((คำเตือน : รูปเยอะนะค๊า ขอบอก รอโหลดนิดนึง อย่าว่ากันน๊า))

สืบเนื่องจาก 4 อาทิตย์ที่ผ่านมาที่แม่นกต้องมาทำงานวันอาทิตย์ นิ๊งหน่องประพฤติตัวดีทุกวันที่ต้องอยู่กะพ่อหน่อย 2 คน เพราะฉะนั้น แม่นกก็มีรางวัลสำหรับเด็กดีให้นิ๊งหน่องค่ะ เป็นตั๋วที่พักพัทยา 2 วัน 1 คืนที่แม่นกจองไว้เรียบร้อยแล้ว อิอิ

เสาร์ 28/03/09

พ่อหน่อยขอไปทำงานตอนเช้าก่อน เพราะเป็นเสาร์ทำงานของพ่อหน่อยค่ะ แม่นกกะนิ๊งหน่องก็เลยอยู่บ้านกัน เตรียมของ เก็บกระเป๋าไปเรื่อยเปื่อย

จนบ่าย 2 โมงกว่าๆ พ่อหน่อยมารับ ขนของใส่รถพ่อหน่อยเสร็จก็ล้อหมุนออกจากบ้านกันเลย

แต่ แต่ แต่... พอจ่ายตังค์ด่านแรกที่มอเตอร์เวย์ปุ๊บ รถพ่อหน่อยเกิดอาการแอร์เสียไม่บอกไม่กล่าว ออกจากบ้านยังเย็นๆอยู่เลย เอาหล่ะสิ หนทางยังอีกยาวไกล ทั้งไปทั้งกลับ เอาไงกันดี(ฟระ)

สรุปว่า กลับรถครับท่าน มาจ่ายตังค์ผ่านด่านอีกรอบ แล้วก็รีบกลับมาบ้าน เปลี่ยนเป็นรถแม่นกแทน มีเด็กนั่งบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่ตลอดทาง เพราะฮีอยากไปเล่นน้ำเร็วๆ รอมาตั้งแต่เช้าแล้ว 555

ไปถึงที่พัก Discovery Beach พัทยา ตอนประมาณ 5 โมงกว่าๆ พนักงานที่นี่น่ารักทุกคนเลยค่ะ ที่พักก็โอเคเลย

นิ๊งหน่องไม่รอช้า รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมลงเล่นน้ำเต็มที่

พร้อมแล้ว ลุยสระกันเลยค่า

เค้ามีสไลเดอร์เด็กให้เล่น แต่นิ๊งหน่องชอบเล่นอันนี้มากกว่า หวาดเสียวดี 555+

เล่นจนเริ่มมืด เริ่มหิว ก็เลยออกไปหาอะไรทานกันค่ะ แม่นกโทรหาแม่น้องโทรฟี่ ในฐานะไปพัทยาบ่อย ว่าจะไปกินที่ไหนดีน๊า แม่อุ๋มแนะนำ ตังเก ซีฟู๊ด อะ ตามรอยคนสวยซะหน่อย

ร้านอยู่ริมทะเลตรงสะพานปลา ลมเย็นดีค่ะ อาหารก็อร่อยนะ แต่แม่นกว่าแพงไปนิดส์ หรือสั่งของแพงมากินเองหว่า....

แบบว่า ค่าอาหารข้างบน แพงกว่าค่าที่พักอีกหง่ะ เอิ้กกกกกก

ก่อนกลับที่พัก นิ๊งหน่องร่ำร้องอยากโยนโบว์ลิ่ง ปกติเคยเล่นแต่เกมโยนโบว์ฯในไอโฟนพ่อหน่อย ลากนิ้วปรื๊ดด strike โช๊ะ เลยอยากรู้ว่าของจริงเป็นยังไง พ่อหน่อยกะว่าจะพาไปเล่นซักเกม แต่ปรากฎว่าเด็กหลับไปซะก่อน เลยกลับที่พักกันเลย

ถึงห้อง แม่นกอุ้มวางบนเตียง นิ๊งหน่องยังไม่วายละเมอ "หน่องจะไปโยนโบว์ลิ่ง" กร๊ากกก อยากเล่นขนาดไหนคิดดู ถึงขั้นเอามานอนละเมอ 555

อาทิตย์ 29/03/09

ตื่นเช้ามา นิ๊งหน่องยังไม่ลืมเรื่องโยนโบว์ลิ่ง ประโยคแรกที่ถามแม่นกก็คือ "ทำไมเมื่อคืนหน่องไม่ได้ไปโยนโบว์ลิ่ง" อะไรจะฝังใจขนาดนี้เนี่ย

เลยต้องหลอกล่อกันว่าให้ลงไปกินข้าวก่อน แล้วก็ไปเล่นน้ำ ออกจากโรงแรมแล้วจะพาไปโยนโบว์ลิ่ง ห้ามหลับอีกละกัน มานถึงได้ยอม อิอิ

ถ่ายรูปเล่นกันในลิฟต์

กินไปเล่นไป ได้เพื่อนใหม่ตัวน้อยอีกคน

อิ่มแล้วก็ออกไปเดินย่อยอาหารกันที่ริมทะเลนิดหน่อยค่ะ

ก่อนจะกลับมาเล่นน้ำสระต่ออีกที

สไลเดอร์อีกแล้ว

นิ๊งหน่องไม่กล้าลงสไลเดอร์อันใหญ่นี้ แม่นกเลยลองลงให้ดูก่อนว่าไม่ได้น่ากลัวเล้ยยยย (แต่จริงๆก็น่ากลัวนิดหน่อยค่ะ น้ำหนักตัวเยอะ เลยลงแบบวูบบบ หวาดเสียวเล็กน้อยพองาม 555)

นิ๊งหน่องชักสนใจ ยอมขึ้นไปกะแม่นก

แล้วก็ขอนั่งตักแม่นกลงมา อะ แม่จัดให้

ลื่นลงมา น้ำหนักเยอะกว่าตะกี้ พาให้จมบุ๋งๆๆๆน้ำมิดหัวทั้งแม่ทั้งลูก เพราะแม่นกตั้งหลักไม่ทัน ยืนไม่ขึ้น นึกว่านิ๊งหน่องจะร้องจ๊ากซะแล้ว แต่ผิดคาด แค่บอกไม่เล่นแล้ว ไม่เล่นแล้ว 555+

แล้วก็ไปกระโดดน้ำเล่นกะน้องคนที่เจอตอนกินข้าวเช้าแทน มันส์กว่าเย้อ ฮ่า ฮ่า

ก่อนจะไปทำเนียน ขอนั่งแพยางพี่สาวคนนี้...คุยกันไม่รู้เรื่องด้วยนะ เพราะไม่ใช่คนไทย ชี้โบ๊ชี้เบ๊กันไปตามเรื่อง 555

มีพักยกขึ้นไปกินไอติมก่อนด้วย

แล้วก็กินไม่หมด ตกเป็นภาระของแม่มานต่อ เฮ่อ...

เล่น เล่น เล่น สนุกให้เต็มที่

จนใกล้เวลาต้อง check out แม่นกเลยให้นิ๊งหน่องเลิกเล่น เพราะยังไม่ได้เก็บของเลย กว่าเด็กจะยอมขึ้นจากน้ำ ก็ต้องเอาโบว์ลิ่งมาล่อ

ขึ้นมาแล้วก็อาบน้ำสระผมเองครับ โตแล้ว อิอิ

ออกจากที่พักเรียบร้อย แม่นกโทรหาแม่น้องทออีกรอบ ว่าเซ็นทรัลพัทยาอยู่ตรงไหนหว่า มีโบว์ลิ่งหรือเปล่า ได้คำตอบมาว่าไม่แน่ใจ แปร่ววว แต่ไหนๆก็ไหนๆ ถ้าไม่มี ก็ถือว่าไปเดินเล่นละกันเนาะ

เลี้ยวเข้าไป โอ้โห ใหญ่โตดีจัง ฮั่นแน่ มีป้าย SF Bowl ด้วย นิ๊งหน่องร้องเย้ๆๆ จะได้โยนโบว์ลิ่งแล้ว เออ แม่จะคอยดู๊....

พอเข้าประตูโบว์ลิ่งเท่านั้นแหล่ะ เด็กยกมือเอานิ้วอุดหูทันทีตามประสาเด็กไม่ชอบเสียงดัง เอาไงต่อหล่ะทีนี้ แม่นกถามนิ๊งหน่องอีกรอบ ว่าตกลงจะโยนมะ โบว์ลิ่งเนี่ย ฮีพยักหน้าหงึกโดยยังไม่เอามือออกจากหู

อะ โยนก็โยน แต่เป็นพ่อหน่อยกะแม่นกนะคะที่โยน เพราะนิ๊งหน่องถามว่า ทำไมมันไม่เห็นเหมือนในมือถือพ่อเลยหล่ะ เอิ่มมม มันจะเหมือนกันได้ยังไงหล่ะค๊ะคุณลูก

ดูไป อุดหูไป

ชักเพลิน เหลืออุดหูข้างเดียว

เลิกอุดหูแล้วคร๊าบ เล่นลูกโบว์ลิ่งอย่างเมามันเลย

ลูกนี้นิ๊งหน่องขอ "กลิ้ง" เองนะครับ

เห็นฝรั่งคนนี้ป่าวคะ เล่นอยู่เลนติดกัน นิ๊งหน่องที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวที่วางลูกโบว์ลิ่งเห็นเค้ากำลังเลือกลูกอยู่ ก็เลยชี้ไปที่ลูกนึงแล้วก็หันไปถามเค้าว่า "เอามั๊ย" ฝรั่งแอบงงแล้วก็หัวเราะ ไอ้เด็กคนนี้มานพูดอะไรหว่า 555+

โยนกันไป 5 เกม ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย แถมเริ่มหิวอีกตะหาก พ่อหน่อยเลยชวนออกมาหาก๋วยเตี๋ยวเป็ดกินข้างนอก ขับรถหาร้านไปเรื่อยๆ หันไปอีกที เด็กหลับคร่อก...

สรุปว่า ไม่ได้แวะกินก๋วยเตี๋ยวเป็ด แต่ต้องมาหาอะไรกินที่ตรงที่พักกลางทางมอเตอร์เวย์แทน แถมต้องผลัดกันกินอีกตะหาก เพราะนิ๊งหน่องยังหลับสนิท ไม่ยอมตื่น เพลียจัด ฮี่ ฮี่

กลับมาถึงบ้าน นิ๊งหน่องก็ตื่นพอดี แต่ยังติดใจ บอกว่าอยากกลับไปพัทยาอีก...รอก่อนนะคะลูก ไว้มีเวลาเมื่อไหร่ เราค่อยไปกันเนาะ

รักนิ๊งหน่องที่สุด

แม่นก

Create Date : 31 มีนาคม 2552
Last Update : 31 มีนาคม 2552 21:52:18 น.		9 comments
Counter : 4147 Pageviews.
Share Tweet