อาญาปรารถนา ตอน 6 หลอกให้ตายใจ
ขอบคุณมากนะครับ ชินอิจิเดินไปรับกล้องคืนและบอกขอบคุณอีกฝ่ายพร้อมกับจุมพิตไปยังแก้มของชาวต่างชาติด้วย
ไม่เป็นไรค่ะ ชาวต่างชาติยิ้มอย่างยินดีที่โดนหนุ่มหล่อหอมแก้ม แต่ผู้หญิงอีกคนไม่เป็นเช่นนั้นน่ะสิ มือเรียวจับไปยังแก้มของตนเองก่อนจะเดินเข้าไปเอาเรื่องอีกฝ่าย
คุณอิจิโร่คุณทำอย่างนี้อีกแล้วนะ
ทำอะไรเหรอไดยะ ยังมาทำหน้าตาอินโนเซ้นส์อีก เพชรไพลินถอนหายใจหอบด้วยความโกรธอีกฝ่ายก่อนจะบอกให้เขาได้รับรู้
คุณหอมแก้มฉัน
เมื่อกี้ผมก็หอมผู้หญิงคนนั้นเหมือนกันนะไม่เห็นเขาว่าอะไรเลย
แต่ฉันไม่ชอบ เคยบอกคุณหลายครั้งแล้ว หญิงสาวบอกให้ทราบความรู้สึกของตนเอง
ผมแค่แกล้งเล่นน่ะเห็นคุณทำหน้าบึ้งไม่ยอมยิ้ม
ทำไมฉันจะไม่ยิ้มกัน เพชรไพลินเถียงกลับมาในทันที
ทำไมผมไม่เห็นล่ะ เขาเห็นล่ะแต่อยากจะแกล้งอีกฝ่าย
ถ้าไม่เชื่อคุณก็ดูรูปในกล้องสิคะ หญิงสาวหยิบกล้องมาจากมือของเขาและเปิดให้ดูเพื่อเป็นการยืนยันว่าตนเองพูดจริง โดยเปิดดูภาพที่ได้ถ่ายไว้ซึ่งรีบกดภาพที่โดนหอมแก้มผ่านไปอย่างเร็วและยื่นให้เขาได้ดู นี่ไงคะฉันยิ้มอยู่เห็นไหมคะ ชินอิจิก็ขยับลงหน้าลงมาดูใกล้ๆ
ไหนกัน
นี่ไงคะ เพชรไพลินขยับเข้ามาใกล้ร่างแกร่งอย่างลืมตัวเธอเงยหน้าถามเขา
เห็นรึยังคะว่าฉันยิ้ม/ จริงด้วย ทั้งสองคนเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันโดยเธอรับรู้ว่าใบหน้าของตนเองอยู่ใกล้กับอีกฝ่ายมากจึงรีบขยับกายออกมาทันทีอย่างรู้สึกเก้อเขิน พลางเสนอความคิดเห็นอื่นออกมา
ฉันว่าเราไปเที่ยวที่อื่นกันต่อดีกว่าค่ะ
จะไปเที่ยวไหนต่อล่ะไดยะ
ฉันจะพาคุณไปหาของกินต่อค่ะคุณชอบกินขนมไทยใช่ไหมคะ รับรองที่นี่คุณต้องชอบอย่างแน่นอนค่ะ หลังจากนั้นทั้งสองก็พากันก้าวออกมาจากวัด โดยเธอขับรถไปยังพิพิธภัณฑ์ขนมไทย เพียงเห็นขนมเบื้องหน้าที่วางโชว์อยู่ เขาก็มองอย่างชื่นชอบทีเดียว
ในนี้มีขนมตั้งหลายอย่างแน่ะ
คุณจะซื้อกลับบ้านก็ได้นะคะ ขณะเอ่ยนัยน์ตาของเธอก็ดูขำขันอย่างชอบใจ ชินอิจิเดินดูขนมอย่างไม่วางตา
มีแต่ขนมแปลกๆ ทั้งนั้นเลย นั่นขนมที่เราซื้อกินนี่ไดยะ ขนมมอแกง เขามองไปยังหม้อใบเล็กที่วางเรียงราย หญิงสาวก็พยักหน้าตอบรับ
ใช่ค่ะ ชินอิจิมาหยุดยังขนมที่ใส่น้ำแข็งดูหน้าตาน่ากินอย่างมาก
