ปล่อยความคิดถึงปลิวไปในอากาศ
ล่องลอยหัวใจสะอาด ปล่อยไปแสนไกล
กรุ่นกลิ่นบุหงาพัดมาด้วยรักจากใจ
เพียงหวังให้ถึงใคร คนที่รอคนนั้น

ส่งความคิดถึงปลิวไปในอากาศ
คิดถึงใจจะขาด เธออาจไม่เข้าใจ
แค่อยากให้รู้ ไม่ได้ต้องการสิ่งใด
เธอไม่ต้องขืนใจ ถ้าเธอไม่ต้องการ

ฝากเป็นเพลง ให้ลอย เล่นลมไป
ล่องลอย ผ่านไปถึงเธอ
แม้จะเนิ่นนาน ยังรักเธอ
ตราบนาน อสงไขยเวลา

หากเพลงคิดถึงที่ปลิวไปในอากาส
เพียงถ้ามันพลั้งพลาด ไปไม่พบเธอ
ให้บทเพลงนี้ล่องลอยไปเสมอ
รอสักวันที่เจอ คนที่เขาต้องการ

ฝากเป็นเพลง ให้ลอย เล่นลมไป
ล่องลอย ผ่านไปถึงเธอ
แม้จะเนิ่นนาน ยังรักเธอ
ตราบนาน อสงไขยเวลา

แม้จะเนิ่นนาน ยังรักเธอ
ตราบนาน อสงไขยเวลา

ชอบเพลงนี้มากๆครับ
เพลง อสงไขย ศิลปิน Thesis
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=iampum&month=08-2005&date=28&group=5&blog=3

อ่านแล้วรู้สึก ....
Needing (someone)...

ได้แค่ฝัน ....ก็ยังดี

ครับ คุณประกายดาว หากเข้าใจชีวิต เชื่อในกฎแห่งกรรม แล้วทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ สักวันชีวิต ความหวัง และวิถีแห่งอนาคต ก็จะลงตัวเองครับ

พี่ดาว สวัสดีค่ะ
ช่วงนี้สายลมสงบ เลยอดสงสัยในสถานการณ์ไม่ได้ค่ะ แต่ถ้าสงบเช่นนี้ไปจนบรรลุเป้าหมายก็คงดีค่ะ

ตามไปอ่านบทสัมภาษณ์คุณอานันท์แล้วนะคะ คงต้องติดตามว่าจะเป็นอย่งไรต่อไป ... อย่างมีความหวังค่ะ


ป.ล. คิดถึง = แค่คิด ... ก็ถึงแล้ว

ชีวิตยังต้องก้าวเดินต่อไปนะครับ ลุงกล้วยขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ....


สู้ๆนะคะ อยากร้องก็ร้องค่ะไม่ต้องเก็บไว้ ร้องจนพอใจแล้วก็หยุดแล้วคิดทำอย่างอื่นเพื่อตัวเองดีกว่านะคะ

อ่านแล้วอิ่มเอิบ ...

รางวัลของชีวิตมีหลายอย่าง
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นรางวัลชีวิตอย่างแรกสุด
จากนั้น เราต้องต่อยอด หรือต้องเติมมูลค่าเพิ่มให้กับรางวัลนี้เอาเอง
โดยมี "กรรม" เป็นหนึ่งในเหตุปัจจัย

ป.ล. ขอบคุณที่แวะไปทักทาย
ถ้าว่างๆ ก็แวะไปสวนทิพย์นะครับ
อาจจะได้เจอกันบ้าง
หลวงปู่ฯ ท่านอายุมากแล้ว หลังออกพรรษา
ท่านคงยังอยู่ที่สวนทิพย์เป็นส่วนใหญ่
คงไม่กลับไปออสเตรเลียแล้วครับ
เพราะท่านก็อายุมากแล้วอ่ะนะ

พี่ดาวคนเก่งจ๋า.... รัตน์แวะมาเช็ดน้ำตาให้พี่ดาวค่ะ....

ขอบคุณพี่ดาวมาก ๆ ๆ ๆ นะคะ
สำหรับกำลังใจ และความห่วงใยที่มีให้รัตน์เสมอ.... ค่ะ.... ขอบคุณจากใจ..... จริง ๆค่ะ... พี่สาวคนดี
...................................................

ขอให้ความรัก ความปรารถนาดีของพี่ดาว ที่มีต่อรัตน์และคนอื่น ๆ .... ส่งกลับให้พี่ดาวมีความสุขมากๆนะคะ....
.....................................................

อ่านเรื่องราวของพี่ดาววันนี้แล้ว.... ก็อมยิ้มนะคะ.... แต่ตอนจบมันเศร้า ๆ บอกไม่ถูกนะคะ
....................................................

มีความสุขมาก ๆนะคะ..... ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง

ชีวิต..เราอยากหวัง เราคาดหวัง
และคิดว่าจะต้องได้ อย่างที่หวัง

แล้วก็เกิดทุกข์..เราก็ยังคง..มีชีวิต

เราก็คงอยากจะให้สมหวังค่ะ
ขอให้คุณประกายดาว..

ถึงมายเยืยนหายได้สนิท
ก็มายเคยคิดว่าจะมายรู้จักกัน
นานๆเจอสักครั้ง..
ก็ยังมีความฝันให้กันและกันเสมอค่ะ
วันนี้มีแต่เพลงเศร้าๆๆหรือเป็นที่ตัวเรานะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนค่ะ

จริงๆ จุ อารมณ์ไม่ปกติหรอกค่ะ ฮาน่ะ อาได้ รักก็รักแบบฮาๆ หวานไม่ค่อยเป็น และรับรู้ความรู้สึก เรื่องรักๆ ช้าเสมอ

แต่บางที เชาไม่ซึ้ง ตัวเองกลับซึ้งเสียได้...

ก็เลยไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไร

อย่างวันนี้ จุอ่านบล็อกคุณดาว จุก็รู้สึกเฉยๆ นะคะ แต่ไม่แน่ กลับมาอ่านอีกครั้ง อาจนั่งร้องไห้ งงตัวเองเหมือนกัน

อยากได้ของขวัญมั้ง ฝันดีครับ

ทำน้ำตาไหลอีกแล้วเหรอ ดีๆ..ตาจะได้สดใสนะ..

ระลึกถึงและเป็นกำลังใจให้เสมอนะ..

การเดินทางแต่ละวัน เหมือนเป็นการเก็บเกี่ยวข้อมูล
ตอบคำถามของชีวิตเรา
การเดินทางในสนนสายเดิม ๆ ในเส้นทางเดิม ๆ
ถ้าเพียงแต่เราช่างสังเกตสักนิด
จะพบสิ่งต่าง ๆ มากมายน่าสนใจไม่รู้จบ
บ่อยครั้งการได้พบเห็นคนอื่น
การได้สังเกตชีวิตอื่น ๆ ที่แตกต่างจากเรา
กลับกลายเป็นกระจกที่ส่องให้เห็นตัวเราเอง

อย่างเช่นการได้เห็นคนไร้บ้าน
คนที่อาศัยข้างถนนเป็นที่ซุกหัวนอน
แต่งตัวสกปรกมอมแมม หรือแม้แต่คนพิการ
นักแสดงศิลปะข้างถนน
ที่ล้วนแต่ของแบ่งปันเศษเหรียญจากคนที่ผ่านไป
เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ
ความสุขใจ หรือความพอใจในชีวิตของเขาเหล่านั้น
ดูช่างได้มาอย่างง่ายดาย

ในความขัดสน ไม่มีบ้าน ไม่มีความมั่นคง ไม่มีอนาคต
รวมทั้งไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ ๆ ดูราวกับว่า
พวกเขามีชีวิตอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อนอะไร

เมื่อกระจกเหล่านี้ส่องมาที่ตัวเรา
ทำให้เราพบว่าเราเองช่างเกิดมาพรั่งพร้อมด้วย "โอกาสดี"
แค่ไหน ขณะที่เรามีบ้าน
มีอาชีพ มีครอบครัวที่อบอุ่น และมีเพื่อนฝูงอยู่มากมาย
เรายังมักหาเรื่องไม่พอใจชีวิตตัวเองได้บ่อย ๆ
บางทีเราก็โวยวายว่าโลกนี้ไม่ดีกับเรา
เรารูสึกว่าปัญหาขี้ประติ๋วของตัวเองเป็นเรื่องใหญ่

ความทุกข์ในเรื่องเล็กน้อย หยุมหยิมของเรา
ก็ดูสลักสำคัญจะเป็นจะตายเสียให้ได้

ส่องกระจกดูตัวเองให้ชัด ๆ อีกครั้ง
มันง่ายแค่ไหนที่จะทำที่เหลือของชีวิตให้มีความสุข
พอใจในสิ่งที่หามาได้


บางทีชีวิต....ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายอย่างที่เราเคยคิด

อย่าคิดมากคร้บ

ปล.แค่อ่านทำไมถึงรู้สึกได้ถึงเพียงนี้กับคุณประกายดาว...

เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่าน
ไมนานฟ้าคงสดใส
ที่ให้ได้ตลอดกำลังใจ
วันไหนไหนก้ขออยู่เคียงข้างธรรม