Bloggang.com : wanalee : ฉันเป็นฉันเอง

ฉันเป็นฉันเอง

เวลาอ่านกระทู้ในพันทิป แทบทุกครั้ง มักจะมีเรื่องสะกิดใจ ทำให้นึกไปถึงอดีตของตัวเองเสมอ หากเอามาเขียนในบล็อก คงได้เรื่องราวที่แตกต่างหลากรส เพราะประสบการณ์ชีวิตขึ้น ๆ ลง ๆ ในเส้นทางที่บางครั้งก็ดูเหมือนไม่น่าจะมาบรรจบกันได้ หลายหนที่ฉันทำในสิ่งที่น่าละอาย พูดในสิ่งที่ไม่สมควรพูด หลายครั้งที่ทำความดี แต่ตัวเองไม่ค่อยได้นึก เรื่องทำนองนี้ ผุดขึ้นมาในความทรงจำบ่อยครั้งที่ได้อ่านกระทู้ในห้องต่าง ๆ

เช่นวันนี้ ฉันได้อ่านกระทู้เกี่ยวกับนักแสดงหญิงคนหนึ่ง ซึ่งฉันเคยดูละครที่เธอเล่นอยู่เหมือนกันเมื่อหลายปีก่อน และชื่นชอบในบทบาทไม่น้อย กระทู้วันนี้ คนส่วนใหญ่วิจารณ์ว่าเธอเป็นคนเข้าถึงยาก ดูไม่ "เฟรนด์ลี่" หรือไม่เป็นกันเอง และอะไรอีกหลายอย่างที่ทำให้ฉันนึกถึงตัวเอง

เปล่าหรอก ฉันไม่ได้เอาตัวเองไปเทียบชั้นกับนักแสดงสาวสวย ที่ประสบความสำเร็จทั้งชีวิตการงานและชีวิตคู่อย่างเธอผู้นั้น เพราะฉันไม่มีอะไรเทียบกับเธอได้ หากแต่สิ่งที่เธอถูกวิจารณ์นั้น ฉันเคยถูก "ว่า" มาก่อนหน้านี้นานแล้ว และเมื่อลองเอาตัวเองออกมาเป็นบุคคลภายนอก มองดูคนที่มีบุคลิกอย่างนี้ ฉันก็คงสรุปเอาง่าย ๆ แหละ ว่าคนลักษณะนี้ต้องเป็น "แบบนี้ ๆ " แน่เลย

ฉันนึกย้อนไปถึงเมื่อครั้งเป็นวัยรุ่น เริ่มอาชีพร้องเพลงครั้งแรกในห้องอาหารเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ด้วยความที่แบกภาระและปัญหาครอบครัวติดตัวติดหัวไปทุกแห่งทุกเวลา ฉันจึงเป็นคนเฉย ๆ ไม่ช่างพูด เพราะสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในใจ ทำให้สนิทคนยาก เด็กเสิร์ฟบางคนพูดเข้าหูว่าฉันทำตัวราวกับเป็นผู้ดี ฟังจากน้ำเสียง เธอคงไม่ชอบฉันเอามาก ๆ

ฉันสนิทกับคนยาก แต่ก็มีเพื่อนสนิทกับเขาเหมือนกัน เพื่อนสนิทที่มีเพียงไม่กี่คนของฉัน ล้วนแต่เป็นคนคุยเก่ง เขาพูด ฉันฟัง มีน้อยครั้งที่ฉันจะมีเรื่องพูด เว้นเสียแต่ว่าเขาจะถาม แล้วทำให้ฉันต้องตอบยาว ๆ แบบขยายความด้วย ฉันรู้สึกอยู่เหมือนกันว่า ตัวเองเป็นคนไม่ค่อยเข้าหาใคร พูดเล่นกับใครไม่ค่อยเป็น ขัดเขินไปหมด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ออกจะขัดแย้งกัน คือ ฉันเป็นคนเส้นตื้น หัวเราะง่าย พอ ๆ กับร้องไห้ง่าย นี่กระมังที่เขาเรียกว่า Sensitive อ่อนไหวจนบางครั้งเหมือนคนโลเล

เคยมีคนเอาวันเดือนปีเกิดฉันไปบวกลบคูณหาร แล้วก็บอกฉันว่า ฉันควรจะหัดเข้าหาผู้ใหญ่บ้าง การงานจะได้รุ่ง ฉันมานึกทบทวนดูว่า ฉันก็เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ก็ได้รับความเอ็นดูจากเจ้านายหลาย ๆ คนที่ฉันเคยทำงานด้วย ที่ชีวิตฉันไม่รุ่ง เพราะฉันทำตัวเองต่างหาก ฉันเป็นคนไม่นิ่ง จิตไม่สงบ ฟุ้งซ่าน ท้อแท้ เบื่อง่าย ในใจมีแต่ความร้อนรุ่ม หากจะแก้ ก็คงต้องแก้ที่ใจตัว ไม่ใช่พฤติกรรมภายนอก

ถึงแม้วัยวารจะผ่านมาจนถึงเดี๋ยวนี้ ฉันก็ยังเป็นฉันคนเดิม ที่ขัดเขินกับการจะสนิทหรือพูดคุยกับใครนาน ๆ หากว่าเป็นการพบเจอกันชั่วครั้งชั่วคราว ฉันก็อาจจะดูเหมือนคนคุยง่าย หัวเราะง่าย เป็นกันเอง แต่หากเจอบ่อย ๆ ฉันมักจะรู้สึกว่า ไม่มีอะไรคุยแล้ว ดูเหมือนคนคุ้มดีคุ้มร้ายหรือเปล่า ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ฉันไม่ค่อยวีนใครง่าย ๆ หรอก เว้นแต่จะเหลืออดจริง ๆ ฉันไม่ชอบปะทะกับใคร เลี่ยงได้ก็เลี่ยง ทั้งที่บางทีมานึกได้ตอนหลังว่า เรามีเหตุผลที่จะโต้แย้งเขาได้นี่นา

เมื่อพิจารณาตัวเองในตอนหลัง มันทำให้ฉันมองเห็นบุคลิกตัวเองชัดขึ้น และทำให้รู้ว่า ที่คนอื่นเขามองเรานั้น เขามองและตัดสินจากภายนอก ทั้งที่ไม่ได้มาคลุกคลีกับเราเลย บางอย่างเขาก็มองผิด บางอย่างก็มีส่วนถูก เช่นเดียวกับบางคนที่อาจมีบุคลิกภายนอกกับจิตใจภายในต่างกัน เขาอาจดูเหมือนหยิ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะเป็นคนดูถูกคนหรือคิดว่าตัวเองเริ่ดกว่าใคร เช่นเดียวกับ บางคนดูเหมือนเป็นกันเอง แต่ในใจอาจเป็นอีกอย่าง จึงเป็นคนชอบจิกกัดคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ เราจะพบเห็นคนประเภทนี้มากมายในสังคม

และก็น่าแปลก ที่คนแบบนี้มักเป็นที่เกรงอกเกรงใจของคนรอบข้างเสียด้วย อาจเพราะส่วนใหญ่มีหน้ามีตาในแวดวงนั้น ๆ ก็เป็นได้

หมายเหตุ

ชื่อหัวเรื่อง "ฉันเป็นฉันเอง" มาจากชื่อเพลงของคุณแหวน- ฐิติมา สุตสุนทรค่ะ หาคลิปในยูทูปไม่เจอเลย

Create Date : 05 มิถุนายน 2554

Last Update : 5 มิถุนายน 2554 17:02:54 น.

2 comments

Counter : 615 Pageviews.

สวัสดีครับ

บังเอิญเข้ามาดูนิทานเซน ก็ได้ชีวิตจริงที่มีความคล้ายคลึงกับตัวเองออกไปด้วย และแนวเพลงก็แ้้บบเดียวกัน โดยเฉพาะพอเห็นชื่อของ agnes chanปั๊บก็ใช่เลย

ขอบคุณกับเรื่องราวดี ๆ เพลงดี ๆและอีกหลาย ๆอย่างที่จะค่อย ๆเข้าไปดูวันละนิดครับ

มีความสุขในทุกขณะจิตครับ

โดย: find me pr

วันที่: 24 มกราคม 2555 เวลา:12:30:39 น.

ด้วยความยินดีค่ะ

โดย: wanalee

วันที่: 27 มกราคม 2555 เวลา:13:42:05 น.