อาญาปรารถนา ตอน 13 ตกปลาเล็ก
ชินอิจิมายังที่ทำงานเขาว่าจะเอากระเป๋ามาคืนอีกฝ่ายแต่คิดอีกทีเอาไว้ที่โรงแรมก่อนละกัน ชายหนุ่มเดินไปยังห้องทำงานของหญิงสาว ภัสสรซึ่งเป็นผู้ช่วยของเธอก็บอกให้ได้ทราบ วันนี้คุณเพชรไม่ได้มาทำงานค่ะคุณอิจิโร่ ได้ยินเช่นนั้นเขาก็รู้สึกกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีกฝ่ายรึเปล่ากัน คิ้วเข้มขมวดเข้ามาชนกันมุ่นพลางย้อนถามกลับไปด้วยสีหน้าเป็นห่วงอย่างคาดเดา คุณเพชรไม่สบายเหรอครับ ผู้ช่วยสาวรีบบอกให้ทราบในทันที เปล่าค่ะคุณเพชรไปเฝ้าคุณก้องภพ ครั้นได้ยินเขาก็ซักไซ้ต่อด้วยความอยากรู้ คุณก้องภพเป็นอะไรไป มือเรียวที่นั่งพิมพ์งานอยู่เมื่อกี้หยุดชะงักไปพร้อมกับเงยหน้าตอบหุ้นส่วนหนุ่มคนใหม่ เห็นว่าเมื่อวานอยู่ๆ ก็ปวดหัวมากค่ะ ตอนนี้คุณเพชรก็เลยไปนั่งเฝ้าตลอด เมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่คิดชินอิจิก็แสดงท่าทางโล่งอก ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้แววตาเปลี่ยนเป็นร้ายกาจขึ้นมาในพลัน ช่วงพักเที่ยงชินอิจิก็ก้าวลงมายังลานจอดรถคนขับรถส่วนตัวของเขาก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับถามด้วยความอยากรู้ในทันที คุณอิจิโร่จะไปไหนครับ ไปโรงพยาบาลศิริราชพอดีฉันเพิ่งรู้ว่าคุณก้องภพป่วยก็เลยว่าจะแวะไปเยี่ยมสักหน่อย เดี๋ยวช่วยแวะร้านดอกไม้ให้ฉันก่อนด้วยนะ ฉันจะสั่งดอกไม้ อีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบรับด้วยความเข้าใจ ได้ครับคุณอิจิโร่ เพียงไม่นานรถก็จอดยังหน้าร้านดอกไม้ เขาจึงหันไปสั่งคนขับ รออยู่ที่นี่น่ะล่ะ ผมจะเข้าไปคนเดียว อีกฝ่ายก็ไม่เรื่องมากอะไร ได้ครับคุณอิจิโร่ เจ้าของร้านดอกไม้เดินเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับพูดอย่างต้อนรับชายหนุ่มวงหน้าหล่อคม ร้านแก้วเฟอริสยินดีต้อนรับค่ะ ผมต้องการสั่งดอกไม้น่ะครับ เขาแจ้งเจตน์จำนงออกไปทันที ไม่ทราบว่าจะใช้เนื่องในโอกาสอะไรคะ งานวันเกิด หรือว่า งานเปิดบริษัททั่วไปคะ เจ้าของร้านถามถึงรายละเอียดในการจัดดอกไม้ที่ได้สั่ง ชินอิจิก็ตอบออกไปอย่างชัดเจน งานศพครับ คุณจะใช้ในงานศพเหรอคะ หรือว่านำไปให้กับเจ้าภาพในงานคะ หญิงสาวถามต่ออีกคราวหนึ่ง นำไปให้เจ้าภาพในงานครับ เขาบอกถึงความต้องการที่ว่า อย่างนั้นฉันขอแนะนำว่าควรเป็นพวงหรีดนะคะ ชายหนุ่มไม่เข้าใจกับคำพูดที่ได้ยินจึงย้อนถามซ้ำ พวงหรีดเหรอครับมันเป็นยังไงเหรอครับ พวงหรีดจะเป็นแบบนั้นค่ะ จะใส่ชื่อของผู้เสียชีวิตด้วยกระดาษสีดำแปะไว้ด้านหน้าค่ะ พลางแนะนำให้เขาได้รับรู้อย่างชัดเจน ชินอิจิยิ้มด้วยสีหน้ายินดีอย่างมาก อย่างนั้นผมเอาพวงหรีดอันหนึ่งใส่ชื่อว่า ก้องภพ เดชบดินทร์นะครับ ได้ค่ะเจ้าของร้านสาวรีบนำกระดาษมาจดชื่อดังกล่าวในทันที แล้วก็ช่วยจัดดอกไม้ให้ผมช่อหนึ่งนะครับผมจะเอาไปเยี่ยมคนป่วยน่ะครับ ต้องการดอกไม้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ เจ้าของร้านถามถึงรายละเอียด คุณจัดมาละกันครับดอกอะไรก็ได้ เขาไม่เรื่องมากสิ่งที่ชินอิจิอยากให้อีกฝ่ายเห็นคือดอกไม้ที่มอบให้กับเจ้าภาพต่างหากซึ่งก็คือชื่อเจ้าของพวงหรีดต่างหากไงล่ะ อย่างนั้นเชิญนั่งรอก่อนนะคะ ครับ ชายหนุ่มเดินไปทรุดกายนั่งรอที่โซฟาตัวเล็ก พร้อมกับคิดอย่างวางแผนร้าย แกจะทำหน้ายังไงนะไอ้ก้องภพถ้าแกได้เห็นพวงหรีดนี้จะอาการทรุดอีกรึเปล่ากัน ประมาณครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็เดินนำดอกไม้ซึ่งเป็นดอกลิลลี่สีขาวมายื่นให้กับเขาโดยบอกให้ทราบถึงสนนราคาของมัน ทั้งหมด 1,200 บาทค่ะ ชายหนุ่มจัดการหยิบเงินสดยื่นให้กับอีกฝ่ายโดยเร็ว ส่วนพวงหรีดนี่ช่วยเอาไปส่งให้ที่โรงพยาบาลศิริราชด้วยนะครับ ห้อง 705 ครับให้ไปส่งเดี๋ยวนี้เลยยิ่งดี อีกฝ่ายทำหน้าตาประหลาดใจ เอ๊ะ ไม่ได้ให้ไปส่งที่วัดเหรอคะ เปล่าครับพอดีว่าเขายังไม่ได้จัดงานน่ะครับ คุณทำตามที่ผมบอกก็พอ หลังจากได้ยินน้ำเสียงที่สั่งการอย่างไม่พอใจเจ้าของร้านสาวก็ไม่เซ้าซี้อะไรอีก นี่ครับเงิน 1,500 บาทอีกสามร้อยเป็นค่ารถที่ไปส่งพวงหรีดให้ผม ขอบคุณค่ะ ชินอิจิก้าวออกมาพร้อมกับดอกไม้ช่อสวยในมือก่อนจะกลับขึ้นไปบนรถ โดยรถเคลื่อนออกไปจุดหมายคือโรงพยาบาล ระหว่างที่เพชรไพลินกำลังนั่งป้อนอาหารเที่ยงให้กับบิดานั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นติดต่อกันสามครั้ง ก๊อก... เพื่อบอกให้คนด้านในรับรู้ จิตสุดาที่นั่งอยู่รู้สึกเบื่อหน่ายอย่างมากที่ต้องมาคอยดูแลคนป่วย เพียงมองเห็นว่าใครยืนอยู่ด้านนอกก็ยิ้มด้วยสีหน้ายินดีจึงเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายออกมา คุณอิจิโร่มาค่ะคุณภพ ซึ่งเมื่อบอกเสร็จก็รีบไปเปิดประตูให้อีกฝ่ายในทันที เชิญค่ะคุณอิจิโร่ สำหรับเพชรไพลินเมื่อได้ยินชื่อนี้มือที่ถือช้อนป้อนข้าวต้มให้กับบิดาก็ชะงักค้างในพลัน สีหน้าแสดงความหวาดหวั่นพร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่ตนเองได้พบเจอ มือเรียวกำช้อนแน่นอย่างลืมตัวพลางหันไปยังร่างสูงที่ก้าวเข้ามาในห้อง เธอไม่อยากพบหน้าเขาในตอนนี้ สวัสดีครับคุณก้องภพ คุณจิตสุดา พอผมรู้จากคุณภัสสรว่าคุณก้องภพเข้าโรงพยาบาลผมก็เลยมาเยี่ยมครับ ชายหนุ่มส่งดอกไม้ที่อยู่ในมือให้กับคุณจิตสุดา ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับคุณอิจิโร่ พรุ่งนี้ผมก็คงกลับได้แล้วล่ะครับ ขอให้หายป่วยเร็วๆ นะครับ ความจริงเขาอยากจะบอกว่าขอให้แกตายเร็วๆ แต่มันคงไม่สะใจเขาถ้ามันจะตายไปอย่างสงบโดยไม่ต้องรับรู้อะไรเลย ว่าเกิดอะไรกับบริษัทและครอบครัวของมัน ขอโทษด้วยนะครับเพราะผมแท้ๆ ถึงทำให้คุณอิจิโร่ยังไม่ได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่เช่าไว้ เขายิ้มให้เหมือนไม่คิดมากอะไร ไม่เป็นไรหรอกครับย้ายไปช้ากว่านั้นก็ได้ ขณะนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก๊อก... ชินอิจิหันไปยังประตูก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ทางหน้าห้องคงเป็นคนส่งดอกไม้ที่ตนเองสั่งไว้เป็นแน่ เอ๊ะ ใครมาอีกกัน จิตสุดาทำสีหน้าสงสัยก่อนจะเปิดประตูออกไป มาเยี่ยมคุณภพเหรอคะ มีคนสั่งให้ผมเอาพวงหรีดมาให้ที่ห้องนี้ครับ หญิงสาวเบื้องหน้าทำท่างุนงงพร้อมกับมองเห็นชื่อที่แปะอยู่บนดอกไม้ก่อนจะไล่อีกฝ่ายเสียงดัง นี่ทำบ้าอะไรน่ะ คนยังไม่ตายนะเอาพวงหรีดมาทำไม เอากลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ จิตสุดายกนิ้วขับไล่อย่างไม่ไว้หน้าเพชรไพลินเดินออกไปดูด้วยความสงสัย มีอะไรเหรอคะคุณแม่ ใครก็ไม่รู้เอาพวงหรีดมาให้บ้าที่สุดเลย หญิงสาวมองไปยังพวงหรีดในมือของชายเบื้องหน้าก่อนจะมองไปยังชื่อที่อยู่บนแผ่นกระดาษสีดำเป็นชื่อของบิดาตนเองก็แสดงความตกใจระคนโมโหอย่างมาก เอากลับไปเลยนะคะจะเอาไปทิ้งที่ไหนก็ได้ แต่มีคนสั่งผมให้เอามาส่งจริงๆ นะครับ พนักงานร้านดอกไม้ยังคงยืนยันดังเดิม ไม่ว่าใครจะสั่งฉันขอให้คุณเอากลับไป ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความว่าคุณหมิ่นประมาท หลังจากบอกเสร็จเพชรไพลินก็จัดการปิดประตูในทันที มีอะไรเหรอสุดา เพชร ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณพ่อแค่เขาเข้าใจผิดน่ะค่ะ เพชรไพลินแก้ตัวกลับไปเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ จะไม่มีได้ยังไงกันก็เมื่อกี้... จิตสุดาแย้งกลับมาแต่ถูกเพชรไพลินพูดด้วยน้ำเสียงแข็งปรามให้หยุด หนูบอกว่าไม่มีก็ไม่มีอะไรสิคะคุณแม่ เขามาส่งผิดห้องน่ะค่ะ อย่าพูดให้คุณพ่อรู้สึกไม่ดีสิคะ แค่คนเข้าใจผิดเท่านั้น เพชรไพลินพยายามระงับความโกรธผู้ชายคนเมื่อครู่ไว้พลางคิดอย่างไม่ชื่นชอบ ใครกันที่ทำเรื่องบ้าๆ อย่างนี้ ชินอิจิอยู่เยี่ยมก้องภพอีกเพียงไม่นานก็เอ่ยขอตัวกลับเพราะรับรู้แล้วว่าหญิงสาวอีกคนเป็นห่วงพ่อมากเพียงใด พิสูจน์ได้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่น่ะเอง แล้วไม่เห็นคนป่วยจะต่อว่าด้วยถ้าหากว่าเพชรไพลินบอกเรื่องของตนเองให้รับรู้ ป่านนี้คงไล่เขาออกมาจากห้องแล้วเป็นแน่ ผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับคุณก้องภพ ขอบคุณนะครับคุณอิจิโร่ที่มาเยี่ยมผม คนป่วยยิ้มให้ด้วยความยินดีที่อีกฝ่ายมาเยี่ยมตนเอง เราเองก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันอยู่แล้วนี่ครับ ครอบครัวคุณก้องภพก็ดีกับผมทุกคนโดยเฉพาะคุณเพชร ทำให้ผมพอใจมากทีเดียว ซึ่งยามที่เอ่ยนัยน์ตาของชินอิจิก็สบประสานกับนัยน์ตากลมของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของชื่อก่อนจะมองไปยังร่างนวลที่ได้สัมผัสกับมือว่ามันนุ่มและเนียนเพียงใด จนเขาอยากที่จะได้สัมผัสมันอีก แค่เพียงนิดเดียวดูจะไม่เพียงพอสำหรับความปรารถนาที่เกิดขึ้นกับเขาเลย เพชรไพลินเกลียดแววตาของอีกฝ่ายที่มองเธออย่างจาบจ้วงอยากจะควักลูกตาของอีกฝ่ายออกมาเสียจริง พลันทำให้เธอรับรู้ถึงการถูกแตะต้องจากเขาโดยความหวิวหวามแผ่ซ่านไปทั่วกายนุ่ม ยายเพชรไปส่งคุณอิจิโร่หน่อยสิ อุตส่าห์มาเยี่ยมพ่อ ก้องภพเปิดโอกาสให้ลูกสาวกับหุ้นส่วนหนุ่มสร้างความสนิทสนมต่อกัน ดีครับพอดีว่าผมเองก็มีเรื่องจะคุยกับคุณเพชรเหมือนกันเรื่อง...โรงแรมที่ผมจะย้ายออกน่ะครับ ชินอิจิรับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่อยากเดินไปส่งเขาหรอก แต่ชายหนุ่มก็แกล้งบีบให้เธอออกมา โดยเมื่อครู่เขาเห็นเธอมองเขาตาเขม็งทีเดียวกลัวเขาจะพูดเรื่องที่โรงแรมออกมาสินะ เพชรไพลินจำต้องออกไปกับเขาอย่างจำยอมด้วยความฝืนใจ ค่ะคุณพ่อ เพชรจะไปส่งคุณอิจิโร่ เธอเปิดประตูให้อีกฝ่าย ก่อนจะก้าวตามหลังออกไป เขาก็หันมายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ใส่พลางเอ่ยอย่างรู้ทัน กลัวผมพูดถึงเรื่องที่โรงแรมออกมารึไงกัน คุณทำอย่างนี้ทำไมกันคุณอิจิโร่ ฉันไม่เข้าใจ หญิงสาวย้อนถามเขาด้วยความอยากรู้ นัยน์ตาสับสนไปหมด ถ้าผมบอกว่าอยากนอนกับคุณล่ะ ชายหนุ่มพูดตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อม สารเลว ฉันไม่ใช่กระหรี่นะที่จะมาเป็นที่ระบายความใคร่ให้คุณน่ะ ฉันจะบอกคุณพ่อว่าคุณดูถูกฉันยังไงบ้าง เธอขู่เขาเพื่อให้ยุติความคิดสกปรกที่ว่า แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ยี่หระเลย คุณไม่กล้าหรอกไดยะ ชินอิจิเอ่ยด้วยความมั่นใจ ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะไม่กล้า ถ้าคุณพ่อรู้ว่าคุณทำอะไรกับฉันท่านต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน ก็ขนาดเมื่อกี้เรื่องที่คนส่งพวงหรีดมาให้กับพ่อคุณ คุณยังไม่พูดเลยเพราะกลัวว่าพ่อของคุณจะเป็นอะไรไปอีก เขารู้ทันความคิดของเธอ ใช่เพชรไพลินไม่พูดเพราะกลัวว่าพ่อของตนจะแย่ลง คุณต้องการอะไรคุณอิจิโร่ คุณอยากนอนกับผู้หญิงใช่ไหมคะ ฉันจะจัดการหาผู้หญิงมานอนกับคุณ คุณจะเอาสักกี่คนล่ะ บอกมาเลยฉันจะได้หามาให้คุณ เธอถามด้วยความอยากรู้พร้อมกับจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วย ซึ่งเขาก็ยืนกรานให้เธอได้ทราบแบบชัดเจน ผมไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นนอกจากคุณคนเดียว โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่ทำให้เพชรไพลินรู้สึกอึ้งและตกใจอย่างมากกับสิ่งที่ได้ยิน ฝันไปเถอะว่าฉันจะยอมทำเรื่องบ้าๆ อย่างนั้นน่ะ ไม่มีวันหรอก เพชรไพลินตอกใส่หน้าเขากลับไปอย่างมั่นใจและเตรียมเดินไปแต่มือเรียวก็ถูกเขารั้งไว้ แล้วถ้าผมจะถอนหุ้นออกจากบริษัทของพ่อคุณล่ะ เพียงได้ยินหญิงสาวก็หยุดชะงักในทันทีก่อนจะหันกลับมาย้อนถามกลับอีกคราวหนึ่ง คุณคงไม่ทำอย่างนั้นใช่ไหมคะคุณอิจิโร่ มันก็ไม่แน่ เพชรไพลินยิ้มเหมือนครั้งนี้ตนเองเป็นฝ่ายที่อยู่เหนือกว่า แต่คุณคงทำไม่ได้หรอกค่ะเพราะในสัญญาคุณจะถอนหุ้นออกได้ก็ต่อเมื่อครบกำหนดห้าปีไปแล้ว ฉลาดมากเพชรไพลิน แต่เขาก็มีวิธีอื่นเตรียมไว้เช่นกัน อย่างนั้นผมก็จะเอากระเป๋าคุณไปคืนให้พ่อของคุณแล้วบอกว่าคุณลืมไว้ที่ห้องผมหลังจากที่คุณนอนกับผมแล้ว เมื่อได้ยินในสิ่งที่อีกฝ่ายบอกเพชรไพลินก็ตัวสั่นเทิ้ม ฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนชั่วเท่าคุณเลย จะเป็นยังไงนะถ้าคุณก้องภพรู้ว่าลูกสาวมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผมเพียงแค่ไม่กี่วันที่ได้เจอกัน หญิงสาวยกมือขึ้นมาเพื่อจะตบหน้าเขาแต่ชินอิจิไม่ยอมให้อีกฝ่ายตบหน้าตนเองได้ มือใหญ่กุมมือเรียวและบีบแน่น ผมไม่ยอมให้คุณตบผมอีกหรอก คุณมันชั่วอย่างไม่มีใครเกินเลยทีเดียว อยากจะตะโกนออกไปเหมือนกัน ก็เลวพอๆ กับพ่อของเธอน่ะล่ะ ว่ายังไงล่ะอยากจะให้ผมเดินเข้าไปบอกไหมผมจะเดินเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย แต่ไม่รับรองนะว่าพ่อของคุณจะทรุดจนแย่ไปอีกรึเปล่า คุณพ่อฉันไม่เชื่อคำพูดพล่อยๆ ของคุณหรอก ก็กระเป๋าคุณนี่ไงล่ะที่เป็นสิ่งยืนยัน อยู่ๆ คุณจะไปลืมกระเป๋าไว้ในห้องพักของผมได้ยังไงกันถ้าคุณไม่ได้ขึ้นไปที่ห้องผมน่ะ แล้วอีกอย่างที่เป็นหลักฐานว่าคุณนอนกับผมมันก็คือ... เขาไม่พูดแต่ใช้มือแตะไปยังลำคอเล็กทั้งสองด้าน รอยที่คอของคุณทั้งสองข้างไงล่ะ พ่อคุณคงไม่โง่จนมองไม่ออกหรอกนะว่ามันเป็นรอยอะไร หลักฐานแค่นี้พอที่จะทำให้พ่อของคุณเชื่อได้รึยังว่าลูกสาวที่แสนดีนอนกับผมน่ะ เพชรไพลินเกิดอาการตกใจกับสัมผัสที่ว่า พลันนึกถึงเหตุการณ์ที่ตนเองอยู่บนเตียงตอนซึ่งอีกฝ่ายรุกเร้ากายนุ่ม มือเรียวกำแน่นอย่างแรงย้อนถามเขากลับไปด้วยความเกลียดมากกว่าเดิม ฉันเคยไปทำอะไรให้คุณ ทำไมคุณต้องทำอย่างนี้กับฉันด้วย ฉันเคยคิดว่าคุณเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ แต่ความจริงแล้วคุณมันเป็นซาตานที่น่ารังเกียจมาก น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวย แต่มันไม่สามารถทำให้ชินอิจิที่มีจิตใจอ่อนโยนใจอ่อนลงได้ คราวนี้คุณจะยอมทำตามที่ผมต้องการได้รึยังไดยะ
++++++++++
ทำไมพระเอกเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าแบบนี้กัน ถ้าเป็นนางเอกจะทำยังไงนะ เป็นคนเขียนคงเอาอะไรเขวี้ยงหน้าแน่ๆ ค่ะ คุณ vivi ขอบคุณที่แวะมาทักทายข้าวเสมอนะคะ ดีใจที่ได้เห็นชื่อค่ะ คุณ sakeena นั่นสิคะ ยายสุดายิ่งจ้องจะงาบอาเฮียอยู่ด้วย เสร็จแน่ๆ เลยค่ะ
| Create Date : 19 กันยายน 2556 |
| Last Update : 19 กันยายน 2556 10:18:38 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 702 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [
