Bloggang.com : หยุ่ยยุ้ย : บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 5 ..

บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 5 ..

บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์

ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้

ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น

กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง

ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา

เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง

การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี

หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม

หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้

ตอนที่ 5 บันทึกเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2550

เสียงอึกทึก ทำให้ฉันงัวเงียตื่นในรุ่งเช้า

เพราะชาวบ้านต่างพากันมาช่วยทำอาหาร

เตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เพื่อที่จะประกอบพิธีทางศาสนา

วันนี้ถือเป็นวันแรกที่ฉันตื่นสาย เพราะปกติฉันจะตื่น 07.00 น. แต่วันนี้กลับช้าไปชั่วโมงครึ่ง

ฉันรีบอาบน้ำ ทำตัวให้สดชื่น เพื่อที่จะช่วยงาน

แม้จะเป็นส่วนที่ง่าย ๆ แต่ฉันถือว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว

ในตอนเพล ฉันได้ไปร่วมถวายภัตตาหารแก่พระสงฆ์ที่วัด

รู้สึกปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก ที่เห็นพระคุณเจ้าฉันอาหารที่เราจัดเตรียมให้อย่างเอร็ดอร่อย

เพราะฉันรำลึกว่า ส่วนกุศลที่เราเพียรทำจะต้องตกถึงผู้ล่วงลับ

เพื่อที่พ่อจะได้มีอาหารไว้รับประทานไม่ขาด นี่คือความเชื่อของเรา

หลังจากที่พระฉันอาหารเสร็จ ทุกคนก็กลับบ้าน

แต่ฉันอาสาทำหน้าที่เก็บกวาดทำความสะอาดศาลา ซึ่งมีบริเวณกว้างใหญ่

ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาด

ฉันจึงถือโอกาสเดินจงกรมกำหนดรู้ขณะที่มือถือไม้กวาด

ทำไปเรื่อยๆ จนกินเวลาไปเกือบชั่วโมง

แม้ฉันจะอยู่คนเดียวในเวลานั้น แต่กลับรู้สึกอุ่นใจ

เพราะฉันเห็นโลงศพที่ใช้แช่เย็นของพ่อ

ที่พวกเราซื้อเพื่อใช้ในงาน แล้วถวายวัดต่อเพื่อประโยชน์ของคนในหมู่บ้านต่อไป

โลงเย็นนี้สามารถเก็บศพคนตายได้เป็นเวลานานหลายวัน

โดยไม่ต้องฉีดฟอร์มาลีนกันเน่าเปื่อย หากสภาพศพจะคงอยู่ดังเดิม

เหมือนภาพสุดท้ายที่ไม่มีลมหายใจ

ซึ่งทางวัดก็ได้เก็บโลงนี้ไว้ที่ศาลาดังกล่าว

ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา

ตอนบ่ายในวันเดียวกัน ครอบครัวเราและแขกที่มาร่วมงานต่างเดินรวมกลุ่มกันไปที่วัด

เพื่อทำพิธีเก็บอัฐิพ่อ ฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ในใจไม่มีคำว่าอาลัยหลงเหลืออยู่

เถ้ากระดูกพ่อได้ถูกนำออกมาจากปล่องเผาศพ

มีเพียงกระดูกไม่กี่ชิ้นผสมกับขี้เถ้า รองด้วยสังกะสีเก่าๆ ซึ่งผ่านความร้อนมา

ผู้เฒ่าผู้แก่บอกพวกเราว่า ให้เก็บกระดูกพ่อรวมกันไว้

และให้ลูกหลานเก็บฟันของพ่อเพื่อนำไปบูชาหรือเก็บไว้กับตัวจะเป็นสิริมงคล

ฉันนั่งขุดคุ้ยเถ้ากระดูกพ่อ ในขณะที่ลูกทุกคนเก็บได้ฟันของพ่อคนละ 2-3 ซี่

แต่ฉันกลับยังไม่ได้อะไรเลย จนฉันเอ่ยขอพ่อเบา ๆ ทันทีที่คำขอสิ้นสุดลง

ฉันเก็บได้ฟันเขี้ยวด้านข้างของพ่อ รู้สึกดีใจและขอบคุณท่านที่ยังรักและเมตตาฉันอยู่

พวกเราร่วมกันล้างกระดูกของพ่อให้สะอาดด้วยน้ำที่ผสมกับว่านสมุนไพรทำให้เกิดกลิ่นหอม

จากนั้นก็ล้างตามด้วยน้ำมะพร้าว เพราะนี่เป็นวิธีการชำระล้างร่างกายของพ่อ

เพื่อที่ท่านจะได้สะอาดบริสุทธิ์ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอีกต่อไป

จากนั้นเราก็นำอัฐิของพ่อมาสวดทำพิธีทางศาสนา

โดยชาวบ้านจะนำเถ้าธุลีที่อยู่บนสังกะสีที่เหลือ

โกยมารวมกันแล้วทำเป็นรูปร่างคน มีหัว ตัว แขนขาครบทุกอย่าง

ราวกับเราปั้นปราสาททรายเมื่อคราไปเที่ยวทะเล

จากนั้นก็นำเงินเหรียญบาท จำนวน 32 เหรียญวางตามส่วนต่างๆ ของเถ้าธุลี

ด้วยหวังว่าการเกิดใหม่ของพ่อจะมีอวัยวะครบถ้วนสมบูรณ์ 32 ประการ

หลังจากวางเหรียญครบแล้ว ก็จะนำเสื้อผ้า รองเท้า ซึ่งเราซื้อมาใหม่ วางทับลงอีกที

เหมือนกำลังแต่งตัวให้ท่าน พระก็สวดส่งวิญญาณให้ไปสู่สุคติภพ

แต่ในขณะที่พิธียังไม่สิ้นสุด

ฉันสังเกตเห็นคนที่มาต่างพูดออกมาเสียงดังเพื่อจับจองชุดของพ่อ

ฉันมองด้วยจะพิจารณาให้เห็นความอยากของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด

ทันทีที่พิธีกรรมเสร็จสิ้น ชุดของพ่อก็เป็นของคนอื่นทันที

ขณะที่พระสวดให้พร ฝนเริ่มตกปรอย ๆ แต่ลมกลับแรงดังพายุ

แต่หาสะทกสะท้านแขกที่มาร่วมงานไม่ มีเพียงปลายผมที่ไหวเอนไปตามทิศทางลมเท่านั้น

แปลกที่ลมแรงกลับสงบเมื่อมากระทบร่างกาย ฉันนึกถึงนาทีสุดท้ายที่พ่อจากไป.........

เมื่อฉันรู้ว่าเวลาของพ่อคงเหลืออีกไม่กี่นาที

ฉันตั้งสติอย่างมั่นคง พี่สาวนำพระ ดอกบัว ธูปและเทียนวางไว้ที่มือท่าน

ขณะที่ลมหายใจอันโรยแรงอ่อนล้าลงทุกที

ฉันสวดบทพระชินบัญชรและบทสวดพระไตรปิฏก

แม้ว่าเสียงสวดนั้นจะขาดหายไปในบางช่วง เพราะน้ำตาที่ไหลโดยไม่ฟังเหตุผลใดๆ

ฉันยังเฝ้าสวดมนต์ต่อไป เพื่อหวังให้พระได้นำทางพ่อไปสู่ทางสงบ

เพราะฉันเชื่อในเรื่องของจิตสุดท้ายก่อนตายของคนเราว่า

ถ้าหากผู้ตายจากไปอย่างปล่อยวาง ย่อมจะเป็นสิ่งที่ดีงามเสมอ

บทพระชินบัญชรจบลง ฉันสวดบทพระไตรปิฏกต่อยังไม่จบ

พ่อได้จากพวกเราไปอย่างสงบ แม้ว่าแม่และลูก ๆ จะจับตัวท่านอยู่ตลอดเวลา

แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าพ่อหมดลมหายใจ

ฉันตั้งใจสวดบทพระไตรปิฏกอีกครึ่งที่เหลือ

ก่อนจะก้มลงกราบร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อ ด้วยจิตใจที่สั่นคลอน

cursor

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 29 พฤศจิกายน 2550 7:35:07 น.

49 comments

Counter : 548 Pageviews.

หวัดดียามเช้าครับคุณหยุ่ยยุ้ย

จริงแท้และแน่นอนครับ
ตอนนี้ไอออกปากแล้วครับ
โดยเฉพาะยามเช้า

บนดอยคงหนาวกว่านี้อีกหลายเท่าครับ

มีความสุขมากๆนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:10:25 น.

มีความรู้สึกอยากเขียนถึงพ่อที่จากไปเหมือนกันค่ะ
คงเป็นเดือนธันวานี้ ..
พ่อคงรอและเฝ้ามองเราอยู่บนที่สูงแล้วค่ะ
ขอวิญญาณท่านไปสู่สุคติ

โดย: ดาวทะเล

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:11:09 น.

ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ

โดย: เยี่ยมรุ้ง

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:27:22 น.

ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ

โดย: ไข่มุกน้อย

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:28:41 น.

เศร้าจังเลยครับ

โดย: แสง สีรุ้ง

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:14:01 น.

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

โดย: ยอพระกลิ่น

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:18:44 น.

ทุกอย่างบนโลกล้วนไม่เที่ยง
ปลงเท่านั้นคะ

โดย: aomamm (Forest-ic

) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:19:25 น.

สร้างความดีต่อไปนะ บอมเบย์...แล้วอย่าลืมสร้างเสริมสิ่งดีๆให้กับตนเองด้วย

จิตใจสบายร่างกายก็มีพลัง จิตดีร่างกายดีมักมีปัญญา เกิดความสามารถมากมาย สร้างกุศลได้อีกยาวนานแหละครับ

โดย: เขาพนม

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:44:48 น.

ขอให้ดวงวิญญานของท่านไปสู่สุคติ

โดย: บัวริมบึง

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:39:42 น.

ช่างเป็นคนชอบเขียนและบันทึกจริงๆ

สำหรับเรา เดี๋ยวนี้บันทึกด้วยกล้องเพียงอย่างเดียว

โดย: ลุงแมว

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:50:06 น.

แวะมาอ่านต่อค่ะ
อ่านแล้วพลอยเศร้าไปด้วยนะ
เขาเขียนได้ดีจริงๆจนนึกภาพออกเลยว่า
ขณะที่เขียนบันทึกอยู่นี้ เขาอาจจะกำลังร้องไห้ไปด้วย
รับรู้ถึงความรู้สึกได้ค่ะว่าเขาคงรักพ่อมากจริงๆ
................
นอนหลับฝันดีนะคะ

โดย: เราสองคน (ฝากเธอ

) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:40:38 น.

ใช้ภาษาอ่านเข้าใจง่าย .. ชอบ ๆ คะ
มีแอบบ ............เศร้าด้วยนะคะ

โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ

) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:19:56 น.

ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะครับ ตอนเขียนบันทึกนี้ร้อง ๆ จริง ๆ แหละครับ เพราะภาพทุกภาพยังติดตาอยู่ไม่แปรเปลี่ยน ซักวันคงดีเพราะกำลังใจที่ทุกคนหยิบยื่นมาให้ครับ

โดย: บอมเบย์ IP: 124.121.125.142 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:30:04 น.

อ่านแล้วคิดถึงพ่อจัง

โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:39:24 น.

... คิดถึง ...ห่วงใย เสมอ ...

** มีความสุขมากในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นะจ้า **

เศร้าจังเลยอะ ..

โดย: จอมแก่นแสนซน

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:56:13 น.

หวัดดีครับคุณหยุ่ยยุ้ย

ถ้าผมทานแบบที่คุณทาน
11 โมงผมคงขาดใจตายด้วยความหิวที่หน้าคอมครับ
5555555

วันนี้หนาวมากครับ
เชียงใหม่ปีนี้หนาวกว่าทุกปีที่ผ่านมา
หนาวจนผมรู้สึกได้เลยครับ

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:19:52 น.

แวะมาอ่านต่อจากความที่แล้วครับ

อากาศหนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ

โดย: อนันต์ครับ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:00:48 น.

อ่านแล้ว ก็เศร้านะคะ
เป็นเรื่องราวที่ไม่อยากอ่านเลย แนวนี้
อ่านแล้วอินค่ะ
ชีวิตคนเราก็เท่านี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา
แต่บางทีมันก็เป็นธรรมดาที่เศร้าเหลือเกินนะคะ

โดย: ใต้ท้องฟ้า

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:58:52 น.

ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยม

ชื่อนี้เป็นชื่อที่เราชอบเอาไว้เรียกพี่ที่ทำงานที่ชื่อยุ้ย ทุกครั้งเลย น่ารักดี

ผู้ชายคนนี้ใครหง่ะ

โดย: ลั่นทมขาว IP: 116.68.148.2 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:55:07 น.

ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เหวอ
ก็บอกแล้วไง ว่ามันลับเฉพาะจริงๆ 555

โดย: แสง สีรุ้ง

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:04:50 น.

ขณะนี้วิญญาณของพ่อคุณบอมเบย์ก็ไปสู่สุขติสุขแล้วค่ะ คนข้างหลังก็ยังต่อสู้กันอีกต่อไป

ทานข้าวหรือยังคะคุณยุ้ย

โดย: แซนด์ซี

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:53:46 น.

แวะมาส่งความห่วงใย ให้ยุ้ยจ้ะ

โดย: pataramin

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:37:48 น.

อำลาชั่วคราวนะจ้ะยุ้ย

emo

โดย: pataramin

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:46:01 น.

อ่านแล้วนึกภาพไปด้วย เศร้าจังเลยค่ะ
ขอให้ดวงวิญญาณของท่านไปสู่สุขคตินะคะ
จำได้ดีเลยค่ะ หลังจากเสร็จงานศพพ่อเมื่อคราวนั้น
ได้ยินเสียงพระสวดก้องอยู่ในหูประมาณหนึ่งอาทิตย์
ได้กลิ่นควัน กลิ่นธูปเกือบทุกวัน เหมือนท่านอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา

แวะมาทักทายค่ะคุณยุ้ย
ขอบคุณนะคะที่ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน

โดย: ปางหวัน

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:50:59 น.

เป็นบันทึกของความทรงจำนะครับ
และเป็นความทรงจำที่แสดงถึงความรักและความผูกพันธ์ คุณพ่อคงดีใจนะครับ

โดย: แคปซูลสีฟ้า

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:38:07 น.

ตามปางหวันมาติด ๆ
มาอ่านบันทึกของคุณบอมเบย์

...พ่อจากเราไปแล้วเหมือนกัน
ทุกวันนี้ยังรู้สึกเหมือนพ่อไม่ได้ไปไหน

หนาวเนาะ...แต่ชอบ ดีจังเลย
อย่าลืมทาครีมด้วยนะ
ใช้เบบี้ออย 2 หยดลูบตัว หลังอาบน้ำ ก่อนเช็ดตัว
รับรอง ไม่แห้ง

แต่วันก่อนลืมทา
เด็กมันทักว่า ป้า..ขาแตกลายงา แน่ะ..ไอ้น้องบ้า

โดย: ชิงดวง

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:41:59 น.

เศร้าจังเลยค่ะ ...

โดย: ชมพู่น้อย

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:34:37 น.

อ่านแล้วก็เศร้านะคะ
พ่อเอื้องก็จากไปเมื่อวันที่ 23 ธ.ค. ปีที่แล้วนี่เอง

ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อคุณบอมเบย์ไปสู่สุขคติค่ะ

โดย: เอื้องศาลา

วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:1:12:12 น.

พูดไม่ออกค่ะ จะร้องไห้

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ท่านสบายแล้ว เหลือแต่พวกเราที่ยังอยู่ข้างหลัง ต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้มีคุณค่าที่สุดค่ะ

โดย: cool mint

วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:3:56:38 น.

...แวะมาทักทายตอนสายๆคร้า ...อ่านแล้วเศร้าจังนะค่ะ...
...อากาศเย็นลงดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ

โดย: เพราะฉันห่างไกล

วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:9:54:01 น.

แวะมาส่งกอดคะ

หายหนาวบ้างมั้ยคะ

โดย: weraj

วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:10:30:50 น.

บุญรักษานะคะคุณบอมเบย์
คุณพ่อคุณคงปลื้มใจ ขนาดได้อ่านบันทึกคุณยังรู้สึกว่าคุณเป็นลูกที่น่ารักของคุณพ่อคุณแม่

ปล.บันทึกนี้ทำให้คิดถึงเรื่องของเราเมื่อสามสิบปีที่แล้ว

โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:11:32:57 น.

อิอิอิ.....

เมื่อเช้ายิงมุกสดให้มาดามหัวเราะเล่นครับ
หัวเราะแก้หนาว 55555

แล้วหน้าผมดันละม้ายเคน ธีรเดชซะด้วย
อย่างน้อยก็มี 2 หูเหมือนกัน

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:13:28:51 น.

แวะมาทักทายบ่ายๆวันเสาร์
อากาศเย็น รักษาสุขภาพนะคะ

โดย: แอน (a_mulika

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:13:53:52 น.

โดย: ทักทาย (My little shoes project

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:16:07:10 น.

มือใหม่ค่ะ ขอโทษที เม้นท์สองครั้งน่ะคะ
555

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

โดย: ทักทาย (My little shoes project

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:16:08:22 น.

คุณลำดวนแวะมาทักทายตอนเย็นๆขอรับ.......
อากาศเริ่มเย็นแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

โดย: D*U*A*N (thisisduan

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:17:48:20 น.

ดีจังที่ชอบเขียนบันทึก เป็นคนชอบบันทึกเหมือนกัน แต่ไม่ละเอียดเท่า

แอบบอกว่า แอบเชียร์ตอนบีบีด้วยแระ

โดย: เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:19:53:22 น.

แวะมาเยี่ยม
ขอแสดงความเสียใจด้วยเน่อนาย

โดย: โปสกวน โปสการ์ด (tonklato

) วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:20:48:58 น.

ย่องเข้ามายามวิกาล
นอนหรือยัง...อย่าลืมห่มผ้าหนา ๆ
คุณยุ้ยทาครีม ทาออยล์หรือยัง
ผิวจะได้ชุ่มชื้น

โดย: ชิงดวง

วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:22:28:57 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมฮับ
ขอมานั่งอ่านด้วยคนนะฮับ

โดย: พฤกษาริมน้ำ

วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:0:39:05 น.

//www.adorablegiftbaskets.com/media/large-bear-hug-bouquet

สวัสดีตอนดึกของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า

ความ...คิดถึง...เกิดจากจิตคิดห่วงใย
ใช่บอกไปแค่ลมปากฝากคำหวาน
ยามเอ่ยปากฝากจิตคิดต้องการ
ใจขับขานผ่านปากออก ''บอกคิดถึง''

** ขอให้มีความสุขในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **

โดย: จอมแก่นแสนซน

วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:3:28:45 น.

เช้า 2-3 วันที่ผ่านมาอากาศเริ่มเย็นลงบ้างแล้วยุ้ย

อีกไม่กี่วันจะขึ้นเหนือ ถ้าอากาศหนาวมากๆก็น่าคิดนะ เพราะสุขภาพแย่กว่าเดิม ความทนทานไม่รู้จะขนาดไหน

โดย: ลุงแมว

วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:8:33:50 น.

พุดสามสีที่คุณหลงรัก ดิฉันกำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับปัจจัยการเปลี่ยนสีของมัน เลยอยากจะขอคำปรึกษาค่ะ คุณช่วยตอบมาหน่อยนะคะว่าอะไรคือปัจจัยที่ทำให้เปลี่ยนสี
ส่วนเรื่องคุณพ่อดิฉันขอแสดงความเสียใจด้วย พ่อคุณคงกำลังดีใจที่เห็นคุณเป็นคนดีอยู่ตอนนี้

โดย: แนต IP: 61.19.127.59 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:11:31:09 น.

โดย: ปาง IP: 61.19.127.59 วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:12:39:40 น.

ขอโทษด้วยนะคะ ที่เพิ่งเข้ามาตอบ

ปัจจัยที่ทำให้พุดสามสีเปลี่ยนสี คืออะไร

น่าจะมาจากรังสีในแสงแดด เพราะวันไหนที่แดดจัด การเปลี่ยนสีจะเร็วกว่าวันที่อากาศครึ้มๆ

เท่าที่สังเกตนะคะ

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คนเขียนเล่าเรื่องนี้ค่ะ เขาชื่อ บอมเบย์ค่ะ

โดย: หยุ่ยยุ้ย

วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:42:43 น.

สวัสดีครับ...จ๊ะ
ขอให้ความสุขสนุกครับ
คิดถึงและรักมากเดียร์จัง
ตลอดปี 2 แม็กอยู่ควงด้วย
แม็กอยากกอดเอาเดียร์ครับ
จุ๊บบ๊าย

โดย: ธีรเดช สุขคติ IP: 125.27.213.117 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:00:09 น.

สวัสดีครับ......เดียร์จ๊ะ
เข้าใจแล้วแม็กเองดีใจมาก
ขอให้คนดีเอาเดียร์เรีอยร้อยแล้ว
แม็กฝากคิดถึงและรักมากเดียร์จัง
ตลอดปีแม็กกับควงด้วยเพราะคุยเล่าแกล้งสนุกครับ
I Love you แล้วพบกันใหม่ตอบด่วน
จุ๊บบ๊าย ขอบคุณ

โดย: ธีรเดชรักเดียร์ IP: 125.24.39.197 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:22:54 น.

ฉันมองและยิ้มให้ เหมือนพ่ออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดเวลา

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:25:47 น.