Bloggang.com : wanalee : แล้วก็ได้ทำสมความตั้งใจ (1)

แล้วก็ได้ทำสมความตั้งใจ (1)

ฉันมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรมมาเกือบครบหนึ่งเดือนแล้ว ก่อนที่ความทรงจำจะเลือนรางไป ต้องรีบมาเขียนเสียก่อน เพราะจริงๆ น่าจะเขียนเสียตั้งแต่วันแรกๆ ที่กลับมาถึงบ้านแล้ว

เนื่องจากจดไว้ในสมุดตั้งเกือบยี่สิบปีที่แล้ว ว่าจะไปเยือนวัดสวนโมกข์ฯ ของท่านพุทธทาสให้ได้ (พูดเหมือนมุ่งมั่นจะไปต่างทวีปเลยแฮะ) ทุกครั้งที่ได้มีโอกาสลงใต้ จะแวะหลายหนแล้ว แต่ความรู้สึกที่ว่าตัวเองยังไม่พร้อม เลยผ่านไปผ่านมาอย่างนั้น

เขาเรียกว่า บุญยังไม่ถึงกระมัง

จนกระทั่ง ตัดสินใจแน่วแน่ว่า คราวนี้จะต้องไปให้ได้ ไปฝึกจิตด้วย มีความรู้สึกว่า เหนื่อยล้ากับชีวิตเต็มที ส่งใบสมัครที่โหลดจากเว็บพันทิปนี่แหละ ไปถึงธรรมาศรมธรรมมาตา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของวัดสวนโมกข์ที่ท่านพุทธทาสจัดให้เป็นที่ปฏิบัติธรรมเฉพาะผู้หญิง เป็นการแสดงความกตัญญูต่อคุณย่าเคลื่อนผู้เป็นมารดาของท่าน

แล้วก็ได้รับจดหมายตอบรับให้ไปเข้าโปรแกรมช่วงวันวิสาขบูชาพอดี...

วันเดินทางไปคือวันที่ 27 พฤษภาคม 2553 หาข้อมูลแล้วว่าไปทางรถไฟสาย 85 กรุงเทพฯ-นครศรีธรรมราข สะดวกที่สุด เพราะรถไฟออกจากหัวลำโพงช่วงหัวค่ำ ไปถึงสถานีไชยาเช้าพอดี รู้ว่าต้องเดินทางโดยรถไฟ แต่ไม่ได้คิดเรื่องจะไปจองตั๋วล่วงหน้าเลย

ไปซื้อเอาวันเดินทาง กะจะไปรถนอนธรรมดาหรือไม่ก็ตั๋วนั่งชั้นสอง ปรากฏว่า เต็มหมด เหลือแต่ที่นั่งชั้นสามกับตู้นอนชั้นหนึ่งที่เดียว ใจอยากนั่งชั้นสาม เพราะประหยัดดี แต่เมื่อนึกถึงสังขารว่า มันสมบุกสมบันไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ เลยตัดใจซื้อตั๋วรถนอนชั้นหนึ่งที่สุดท้าย ได้ชั้นบนด้วย

ควักตังค์จ่ายไป 1,160 บาท กับการเดินทางเที่ยวเดียว ใจฉันเต้นตุบ ๆ เพราะนั่นใกล้เคียงกับงบที่ตั้งไว้สำหรับการเดินทางไป-กลับเชียวนะ แต่เอาเถอะ นานทีปีหน นี่คือโอกาสพิเศษสุดในชีวิต ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่า ตู้นอนรถไฟไทยชั้นหนึ่งเป็นอย่างไร

ดีค่ะ เป็นส่วนตัวดี เพราะมีที่นอนแค่สองที่ ได้เพื่อนร่วมห้องเป็นหญิงสาวขึ้นที่สถานีบางซื่อ ลงที่สถานีพุนพิน เธอนอนชั้นล่าง ส่วนฉันปีนขึ้นไปนอนชั้นบน มีความรู้สึกเป็นส่วนตัวกว่าชั้นล่างอีกนะ

