บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 5 .. บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์ ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้ ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้ ตอนที่ 5 บันทึกเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2550 เสียงอึกทึก ทำให้ฉันงัวเงียตื่นในรุ่งเช้า เพราะชาวบ้านต่างพากันมาช่วยทำอาหาร เตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เพื่อที่จะประกอบพิธีทางศาสนา วันนี้ถือเป็นวันแรกที่ฉันตื่นสาย เพราะปกติฉันจะตื่น 07.00 น. แต่วันนี้กลับช้าไปชั่วโมงครึ่ง ฉันรีบอาบน้ำ ทำตัวให้สดชื่น เพื่อที่จะช่วยงาน แม้จะเป็นส่วนที่ง่าย ๆ แต่ฉันถือว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว ในตอนเพล ฉันได้ไปร่วมถวายภัตตาหารแก่พระสงฆ์ที่วัด รู้สึกปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นพระคุณเจ้าฉันอาหารที่เราจัดเตรียมให้อย่างเอร็ดอร่อย เพราะฉันรำลึกว่า ส่วนกุศลที่เราเพียรทำจะต้องตกถึงผู้ล่วงลับ เพื่อที่พ่อจะได้มีอาหารไว้รับประทานไม่ขาด นี่คือความเชื่อของเรา หลังจากที่พระฉันอาหารเสร็จ ทุกคนก็กลับบ้าน แต่ฉันอาสาทำหน้าที่เก็บกวาดทำความสะอาดศาลา ซึ่งมีบริเวณกว้างใหญ่ ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาด ฉันจึงถือโอกาสเดินจงกรมกำหนดรู้ขณะที่มือถือไม้กวาด ทำไปเรื่อยๆ จนกินเวลาไปเกือบชั่วโมง แม้ฉันจะอยู่คนเดียวในเวลานั้น แต่กลับรู้สึกอุ่นใจ เพราะฉันเห็นโลงศพที่ใช้แช่เย็นของพ่อ ที่พวกเราซื้อเพื่อใช้ในงาน แล้วถวายวัดต่อเพื่อประโยชน์ของคนในหมู่บ้านต่อไป โลงเย็นนี้สามารถเก็บศพคนตายได้เป็นเวลานานหลายวัน โดยไม่ต้องฉีดฟอร์มาลีนกันเน่าเปื่อย หากสภาพศพจะคงอยู่ดังเดิม เหมือนภาพสุดท้ายที่ไม่มีลมหายใจ ซึ่งทางวัดก็ได้เก็บโลงนี้ไว้ที่ศาลาดังกล่าว ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา ตอนบ่ายในวันเดียวกัน ครอบครัวเราและแขกที่มาร่วมงานต่างเดินรวมกลุ่มกันไปที่วัด เพื่อทำพิธีเก็บอัฐิพ่อ ฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ในใจไม่มีคำว่าอาลัยหลงเหลืออยู่ เถ้ากระดูกพ่อได้ถูกนำออกมาจากปล่องเผาศพ มีเพียงกระดูกไม่กี่ชิ้นผสมกับขี้เถ้า รองด้วยสังกะสีเก่าๆ ซึ่งผ่านความร้อนมา ผู้เฒ่าผู้แก่บอกพวกเราว่า ให้เก็บกระดูกพ่อรวมกันไว้ และให้ลูกหลานเก็บฟันของพ่อเพื่อนำไปบูชาหรือเก็บไว้กับตัวจะเป็นสิริมงคล ฉันนั่งขุดคุ้ยเถ้ากระดูกพ่อ ในขณะที่ลูกทุกคนเก็บได้ฟันของพ่อคนละ 2-3 ซี่ แต่ฉันกลับยังไม่ได้อะไรเลย จนฉันเอ่ยขอพ่อเบา ๆ ทันทีที่คำขอสิ้นสุดลง ฉันเก็บได้ฟันเขี้ยวด้านข้างของพ่อ รู้สึกดีใจและขอบคุณท่านที่ยังรักและเมตตาฉันอยู่ พวกเราร่วมกันล้างกระดูกของพ่อให้สะอาดด้วยน้ำที่ผสมกับว่านสมุนไพรทำให้เกิดกลิ่นหอม จากนั้นก็ล้างตามด้วยน้ำมะพร้าว เพราะนี่เป็นวิธีการชำระล้างร่างกายของพ่อ เพื่อที่ท่านจะได้สะอาดบริสุทธิ์ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอีกต่อไป จากนั้นเราก็นำอัฐิของพ่อมาสวดทำพิธีทางศาสนา โดยชาวบ้านจะนำเถ้าธุลีที่อยู่บนสังกะสีที่เหลือ โกยมารวมกันแล้วทำเป็นรูปร่างคน มีหัว ตัว แขนขาครบทุกอย่าง ราวกับเราปั้นปราสาททรายเมื่อคราไปเที่ยวทะเล จากนั้นก็นำเงินเหรียญบาท จำนวน 32 เหรียญวางตามส่วนต่างๆ ของเถ้าธุลี ด้วยหวังว่าการเกิดใหม่ของพ่อจะมีอวัยวะครบถ้วนสมบูรณ์ 32 ประการ หลังจากวางเหรียญครบแล้ว ก็จะนำเสื้อผ้า รองเท้า ซึ่งเราซื้อมาใหม่ วางทับลงอีกที เหมือนกำลังแต่งตัวให้ท่าน พระก็สวดส่งวิญญาณให้ไปสู่สุคติภพ แต่ในขณะที่พิธียังไม่สิ้นสุด ฉันสังเกตเห็นคนที่มาต่างพูดออกมาเสียงดังเพื่อจับจองชุดของพ่อ ฉันมองด้วยจะพิจารณาให้เห็นความอยากของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด ทันทีที่พิธีกรรมเสร็จสิ้น ชุดของพ่อก็เป็นของคนอื่นทันที ขณะที่พระสวดให้พร ฝนเริ่มตกปรอย ๆ แต่ลมกลับแรงดังพายุ แต่หาสะทกสะท้านแขกที่มาร่วมงานไม่ มีเพียงปลายผมที่ไหวเอนไปตามทิศทางลมเท่านั้น แปลกที่ลมแรงกลับสงบเมื่อมากระทบร่างกาย ฉันนึกถึงนาทีสุดท้ายที่พ่อจากไป......... เมื่อฉันรู้ว่าเวลาของพ่อคงเหลืออีกไม่กี่นาที ฉันตั้งสติอย่างมั่นคง พี่สาวนำพระ ดอกบัว ธูปและเทียนวางไว้ที่มือท่าน ขณะที่ลมหายใจอันโรยแรงอ่อนล้าลงทุกที ฉันสวดบทพระชินบัญชรและบทสวดพระไตรปิฏก แม้ว่าเสียงสวดนั้นจะขาดหายไปในบางช่วง เพราะน้ำตาที่ไหลโดยไม่ฟังเหตุผลใดๆ ฉันยังเฝ้าสวดมนต์ต่อไป เพื่อหวังให้พระได้นำทางพ่อไปสู่ทางสงบ เพราะฉันเชื่อในเรื่องของจิตสุดท้ายก่อนตายของคนเราว่า ถ้าหากผู้ตายจากไปอย่างปล่อยวาง ย่อมจะเป็นสิ่งที่ดีงามเสมอ บทพระชินบัญชรจบลง ฉันสวดบทพระไตรปิฏกต่อยังไม่จบ พ่อได้จากพวกเราไปอย่างสงบ แม้ว่าแม่และลูก ๆ จะจับตัวท่านอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าพ่อหมดลมหายใจ ฉันตั้งใจสวดบทพระไตรปิฏกอีกครึ่งที่เหลือ ก่อนจะก้มลงกราบร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อ ด้วยจิตใจที่สั่นคลอน   Create Date : 29 พฤศจิกายน 2550 49 comments Last Update : 29 พฤศจิกายน 2550 7:35:07 น. Counter : 824 Pageviews. Share Tweet

หวัดดียามเช้าครับคุณหยุ่ยยุ้ย จริงแท้และแน่นอนครับ ตอนนี้ไอออกปากแล้วครับ โดยเฉพาะยามเช้า บนดอยคงหนาวกว่านี้อีกหลายเท่าครับ มีความสุขมากๆนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 29 พฤศจิกายน 2550 8:10:25 น.

มีความรู้สึกอยากเขียนถึงพ่อที่จากไปเหมือนกันค่ะ คงเป็นเดือนธันวานี้ .. พ่อคงรอและเฝ้ามองเราอยู่บนที่สูงแล้วค่ะ ขอวิญญาณท่านไปสู่สุคติ   โดย: ดาวทะเล 29 พฤศจิกายน 2550 9:11:09 น.

ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ   โดย: เยี่ยมรุ้ง 29 พฤศจิกายน 2550 9:27:22 น.

ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ   โดย: ไข่มุกน้อย 29 พฤศจิกายน 2550 10:28:41 น.

เศร้าจังเลยครับ   โดย: แสง สีรุ้ง 29 พฤศจิกายน 2550 15:14:01 น.

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ   โดย: ยอพระกลิ่น 29 พฤศจิกายน 2550 16:18:44 น.

ทุกอย่างบนโลกล้วนไม่เที่ยง ปลงเท่านั้นคะ   โดย: aomamm (Forest-ic ) 29 พฤศจิกายน 2550 18:19:25 น.

สร้างความดีต่อไปนะ บอมเบย์...แล้วอย่าลืมสร้างเสริมสิ่งดีๆให้กับตนเองด้วย จิตใจสบายร่างกายก็มีพลัง จิตดีร่างกายดีมักมีปัญญา เกิดความสามารถมากมาย สร้างกุศลได้อีกยาวนานแหละครับ   โดย: เขาพนม 29 พฤศจิกายน 2550 18:44:48 น.

ขอให้ดวงวิญญานของท่านไปสู่สุคติ   โดย: บัวริมบึง 29 พฤศจิกายน 2550 19:39:42 น.

ช่างเป็นคนชอบเขียนและบันทึกจริงๆ สำหรับเรา เดี๋ยวนี้บันทึกด้วยกล้องเพียงอย่างเดียว   โดย: ลุงแมว 29 พฤศจิกายน 2550 20:50:06 น.

แวะมาอ่านต่อค่ะ อ่านแล้วพลอยเศร้าไปด้วยนะ เขาเขียนได้ดีจริงๆจนนึกภาพออกเลยว่า ขณะที่เขียนบันทึกอยู่นี้ เขาอาจจะกำลังร้องไห้ไปด้วย รับรู้ถึงความรู้สึกได้ค่ะว่าเขาคงรักพ่อมากจริงๆ ................ นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 29 พฤศจิกายน 2550 21:40:38 น.

ใช้ภาษาอ่านเข้าใจง่าย .. ชอบ ๆ คะ มีแอบบ ............เศร้าด้วยนะคะ   โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ ) 29 พฤศจิกายน 2550 22:19:56 น.

ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะครับ ตอนเขียนบันทึกนี้ร้อง ๆ จริง ๆ แหละครับ เพราะภาพทุกภาพยังติดตาอยู่ไม่แปรเปลี่ยน ซักวันคงดีเพราะกำลังใจที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้ครับ   โดย: บอมเบย์ IP: 124.121.125.142 29 พฤศจิกายน 2550 22:30:04 น.

อ่านแล้วคิดถึงพ่อจัง   โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ 30 พฤศจิกายน 2550 0:39:24 น.

... คิดถึง ...ห่วงใย เสมอ ... ** มีความสุขมากในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นะจ้า ** เศร้าจังเลยอะ ..   โดย: จอมแก่นแสนซน 30 พฤศจิกายน 2550 4:56:13 น.

หวัดดีครับคุณหยุ่ยยุ้ย ถ้าผมทานแบบที่คุณทาน 11 โมงผมคงขาดใจตายด้วยความหิวที่หน้าคอมครับ 5555555 วันนี้หนาวมากครับ เชียงใหม่ปีนี้หนาวกว่าทุกปีที่ผ่านมา หนาวจนผมรู้สึกได้เลยครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 30 พฤศจิกายน 2550 8:19:52 น.

แวะมาอ่านต่อจากความที่แล้วครับ อากาศหนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ   โดย: อนันต์ครับ 30 พฤศจิกายน 2550 10:00:48 น.

อ่านแล้ว ก็เศร้านะคะ เป็นเรื่องราวที่ไม่อยากอ่านเลย แนวนี้ อ่านแล้วอินค่ะ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา แต่บางทีมันก็เป็นธรรมดาที่เศร้าเหลือเกินนะคะ   โดย: ใต้ท้องฟ้า 30 พฤศจิกายน 2550 10:58:52 น.

ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยม ชื่อนี้เป็นชื่อที่เราชอบเอาไว้เรียกพี่ที่ทำงานที่ชื่อยุ้ย ทุกครั้งเลย น่ารักดี ผู้ชายคนนี้ใครหง่ะ   โดย: ลั่นทมขาว IP: 116.68.148.2 30 พฤศจิกายน 2550 11:55:07 น.

ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เหวอ ก็บอกแล้วไง ว่ามันลับเฉพาะจริงๆ 555   โดย: แสง สีรุ้ง 30 พฤศจิกายน 2550 12:04:50 น.

ขณะนี้วิญญาณของพ่อคุณบอมเบย์ก็ไปสู่สุขติสุขแล้วค่ะ คนข้างหลังก็ยังต่อสู้กันอีกต่อไป ทานข้าวหรือยังคะคุณยุ้ย   โดย: แซนด์ซี 30 พฤศจิกายน 2550 13:53:46 น.

แวะมาส่งความห่วงใย ให้ยุ้ยจ้ะ   โดย: pataramin 30 พฤศจิกายน 2550 14:37:48 น.

อำลาชั่วคราวนะจ้ะยุ้ย   โดย: pataramin 30 พฤศจิกายน 2550 15:46:01 น.

อ่านแล้วนึกภาพไปด้วย เศร้าจังเลยค่ะ ขอให้ดวงวิญญาณของท่านไปสู่สุขคตินะคะ จำได้ดีเลยค่ะ หลังจากเสร็จงานศพพ่อเมื่อคราวนั้น ได้ยินเสียงพระสวดก้องอยู่ในหูประมาณหนึ่งอาทิตย์ ได้กลิ่นควัน กลิ่นธูปเกือบทุกวัน เหมือนท่านอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา แวะมาทักทายค่ะคุณยุ้ย ขอบคุณนะคะที่ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน   โดย: ปางหวัน 30 พฤศจิกายน 2550 20:50:59 น.

เป็นบันทึกของความทรงจำนะครับ และเป็นความทรงจำที่แสดงถึงความรักและความผูกพันธ์ คุณพ่อคงดีใจนะครับ   โดย: แคปซูลสีฟ้า 30 พฤศจิกายน 2550 21:38:07 น.

ตามปางหวันมาติด ๆ มาอ่านบันทึกของคุณบอมเบย์ ...พ่อจากเราไปแล้วเหมือนกัน ทุกวันนี้ยังรู้สึกเหมือนพ่อไม่ได้ไปไหน หนาวเนาะ...แต่ชอบ ดีจังเลย อย่าลืมทาครีมด้วยนะ ใช้เบบี้ออย 2 หยดลูบตัว หลังอาบน้ำ ก่อนเช็ดตัว รับรอง ไม่แห้ง แต่วันก่อนลืมทา เด็กมันทักว่า ป้า..ขาแตกลายงา แน่ะ..ไอ้น้องบ้า   โดย: ชิงดวง 30 พฤศจิกายน 2550 21:41:59 น.

เศร้าจังเลยค่ะ ...   โดย: ชมพู่น้อย 30 พฤศจิกายน 2550 23:34:37 น.

อ่านแล้วก็เศร้านะคะ พ่อเอื้องก็จากไปเมื่อวันที่ 23 ธ.ค. ปีที่แล้วนี่เอง ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ   โดย: เอื้องศาลา 1 ธันวาคม 2550 1:12:12 น.

พูดไม่ออกค่ะ จะร้องไห้ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ท่านสบายแล้ว เหลือแต่พวกเราที่ยังอยู่ข้างหลัง ต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้มีคุณค่าที่สุดค่ะ   โดย: cool mint 1 ธันวาคม 2550 3:56:38 น.

...แวะมาทักทายตอนสายๆคร้า ...อ่านแล้วเศร้าจังนะค่ะ... ...อากาศเย็นลงดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ   โดย: เพราะฉันห่างไกล 1 ธันวาคม 2550 9:54:01 น.

แวะมาส่งกอดคะ หายหนาวบ้างมั้ยคะ   โดย: weraj 1 ธันวาคม 2550 10:30:50 น.

บุญรักษานะคะคุณบอมเบย์ คุณพ่อคุณคงปลื้มใจ ขนาดได้อ่านบันทึกคุณยังรู้สึกว่าคุณเป็นลูกที่น่ารักของคุณพ่อคุณแม่ ปล.บันทึกนี้ทำให้คิดถึงเรื่องของเราเมื่อสามสิบปีที่แล้ว   โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 1 ธันวาคม 2550 11:32:57 น.

อิอิอิ..... เมื่อเช้ายิงมุกสดให้มาดามหัวเราะเล่นครับ หัวเราะแก้หนาว 55555 แล้วหน้าผมดันละม้ายเคน ธีรเดชซะด้วย อย่างน้อยก็มี 2 หูเหมือนกัน   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 1 ธันวาคม 2550 13:28:51 น.

แวะมาทักทายบ่ายๆวันเสาร์ อากาศเย็น รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: แอน (a_mulika ) 1 ธันวาคม 2550 13:53:52 น.

โดย: ทักทาย (My little shoes project ) 1 ธันวาคม 2550 16:07:10 น.

มือใหม่ค่ะ ขอโทษที เม้นท์สองครั้งน่ะคะ 555 ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: ทักทาย (My little shoes project ) 1 ธันวาคม 2550 16:08:22 น.

คุณลำดวนแวะมาทักทายตอนเย็นๆขอรับ....... อากาศเริ่มเย็นแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ   โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 1 ธันวาคม 2550 17:48:20 น.

ดีจังที่ชอบเขียนบันทึก เป็นคนชอบบันทึกเหมือนกัน แต่ไม่ละเอียดเท่า แอบบอกว่า แอบเชียร์ตอนบีบีด้วยแระ   โดย: เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์ ) 1 ธันวาคม 2550 19:53:22 น.

แวะมาเยี่ยม ขอแสดงความเสียใจด้วยเน่อนาย   โดย: โปสกวน โปสการ์ด (tonklato ) 1 ธันวาคม 2550 20:48:58 น.

ย่องเข้ามายามวิกาล นอนหรือยัง...อย่าลืมห่มผ้าหนา ๆ คุณยุ้ยทาครีม ทาออยล์หรือยัง ผิวจะได้ชุ่มชื้น   โดย: ชิงดวง 1 ธันวาคม 2550 22:28:57 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมฮับ ขอมานั่งอ่านด้วยคนนะฮับ   โดย: พฤกษาริมน้ำ 2 ธันวาคม 2550 0:39:05 น.

//www.adorablegiftbaskets.com/media/large-bear-hug-bouquet สวัสดีตอนดึกของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ความ...คิดถึง...เกิดจากจิตคิดห่วงใย ใช่บอกไปแค่ลมปากฝากคำหวาน ยามเอ่ยปากฝากจิตคิดต้องการ ใจขับขานผ่านปากออก ''บอกคิดถึง'' ** ขอให้มีความสุขในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **   โดย: จอมแก่นแสนซน 2 ธันวาคม 2550 3:28:45 น.

เช้า 2-3 วันที่ผ่านมาอากาศเริ่มเย็นลงบ้างแล้วยุ้ย อีกไม่กี่วันจะขึ้นเหนือ ถ้าอากาศหนาวมากๆก็น่าคิดนะ เพราะสุขภาพแย่กว่าเดิม ความทนทานไม่รู้จะขนาดไหน   โดย: ลุงแมว 2 ธันวาคม 2550 8:33:50 น.

พุดสามสีที่คุณหลงรัก ดิฉันกำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับปัจจัยการเปลี่ยนสีของมัน เลยอยากจะขอคำปรึกษาค่ะ คุณช่วยตอบมาหน่อยนะคะว่าอะไรคือปัจจัยที่ทำให้เปลี่ยนสี ส่วนเรื่องคุณพ่อดิฉันขอแสดงความเสียใจด้วย พ่อคุณคงกำลังดีใจที่เห็นคุณเป็นคนดีอยู่ตอนนี้   โดย: แนต IP: 61.19.127.59 30 มกราคม 2551 11:31:09 น.

โดย: ปาง IP: 61.19.127.59 31 มกราคม 2551 12:39:40 น.

ขอโทษด้วยนะคะ ที่เพิ่งเข้ามาตอบ ปัจจัยที่ทำให้พุดสามสีเปลี่ยนสี คืออะไร น่าจะมาจากรังสีในแสงแดด เพราะวันไหนที่แดดจัด การเปลี่ยนสีจะเร็วกว่าวันที่อากาศครึ้มๆ เท่าที่สังเกตนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คนเขียนเล่าเรื่องนี้ค่ะ เขาชื่อ บอมเบย์ค่ะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 1 กุมภาพันธ์ 2551 16:42:43 น.

สวัสดีครับ...จ๊ะ ขอให้ความสุขสนุกครับ คิดถึงและรักมากเดียร์จัง ตลอดปี 2 แม็กอยู่ควงด้วย แม็กอยากกอดเอาเดียร์ครับ จุ๊บบ๊าย   โดย: ธีรเดช สุขคติ IP: 125.27.213.117 9 กุมภาพันธ์ 2551 18:00:09 น.

สวัสดีครับ......เดียร์จ๊ะ เข้าใจแล้วแม็กเองดีใจมาก ขอให้คนดีเอาเดียร์เรีอยร้อยแล้ว แม็กฝากคิดถึงและรักมากเดียร์จัง ตลอดปีแม็กกับควงด้วยเพราะคุยเล่าแกล้งสนุกครับ I Love you แล้วพบกันใหม่ตอบด่วน จุ๊บบ๊าย ขอบคุณ   โดย: ธีรเดชรักเดียร์ IP: 125.24.39.197 10 กุมภาพันธ์ 2551 14:22:54 น.

ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา   โดย: d__d (มัชชาร ) 31 ธันวาคม 2551 18:25:47 น.