Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
บอมเบย์ ... วันวารของเขากับบิ๊กบราเธอร์ไทยแลนด์
บอมเบย์ ... ทำอะไร ที่ไหน กับใคร เมื่อไหร่ อย่างไร
บอมเบย์ ... ระบายเป็นกลอนเปล่า
บอมเบย์ ... บันทึกชีวิตของเขา
บอมเบย์ ... บันไดฝัน
จดยิกๆชีวิตเรียบๆของยุ้ย
เพลงที่ชอบกับภาพที่ประทับใจ
สารพันเรื่องราวที่อ่านเจอแล้วชอบ
มิตรภาพจาก Tag
เรื่อยๆเปื่อยๆเปะๆปะๆ
กล้องกับดอกไม้
เมืองไทยน่าเที่ยว
พฤศจิกายน 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
27 พฤศจิกายน 2550
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 4 ..
All Blogs
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 25 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 24 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 23 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 22 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 21 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 20 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 19 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 18 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 17 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 16 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 15 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 14 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 13 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 12 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 11 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 10 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 9 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 8 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 7 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 6 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 5 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 4 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 3 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 2 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 1 ..
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 4 ..
บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์
ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้
ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น
กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง
ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา
เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง
การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี
หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม
หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้
ตอนที่ 4 บันทึกเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2550
"น้อย...." พ่อเรียก
"ครับ" ผมรีบตอบด้วยอาการลุกลี้ลุกลน เพราะนานๆ ทีพ่อจะพูดสักครั้ง
พ่อมองตาฉันก่อนจะพูดต่อ
"ตอนเช้าปลุกพ่อหน่อยนะ พ่อเห็นพ่อนอนอยู่คนเดียว"
"ครับ.... แต่พ่อไม่ได้นอนอยู่คนเดียวนะ พวกเราอยู่กับพ่อตั้งหลายคน "
ฉันบอกผู้เป็นพ่ออย่างปลอบประโลม
ฉันไม่เคยนึกมาก่อนว่านี่จะเป็นประโยคสุดท้ายที่ฉันได้พูดกับพ่อ
พอพ่อพูดเสร็จพ่อก็นอนหลับโดยมีฉันหลับไหลอยู่ข้างกายท่าน
คืนนั้นฉันไม่น่าสะดุ้งตื่น เพราะหากฉันนอนหลับไปทั้งคืน
อย่างน้อยฉันก็จะได้อยู่กับพ่อนานที่สุด
23.45 น. ของคืนนั้นฉันสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกว่าจะมีไข้
ไม่อยากให้ร่างกายทรุดหนัก จึงขอตัวไปนอนอย่างเงียบๆ
ซึ่งตอนนั้นฉันได้ปล่อยให้พ่อนอนอยู่อย่างเดียวดายเหมือนที่พ่อบอกจริงๆ
แม้ว่าพี่สาวฉันจะเฝ้าพ่ออีกหลายคน
แต่ความเห็นแก่ตัวของฉันมันก็นำพาฉันไปพักผ่อนอย่างสบาย จนกระทั่งรุ่งเช้า
ฉันสังเกตเห็นพ่อนอนหลับท่าเดิมไม่ยอมเปลี่ยนหลายชั่วโมง
แม่ได้บอกว่าพ่อหยุดพูดและนอนอย่างนี้ตั้งแต่ตอนตี 4
ถึงแม้ฉันเพียรพยายามปลุกพ่อตามคำขอ แต่ทุกอย่างก็ว่างเปล่า
จนพ่อจากไปเมื่อเวลา 19.17 น.ในค่ำของวันนั้น
ฉันเฝ้าสะท้อนนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ผ่านไปอย่างครุ่นคิด
และตรึกตรองถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ อย่างช้าๆ เพื่อที่จะจดบันทึกไว้ให้ได้เยอะที่สุด
ในขณะที่ร่างกายฉันยังอ่อนแอ ฉันเฝ้านึกถึงพ่อและเพียรถามท่าน
จนได้คำตอบในค่ำคืนหนึ่ง
คืนนั้นฉันฝันเห็นพ่อมานั่งข้าง ๆ พ่อไม่ได้ผอมเหมือนครั้งสุดท้ายที่เห็น
กลับดูร่างกายแข็งแรงและมีความสุข พ่อจับแขนแล้วบอกฉันอย่างปลอบประโลมว่า
"อีกไม่นาน ลูกก็จะตายแล้วนะ"
ในฝัน ฉันมองพ่ออย่างเข้าใจและน้อมรับอย่างเข้มแข็ง
เพียงแต่ฉันยังมีคำถามว่าเวลาของฉันจะสิ้นลงอย่างที่พ่อบอกจริงหรือ
และถ้าหากเป็นจริง ฉันจะทำอย่างไรเพื่อให้ผู้เป็นแม่รับสภาพในการจากลาได้
ทั้งที่ในใจนั้นยินดี ที่ความทุกข์ในโลกมนุษย์จะสิ้นสุดลง
ฉันอดทนกับอาการเจ็บปวด
ซึ่งสาเหตุอาจเกิดจากการเกิดอุบัติเหตุรถชนเมื่อ 3 - 4 ปีก่อน และการออกกำลังกาย
เมื่อพบแพทย์ฉันเพียงได้ทานยาแก้อักเสบเพื่อทุเลาอาการเท่านั้น
เช่นวันนี้ ฉันไม่สามารถลุกขึ้นมาช่วยงานพี่สาวได้
เพียงแต่นอนซมบนบ้านเพียงคนเดียว
ท่ามกลางเสียงอึกทึกของผู้คนที่มาช่วยงานและเตรียมการเก็บเถ้าอัฐิพ่อในวันรุ่งขึ้น
ฉันเฝ้ามองแม่เมื่อท่านถามว่าเป็นอะไร ฉันยิ้มและพูดจาตลกอย่างเคย
ผู้เป็นแม่ได้แต่อมยิ้มและกลับไป ด้วยท่านรู้ว่าฉันคงสบายดี
คืนนี้ฉันจะนอน เพื่อเฝ้ารอที่จะเห็นพ่ออีกครั้งในวันใหม่
แม้ว่าจะไม่ได้เห็นร่างกายพ่อเหมือนเคย
แต่เถ้ากระดูกพ่อคงจะโอบกอดฉัน เมื่อฉันได้สัมผัส
ฉันจะได้รับความห่วงใยอีกครั้ง
ฉันเพียรรอที่จะเห็นท่านเป็นครั้งสุดท้ายในวันพรุ่ง
cursor
Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2550 7:48:07 น.
31 comments
Counter : 660 Pageviews.
Share
Tweet
โห......คิดถึงนะจ๊ะ ไม่ได้เจอกันนานเลย
ยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอนะคะ
โดย: พี่สุ BBFC (
ปลาทูน่าสีชมพู
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:15:42 น.
เดี๋ยวนี้ผมสบายมากครับ
ไม่ร้อนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ดีขึ้น
และไม่งับน่องใครแล้วครับ 5555
มีความสุขกับการใช้ชีวิตดีกว่า
ขอให้คุณหยุ่ยยุ้ยมีความสุขมากๆเช่ันกันนะครับ
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:18:22 น.
โดย:
big-lor
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:16:21 น.
ไปฝึกนั่ง สมาธิ หน่อยดีไหม
ฝึกทำใจ ปลงจิต ที่คิดอยู่
ฝึกเสริมสร้าง พลังใจ ลองทำดู
ฝึกให้รู้ ฝึกให้ได้ ขออวยชัย...
โดย: เขาพนม IP: 203.113.0.199 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:37:48 น.
คิดถึงยุ้ยนะจ๊ะ
โดย:
pataramin
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:45:21 น.
อิอิ ลุงเคยเจอบางเรื่อง ขอเล่าให้ฟังครับ...
ลุงเองเคยทุกข์ใจหนักหน่วงอยู่ช่วงหนึ่ง จิตมันฟุ้งซ่าน หวาดกลัว เหงาหงอย ไม่รู้มันเป็นขึ้นมาได้อย่างไร เพราะอะไร ตอนนั้นรู้สึกหดหู่แปลกๆ เหมือนคนกำลังอมทุกข์อย่างหนัก ชีวิตมันไม่สดใสเอาเสียเลย โชคดีที่นึกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ลองนั่งสมาธิดูกะเขาบ้าง วันหนึ่งๆก็เอานั่งสัก 20 นาทีก่อนนอน เสียแต่ว่าขาดการฝึกฝนที่ถูกต้องและจริงจัง จึงเกิดผลได้ไม่มากนัก เมื่อนั่งเมื่อสนใจใคร่รู้ก็เจอปัญหา เจอปัญหาก็สอบถามเอาจากผู้รู้ ฝึกๆนั่งๆอยู่หลายเดือน ท้ายสุดจิตฟุ้งซ่านก็ลาจากไป
แต่ตอนนี้ขาดการฝึกฝนอย่างเคยทำ จิตเจ้ากรรมมันชักเริ่มก่อพลังขึ้นมาอีกแล้วครับ แต่ลุงก็เดี๋ยวปราม เดี๋ยวก็ปล่อย จึงไม่ฟุ้งซ่านเช่นก่อนหน้านี้
โดย: เขาพนม IP: 203.113.0.199 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:58:15 น.
ขำที่บล็อกโน้น
กลับมาตรงนี้มีแต่บรรยากาศเศร้า
โดย: ลุงแมว IP: 125.27.171.145 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:02:55 น.
แวะมาแอบอ่านไดอารี่ของเจ้าของบล็อคด้วยคนค่ะ เจ้าของบล็อคคงไม่ว่าน่ะคะ
โดย:
สาวอิตาลี
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:49:41 น.
เศร้าจังค่ะ สภาพคล้ายๆกันเลยตอนที่เราเสียแม่
ทั้ง ๆที่เฝ้าพยาบาลแม่มา 19 วัน แต่คืนสุดท้ายที่แม่จะไป
วันนั้นร่างกายของตัวเองคงไม่ไหว มันก็เลยเป็นไข้ และเพลียมาก
พ่อก็เลยไล่ให้กลับมานอนที่บ้าน กลับมานอนได้ราวๆ 5 ชั่วโมง
พ่อก็โทรฯมาบอกว่า แม่ไปแล้ว ไม่ได้ดูใจท่านเลยค่ะ
.........................
มีความสุขและรักษาสุขภาพนะคะ
โดย: เราสองคน (
ฝากเธอ
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:49:45 น.
เป็นกำลังใจให้น้องบอมเบย์ด้วยอีกคนนะคะคุณยุ้ย ขอให้คุณพ่อท่านหลับให้สบาย ถึงแม้ท่านจะจากไป แต่ความดีของท่านจะอยู่ไปอีกนานแสนนาน ขอให้น้องกบอมเบย์มีแรงและกำลังกายกำลังใจต่อสู้ต่อไป ยังไงก็ดูแลคุณแม่เยอะๆด้วยนะคะ
โดย: eeh (
คิตตี้น้อยสีชมพู
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:54:59 น.
อ่านแล้วเหมือนได้ทำมรณานุสติ
ขอบใจบอมเบย์ที่นำความรู้สึกที่มีค่านี้มาแบ่งปันกันเป็นความรู้ ให้เตรียมใจ เตรียมต้วรับมือกัควาสูญเสีย
ขอให้วิญญาณคุณพ่อไปสู่สุขคติ
และหวังว่าน้องชายคนนี้จะยังคงเข้มแข็ง แข็งแรง
เพื่อคุณแม่ ครอบครัว ญาติมิตรที่รักน้อง
รักษาตัวด้วยนะจ๊ะ ฟังดูยังไม่แข็งแรงดีนี่นา
โดย:
ทากลูกหมู
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:35:40 น.
มาให้กำลังใจคุณบอมเบย์ค่ะ ไม่นานทุกข์จะคลายไปตามกลกาลของเวลาค่ะ อดทนนะคะ
โดย:
แซนด์ซี
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:01:44 น.
แวะมาอีกครั้ง บอมเบย์นั่งสมาธิเป็นประจำ ลุงรู้สึกยินดีครับ ธรรมมะคุ้มครองนะครับ
โดย:
เขาพนม
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:59:15 น.
อ่านแล้วเศร้า...ครับ
โดย:
อนันต์ครับ
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:24:04 น.
เป็นอะไรที่เศร้ามากเลยนะคะ
แต่ความตายต้องเจอกันทุกคน
ทำไว้แล้วคะ...
โดย:
ดอกหญ้าเมืองเลย
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:20:17 น.
สุดทางเดินของชีวิตพวกเราก็คงพบกัน ต่างกันแต่ว่า ผู้ใดจะเดินถึงช้าหรือเร็วเท่านั้นเองค่ะ..
อ่านแล้วรู้สึก..เศร้าโหวง ๆ ในหัวใจ..
แม้ไม่ได้รู้จัก จขบ.ดีนัก แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ละกันนะคะ
............
ปล.ที่สร้างอยู่ในบล้อกนู้นไม่ใช่บ้านค่ะ เป็นห้องพักรายวันแค่สิบห้องน่ะ เลยดูเหมือนหลังโตนิดนึง..
โดย:
i'm not superman
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:09:55 น.
มาทักทายยามเช้าจ้ะ ยุ้ย
โดย:
pataramin
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:20:31 น.
ผมยืนยันว่าต้นมันอาจจะไม่สวย
เนื่องจากโดนไฟเผาไหม้
แต่มันจะแกร่งและเติบโตได้เร็วครับ
อันนี้ยืนยันว่าทุกครั้งหลังไฟป่าในภาคเหนือ
ต้นไม้จะตแกใบผลิงามกว่าเสมอ
มีควาสุขมากๆนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:28:24 น.
สวัสดียามเช้าค่ะยุ้ย
ยุ้ยสบายดีหรือปล่าว พี่ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเลยค่ะ
ฝากความคิดถึงถึงป๋าด้วยนะคะ ขอให้ป๋าเข้มแข็ง
ทุกคนล้วนต้องเจอทั้งความสุข ความเศร้า เหมือนกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะรับมือกะมันยังไง
อยางแนวทางของลุงเขาพนมก็ดีค่ะ ถ้าปฏิบัติได้
โดย:
เนระพูสี
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:00:07 น.
การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์...
แต่ทุกคนต้องเจอ ช้าหรือเร็วเท่านั้น
เป็นมิตรที่ดีต่อกัน เป็นกำลังใจให้กันเสมอค่ะคุณหยุ่ยยุ้ย
โดย:
ลูกแมวขี้อ้อน
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:11:36 น.
สวัสดีครับ..คุณพี่
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ
โดย:
big-lor
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:37:37 น.
ง่วงจัง ว่าจะไปนอนแล้วหละ.......
โดย:
ลุงแมว
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:20:15 น.
แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ
เป็นไงมั่งค่ะ
คิดว่าสบายดีนะค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
ตอนนี้เชียงใหม่หนาวค่ะ
โดย:
ยอพระกลิ่น
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:07:28 น.
อย่าคิดมากนะคะ ส้มว่าวิญญาณคุณพ่อคงยังวนเวียนอยู่รอบๆ ตัวน่ะค่ะ เพื่อเฝ้าดูลูกคนนี้ อย่าร้องไห้ให้คุณพ่อเห็นนะคะเดี๋ยวคุณพ่อจะเป็นห่วงค่ะ
โดย:
ส้มแช่อิ่ม
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:12:11 น.
หวัดดีค่ะหยุ่ยยุ้ย
ขอมานั่งอ่าน และมาเป็นกำลังใจให้นะคะ..
ขอให้มีวันพรุ่งนี้ที่ดี และสดใสนะคะ..
ฝานดีค่ะหยุ่ยยุ้ย
โดย:
ฉันขอมีเธอในหัวใจ
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:00:14 น.
เข้ามาเป็นกำลังใจด้วยคน
ส่งกำลังใจนี้ไปถึงป๋าด้วย...บอกว่า...ไม่เป็นไรนะ
ป๋าไม่ได้อยู่คนเดียวหรอก
ประทับใจในความเป็นยุ้ยคนนี้ค่ะ
เดี๋ยวว่าง ๆ เราเข้าไปขำกันในบล็อกลุงแมวดีกว่านะ
โดย:
ชิงดวง
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:49:39 น.
ง่ะ อ่านแล้วไม่มีคำพูดใดๆมาบรรยายค่ะ
เอาเป็นว่าวันนี้อากาศเย็นมากๆเลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย:
cool mint
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:18:01 น.
ขอให้คุณพ่อ ท่านสู่สุขคติ
ป๋ายังมีคุณแม่อันเป็นที่รักคอยห่วงใย ดูแลซึ่งกันและกันอยู่นะ รักษาสุขภาพด้วย
ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองบอมเบย์ให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บในเร็ววัน
และกลับมามีร่างกายแข็งแรงเป็นปกติเหมือนเดิม
โดย: ช่อมะลิทองเพชร IP: 58.9.5.232 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:02:18 น.
อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตและเวลาเป็นสิ่งที่ไม่สามารถยื้อเอาไว้ได้....เฮ้อ ชีวิต
แวะมาเยี่ยมยามดึกจ้ะ
โดย: D*U*A*N (
thisisduan
) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:21:29 น.
ไม่พูดไม่จา จับเจ้าของบล๊อกหอมแก้มเลยดีกว่า อิอิ
โดย:
สยึมกึ๋ย
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:34:18 น.
โดย: d__d (
มัชชาร
) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:22:33 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
หยุ่ยยุ้ย
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ผู้ชายธรรมดาคนนี้ เป็นแรงบันดาลใจ
อยากให้ทำแต่ความดีและเรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ผู้ชายคนนี้เป็นคนดี
Color Codes ป้ามด
น้องเพนกี้
น้อง DoryKong 1
น้อง DoryKong 2
น้อง DoryKong 3
X
X
X
X
Friends' blogs
ทาสบอย
ทากลูกหมู
ลุงแมว
เนยสีฟ้า
วาฬอันดามัน
pataramin
ดอกหญ้าเมืองเลย
ปางหวัน
เนระพูสี
แซนด์ซี
กะว่าก๋า
เขาพนม
เยี่ยมรุ้ง
thisisduan
ชิงดวง
wildbirds
แม่เฮือน
พฤกษาริมน้ำ
ลุงแอ๊ด
cool mint
ฝากเธอ
kulratt
fzero
haiku
ห่วงใย
MeMoM
ทากชมพู
C&C_BamBoo
พี่รี่+ต๊อก
มัยดีนาห์
Little Knight
ชิฟฟอนคาปูชิโน่
nulaw.m
นักล่าน้ำตก
ซาตานสีส้ม
Lucky in Life
nLatte
มากาฮอง
Webmaster - BlogGang
[Add หยุ่ยยุ้ย's blog to your web]
Links
เข้าหน้าจัดการบล็อก
Bigbrotherthailand.com
www.imageshack.us
blog Bombay
Music upload
Make up is magic
Slide show
hi5 Bombay bb2
PIXPROs
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอนะคะ