Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
24 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 
บันทึกชีวิต จากบอมเบย์ บีบี 2 .. ตอนที่ 2 ..




บันทึกนี้ เป็นแค่เพียงกล่องความทรงจำขนาดเล็กของผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ บอมเบย์

ซึ่งหลายๆ คนอาจจะเคยรู้จัก แต่หลายคนอาจจะไม่เคยสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนๆนี้

ทุกเรื่องราวที่ร้อยเรียงออกมาเป็นตัวอักษรนั้น

กลั่นออกมาจากความรู้สึกและเป็นสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตจริง

ช่วงชีวิตหนึ่งของคนนั้นสุดแสนจะสั้น แต่มีหลากหลายเรื่องราวที่เข้ามา

เพียงเวลาหนึ่งวันอาจจะเจอกับเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง จนไม่อาจบันทึกได้ด้วยสมอง

การเขียนไดอารี่เป็นวิธีหนึ่งที่จะบันทึกความทรงจำได้เป็นอย่างดี

หากวันใดย้อนกลับมาอ่าน คุณอาจจะมีรอยยิ้ม

หรืออาจมีน้ำตาเพื่อรำลึกถึงรอยอดีตเหล่านั้นก็เป็นได้




ตอนที่ 2 วันที่บันทึก 11 พฤศจิกายน 2550



และแล้วความหวังใหม่ก็ถูกจุดประกายขึ้น

เมื่อเราได้คุยกับคุณหมอที่กรุงเทพในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

ว่ายังมีวิธีการรักษาที่มากมายเพื่อที่จะต้านเชื้อมะเร็งร้าย เช่นการให้รังสี การทำคีโม

แม้กระทั่งการเปลี่ยนตับซึ่งอาจเสียค่าใช้จ่ายถึง 2 ล้านบาท

เพื่อพ่อ พวกเรายอมทำทุกวิถีทาง


ครอบครัวฉันไม่ใช่ครอบครัวที่ร่ำรวย เพียงแต่เรามีพี่น้องมาก

พอที่จะช่วยเหลือและเฉลี่ยในเรื่องค่ารักษาพยาบาลของพ่อ อย่างไม่มีใครปริปากบ่น


พวกเราได้ย้ายพ่อเข้ารักษาที่กรุงเทพด้วยความหวังว่าทุกอย่างจะดี

ซึ่งก่อนที่พ่อจะเข้ากรุงเทพ ท่านได้เดินให้อาหารไก่ทุกตัวที่ท่านรัก

เพราะพ่อนั้นชอบเลี้ยงไก่ชนมาก

ท่านสามารถเดินเหินได้อย่างสบายและทานข้าวกับลูกหลานได้ปกติ

เพียงแต่อาจไม่กระฉับกระเฉงเหมือนคนทั่วไปเท่านั้น





วันที่ 2 ของการรักษาที่กรุงเทพ

คุณหมอได้ให้การรักษาพ่อด้วยการให้รังสีและฉีดยาผ่านขาหนีบและแทงไปที่ตับเพื่อให้ตัวยาเข้าไป

จากนั้นก็ตัดชิ้นเนื้อบางส่วนที่ตับออกมาเพื่อทำการวิจัย

หลังการรักษา คุณหมอห้ามพ่อขยับเป็นเวลา 8 ชั่วโมง

ซึ่งพ่อบอกว่ามันเป็นเวลาที่ทรมานที่สุด

ขณะที่พ่ออดทนกับความเจ็บปวดทรมานของร่างกาย

อาการของฉันก็ยังไม่ทุเลา คงยังมีการรักษาอย่างต่อเนื่อง

จนในบางคราน้ำตาของความอ่อนแอได้ไหลพราก

แต่ฉันไม่มีทางเลือก ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะท้อแท้แม้เพียงเสี้ยวนาที

เพราะทุกครั้งที่โชคชะตาตบหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฉันจะเกิดอาการด้านชาต่อสิ่งเหล่านั้นและความเข้มแข็งก็เข้ามาแทนที่ในทันใด



แต่คำว่าโชคดี ไม่เคยเข้าข้างคนอย่างฉัน

อาการของพ่อทรุดลงทันทีที่ได้รับการรักษา

จากที่เคยเดิน กิน พูดคุยได้ บัดนี้ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม

เวลาของพ่อได้ตัดให้สั้นลงเหลือเพียง 30 วัน


พวกเราทุกคนพาพ่อมาเพื่อหวังจะให้พ่อหาย

แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นลูกทุกคนที่กระชากพ่อเข้ามาเพื่อตัดทอนวันเวลาที่เหลือให้สั้นลงอย่างใจหาย

พวกเราได้ร่วมมือกันสังหารร่างกายท่านอย่างไม่ใยดี

เพราะลูกเองหรือที่พาพ่อมารับความเจ็บปวดทรมานในครั้งครานี้

พ ว ก เ ร า ทำ ร้ า ย พ่ อ....





เมื่ออาการของพ่อไม่มีทางดีขึ้น เราจึงพาท่านกลับบ้านที่อุบล

เวลาได้เดินทางไปเรื่อย ๆ อย่างรวดเร็วแต่เชื่องช้าในความหมองหม่นของทุกคน

อาการของพ่อทรุดลงเรื่อย ๆ ไม่สามารถทานอาหาร หรือทำกิจธุระส่วนตัวได้


เวลาที่พ่อถ่ายอุจจาระ พวกเราจะต้องพยุงท่านให้นั่งที่เก้าอี้สำหรับคนป่วย

และจะต้องช่วยท่านทุกอย่าง โดยเราอาศัยศึกษาจากนางพยาบาลเมื่อครั้งที่อยู่กรุงเทพ

ฉันรู้สึกดีใจที่พี่น้องทุกคนไม่มีใครรังเกียจที่จะทำให้พ่อ

แต่ทุกคนกลับเต็มใจและพยายามเป็นอย่างดี


การเข้าออกระหว่างโรงพยาบาลดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติสำหรับครอบครัวเรา

เมื่อพ่ออาการไม่ดีก็ต้องนอนพักที่โรงพยาบาล อาการทรงตัวก็กลับบ้านดังเดิม

แต่โรคร้ายได้ฮึกเหิม มันเพิ่มความแข็งแกร่ง

เหมือนมีพละกำลังมหาศาล ภายใต้ร่างกายที่อ่อนแอของผู้เป็นพ่อ

ฉันเพียรภาวนาให้โรคร้ายหายไป แต่กลับไม่มีอะไรดีขึ้น






วันที่ 11 พฤศจิกายน 2550

มีเพียงฉันที่มองผ่านโลงศพของผู้เป็นพ่อ ท่ามกลางผู้คนมากมาย

เพียงแต่ฉันรู้สึกหัวใจแตกสลาย

ลมหนาวของเดือนพฤศจิกายน ฉันเห็นสายลมหยอกเย้ากับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง

พร้อมกับเหล่าผีเสื้อที่หวังชื่นชมมวลเกสร

หากว่าบัดนี้ฉันไม่ได้รู้สึกชื่นชมกับบรรยากาศที่แสนรื่นรมย์นี้

แต่ภายในจิตใจกลับปกคลุมไปด้วยความหลังเมื่อครั้งที่ผู้เป็นพ่อยังมีชีวิตอยู่

ฉันนั่งนิ่งๆ เมื่อคิดถึงนาทีสุดท้ายที่พ่อจาก น้ำตาแห่งความยินดีก็มาเยือน

เพราะเป็นการจากลาที่สงบ ดังใบไม้ที่กระทบสายลมในเดือนพฤศจิกายน


วันนี้ฉันเขียนบันทึกด้วยดวงตาที่มืดบอด

เหมือนคนที่ไร้ดวงตา แล้วสัมผัสเพียงอักษรเบลล์ เพื่อระบายความรู้สึกบางอย่าง

ถึงแม้จะยินดีที่พ่อไม่ได้เจ็บปวดอีกต่อไป

แต่หากความเจ็บปวดนั้นกลับเข้ามาฝังกายแทรกลึกภายในจิตใจของฉันจนล้นเอ่อ

บอกกล่าวฉันด้วยน้ำตา และทิ้งคำถามว่า จากนี้ต่อไปจะทำเช่นไร..........



cursor



Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2550 0:28:51 น. 23 comments
Counter : 920 Pageviews.

 
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket


เศร้าจังเลยค่ะ



โดย: ฉันขอมีเธอในหัวใจ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:38:41 น.  

 
ขอแสดงความเสียใจต่อการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี้
และขอให้หายจากอาการเจ็บป่วยในเร็ววัน
มีสุขภาพแข็งแรงขึ้น เข้มแข็งอดทนอย่าท้อแท้
เป็นกำลังใจให้นะ "บอมเบย์" ผู้ชายแสนซื่อที่น่ารัก


โดย: ช่อมะลิทองเพชร IP: 58.9.9.191 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:13:51 น.  

 
เพิ่งได้อ่านค่ะ

สัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น...อย่างคนมีประสบการณ์
คุณพ่อผู้จากไป ท่านหลุดพ้นจากบ่วงกรรมแล้ว
สงบ เย็น และสบาย

แม้จะไม่มีท่านอยู่ด้วย
แต่...ท่านไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ...ท่านอยู่กับเราเสมอ


โดย: ชิงดวง วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:22:16 น.  

 
ลอยกระทง
ลอยกระทง
กันเถอะ

อะไรที่มันแย่ๆ
ก็ลอยมันออกไปนะจ๊ะ


โดย: taley sea far วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:26:39 น.  

 
เป็นแค่แนวคิดนะครับคุณหยุ่ยยุ้ย
ชีวิตจริงคงไม่มีใครสุดโต่งขนาดนั้น อิอิอิ



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:28:33 น.  

 

เมื่อคืนไปชิมลางงานแถวในเมืองมาแล้วยุ้ย มีการจัดหลายที่ไม่รู้คืนนี้จะไปไหนดี


โดย: ลุงแมว วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:48:27 น.  

 
แวะมาอ่านต่อค่ะ
เข้าใจความรู้สึกที่ต้องสูญเสียได้ดีทีเดียว
เพราะตัวเองก็เสียแม่ไปแล้วเช่นกัน
อยากส่งกำลังให้เขาต่อสู้กับโรคร้ายต่อไปนะคะ


โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:50:13 น.  

 
เศร้าจังคะ


โดย: วาฬอันดามัน วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:35:14 น.  

 
ไปลอยกระทง ลอยความเศร้า
ลอยเพื่อขอพรความสุขกันดีกว่าคะ


โดย: aomamm (Forest-ic ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:07:06 น.  

 

เดี๋ยวคืนนี้จะลอยความเศร้าของผู้เป็นเจ้าของบันทึก
ฝากไปกับพระแม่คงคา ให้เหลือคงไว้แต่ความสุขใจค่ะ


โดย: แซนด์ซี วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:20:41 น.  

 





สุขสันต์วันลอยกระทงจ้ะยุ้ย



โดย: pataramin วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:10:25 น.  

 
บอมเบย์...

ภาระกิจอันเป็นที่หนึ่งได้ผ่านไปแล้ว แต่ภาระกิจอันยิ่งใหญ่ยังคงรออยู่ นั่นคือ ทำตัวเองให้อยู่ดีมีสุข เมื่อกุศลสามารถสร้างแล้วอุทิศให้กันได้ ภาระกิจสร้างบุญอย่างต่อเนื่อง ตามความสามารถของคนทำ "เพื่อพ่อ" ขอให้สำเร็จด้วยดีครับ


ยุ้ย...

งานลอยกระทงลุงจะเอากล้องติดรถไปด้วย แต่ ลุงมีภาระกิจงานบำเพ็ญกุศลศพของญาติ ไม่แน่ว่าจะมีเวลาหรือไม่ ถ้าได้ไปชมงาน ดูชาวบ้านเขาลอยกระทง ลุงจะนำภาพมาฝากครับ


โดย: เขาพนม วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:55:56 น.  

 
สุขสันต์วันลอยกระทงนะค่ะ

ขอบคุณที่แวะมาเยือนค่ะ



โดย: ยอพระกลิ่น วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:34:48 น.  

 
อ่านแล้วเศร้าจังเลย คนเขียนเป็นคนละเอียดอ่อนในความรู้สึกมากๆ


โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:00:30 น.  

 
แวะมาดู คุณยุ้ยไปลอยกระทงหรือเปล่า
ไม่รู้ว่าจะมีใครเอารูปกระทงมาฝากเราบ้างมั้ยนะ

รูปถ่ายในบล็อก ใช้กล้องคอมแพ็คน่ะ(บ้างก็เรียกกล้องปัญญาอ่อน บ้างก็เรียกกล้องอัจฉริยะ เพราะมันไม่ต้องปรับอะไรมาก) ใช้ของพานาค่ะ Lumix DMC TZ 3 มันเลนส์ไวด์และซูม 10 เท่า

คืนนี้หลับฝันดีนะคะ พรุ่งนี้รอดูรูปกระทงกัน


โดย: ชิงดวง วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:34:16 น.  

 
สุขสันต์วันลอยกระทงนะค่ะ..



โดย: kanok_noi วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:39:27 น.  

 
แวะมาอวยพรวันลอยกระทงครับ


โดย: อนันต์ครับ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:43:18 น.  

 
สวัสดีวันลอยกระทงค่ะ

รู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยาย
ชักไม่น่ใจว่าเรื่องนี้เรื่องจริง หรือเรื่องแต่ง

เขียนเก่งจังค่ะ


โดย: BelovedArt วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:20:41 น.  

 
เสียใจด้วยนะคะ เข้าใจความรู้สึกในช่วงเวลาที่กำลังจะต้องสูญเสียค่ะ


โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:47:15 น.  

 
อ่านแล้วเศร้ามากค่ะ..

คนเขียนถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้ละเอียดอ่อนดีนะคะ


โดย: เยี่ยมรุ้ง วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:31:07 น.  

 
สุขสันต์วันอาทิตย์นะคะ
มีความสุขกับการพักผ่อนค่ะ


โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:08:37 น.  

 

สวัสดีค่ะ สุขสันต์วันอาทิตย์นะคะ

ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ



โดย: ratchy69 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:56:29 น.  

 



จากนี้และต่อไปจะเป็นอย่างไร
มันยากนะคะ
แต่เราก็ต้องผ่านไปให้ได้






โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:18:14:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หยุ่ยยุ้ย
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผู้ชายธรรมดาคนนี้ เป็นแรงบันดาลใจ
อยากให้ทำแต่ความดีและเรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ผู้ชายคนนี้เป็นคนดี

Color Codes ป้ามด
น้องเพนกี้
น้อง DoryKong 1
น้อง DoryKong 2
น้อง DoryKong 3
X
X
X
X
Friends' blogs
[Add หยุ่ยยุ้ย's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.