ศุกร์ 01/05/09

วันแรงงาน กรรมกรเยี่ยงแม่นกกับพ่อหน่อยก็เลยได้หยุดงานกะเค้าด้วย

แต่พ่อหน่อยมีนัดธุระเล็กน้อย ตอนแรกจะออกไปคนเดียว แต่นิ๊งหน่องขอตามออกไปด้วย

แม่นกเลยได้นอน นอน นอน เอกเขนกฉลองวันแรงงานคนเดียวสบายใจเฉิบ กว่าพ่อลูกจะกลับกันมาก็บ่าย 3 แถมนิ๊งหน่องหลับมาอีกตะหาก แม่มานเลยสบายได้นอนต่ออีกรอบ หุหุ

เสาร์ 02/05/09

แม่นกต้องมาทำงานครึ่งวันเช้า เพราะต้องมา run ตัวเลขสรุปรายเดือน พ่อลูกอยู่ไม่ติดบ้านกันอีกแล้ว แว่วๆว่าพากันไปล้างรถ เสร็จแล้วก็ไปต่อที่กองบินตำรวจ ขอเค้าเข้าไปถ่ายรูปกับเครื่องบิน แล้วก็กลับมาถิ่นเดิม ซาฟารีปาร์ค

จนแม่นกโทรบอกว่าจะออกจากที่ทำงานแล้ว มาเจอกันที่แฟชั่นเลยละกัน เพราะนิ๊งหน่องร่ำร้องอยากมาดูงานสัตว์เลี้ยงที่แฟชั่นหลายรอบแล้ว บังเอิ๊ญ เสฉวนเพื่อนรักก็จะไปแฟชั่นพอดีเหมือนกัน เลยนัดเจอกันกินข้าวกลางวันซะเลย

ระหว่างรอโต๊ะ นิ๊งหน่องก็ไปเล่นอยู่ในร้านหนังสือใกล้ๆฟูจิ ไปเจอ อิ่มเอม เพื่อนสมายเนอร์สเซอรี่ เลยเล่นกันเพลินไป

ส่วนแม่นกยืนรออยู่ข้างนอกร้าน เอ๊ะ ได้ยินเสียงเด็กหญิงที่ไหนร้องไห้อยู่น๊อ หันไปมอง คนอุ้มก็คุ้นๆ ก๊ากกก เจอกันอีกแล้ว พ่อโน แม่แอน แล้วก็น้อง nice กะคุณยายนี่เอง

ไม่รู้กลัวที่ลุงหน่อยไปทักอ๊ะป่าว แม่นกไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เลยไม่รู้ รู้แต่น้อง nice ร้องไห้ซะลั่น ไดฯตอนนึงของพ่อโนแว้บเข้ามาในสมองแม่นกทันที...

แต่ถึงร้องไห้ยังไง ก็ยังไม่หลุดคอนเซ็ปพูดเพราะนะคะ แม่นกเข้าไปหลอกคุยว่าเอานมก้านกล้วยพี่นิ๊งหน่องไปกินมั๊ยลูก น้อง nice ตอบพร้อมน้ำตาทันทีว่า "เอาค่ะ"

เรียกว่า กลัวยังไง ก็ยังรักษาความเป็นกุลสตรีเอาไว้อย่างเหนียวแน่น น่ารักจริงๆค่ะ

จนเราได้คิวเข้าร้าน แม่นกเดินเข้าไปก่อน แล้วก็เห็นพ่อหน่อยเดินตามเข้ามา ... รู้ได้ไงฟระ ยังมะได้โทรบอก แล้วพ่อหน่อยก็มาเฉลยว่าพ่อโนเป็นคนไปบอกพ่อหน่อยให้ ว่าแม่นกได้โต๊ะแล้ว ขอบคุณนะจ๊ะ

กินข้าวกลางวันกันจนเกือบเสร็จ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดมีตีกันเล็กน้อยถึงปานกลาง เลยต้องจับแยก ทางใครทางมัน แยกกันยังไม่ถึง 5 นาที เพื่อนเสฯก็หลับไปเรียบร้อย นิ๊งหน่องเลยไปเล่นหากระดูกไดโนเสาร์กับพี่เนยแทน

เด็กๆขุดคุ้ยกันเมามันมากๆ

พอเลิกเล่น หัวนิ๊งหน่องเต็มไปด้วยทราย ไม่รู้กระเด็นมาจากทิศไหนมั่ง 555+

แต่เด็กยังยื้อไม่อยากกลับบ้าน ขอนั่งระบายสีรูปปั้นไดโนเสาร์ที่ซื้อเป็นบัตรผ่านประตูเข้าเล่นทรายกันก่อน ระบายกันคนละไม่กี่ปื้ดกะพี่เนย มานก็ชวนกันวิ่งเข้าไปดูหิ่งห้อยซะแหล่ว สรุปว่า กลายเป็นแม่นก กะ แม่เล็ก มานั่งระบายสีกันต่อ รอเวลาเด็กเลิกดูหิ่งห้อย ฮี่ ฮี่
((ไดโนเสาร์สีแดง เพราะเด็กมานละเลงสีแดงไว้เละ จำเป็นต้องเลยตามเลย ^^"))

เบื่อหิ่งห้อย ยังไม่ยอมกลับบ้านอีก วิ่งไปยืนลูบๆคลำๆกระต่ายกันต่อ จนแม่เล็กบอกว่าต้องรีบกลับบ้านแล้ว แม่นกเลยเดินไปตามพี่เนยที่กรงกระต่าย พาเดินกลับมาส่งหาแม่เล็กที่นั่งรออยู่ตรงขุดไดโนเสาร์

พอแม่นกเดินกลับไปหานิ๊งหน่องกับพ่อหน่อยอีกที ได้เจ้านี่กลับมาบ้าน 1 ตัว  ^^"

กลับมาถึงบ้าน เด็กเห่อเพื่อนใหม่มากมาย ตั้งชื่อให้เองว่า "หมูปัก" แปลว่าอะไรไม่รู้ รู้แต่นิ๊งหน่องชอบชื่อนี้มาก ตั้งแต่เห็นกระรอกวิ่งบนสายไฟหน้าบ้านตอนเช้าๆ ก็เรียกว่าเจ้าหมูปักทุกครั้ง

ส่วนแม่นก พอนิ๊งหน่องหลับ ก็มานั่งหน้าจอ เข้าเน็ต search หาแต่เรื่องการเลี้ยงกระต่าย เพราะยังไงก็เป็นอีกหนึ่งชีวิต ที่เมื่อคิดพาเค้าเข้าบ้านมาแล้วจะมาเลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆไม่ได้ ถ้านิ๊งหน่องเบื่อขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ต้องแม่มานนี่แหล่ะ เลี้ยงกันต่อไป 555+

อาทิตย์ 03/05/09

ตื่นมาปุ๊บ นิ๊งหน่องก็รีบลงมาหาหมูปักทันที เอาออกมากอด มาเล่นกันอยู่อย่างนั้น

ส่วนแม่นกกับพ่อหน่อย มานั่งคุยกันว่าไปหากรงใหญ่ๆกว่านี้ให้ดีกว่า ไม่งั้นต้องอยู่กรงเล็กๆ สงสาร ก็เลยพากันออกไปจตุจักรมีนบุรีกัน

ไปๆมาๆ ได้กรงใหญ่กลับมากรงนึง กับเจ้า 2 ตัวนี้ ฮี่ ฮี่

กุต่ายของนิ๊งหน่องเองค๊าบ
((อยู่ในกะละมังรอระหว่างแม่นกล้างกรงให้))

หมูปัก หมูปุก(ปุย) หมูปิ้ง

ที่ฮาก็คือ แม่นกได้ยินตอนที่นิ๊งหน่องนั่งคุยกับกระต่ายข้างกรง

"อะ กินซะลูก"

"ไม่กินน้ำเหรอลูก"

"อิ่มหรือยังลูก"

ฯลฯ

ก๊ากกกก แม่นกคาดว่า นิ๊งหน่องคงได้ยินแม่นกคุยกับกระต่าย แล้วลงท้ายว่าลูก ก็เลยจำ แล้วเอามาพูดตามมั่ง

บางที นั่งดูทีวี ก็เอามานั่งด้วยกัน แบบนี้

พร้อมทั้งสอนว่า "เวลาจะลงบอกพี่นะ เก้าอี้มันสูง พี่ตัวโตกว่า เดี๋ยวพี่พาลงเอง" แม่มานฮาม๊ากกกกกก

แต่นอกเหนือจากความฮา แม่นกกลับมองเห็นความรู้สึกของความห่วงใย ความรัก ที่นิ๊งหน่องมีให้เพื่อนใหม่ตัวเล็กๆเหล่านี้ ถึงแม้จะมีบางครั้ง ที่นิ๊งหน่องเผลอเล่นแรงๆบ้าง หรือยังระมัดระวังไม่พอบ้าง เช่น อุ้มแล้วโดนเล็บจิกมือ ตกใจเลยปล่อยมือ กระต่ายตกตุ๊บที่พื้น Y_Y ดีนะที่เด็กตัวไม่สูง

กระต่ายน้อย 3 ตัวนี้ แม่นกถือเป็นเพื่อนสัตว์เลี้ยงกลุ่มแรกของนิ๊งหน่อง ที่แม่นกมอบหมายให้นิ๊งหน่องช่วยเลี้ยงดู เช่น คอยดูน้ำ อาหารเม็ด ว่าหมดหรือยัง (แต่จำเป็นต้องให้เพิ่มหรือไม่ อยู่ในการตัดสินใจของแม่นกเอง)เป็นการฝึกให้นิ๊งหน่องรู้จักรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเอง

จะทำไปได้นานแค่ไหน แม่นกก็ยังเดาไม่ออก แต่อย่างน้อย แม่นกคิดว่าได้เริ่มให้ลูกหัดรับผิดชอบอะไรบ้างเล็กๆน้อยๆ ก็ยังดีกว่าไม่เริ่มต้นอะไรเลย เนาะ

รักนิ๊งหน่องที่สุด

แม่นก

Create Date : 04 พฤษภาคม 2552
Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 20:16:34 น.		7 comments
Counter : 1050 Pageviews.
Share Tweet