|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 9 ..
cursor บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์ ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้ ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น
กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง
ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา
เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง
การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม
หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้
ตอนที่ 9 บันทึกเมื่อ 12 ธันวาคม 2550
"การพักผ่อนหย่อนใจจะเริ่มขึ้นตั้งแต่วินาทีนี้"
ฉันเพียรบอกตัวเอง...และบอกซ้ำๆว่าต่อจากนี้จะไม่นำความทุกข์มาแบกไว้
จนใจต้องเจ็บและแบกรับสิ่งโสโครกในความคิด
ฉันจะนำมันทิ้งถังขยะและจะไม่ชายตาดูความรู้สึกที่หนักหน่วงนั้นอีกต่อไป
การผ่อนคลายของฉันเริ่มต้นขึ้น ฉัน พี่สาวและเพื่อนอีก 2 คน
ขับรถไปพัทยาตอนค่ำของวันที่ 11 ธันวาคม 2550
โชคดีที่แต่ละคนในรถวันนี้ ต่างคนต่างก็อารมณ์ดี
พร้อมจะร่วมกันปลดปล่อยความทุกข์และอ้าแขนรับกับความสุขตั้งแต่เริ่มเดินทาง
พวกเราเปิดเพลงฮิปฮอปพร้อมโยกตัวไปตลอดทาง
เจออะไรข้างทางก็ต่างทำให้เป็นเรื่องสนุกสนานเสมอ
เสียงหัวเราะของทุกๆคน กลบความเศร้าหมองของฉันไปอย่างหมดสิ้น
ไม่มีเวลาที่จะคิดถึงสิ่งที่มืดมนในวันที่ผ่าน
มีเพียงสมองที่โลดแล่นไปกับความสุขสันต์
และจัดโปรแกรมการเที่ยวทันทีที่เราถึงที่พัก
แต่กว่าเราจะถึงโรงแรม ก็ปาเข้าไป 2 ทุ่ม
ต่างคนต่างเหนื่อยอ่อนจากการนั่งรถ แม้จะใช้เวลาระยะสั้น
แต่นี่คือข้อเสียของการขับรถเที่ยวเอง
พวกเราจึงแยกย้ายกันพักผ่อนครึ่งชั่วโมง
จากนั้นก็นัดเจอกันบริเวณลอบบี้ของโรงแรม ฉันหิวจนตาฝ้าฟาง
เห็นอะไรก็อยากกระโดดเข้าไปกิน
นานมากแล้วที่ความรู้สึกใคร่หิวนั้นหายไป
แต่วันนี้ฉันจะกินให้เต็มอิ่ม
เตรียมพร้อมรับมือกับการเที่ยวราตรีในเมืองแห่งความเบิกบาน
เราทั้ง 4 คนตกลงกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารทะเลใกล้ที่พัก
ฉันกินอย่างไม่ลืมหูลืมตา
จริงที่ว่าถ้าจิตใจของคนเราเปิดรับความสุข ร่างกายก็ย่อมสุขไปด้วย
อาหารทะเลถูกลำเลียงมาวางที่โต๊ะ พร้อมไวน์แดงที่ฉันเคยโปรดปราน
พวกเราคุยกันเสียงเบาแต่ทว่าเสียงหัวเราะแต่ละครั้ง
เหมือนจะดังกังวานในใจฉันไม่รู้ลืม
หลังจากที่พวกเราอิ่มเอมกับอาหารทะเลริมฝั่งทะเลเรียบร้อย
ก็ตกลงกันไปเล่น pool ที่ร้านแห่งหนึ่งในย่าน walking street
ฉันเล่นไม่เก่งนัก พี่สาวฉันต่างหากที่เอาชนะแทบทุกเกม
พวกเราเล่นกันอย่างสนุกสนาน
พนักงานถามฉันว่าอยากดูดชิชาไหม ฉันมองหน้าอย่างงงงัน อะไรคือชิชา ..
ชิชาก็คือสมุนไพรอาหรับที่นำมาหั่นแล้วเอาใส่ปล้องเพื่อดูด
เหมือนกับเราดูดกัญชาอะไรประมาณนั้น แต่เขาบอกว่าไม่ผิดกฏหมาย
ฉันตกลงใจลองดูด เพียงครั้งก็ทำให้ฉันสำลักควัน
ฉันจึงหันมาเล่นกับพี่สาวต่อ คงจะดีกว่าดูดชิชา..
กว่าพวกเราจะเล่นเสร็จก็กินเวลาไป 5 ทุ่ม พวกเราจึงวิ่งเข้าผับตรงข้ามอย่างคึกคะนอง
เพื่อนๆ สั่งคอกเทลกินกันอย่างสนุกสนาน
ฉันต้องห้ามใจเพราะสุขภาพยังไม่ดีพอ
ผับนี้จะเปิดเพลงฮิปฮอปตลอดทั้งคืน
พวกเราเต้นอย่างไม่สนใจคนรอบข้าง ต่างก็งัดท่าเด็ด ตลกโปกฮามาอวดกัน
ใช่สินะ ...ค่ำคืนนี้ฉันไม่ควบคุมตัวเองเลยสักนิด
เพียงแต่มองคนแต่ละคนที่เต้นกันอย่างสนุกสนาน
เสียงตะโกนป่าวร้องเพื่อความสะใจ เหมือนเหล่าผีห่าซาตานที่ต่างขอส่วนบุญ
แล้วตะโกนโหวกเหวก ต่างคนต่างแย่งกันคลุกโคลนเน่า
ให้แปดเปื้อนตนเองมากที่สุด นี่คือความสุขที่ฉันใฝ่หาจริงหรือ ...
เราเปลี่ยนร้านประมาณ 3-4 ร้าน พวกเราสนุกจนลืมดูเวลา
พี่สาวฉันดูท่าจะไม่ไหว เพราะเตอกิล่า คอกเทลรสจัดจ้านที่สั่งมาอย่างต่อเนื่อง
ฉันชวนทุกคนกลับห้องพักที่อยู่ไม่ไกลจากที่เที่ยวนัก
พี่สาวฉันอ้วกตลอดทาง เพื่อนๆหัวเราะชอบใจ
เมื่อฉันส่งทุกคนเข้าห้องพักเรียบร้อย
ฉันจึงเดินไปชายหาดคนเดียว กะว่าจะชื่นชมกับบรรยากาศใกล้รุ่งให้อิ่มใจ
แต่ทันทีที่ก้าวลงไปชายหาด กลับมีเสียงทักทายจากหญิงไทย
นี่เขาไม่นอนกันเลยเหรอ ....
ฉันสะดุดตากับหญิงคนหนึ่ง อายุเธอราว 30 กว่า ผมยาวประไหล่ สีดำขลับ
หากใบหน้านั้น แม้จะผ่านการแต่งหน้าอย่างเข้ม
แต่ฉันก็แอบเห็นความหม่นหมองบนเรือนหน้าเธอ ไม่รู้เพราะอะไร...
ฉันไม่รอช้าที่จะทักทาย เธอบอกราคาค่าตัว หากฉันต้องการจะนอนด้วยในคืนนั้น
ฉันยิ้มและยื่นเงินซึ่งดูน้อยนิดให้เธอ
แล้วเปิดฉากคุยกันที่ริมหาดอย่างถูกคอ
เธอเป็นคนอิสานเหมือนฉัน มาขายตัวที่พัทยาร่วมปีที่ 5 เพื่อส่งเงินกลับบ้าน
ทั้งที่ในใจอยากหยุดอาชีพนี้ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น
เพราะการศึกษาที่แสนต่ำต้อย เพราะครอบครัวที่ยากจน
ฉันสะดุดกับคำพูดหนึ่งของเธอ
"ทุกครั้งที่หนูมีอะไรกับลูกค้า หนูจะหันหน้าไปทางภาคอิสาน
เพื่ออดทนให้ความสกปรกมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
และแม่จะได้รู้ว่าหนูทำเพื่อครอบครัว"
นี่คือคำพูดจากเธอจริงหรือ
ฉันหวนคิดในใจ มันช่างบังเอิญกับหนังสือที่ฉันเคยอ่านจนน่าขนลุก
นี่คือความคิดของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำเพื่อครอบครัว
ความยากจนมีทุกหย่อมหญ้าในโลกจริง ๆ
เราคุยกันซักพักก่อนที่จะแยกไปนอน นี่มันละครหรือชีวิตจริงกันแน่ที่ฉันสัมผัสในคืนนี้
ฉันเดินกลับโรงแรมอย่างครุ่นคิด
และฉันสัญญาว่าค่ำคืนนี้ฉันจะนอนหันหน้าไปทิศทางเดียวกับเธอในยามที่เธอเจ็บปวด
เพื่อไว้อาลัยให้กับความทุกข์ของหญิงที่กตัญญูคนนั้น
ขอให้เธอจงโชคดี คงมีซักวันที่ฟ้าจะอวยชัยให้คนอย่างเธอ.....
ตอนเช้าของอีกวัน ก่อนพวกเราทั้ง 4 คนจะกลับ
พวกเราแวะเล่นเพนท์บอลกัน โดยแบ่งกันเป็น 2 ทีม
มีปืนปลอมพร้อมกระสุนสี พวกเรายิงกันอย่างเมามัน
ฉันไม่ได้คิดถึงหญิงสาวที่คุยกันในคืนก่อน
หรือไม่ใช่ตัวฉัน ไม่ใช่คนสนิทชิดใกล้ จึงไม่สนใจใยดีว่าเธอจะเป็นอย่างไร
เพียงแต่สนุกไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง
จริงที่ความทุกข์มีอยู่ทุกที่
ฉันจึงไม่คิดจะเอามาใส่ใจอีก
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของฉันหรือใครก็ตาม
เพียงแต่จะมอง เพียงแต่จะรู้สึก
ฉันกำลังพยายามทำอย่างนั้น
และมันจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ....
เดี๋ยวมันก็จะดีเอง...
Create Date : 18 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 18 ธันวาคม 2550 7:27:25 น. |
|
42 comments
|
Counter : 934 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: น้องชายเบยองจุน (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:7:54:59 น. |
|
|
|
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:8:06:18 น. |
|
|
|
โดย: ดาวทะเล วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:9:50:46 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:10:00:22 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:11:59:33 น. |
|
|
|
โดย: pataramin วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:12:14:34 น. |
|
|
|
โดย: บัวริมบึง วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:12:22:31 น. |
|
|
|
โดย: พี่อิงค์ IP: 58.136.52.87 วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:12:25:45 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแมว IP: 203.113.0.199 วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:16:10:44 น. |
|
|
|
โดย: pataramin วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:19:33:59 น. |
|
|
|
โดย: payun-sai วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:20:01:06 น. |
|
|
|
โดย: อ้อย IP: 124.121.23.40 วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:20:03:07 น. |
|
|
|
โดย: เขาพนม วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:20:41:44 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:20:48:41 น. |
|
|
|
โดย: ชิงดวง วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:21:43:17 น. |
|
|
|
โดย: แซนด์ซี วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:22:12:36 น. |
|
|
|
โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ ) วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:22:22:30 น. |
|
|
|
โดย: ซอร์บอนน์ (ซอร์บอนน์ ) วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:23:43:39 น. |
|
|
|
โดย: กำนันก๋า ท่าสองยาง (กะว่าก๋า ) วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:8:00:02 น. |
|
|
|
โดย: pataramin วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:11:52:17 น. |
|
|
|
โดย: weraj วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:13:14:18 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:13:58:56 น. |
|
|
|
โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:15:15:10 น. |
|
|
|
โดย: เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์ ) วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:16:42:03 น. |
|
|
|
โดย: cool mint วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:22:03:41 น. |
|
|
|
โดย: เนระพูสี วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:6:32:53 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:12:05:36 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแมว วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:14:09:34 น. |
|
|
|
โดย: ยอพระกลิ่น วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:15:10:59 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:17:52:38 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:19:02:55 น. |
|
|
|
โดย: ชิงดวง วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:20:07:35 น. |
|
|
|
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:22:14:39 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กตาซัง วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:6:36:26 น. |
|
|
|
โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:47:37 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ผมกล้าเอาหัวเป็นประกันว่า
คุณหยุ่ยยุ้ยจะต้อง
กร๊ากกกกก
อีกหลายครั้งแน่นอนครับ 55555