ขนมนี่เรียกว่าอะไรเหรอไดยะ
ขนมน้ำแข็งไสค่ะ
ผมอยากกินจัง หญิงสาวมองเขาเหมือนเด็กชายที่ดูตื่นตาตื่นใจไปหมดพลางจ้องไปยังขวดโหลใสเบื้องหน้าซึ่งมีขนมอยู่ภายนั้นหลายอย่าง ว้าว น่ากินมากเลย เพชรไพลินเห็นท่าทางของเขาก็อดยิ้มอย่างชอบใจไม่ได้
อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะคะ
พวกนี้เรียกว่าอะไรบ้างน่ะไดยะ เขาถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้ เธอจึงบอกให้ฟัง
มีขนุน ทับทิมกรอบ แห้ว ข้าวโพด ลูกชิด ลอดช่อง สลิ่ม ข้าวเหนียวเผือก เฉ่าก๊วย
ขนมนี้ผมกินแล้ว ชายหนุ่มชี้ไปที่โหลลอดช่อง ชินอิจิมองเห็นถ้วยขนมที่วางไว้อย่างน่าทาน นี่เขาทำไว้เสร็จแล้วนี่ไดยะ นั่นเพราะขนมวางเรียงไว้อยู่ห้าถ้วย
อยากกินถ้วยไหนก็หยิบไปสิคะเดี๋ยวค่อยไปจ่ายเงินค่ะ
อยากกินหมดเลย เขาบอกให้เธอรับรู้
ก็กินสิคะตามสบายเลยเดี๋ยวฉันเลี้ยงคุณเองค่ะ เพชรไพลินบอกอย่างใจกว้าง
อย่างนั้นมากินด้วยกันสิไดยะ
คุณกินเถอะค่ะฉันไม่หิวพลางส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับอมยิ้ม
อย่างนั้นผมกินเองก็ได้ เขาไม่ง้อชายหนุ่มเดินไปยังโต๊ะเบื้องหน้าทรุดกายนั่งลงพยายามจะยกถ้วยขนมขึ้นให้ได้แต่ก็ไม่ขยับ เจ้าหน้าที่ซึ่งคอยดูแลพิพิธภัณฑ์เห็นเขาทำเช่นนั้นจึงเดินเข้ามาถามในทันที
จะทำอะไรคะ
ผมจะยกถ้วยขนมขึ้นมากินครับ ชินอิจิบอกให้อีกฝ่ายทราบ
กินไม่ได้ค่ะ เจ้าหน้าที่ชี้แจงให้เขาทราบ
อ้าวทำไมล่ะครับ ทำไมถึงกินไม่ได้กัน ย้อนถามด้วยความสงสัย
ขนมในนี้น่ะเป็นของปลอมค่ะ เพียงได้ยินอย่างชัดเจนก็ทวนถามซ้ำเหมือนไม่เชื่อหู
ของปลอมเหรอครับ พอหันไปยังหญิงสาวที่หลอกตนเองว่ากินได้ก็เห็นอีกฝ่ายหัวเราะไม่หยุดเหมือนดีใจที่แกล้งเขากลับได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นมาหาเธอและย้อนถาม
คุณแกล้งผมเหรอไดยะ
ก็คุณเห็นอยากกินมากนี่คะ ฉันก็เลยยอมให้กิน นัยน์ตาของเขามองอย่างเข่นเขี้ยว
มิน่าคุณถึงบอกว่าไม่หิวเพราะรู้ว่ามันกินไม่ได้น่ะเอง เพชรไพลินก็พยักหน้าตอบอย่างยอมรับ
ใช่ค่ะ
แล้วเขาไม่มีขายขนมจริงๆ แบบนี้บ้างเหรอไดยะ เขาทำแววตาละห้อยอย่างน่าสงสาร
อยากกินเหรอคะ
ใช่
เดี๋ยวฉันพาไปกินค่ะ เพชรไพลินทำเหมือนตนเองเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่ต้องตามใจอีกฝ่าย แต่เด็กที่เลี้ยงกลับตัวสูงเท่าตึกเสียนั่น
น่ารักมากเลยไดยะ เขาเตรียมที่จะหอมแก้มแต่เพชรไพลินยกมือแตะไปยังริมฝีปากของชายหนุ่มเสียก่อนเพราะกลัวว่าเขาจะหอมแก้มตนเอง
ไม่ต้องเลยค่ะ
รู้ทันจังเลยไดยะ พลางทำหน้าเสียดายที่ไม่ได้หอมแก้มนวล
จะดูขนมต่อไหมคะถ้าไม่ดูจะได้กลับค่ะ
หญิงสาวทำน้ำเสียงแข็งใส่ เขาจึงหันไปสนใจกับขนมอื่นที่ตนเองยังไม่ดู อย่าว่าแต่เขาจะอยากกินเลย เพชรไพลินก็อยากกินเช่นกัน ก็ขนมในนี้ทำเสียเหมือนจริงเกือบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง สาคูใส้หมู ข้าวเกรียบปากหม้อ ขนมเปียกปูน โดยเฉพาะขนมที่อยู่ในถาดรถเข็นช่างน่ากินทั้งนั้น แต่ถ้าเธอกินหมดทุกอย่างมีหวังได้อ้วนขึ้นมากอย่างแน่นอนทีเดียวเพราะแต่ละอย่างเต็มไปด้วยน้ำตาลทั้งนั้น โดยอาหารในพิพิธภัณฑ์ช่างทำได้ยั่วตาและยั่วใจดีเหลือเกิน
ผ่านไปครู่ใหญ่ทั้งสองก็ก้าวออกมาจากที่นั่นโดยเพชรไพลินก็พาอีกฝ่ายออกมาจากที่นั่นขืนอยู่นานมีหวังคงไม่ได้กลับกรุงเทพอย่างแน่นอน ทั้งสองแวะพักกินอาหารกลางวันในช่วงบ่ายนั่นก็คือก๋วยเตี๋ยวผัดไทย เมื่ออาหารถูกนำมาเสิร์ฟเธอก็พูดอย่างเชื้อเชิญ
ลองชิมดูสิคะคุณอิจิโร่ ก๋วยเตี๋ยวผัดไทยร้านนี้อร่อยค่ะ
ผัดที่เมืองไทยก็เรียกว่าผัดไทยใช่ไหม ถ้าผัดที่ญี่ปุ่นก็ต้องเรียกว่าผัดญี่ปุ่น ชายหนุ่มถามกลับมาอย่างคาดเดาเพชรไพลินก็พยักหน้าตอบอย่างเออออไปด้วย
น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคะ
หน้าตาคล้ายเส้นอุด้งผัด กับ สุปาเก็ตตีผัดเพราะใส่ซอสมะเขือเทศเหมือนกัน
แล้วอันไหนอร่อยกว่ากันคะ ระหว่างเส้นอุด้งผัด สุปาเก็ตตีผัด กับผัดไทยน่ะค่ะ เพชรไพลินถามด้วยความอยากรู้
ผัดไทยอร่อยกว่าเพราะมีเอบิกับอิคะด้วย นัยน์ตาของหญิงสาวเบิกกว้างอย่างสงสัย
เอบิกับอิคะคืออะไรเหรอคะคุณอิจิโร่ ชายหนุ่มจึงใช้ตะเกียบคีบสิ่งที่ตนเองพูดให้เธอได้เห็น มิรินรับรู้ในครู่ต่อมาหลังจากนั้น
ฉันก็นึกว่าอะไรที่แท้ก็กุ้งกับปลาหมึกน่ะเอง ฉันอยู่กับคุณนี่ได้ศัพท์ภาษาญี่ปุ่นหลายคำเลยนะคะ
ผมก็ได้ศัพท์อาหารจากคุณเหมือนกัน เพียงพูดจบประโยคที่ว่าก็คีบปลาหมึกขึ้นมาใส่ปาก
ดูเหมือนชินอิจิจะชอบผัดไทยเป็นพิเศษเพราะว่าจานเดียวไม่พอให้เขากินจนต้องสั่งเบิ้ลเป็นจานที่สอง เธอมองเขาที่ดูจะกินง่ายไปเสียหมดสั่งอะไรมาให้กินก็กินได้ทุกอย่าง
มองหน้าผมทำไมเหรอไดยะ หรือว่ามีอะไรติดหน้าผมกัน เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นหญิงสาวนั่งมองอยู่จึงถามด้วยความสงสัย
คุณเป็นคนกินง่ายมากเลยนะคะคุณอิจิโร่
เรื่องกินผมไม่ค่อยสนใจหรอกผมสนใจเรื่องอื่นมากกว่า ขณะเอ่ยนัยน์ตาก็มองใบหน้านวลอยู่ตลอดเวลา
คุณสนใจเรื่องอะไรมากกว่าเหรอคะ เพชรไพลินถามด้วยความอยากรู้
เรื่องความแค้นน่ะสิ เขาอยากจะตอบคำนี้ออกไปแต่กลับทำไม่ได้จึงต้องเปลี่ยนเป็นพูดเรื่องอื่นแทน เรื่องงานไงล่ะไดยะ ผมเป็นคนชอบทำงานมาก
ฉันก็เป็นคนชอบทำงานเหมือนกันค่ะ พอได้ทำงานแล้วก็ไม่ค่อยสนใจอะไรเลย หญิงสาวบอกนิสัยของตนเองให้เขารับรู้เช่นกัน หลังจากที่เขากินอิ่มแล้วชินอิจิก็พลันมองเห็นโหลแก้วที่วางเรียงรายอยู่ไม่ไกล
นั่นเหมือนในพิพิธภัณฑ์ที่เราออกมาเมื่อกี้เลยหวังว่าคงไม่ใช่ของปลอมอีกนะไดยะ อาจจะใช่ก็ได้นะคะ ดูเหมือนเธอจะสนุกที่ได้แกล้งเขา
ตกลงของจริงหรือของปลอมน่ะบอกผมหน่อยสิ เพชรไพลินก็ทำเป็นอมพะนำเหมือนเช่นเดิม
ลองถามดูสิคะ ชินอิจิจึงลุกไปถามอีกฝ่าย
ไม่ทราบว่านี่ของจริงหรือของปลอมครับ เขาถามด้วยภาษาไทยที่แปร่งๆ
ของจริงค่ะ กินได้ค่ะ ว่าแต่จะกินอะไรคะคุณรูปหล่อ แม่ค้าดูจะชื่นชอบชายหนุ่มมาก
ใส่หมดเลยได้ไหมครับ สายตาสีน้ำตาลเข้มมองไปยังขนมเบื้องหน้า อีกฝ่ายก็ยิ้มและพยักหน้า ได้ค่ะ
อย่างนั้นผมใส่หมดเลยครับ เอ่ยอย่างตัดสินใจออกมาในทันที
แล้วจะให้ใส่น้ำกะทิหรือน้ำเชื่อมคะ แม่ค้าถามกลับมาวงหน้าคมทำท่างงก่อนจะถามอย่างสงสัย
แล้วมันต่างกันยังไงเหรอครับ
ก็ถ้าเป็นน้ำกะทิจะมันๆ ส่วนน้ำเชื่อมก็จะหวานค่ะ ได้ยินคำว่ามันๆ เขาก็ใช้นิ้วชี้ไปยังขวดโหลเบื้องหน้า
อย่างนั้นผมเอานี่ล่ะครับจะได้มันมัน อีกฝ่ายก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจ
ได้ค่ะตกลงใส่หมดทุกอย่างแล้วก็ใส่น้ำกะทิใช่ไหมคะ
ใช่ครับ
อย่างนั้นเดี๋ยวเชิญนั่งรอที่โต๊ะนะคะแล้วจะเอาไปเสิร์ฟให้ค่ะ โดยเขาก็กลับมานั่งที่โต๊ะ เพชรไพลินจึงลุกไปใส่บ้างเธอเลือกขนมปังใส่น้ำแดง เพียงครู่ขนมหวานที่ทั้งสองสั่งไว้ก็ถูกนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ เพชรไพลินมองเห็นขนมที่เขาสั่งถ้วยใหญ่จึงถามกลับไปอย่างคาดเดา
นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณใส่หมดทุกอย่างเลย
ใช่ ไดยะ
เหลือเชื่อจริงๆ เลยคุณอิจิโร่ หญิงสาวทำท่าเป่าปากออกมาเบาๆ ก่อนจะตักขนมของตนเองกินบ้าง ชินอิจิตักขนมกินไปได้ครู่หนึ่งก็บ่นงึมงำออกมา
ทำไมไม่เห็นเหมือนที่แม่ค้าบอกเลย คิ้วเข้มของเขาทั้งสองด้านขมวดเข้ามาชนกันมุ่นทีเดียว
แม่ค้าบอกคุณว่าอะไรเหรอคะ เห็นหน้าเขาดูประหลาดใจจึงถามอย่างอยากรู้
บอกว่าถ้าใส่น้ำกะทิแล้วจะมันมัน แต่ผมไม่เห็นรู้สึกสนุกหรือมันเลย กินไปก็เฉยๆ เขาบอกให้เธอได้รับรู้เพชรไพลินจึงอดยิ้มออกมาไม่ได้ เขาเห็นเช่นนั้นจึงถาม
คุณยิ้มอะไรเหรอไดยะ
ก็ตลกคุณอิจิโร่น่ะสิคะมีใครกินกะทิแล้วสนุกกันล่ะค่ะ ชายหนุ่มเถียงกลับมาโดยเร็ว
ก็แม่ค้าบอกผมว่ากินน้ำกะทิก็จะมันๆ เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีเพชรไพลินจึงอธิบายให้เด็กชายชาวญี่ปุ่นฟังต่อซ้ำ
มันในความหมายของแม่ค้าคือกะทิจะข้นๆ ค่ะ
แบบนี้น่ะเองผมก็ว่าทำไมกินแล้วไม่เห็นรู้สึกอยากจะลุกขึ้นเต้นเลย
เข้าใจคนละแบบแล้วล่ะค่ะ
นั่นสินะคราวนี้เขาไม่สนใจอีกแล้วว่ากินแล้วจะลุกขึ้นเต้นรึเปล่าต่างใช้ช้อนตักใส่ปากด้วยความเอร็ดอร่อย
โดยเพชรไพลินก็ได้ขับมาส่งเขายังโรงแรมซึ่งเป็นที่พักในช่วงเย็น ชินอิจิหันไปพูดให้เธอได้ฟังก่อนจะเปิดประตูก้าวลงมาจากรถ
สองวันนี้ผมสนุกมากเลยล่ะไดยะ
ฉันดีใจที่คุณชอบค่ะหญิงตอบเขากลับไปด้วยใบหน้าที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม
ขอบคุณนะไดยะที่พาผมเที่ยว วงหน้าคมขยับไปใกล้เธอพร้อมกับกดจุมพิตไปที่แก้มนุ่มโดยที่เพชรไพลินไม่ทันตั้งตัวเหมือนเดิม
คุณอิจิโร่นี่คุณหอมแก้มฉันอีกแล้วนะคะ
มันเคยนี่ไดยะ
คราวหลังห้ามทำอีกนะคะพูดเฉยๆ ก็ได้ค่ะ เธอรีบบอกให้อีกฝ่าย
ไม่รับปากหรอกไดยะ เพียงเอ่ยเสร็จมือของเขาก็แตะไปยังริมฝีปากของตนเองก่อนจะแตะไปยังเรียวปากนุ่มของหญิงสาว ก่อนที่ร่างสูงจะก้าวลงไปจากรถพร้อมกับนัยน์ตาที่เป็นประกายกับรอยยิ้มที่โปรยเสน่ห์ให้หลงใหล เพชรไพลินทำอาการถอนใจเมื่ออีกฝ่ายเจ้าเล่ห์ไม่เลิก
ฉันไปก่อนนะคะแล้วฉันจะเซฟไฟล์รูปภาพใส่แผ่นมาให้คุณค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะไดยะ ชายหนุ่มโบกมือให้กับเธอ
ค่ะ หญิงสาวยิ้มให้เขาก่อนจะขับรถออกมาจากโรงแรมดังกล่าว กว่าเพชรไพลินจะกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม ก้องภพเห็นลูกสาวเดินเข้ามาในบ้านก็ถามด้วยความอยากรู้
เป็นยังไงบ้างยายเพชรพาคุณอิจิโร่ไปเที่ยวมา คุณอิโร่พูดอะไรรึเปล่า เพชรไพลินเดินไปทิ้งกายบนโซฟาข้างบิดาก่อนจะเล่าให้รับรู้
บอกว่าชอบมากค่ะของกินเยอะดี โดยเฉพาะขนมไทยกับอาหารก็เห็นกินได้ทุกอย่างนะคะ ขนาดเพชรพาไปวัดไทยก็ไม่บ่นอะไรเลยล่ะ
ไปวัดอย่างนั้นเหรอยายเพชร จิตสุดาเอ่ยด้วยความประหลาดใจ
นึกยังไงถึงพาคุณอิจิโร่ไปวัดกัน ก้องภพถามบ้าง เธอจึงอธิบายให้ทั้งสองได้ฟัง
ก็คุณอิจิโร่ไม่เคยมาเมืองไทย เพชรก็อยากจะแนะนำให้เขาได้รู้จักเมืองไทยบ้างน่ะค่ะ อีกอย่างวัดของเราก็สวยมาก ชาวต่างชาติที่มาเที่ยวเมืองไทยก็แวะไปประจำ เพชรเลยพาคุณอิจิโร่ไปดูวัดไทยค่ะ
ก็เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะ มารดาของเธอบอกอย่างชื่นชม
พอตอนกลางคืนก็พานั่งเรือไปดูหิ่งห้อยค่ะ เพชรเกือบตกน้ำน่ะค่ะคุณพ่อเพราะมัวแต่ถ่ายภาพหิ่งห้อย ดีนะคะที่คุณอิจิโร่คว้าตัวไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงเปียกไปหมดแล้วก็คงเสียกล้องไปด้วย เดี๋ยวเพชรขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ ขับรถมาทั้งวันเหนื่อยค่ะ เพียงบอกเสร็จเธอก็ก้าวขึ้นห้องของตนเองเพื่อไปรอโทรศัพท์ของคนรักที่ต้องโทรมาทุกคืนขณะที่เขาตามเจ้านายไปดูงานที่เมืองนอก ++++++++++++++++++++
ตอบความเห็น คุณดอกฝิ่น ดีใจที่กลับมาติดตามนิยายข้าวค่ะ
คุณ sakeena ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ
เอาบุญมาฝากด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขในการทำงานทุกคนนะคะ คนอ่านที่น่ารักของข้าง แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะจุ๊บๆ
| Create Date : 04 กันยายน 2556 |
| Last Update : 4 กันยายน 2556 9:18:20 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 775 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [
