Bloggang.com : wanalee : อยากเป็นเด็กคนนั้นจัง

อยากเป็นเด็กคนนั้นจัง

เมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว ครั้งที่ฉันไปเรียนว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำแห่งหนึ่งแถวลาดพร้าว เป็นการเรียนว่ายน้ำที่ยากเย็นแสนเข็ญเหลือหลาย เหตุเพราะไปเรียนเอาตอนอายุ...เอ้อ...ไม่น้อยแล้ว ครูฝึกบอกว่า ถ้าเรียนตั้งแต่ยังเด็ก จะเป็นเร็วเพราะกระดูกยังอ่อน มาเรียนตอนเป็นผู้ใหญ่ กระดูกกระเดี้ยวแข็งเกินกว่าจะทำตัวอ่อนได้ง่าย เข้าทำนอง"ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก" เป๊ะเลย

แค่พลิกตัวอ้าปากหายใจ ฉันยังทำไม่ได้ แม้ครูฝึกจะบอกว่า อย่าทำตัวเกร็งให้ปล่อยไปตามธรรมชาติ มันไม่จมหรอก (ตอนนั้น นึกอยู่ในใจว่า จ้างก็ไม่เชื่อ เพราะครั้งหนึ่ง ฉันเกือบจมน้ำ ครูก็ไม่เห็นช่วย ปล่อยให้ฉันทะลึ่งตัวขึ้นมาเอง ร้องวี้ดว้ายด้วยความตกใจ สำลักน้ำแทบแย่)

จนย่างเเข้าเดือนที่สอง ท่าฟรีสไตล์อันเป็นท่าเบสิก ฉันก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จ เพราะพลิกตัวอ้าปากหายใจระหว่างว่ายไม่ได้สักที ได้แต่เกาะโฟมหัดว่ายอยู่นั่น หรือไม่ก็พยายามดำน้ำไปให้ถึงอีกฝั่งหนึ่งให้ได้ แต่ก็ยังยึดแผ่นโฟมเป็นเพื่อนอยู่ดี ฉันเลยขอครูฝึกช่วยสอนท่าอื่นเลยได้หรือเปล่า เช่น ท่าผีเสื้อ ท่าตีกรรเชียง(เรียกอย่างนี้หรือเปล่านะ)

ครูส่ายหน้า มองฉันอย่างเวทนา บอกแต่เพียงสั้นๆว่า เอาท่าฟรีสไตล์ให้ได้ก่อนเถอะ เพราะท่านี้ง่ายสุดแล้ว เป็นการบอกฉันทางอ้อมว่า ท่าง่ายที่สุดยังไม่ได้ อย่าริบังอาจอยากข้ามชั้นไปเรียนท่าที่ยากขึ้น

ฉันเลยตัดสินใจเลิกเรียน บอกตัวเองว่า จะเสียเงินจ้างครูสอนทำไม ไหนๆก็มีปัญญาเรียนได้แค่นี้ ว่ายแค่นี้ก็ได้ ออกกำลังกายเหมือนกัน ตกลง...ฉันเลยว่ายน้ำได้แบบงู ๆ ปลา ๆ กับรู้วิธีหายใจในน้ำเวลาดำน้ำ ทำแค่สองอย่างนี้ก็เหนื่อยพอทำให้หัวใจเต้นแรงๆได้เหมือนกัน...เวลาลงสระ

ที่เล่ามาเรื่องเรียนว่ายน้ำมาเป็นนานสองนานนี่ ความจริงแค่อยากจะมาเล่าความประทับใจที่ฉันได้พบที่สระว่ายน้ำแห่งนั้นต่างหาก เป็นภาพที่ติดตาตรึงใจฉันมาจนถึงวันนี้ สำหรับบางคนอาจจะธรรมดามากๆ แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่...

เย็นวันหนึ่ง ขณะกำลังหัดดำน้ำสลับกับตีขาประคองตัวในน้ำ (โดยมือยังเกาะที่ขอบสระกันพลาด) พอเหนื่อยได้ที่ ฉันก็หยุดพัก หันตัวกลับมามองไปยังผู้คนที่ว่ายน้ำไปมาอยู่กลางสระอย่างคล่องแคล่วด้วยความอิจฉา

พลันสายตาฉันก็ปะทะเข้ากับชายหนุ่มหน้าตาดีผู้หนึ่ง เขาแช่อยู่ในน้ำเพียงครึ่งตัว ไม่มีหญิงสาวสวยอยู่เคียงข้าง แต่สองมือเขากำลังสาละวนประคองตัวเด็กน้อยคนหนึ่ง (น่าจะอยู่ในวัยอนุบาล) ให้ลอยตัวอยู่ในน้ำ ฉันเห็นเขาหัวเราะกับเด็กอย่างมีความสุข บางทีก็ยกร่างเล็กๆนั้นขึ้นชูไปในอากาศ เสียงเด็กหัวเราะเอิ้กอ้าก น่าฟังจริง ๆ ในความคิดของฉัน ด้วยวัยของทั้งคู่ฉันว่าน่าจะเป็นพ่อลูกกัน

ฉันเป็นคนมีปมเรื่องพ่อ ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพ่อ ครั้นมาเห็นชายหนุ่มรูปหล่อซึ่งไม่น่าจะแสดงบทบาทของความเป็นพ่อได้ดีอย่างนี้ ฉันจึงเผลอมองไม่รู้ตัว เพราะฉันคิดว่าผู้ชายหน้าตาดี มักอยู่เคียงข้างสาวสวยเสียมากกว่า ครั้นมาเจอภาพที่เขากำลังดูแลลูกอย่างใกล้ชิด ฉันจึงประทับใจนักหนา นึกดีใจกับเด็กที่มีพ่อให้ความอบอุ่นอย่างนี้

ขอให้เขาเป็นพ่อที่ดีอย่างนี้ตลอดไป เพื่อลูกของเขาจะได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพจิตสมบูรณ์เต็มร้อย ไม่กระพร่องกระแพร่งเหมือนเด็กบ้านแตกอย่างฉัน

ไชโย! สถาบันครอบครัวจงเจริญ เพื่อสังคมไทยจะได้น่าอยู่ยิ่งๆขึ้นไป

(งานเขียนชิ้นนี้ย้ายมาจากบล็อกอื่นค่ะ)

Create Date : 19 กรกฎาคม 2552

Last Update : 19 กรกฎาคม 2552 19:05:59 น.

1 comments

Counter : 451 Pageviews.

ดีจังค่ะ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 19 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:07:04 น.