|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 5 ..
บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์
ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้
ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น
กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง
ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา
เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง
การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี
หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม
หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้
ตอนที่ 5 บันทึกเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2550
เสียงอึกทึก ทำให้ฉันงัวเงียตื่นในรุ่งเช้า
เพราะชาวบ้านต่างพากันมาช่วยทำอาหาร
เตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เพื่อที่จะประกอบพิธีทางศาสนา
วันนี้ถือเป็นวันแรกที่ฉันตื่นสาย เพราะปกติฉันจะตื่น 07.00 น. แต่วันนี้กลับช้าไปชั่วโมงครึ่ง
ฉันรีบอาบน้ำ ทำตัวให้สดชื่น เพื่อที่จะช่วยงาน
แม้จะเป็นส่วนที่ง่าย ๆ แต่ฉันถือว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว
ในตอนเพล ฉันได้ไปร่วมถวายภัตตาหารแก่พระสงฆ์ที่วัด
รู้สึกปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นพระคุณเจ้าฉันอาหารที่เราจัดเตรียมให้อย่างเอร็ดอร่อย
เพราะฉันรำลึกว่า ส่วนกุศลที่เราเพียรทำจะต้องตกถึงผู้ล่วงลับ
เพื่อที่พ่อจะได้มีอาหารไว้รับประทานไม่ขาด นี่คือความเชื่อของเรา
หลังจากที่พระฉันอาหารเสร็จ ทุกคนก็กลับบ้าน
แต่ฉันอาสาทำหน้าที่เก็บกวาดทำความสะอาดศาลา ซึ่งมีบริเวณกว้างใหญ่
ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาด
ฉันจึงถือโอกาสเดินจงกรมกำหนดรู้ขณะที่มือถือไม้กวาด
ทำไปเรื่อยๆ จนกินเวลาไปเกือบชั่วโมง
แม้ฉันจะอยู่คนเดียวในเวลานั้น แต่กลับรู้สึกอุ่นใจ
เพราะฉันเห็นโลงศพที่ใช้แช่เย็นของพ่อ
ที่พวกเราซื้อเพื่อใช้ในงาน แล้วถวายวัดต่อเพื่อประโยชน์ของคนในหมู่บ้านต่อไป
โลงเย็นนี้สามารถเก็บศพคนตายได้เป็นเวลานานหลายวัน
โดยไม่ต้องฉีดฟอร์มาลีนกันเน่าเปื่อย หากสภาพศพจะคงอยู่ดังเดิม
เหมือนภาพสุดท้ายที่ไม่มีลมหายใจ
ซึ่งทางวัดก็ได้เก็บโลงนี้ไว้ที่ศาลาดังกล่าว
ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา
ตอนบ่ายในวันเดียวกัน ครอบครัวเราและแขกที่มาร่วมงานต่างเดินรวมกลุ่มกันไปที่วัด
เพื่อทำพิธีเก็บอัฐิพ่อ ฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ในใจไม่มีคำว่าอาลัยหลงเหลืออยู่
เถ้ากระดูกพ่อได้ถูกนำออกมาจากปล่องเผาศพ
มีเพียงกระดูกไม่กี่ชิ้นผสมกับขี้เถ้า รองด้วยสังกะสีเก่าๆ ซึ่งผ่านความร้อนมา
ผู้เฒ่าผู้แก่บอกพวกเราว่า ให้เก็บกระดูกพ่อรวมกันไว้
และให้ลูกหลานเก็บฟันของพ่อเพื่อนำไปบูชาหรือเก็บไว้กับตัวจะเป็นสิริมงคล
ฉันนั่งขุดคุ้ยเถ้ากระดูกพ่อ ในขณะที่ลูกทุกคนเก็บได้ฟันของพ่อคนละ 2-3 ซี่
แต่ฉันกลับยังไม่ได้อะไรเลย จนฉันเอ่ยขอพ่อเบา ๆ ทันทีที่คำขอสิ้นสุดลง
ฉันเก็บได้ฟันเขี้ยวด้านข้างของพ่อ รู้สึกดีใจและขอบคุณท่านที่ยังรักและเมตตาฉันอยู่
พวกเราร่วมกันล้างกระดูกของพ่อให้สะอาดด้วยน้ำที่ผสมกับว่านสมุนไพรทำให้เกิดกลิ่นหอม
จากนั้นก็ล้างตามด้วยน้ำมะพร้าว เพราะนี่เป็นวิธีการชำระล้างร่างกายของพ่อ
เพื่อที่ท่านจะได้สะอาดบริสุทธิ์ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอีกต่อไป
จากนั้นเราก็นำอัฐิของพ่อมาสวดทำพิธีทางศาสนา
โดยชาวบ้านจะนำเถ้าธุลีที่อยู่บนสังกะสีที่เหลือ
โกยมารวมกันแล้วทำเป็นรูปร่างคน มีหัว ตัว แขนขาครบทุกอย่าง
ราวกับเราปั้นปราสาททรายเมื่อคราไปเที่ยวทะเล
จากนั้นก็นำเงินเหรียญบาท จำนวน 32 เหรียญวางตามส่วนต่างๆ ของเถ้าธุลี
ด้วยหวังว่าการเกิดใหม่ของพ่อจะมีอวัยวะครบถ้วนสมบูรณ์ 32 ประการ
หลังจากวางเหรียญครบแล้ว ก็จะนำเสื้อผ้า รองเท้า ซึ่งเราซื้อมาใหม่ วางทับลงอีกที
เหมือนกำลังแต่งตัวให้ท่าน พระก็สวดส่งวิญญาณให้ไปสู่สุคติภพ
แต่ในขณะที่พิธียังไม่สิ้นสุด
ฉันสังเกตเห็นคนที่มาต่างพูดออกมาเสียงดังเพื่อจับจองชุดของพ่อ
ฉันมองด้วยจะพิจารณาให้เห็นความอยากของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด
ทันทีที่พิธีกรรมเสร็จสิ้น ชุดของพ่อก็เป็นของคนอื่นทันที
ขณะที่พระสวดให้พร ฝนเริ่มตกปรอย ๆ แต่ลมกลับแรงดังพายุ
แต่หาสะทกสะท้านแขกที่มาร่วมงานไม่ มีเพียงปลายผมที่ไหวเอนไปตามทิศทางลมเท่านั้น
แปลกที่ลมแรงกลับสงบเมื่อมากระทบร่างกาย ฉันนึกถึงนาทีสุดท้ายที่พ่อจากไป.........
เมื่อฉันรู้ว่าเวลาของพ่อคงเหลืออีกไม่กี่นาที
ฉันตั้งสติอย่างมั่นคง พี่สาวนำพระ ดอกบัว ธูปและเทียนวางไว้ที่มือท่าน
ขณะที่ลมหายใจอันโรยแรงอ่อนล้าลงทุกที
ฉันสวดบทพระชินบัญชรและบทสวดพระไตรปิฏก
แม้ว่าเสียงสวดนั้นจะขาดหายไปในบางช่วง เพราะน้ำตาที่ไหลโดยไม่ฟังเหตุผลใดๆ
ฉันยังเฝ้าสวดมนต์ต่อไป เพื่อหวังให้พระได้นำทางพ่อไปสู่ทางสงบ
เพราะฉันเชื่อในเรื่องของจิตสุดท้ายก่อนตายของคนเราว่า
ถ้าหากผู้ตายจากไปอย่างปล่อยวาง ย่อมจะเป็นสิ่งที่ดีงามเสมอ
บทพระชินบัญชรจบลง ฉันสวดบทพระไตรปิฏกต่อยังไม่จบ
พ่อได้จากพวกเราไปอย่างสงบ แม้ว่าแม่และลูก ๆ จะจับตัวท่านอยู่ตลอดเวลา
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าพ่อหมดลมหายใจ
ฉันตั้งใจสวดบทพระไตรปิฏกอีกครึ่งที่เหลือ
ก่อนจะก้มลงกราบร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อ ด้วยจิตใจที่สั่นคลอน
cursor
| Create Date : 29 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 29 พฤศจิกายน 2550 7:35:07 น. |
|
49 comments
|
| Counter : 1011 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า  ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:10:25 น. |
|
|
|
| โดย: ดาวทะเล วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:11:09 น. |
|
|
|
| โดย: เยี่ยมรุ้ง วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:27:22 น. |
|
|
|
| โดย: ไข่มุกน้อย วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:28:41 น. |
|
|
|
| โดย: แสง สีรุ้ง วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:14:01 น. |
|
|
|
| โดย: ยอพระกลิ่น วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:18:44 น. |
|
|
|
| โดย: aomamm (Forest-ic ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:19:25 น. |
|
|
|
| โดย: เขาพนม วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:44:48 น. |
|
|
|
| โดย: บัวริมบึง วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:39:42 น. |
|
|
|
| โดย: ลุงแมว วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:50:06 น. |
|
|
|
| โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:40:38 น. |
|
|
|
โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ  ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:19:56 น. |
|
|
|
| โดย: บอมเบย์ IP: 124.121.125.142 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:30:04 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:19:52 น. |
|
|
|
| โดย: อนันต์ครับ วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:00:48 น. |
|
|
|
| โดย: ใต้ท้องฟ้า วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:58:52 น. |
|
|
|
| โดย: ลั่นทมขาว IP: 116.68.148.2 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:55:07 น. |
|
|
|
| โดย: แสง สีรุ้ง วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:04:50 น. |
|
|
|
| โดย: แซนด์ซี วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:53:46 น. |
|
|
|
| โดย: pataramin วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:37:48 น. |
|
|
|
| โดย: pataramin วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:46:01 น. |
|
|
|
| โดย: ปางหวัน วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:50:59 น. |
|
|
|
| โดย: แคปซูลสีฟ้า วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:38:07 น. |
|
|
|
| โดย: ชิงดวง วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:41:59 น. |
|
|
|
| โดย: ชมพู่น้อย วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:34:37 น. |
|
|
|
| โดย: เอื้องศาลา วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:1:12:12 น. |
|
|
|
| โดย: cool mint วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:3:56:38 น. |
|
|
|
| โดย: weraj วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:10:30:50 น. |
|
|
|
| โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:11:32:57 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:13:28:51 น. |
|
|
|
| โดย: แอน (a_mulika ) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:13:53:52 น. |
|
|
|
| โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:17:48:20 น. |
|
|
|
| โดย: เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์ ) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:19:53:22 น. |
|
|
|
| โดย: โปสกวน โปสการ์ด (tonklato ) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:20:48:58 น. |
|
|
|
| โดย: ชิงดวง วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:22:28:57 น. |
|
|
|
| โดย: พฤกษาริมน้ำ วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:0:39:05 น. |
|
|
|
| โดย: ลุงแมว วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:8:33:50 น. |
|
|
|
| โดย: แนต IP: 61.19.127.59 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:11:31:09 น. |
|
|
|
| โดย: ปาง IP: 61.19.127.59 วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:12:39:40 น. |
|
|
|
| โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:42:43 น. |
|
|
|
| โดย: ธีรเดช สุขคติ IP: 125.27.213.117 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:00:09 น. |
|
|
|
| โดย: ธีรเดชรักเดียร์ IP: 125.24.39.197 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:22:54 น. |
|
|
|
| โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:25:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
เศร้าจังเลยอะ ..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จริงแท้และแน่นอนครับ
ตอนนี้ไอออกปากแล้วครับ
โดยเฉพาะยามเช้า
บนดอยคงหนาวกว่านี้อีกหลายเท่าครับ
มีความสุขมากๆนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย