เข้าใจความรู้สึกนี้คะ
เพราะเพื่อนอีกคนก็ไปไม่มีวันกลับ..
เรียนด้วยกันสนุกสนาน...
แต่วันนี้เขาจากไปโดยไมมีวันกลับ...


คุณหยุ่ยยุ้ย สบายดีนะคะ...

ผมว่าคุณหยุ่ยยุ้ยต้องเคยเป็นแน่ๆ
คือแบบเวลาเราทำอะไรเพลินๆ
แล้วเราไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง
หรือไม่ได้สนใจอะไรเลยอ่ะครับ

ผมชอบอารมณ์แบบนี้มาก
มันเหมือนเราได้ทำสมาธิโดยไม่ต้องนั่งแข็งทื่อเป็นก้อนหิน
ไม่ต้องไปเพ่งลมหายใจ
แต่มาเพ่งที่ความรู้สึกกับใจตัวเองแทน

^
^
^

อธิบายซะนึกว่าตัวเองเป็นเจ้าลัทธิเลยครับ 5555

สวัสดีจ้ะยุ้ย
ช่วงนี้พี่ก็ยังยุ่งๆ อยู่นะคะ แต่รับรองไม่ยอมให้หัวฟูแน่นอน พอมีเวลาบ้างก็มาเยี่ยมเพื่อนๆ ในบลอก

ยุ้ยสบายดีใช่มั๊ย มีความสุขนะ

สวัสดีครับคุณพี่ยุ้ยที่น่ารัก....




กลับมาแล้วครับ....มาแบบงอมงอม...ไข้รับประทาน....

แวะมาเยี่ยมค่ะ .. อากาศดีจังเนอะค่ะ น่านอน

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณยุ้ย ชีวิตอยู่ที่การเรียนรู้
ขอให้มีความสุขตลอดสัปดาห์นี้นะคะ

อ่านเรื่องพ่อแล้วเศร้าจัง

คนที่เรารักไม่มีวันตายจากใจเรา
เขายังคงอยู่ในใจเราเสมอ
การสูญเสียเป็นสิ่งที่เจ็บปวด แต่ไม่มีใครไม่เคยสูญเสีย

หนาวไหมอ่าค่ะ

กินอะไรแซบๆ ร้อนๆกันดีกว่าเนอะ

ขอเสนอ ต้มยำกุ้ง ค่ะ กินกับ ไข่เจียว ข้าวสวยร้อย อร่อยนะ

โอ้...พี่ไปอยู่ไหนมาเนาะ ...ไม่รู้จักบอมเบย์...แหะๆๆ
............................................
อ่านแล้วได้แง่คิด ในอีกมุมมองนะค่ะ

อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ

ตอนนี้เป็นคนไกลบ้าน ความรู้สึกรักพ่อกับแม่เลยยิ่งเพิ่มมากขึ้นหลายเท่า
ยิ่งมาอ่านข้อความที่คุณหยุ่ยยุ้ยเขียน ยิ่งคิดถึงท่านจังเลย

+++++++++++++++++++++++

ปล. ขอบคุณค่ะ ที่ไปเม้นท์รูปดอกไม้บานใน blog
... วันนี้คุณบอกรักแล้วหรือยังคะ ...

เข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยค่ะ
ในวันที่งานศพแม่เสร็จเรียบเรา 4 คนพ่อลูกก็มุมใคร มุมมัน
มันเงียบเหงาอย่างไรบอกไม่ถูก ทุกคนต้องปรับควารู้สึกของตัวเอง
ให้ยอมรับว่าต่อไปเราจะไม่มีแม่อีกแล้ว เมื่อก่อนตอนที่ท่านยังอยู่
เวลาเราคิดถึง เราก็สามารถไปหาไปเจอแม่ได้
แต่ต่อจากวันนี้ไป ต่อให้คิดถึงแม่แค่ไหนเราก็จะไม่เห็นท่านอีกแล้ว
ก็เลยเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของบันทึกได้ดีมากๆค่ะ
.....................
มีความสุขมาก ๆนะคะ หยุ่ยยุ้ย อากาศหนาว รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

เอาบุญมาฝากคะพี่ยุ้ย เพิ่งกลับมาจากการไปทำบุญที่วัด จ.ปทุธานีมาอะคะ
ให้ได้บุญเท่ากันเลยนะคะ....สาธุ

มาชวนไปดู Animation สนุกๆ นะคะ

สิ่งต่างๆ ที่ล้วนผ่านไปแล้ว
เรากลับไปแก้ไขมันไม่ได้
แต่เราสามารถทำวันนี้
และวันพรุ่งนี้ให้ดีที่สุดได้

เศร้าจังเลยค่ะ...

อ่านแล้วรู้สึกว่าเราควรจะดูแลคนที่เรารักให้มากๆเลยค่ะ

ยินดี่รู้จักค่ะ และได้อ่าน แล้วเข้าใจความรู้สีกของคุณเวลาที่เสียคนที่เรารัก และดิฉันก็ได้เจอการสูญเสียพ่อๆที่รักเช่นกัน พอพูดถึงท่านน้ำตาไหลตลอด

อยู่กับสิ่งที่มี....ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน
และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
^
^
เหมือนง่ายเนอะ แต่ทำยากจังเลย

ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ

ช่วงหน้าหนาว หน้าวหนาว...


จะเห็นสีขาวได้อย่างไร...ถ้ามองด้วยหัวใจสีดำ

มอร์นิ่งจ้ายุ้ย..

อย่าเศร้าไปเลยนะคะ มานั่งเป็นกำลังใจให้ค่ะ..

พ่อจะยังอยู่ในใจยุ้ยเสมอไม่ว่าจะอีกนานแค่ใหน..

การเกิดบาดแผล ร่างกายจะเร่งสร้างเซลล์ใหม่ๆขึ้นมาทดแทน

เมื่อชีวิตเกิดบาดแผล ก็จะเกิดการเรียนรู้และตื่นตัวเพื่อหาทางเยียวยา

ร่องรอยที่ทิ้งเอาไว้

เป็นประสบการณ์และบทเรียนที่ทรงคุณค่า


^
^
^


ชอบมากครับคุณหยุ่ยยุ้ย
ขอเก็บเข้าคอลลเคชั่นของผมเลยนะครับ

ขอบคุณมากครับ

ปล. ผมชอบเก็บคำคมครับ

คราวที่แล้วยังไม่ได้เคลียร์เลย วันนี้มาจุ๊บใหม่ (สะสมยอด)

เก็บไว้ในความทรงจำนะคะ

ถึงคุณพ่อจะจากไปแต่ความทรงจำดีๆก็คงยังอยู่ตลอดไปนะคะ ยังไงฝากเป็นกำลังใจให้น้องบอมด้วยคะ

แมโหวดให้พี่ยุ้ย....

คิดถึงคนเขียนนะเนี่ย

แม...ย่อมาจาก...แวะมา...

ตะกี้โทรคุยกับเจ้าตัวเกือบครึ่งชั่วโมง(ด้วยความคิดถึง)
โม้กันจนหูชาเรย ก๊ากกกกกกกกก

ไปรถลุงเขานม 6 คน ค่อนข้างจะแน่น เลยลดของลงไปเยอะรวมทั้งอุปกรณ์กันหนาว ได้ข่าวจะหนาวมากก็ต้องไปลุ้นกันข้างหน้า หวังว่าคงไม่เจอหนาวโหดๆนะ

มาเยี่ยมตอนค่ำ ๆค่ะ
นอนหลับฝันดีนะคะ

หนี่ฯ รักพ่อคะ
สดชื่น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นะคะ

"เพราะชีวิตคือชีวิต

เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป

มีสุขสมมีผิดหวัง

หัวเราะหรือหวั่นไหว

เกิดขึ้นได้ทุกวัน

อยู่ที่เรียนรู้

อยู่ที่ยอมรับมัน

ตามความคิดสติเราให้ทัน

อยู่กับสิ่งที่มี

ไม่ใช่สิ่งที่ฝันและทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด"