นถ้ารายการทีวีจะสัมภาษณ์ใคร สักคนหนึ่ง บอกได้เลยว่าหมูมาก เพราะใครๆก็อยากออกทีวี เชิญไปเลยดารา ศิลปิน คนดัง รับรองว่าไม่มีใครปฎิเสธ
แต่ลองเป็นหนังสือสิ เขาคิดแล้วคิดอีก
ลงหนังสือ ดังก็ไม่ค่อยดัง ตังค์ก็ไม่ได้ ไม่เหมือนรายการทีวี ดังด้วย ได้ตังค์ด้วย
ก็เพราะรู้สัจธรรมที่ว่า สื่อหนังสือไม่ทรงอิทธิพลเท่าสื่อทีวี เราก็เลยอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว ทั้งที่บางครั้งก็อดยัวะไม่ได้
มีอย่างที่ไหน เราอุตส่าห์ตามตัวดารามาสัมภาษณ์ได้ก่อนแท้ๆ แต่พอทีวีมาถึง พี่แกฉกตัวไปหน้าตาเฉย ถือว่าใหญ่ ก็เลยแซงคิวชาวบ้านมาตลอด
...ขอแฉกันตรงๆแหละ มีไรเปล่า?...
สื่อทีวีเป็นหนามยอกอกสื่อหนังสืออย่างเราๆเสมอมา แต่ เอาวะ ยังไงก็เป็นสื่อด้วยกัน อะไรยอมได้ อะไรช่วยกันได้ ก็ช่วยๆกันไป ท่องไว้ สามัคคีคือพลัง
ก็เพราะคิดแบบนี้ไงล่ะ ไปๆมาๆหนูก็เลยต้องช่วยราชสีห์ตลอด ไม่อยากเชื่อเลยว่าเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปแล้วง่ะ
สังเกตกันให้ดี มีคนทำหนังสือสักกี่รายที่แจ้นไปขอข้อมูลคนทำรายการทีวี จนต้องมาเขียนขอบคุณรายการนั้นรายการนี้ ไม่มีหรอก มีแต่คนทำทีวีต่างหากที่ต้องลงเครดิตท้ายรายการขอบคุณหนังสือ
...ไหนว่าเก่งนักหนา เอาเข้าจริง พี่แกขอตะบันราด!...
แล้วมันก็เหมือนคนแพ้ทางกัน หนูอย่างเรากลัวราชสีห์จนหัวหด เขาขอมาทีไร ต้องรีบวางงานประจำแล้วหาให้ทันที เพราะรู้สึกว่ารายการทีวีเขาอุตส่าห์ลดตัวมารู้จักหนังสือเราเลยนะโว้ย เหมือนเขาเห็นความสำคัญของเรา อะ...เอาไป ๆๆๆ ขอประวัติดาราคนนี้มา เราแถมประวัติดาราที่เป็นแฟนไปให้ด้วย
แบบว่าหวังดีน่ะ อยากให้รายการเขาเพอร์เฟค มีคนติดกันเต็มบ้านเต็มเมือง
ยอมเหนื่อยสายตัวแทบขาดหาข้อมูลให้เป็นกองๆ เพื่อแลกกับเครดิตท้ายรายการที่เลื่อนไปเร็วจี๋จนไม่มีคนดูที่ไหนดูทันซักกะคน
เวลาทีวีขอมา เรามักจะให้ แต่เวลาเราขออะไรจากทีวีบ้าง อย่างเช่นขอที่อยู่หรือเบอร์โทรของคนมาออกรายการ ไม่เคยได้ ....จริ๊ง
...ถนัดขอ แต่ไม่เคยถนัดให้ จริ๊ง...ถ้าไม่จริงให้เตะ
ฉันเป็นบ.ก.นั่งอยู่ตรงนี้เจอรายการทีวีโทรมาขอข้อมูลเป็นประจำ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่รู้จักหาเอง มั่ง เล่นขอกันแบบนี้มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ
บางทีเรื่องดาราต่างประเทศ กว่าเราจะหาเรื่องราวของเขาลงหนังสือได้ เราหากันแทบตาย ต้องค้นต้องคว้า ต้องไปซื้อหาแม็กกาซีนจากเมืองนอกมา
แล้วจู่ๆคุณก็มาหยิบมันไปแบบไม่ลงทุนลงแรงอะไรเลยเนี่ยนะ ไอ้ทำอย่างนี้น่ะ มันประหยัดคุณ แต่ไม่ประหยัดเราเลย
เราอุตส่าห์ทุ่มทุน เพื่อให้คุณมาทำงานแบบทุ่นเวลาเนี่ยนะ?
แต่ก็ยังดีนะที่ขอ ไอ้ที่ไม่ขอก็เยอะ บางรายการที่เป็นรายการประเภทสัมภาษณ์บุคคลน่ะ ซื้อหนังสือเราไปเล่มนึงแล้ว ก็เอาข้อมูลที่ได้จากที่เราสัมภาษณ์นั่นแหละไปถาม พูดง่ายๆเลยว่า ขี้เกียจคิดเองว่าวันนี้จะสัมภาษณ์ใคร ซื้อแมกกาซีนในท้องตลาดมาสักสิบเล่ม แล้วก็เลือกคนที่จะเอามาออกรายการตามที่หนังสือเขาลงๆกัน ข้อมูลก็มีพร้อมแล้ว ไม่ต้องไปทำการบ้านมากมาย โอ๊ย สบายจะตายชัก ทำงานสบาย แต่เงินเดือนเฉือกแพง อะไรมันจะโชคดีปานนั้นหนอชีวิต?
แล้วเดี๋ยวนี้ รายการวิเคราะห์ข่าวต่างๆก็เล่นเอาข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์มาอ่าน มาเมาท์กันเป็นชั่วโมงๆ ง่ายดีวุ้ย
รายการบันเทิงก็หยิบข่าวก็อดซิปในหน้าบันเทิงมาขยายความต่อ มาแตกประเด็นกันไป
ทั้งหมดนั้น ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ แค่ตั้งข้อสังเกต เอาข้อมูลจากที่คนอื่นเขาหามา มาใช้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง สปอนเซอร์เข้าเพียบ ตัวเองลงทุนแค่ซื้อหนังสือพิมพ์เล่มละ 8 บาท เอามาอ่านซัก 10 เล่ม ต้นทุนตั้ง 80 บาทแน่ะ อู้หู แพงขนาด
...เปล๊า ไม่ได้ว่าอะไรนะ แค่ตั้งข้อสังเกต...
คนที่ทำหน้าที่หาข้อมูลให้รายการทีวีนั้น ฉันก็ไม่แน่ใจว่าต้องเรียนจบสาขาอะไร เพราะยังไม่เคยได้ยินคณะข้อมูลศาสตร์ เอกสอดส่อง อะไรทำนองนี้ แต่ถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นใครก็ได้ที่หูตากว้างขวางและตื๊อเก่งๆหน่อย ซึ่งก็น่าจะอยู่ในแวดวงนิเทศศาสตร์นี่แหละ
มีเรื่องจะเล่าให้ฟังอยู่เรื่องหนึ่ง ถือเป็นเรื่องคลาสสิกอีกเรื่องที่อยากเล่า เพราะขืนเก็บไว้กับตัวมันจะลงแดงตายเอา
มีฝ่ายข้อมูลรายการเกมโชว์ที่ดังมากก...อยู่รายการหนึ่ง เป็นรายการที่มีหน้าคนให้ทายกันเยอะๆนั่นแหละ พูดแค่นี้ก็คงเดากันออกว่ารายการอะไร และทุกคนก็คงเห็นด้วยกะฉันใช่ไหมล่ะว่ารายการนี้เขารวยมาก แจกทีนึงเป็นสิบๆล้าน ฉันเองน่ะติดงอมแงมเลย ( แต่พักหลังๆชักเบื่อ เพราะเดาใจเจ้าของรายการออกว่าจะมาไม้ไหน จะบล็อกผู้เล่นเกมยังไง)
ก็เนี่ย...พอจัดกันเป็นปีๆ เขาก็เริ่มอัตคัตใบหน้าที่จะให้ทายกันไง ฝ่ายข้อมูลต้องทำหน้าที่หนักหน่อย โทรไปขอรูปภาพบุคคลจากหนังสือเล่มนั้นเล่มนี้
ในที่สุดก็ขอมาที่ฉัน ทีแรกไอ้ฉันก็คิดว่าเขามีหนังสือของเราอยู่แล้วไง เมื่อโทรมาขอก็อนุญาตไป
“ เอาเลยค่ะ น้องเอาไปใช้ได้เลย”
แต่ไม่ยังงั้นสิ คุณเธอตอบกลับมาว่า
“ งั้น พี่ช่วยจัดหาหนังสือให้หน่อยนะคะ เอาเยอะๆเลยนะคะ เอาเล่มเก่าๆ ตั้งแต่ปีแรกๆเลยนะ” ...อึ้ง!... “ เห็นหนังสือพี่ทำมานานแล้ว คงมีรูปถ่ายดาราในยุคก่อนๆมากใช่มั้ยคะ”
“ ก็มากอยู่ค่ะ” “ อุ๊ย ดีจัง รบกวน ช่วยหาให้ด้วยนะคะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้แมสเซนเจอร์ไปรับ” อึ้งอีกรอบ อะไรวะ แม่เรายังไม่เคยใช้เราแบบนี้เลย ขนาดท่านมีบุญคุญท่วมหัวนะนั่น “ เดี๋ยว ๆ ทางพี่หาให้แล้วยังไงเนี่ย ทางน้องจะช่วยอะไรพี่ได้บ้างคะ แบบว่ามีลงเครดิตให้บ้างมั้ยว่าได้รูปไปจากเราอะไรแบบนี้”
“ เอ่อ...พิธีกรเขาจะพูดให้ในรายการค่ะ”
นังตอแหล ฉันดูทุกตอน ไม่เห็นเคยมีการพูดขอบคุณผู้เอื้อเฟื้อรูปสักครั้ง ท้ายรายการก็ไม่เคยเห็น คำแรกฉันไม่ได้พูดหรอกนะ แต่คำหลังฉันก็บอกไป เพราะพูดก็พูดเถอะ ไอ้วิธีการมาจิกหัวใช้ให้ทำนู่นทำนี่ให้นี่ รับไม่ได้จริงๆ ไม่ได้เกิดมาเป็นขี้ข้าใครนะเฟ้ย...เชี่ย ! แล้วก็ขอโทษที คุณมาขอของฟรี(จะเอาเยอะๆด้วย)ไปทำมาหากิน ไปทำธุรกิจเงินล้านของคุณเนี่ยนะ แล้วดูซิ ทีคุณแจกคนเล่มเกม คุณให้ได้เป็นสิบล้าน ทียังงี้ ดันมาขอของฟรี เออ ถ้าหัดลงทุนซื้อหนังสือเก่าเขาไป เขาก็คงจะขายให้คุณได้ในราคาถูกๆอยู่หรอก ถ้าซื้อนะ จะไปยอมค้นโกดังให้ จะยอมให้ฝุ่นเข้าจมูกจนภูมิแพ้กำเริบ แต่ไม่ใช่มาขอฟรี หรือมาขอยืมเขาไปใช้ฟรีๆ ฉันนึกถึงแฟนหนังสือที่เขาสู้อดออมค่าขนมมาซื้อหนังสือแล้วมัน...หู...มันคนละเรื่องเลย อันนั้นสะตุ้งสะตังค์ไม่ค่อยมี เขายังอุตส่าห์มาซื้อหนังสือเก่ากันที่ออฟฟิศ แล้วคุณเป็นใครวะ ถึงมาขอของซื้อของขายเขาฟรีๆ เครดิตก็ไม่มีให้เขา เออ ถ้ามีให้ ก็จะถือว่าแลกเปลี่ยนความช่วยเหลือกัน นี่ไม่มีเลย จะเอาอย่างเดียวว่างั้น ในเมื่อคุณทำธุรกิจได้กำไรมหาศาล คุณก็ต้องลงทุนบ้างซี้
งานนี้ก็ไม่รู้นะว่าเป็นนโยบายของเจ้าของบริษัทหรือเปล่าที่เน้นประหยัดเข้าไว้ หรือเป็นเพราะฝ่ายข้อมูลทำงานไม่เป็นกันแน่ เพราะยิ่งฟังก็ยิ่งน่าเกลียด เห็นแก่ได้สุดๆ วันนั้นฉันก็เลยตอบไปตรงๆว่า โรงพิมพ์มีนโยบายแจกหนังสือฟรีให้กับห้องสมุดโรงเรียนที่ยากจน หรือให้กับการกุศลทุกอย่างที่เขาขอมา แต่ยังไม่มีนโยบายแจกฟรีให้กับใครที่เอาหนังสือเราไปทำธุรกิจเพื่อหาผลประโยชน์
แรงมั้ย?...ฉันว่าฉันตอบแรงนะเนี่ย ถ้าฉันเป็นเธอคนนั้นคงรีบวางหูไปแล้ว เพราะอายที่โดนด่าว่าเห็นแก่ได้นะนั่น แต่ก็แปลกแฮะ คนทำงานรุ่นใหม่ๆไม่ยักจะรู้สึกว่าเขาด่า ดันถามกลับมาอีกว่า
“ แล้วตกลงจะทำยังไงดีคะ พี่บ.ก.จะช่วยยังไงได้บ้าง จะให้ทำหนังสือขออนุญาตโรงพิมพ์มั้ยคะ” โอ๊ย เดี๊ยนอยากตาย นี่หล่อนโง่จริงหรือแกล้งโง่ฟะ ? เป็นลมดีกว่า
ขอขอบคุณบีจีญามี่... .
Create Date : 02 มิถุนายน 2552 |
|
46 comments |
Last Update : 2 มิถุนายน 2552 17:43:44 น. |
Counter : 673 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ซาตานสีส้ม IP: 203.154.236.198 2 มิถุนายน 2552 18:00:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซาตานสีส้ม IP: 203.154.236.198 2 มิถุนายน 2552 18:01:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 2 มิถุนายน 2552 18:04:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 2 มิถุนายน 2552 18:19:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.34.159 2 มิถุนายน 2552 19:43:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงบูลย์ IP: 118.173.123.46 2 มิถุนายน 2552 19:49:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: deeplove 2 มิถุนายน 2552 19:58:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: เขาพนม 2 มิถุนายน 2552 20:34:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 2 มิถุนายน 2552 20:37:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.250.233 2 มิถุนายน 2552 21:18:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต.ต. (สกุลเพชร ) 2 มิถุนายน 2552 21:33:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซ้ออัยย์ คู่กัดซ้อเจ็ด IP: 115.67.250.233 2 มิถุนายน 2552 21:59:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: กาป๋อง (canx ) 2 มิถุนายน 2552 22:28:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ม้าสว่าง 2 มิถุนายน 2552 22:43:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ibozla 3 มิถุนายน 2552 0:08:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.5.165 3 มิถุนายน 2552 6:17:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: SIMAKHA 3 มิถุนายน 2552 7:19:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: kirofsky 3 มิถุนายน 2552 8:24:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: UDD (อิ่ม_Aim ) 3 มิถุนายน 2552 11:44:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 3 มิถุนายน 2552 13:52:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: นายต่อ Ver. ต่างแดน (toor36 ) 9 มิถุนายน 2552 15:46:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sierra whiskey charlie IP: 101.108.164.207 18 มกราคม 2555 9:02:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: koe IP: 202.28.12.99 18 มกราคม 2555 10:21:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ไม่ใช่ข้ิอเขียนนะ .. แต่หมายถึงคนเขียน
อยากรู้ว่า ไปเขียนลงที่ไหนเเนี่ย ...
สมัยก่อน บล็อกก็ไม่ได้มีให้ระบายอารมณ์ไม่ใช่เหรอ ..
ยุคหนังสือพิมพ์เล่มละ 8 บาท .. มันกี่ปีแล้วนะ..