พูดถึงเพื่อนร่วมห้อง เมื่อฉันเริ่มชวนคุย เธอก็เลยเผยความรู้สึกว่า เธอทนไม่ได้กับมุมห้องที่มีคราบสกปรกติดอยู่ ว่าแล้ว เธอก็ควักกระดาษอนามัยมาเช็ดพื้นจนทั่ว เน้นตรงมุมๆ เป็นพิเศษ ฉันอดขำไม่ได้ เพราะท่าทางเธอเจ้าสะอาดจริง ๆ ฉันเผลอหัวเราะออกมา เธอดูผ่อนคลายขึ้น พูดออกมาว่า ตอนแรกกลัวฉันจะหาว่าเธอบ้า

ฉ้นมานั่งนึกถึงตัวเอง เออนะ เรา เข้ามาในห้องก่อนแท้ๆ แต่ไม่ยักสังเกตว่าห้องมันสกปรกมากน้อยแค่ไหน เพราะกวาดตาดูแล้ว ไม่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนมาก ก็โอเคละ เพราะดูรวมๆ ก็สะอาดตามอัตภาพของรถโดยสารสาธารณะนั่นแหละ

แต่คืนนั้น เจอที่นอนนุ่มๆ บนรถไฟ ฉันหลับปุ๋ยเลย ถึงสถานีไชยาช้ากว่ากำหนดเกือบชั่วโมง ฉันยกน้ำดื่มขวดใหญ่ที่ยังไม่ได้เปิดให้เพื่อนร่วมห้องไป เพราะคิดว่าเดี๋ยวถึงสถานที่ก็มีน้ำดื่มแล้วล่ะ ฝนก็ลงเม็ดปรอยๆ
เดินหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ (เอาของไปเกินความจำเป็นจริงๆ) ไปขึ้นสองแถวที่จอดเลยสถานีไปไม่ไกลนัก เพราะตรงนั้นเป็นตลาดด้วย

มึคนนั่งอยู่บนรถแล้ว เห็นกระเป๋าก็เดาได้ว่าน่าจะไปสวนโมกข์เหมือนกัน พอฉันถาม เธอก็บอกว่าไปปฏิบัติธรรมที่นั่นปีละครั้ง

แล้วรถก็พามาส่งที่วัดสวนโมกข์ฯ ฉันได้มาเยือนสถานที่ตั้งใจไว้แล้ว

ลงจากรถสองแถวด้วยความรู้สึกยังเบลอๆ งงๆ คนขับใจดีเลี้ยวเข้ามาส่งให้ถึงหน้าวัด เพราะมีสาวๆ ลงกันหลายคน อ้อ! ฉันแก่สุด จ่ายค่าโดยสารไป 20 บาท ก่อนจะหิ้วกระเป๋าเหลียวซ้ายแลขวา เพราะที่ที่จะไป ไม่ใช่ในวัด แต่เป็นอีกที่หนึ่งซึ่งต้องรอรถมารับ ถ้าไม่รอ เดินเข้าไปเองก็ได้ ระยะทางกิโลกว่าๆ แต่ฉันเห็นว่าเวลายังเหลือ เพราะยังไม่แปดโมงเลย รถมารับตั้งเก้าโมงกว่า

หน้าวัดมีร้านขายของฝากเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไป พูดอย่างนี้คงไม่ผิด เพราะฉันเห็นรถบัสคันใหญ่พาคนมาเที่ยวหลายคันรถอยู่

เดินไปรอรถที่อาคารธรรมทานที่อยู่อีกด้านหนึ่ง เจอเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งผิวคล้ำๆ มาจากโคราช มาชวนให้ไปฟังเทศน์ที่ศาลาการเปรียญ (ฉันคงพูดไม่ผิดนะ เพราะเป็นอาคารไม้โล่งๆ) มีคนไปทำบุญวันวิสาขบูชาเยอะมาก

ยาวจัง สงสัยต้องเขียนอีกตอน

Create Date : 03 กรกฎาคม 2553

Last Update : 3 กรกฎาคม 2553 14:44:58 น.

2 comments

Counter : 475 Pageviews.

ทักทายยามบ่ายจ้า

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:08:34 น.

สาธุ .. มาขออนุโมทนาบุญด้วยจ๊ะ

โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*

วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:50:07 น.