อาญาปรารถนา ตอน 7 ขัดขวาง
ทางด้านของชินอิจิพอกลับมาก็รีบกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนของตนเองที่พักอยู่บ้านลุงกับน้าสาว เพียงครู่ไทเลอร์ก็กดรับสาย
เป็นยังไงบ้างไปเที่ยวมา
ก็สนุกดี ไปนั่งเรือดูหิ่งห้อย แล้วก็ไปหาของอร่อยกิน น้ำเสียงดูไม่เหมือนรู้สึกแย่สักนิดเดียว
แสดงว่าชอบล่ะสิ เพื่อนหนุ่มคาดเดากลับมา
ใช่ ฉันซื้อขนมมาฝากนายเต็มเลย มีแต่ของอร่อยๆ ทั้งนั้น
พรุ่งนี้น้าจอมขวัญกับลุงประภาสจะไปดูบ้านที่เชียงใหม่นายจะไปกับฉันรึเปล่า ไทเลอร์เอ่ยชักชวน เพียงได้ยินชินอิจิก็ตอบรับกลับไปโดยเร็ว
ไปสิ ตอนนี้ฉันว่าง
อย่างนั้นเดี๋ยวฉันให้น้าจอมขวัญไปรับนายที่โรงแรมพรุ่งนี้สิบโมงเช้านะ
ได้ๆ แล้วเจอกัน หลังจากนั้นเขาก็วางโทรศัพท์ไว้ยังโต๊ะตัวเล็กข้างเตียงนอนก่อนจะปลดเสื้อผ้าออกจากกายเพื่อเตรียมอาบน้ำเข้านอนและตื่นไปเที่ยวกับเพื่อนในวันพรุ่งนี้
เช้าวันศุกร์ก่อนที่จะไปทำงานซึ่งเพชรไพลินต้องร่วมโต๊ะกินอาหารเช้ากับบิดาและมารดาเลี้ยง ถือเป็นกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำอยู่เสมอ บนโต๊ะอาหารมีอาหารเช้าวางอยู่หน้าตาน่าทาน ระหว่างที่มือเรียวใช้ช้อนกับส้อมจิ้มเบคอนกับไข่ดาวใส่ปากและเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ระหว่างนั้นนายก้องภพก็เอ่ยประโยคหนึ่งออกมา
พ่ออยากให้เพชรชวนคุณอิจิโร่มากินข้าวที่บ้านของเราวันนี้
ถ้าหากว่าหุ้นส่วนคนใหม่จะมีใจชื่นชอบเพชรไพลินลูกสาวของตนเองล่ะก็ เขาจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ นั่นเพราะเป็นผลดีสำหรับบริษัทของตนเองอย่างมากทีเดียว เขาเชื่อว่าชายหนุ่มคงมีเงินมากเป็นแน่ ห้าสิบล้านบาทที่อีกฝ่ายเอามาลงทุนร่วมเป็นหุ้นส่วนกับตนเองนั้นคงเป็นเพียงส่วนหนึ่งของบัญชีในธนาคารอย่างแน่นอน อาจจะมีบัญชีอื่นเก็บไว้อีกหลายร้อยล้านก็เป็นได้ ใจเขาอยากจะให้ลูกสาวติดต้องในเสน่ห์ของอีกฝ่ายอย่างเหลือเกิน หรือถ้าหญิงสาวยอมทำตามที่ตนเองบอกทุกอย่างก็คงจะดี ก้องภพเชื่อว่าถ้าบอกถึงสิ่งที่ตนเองต้องการออกไปลูกสาวตนคงไม่ยอมทำตามเด็ดขาด ซึ่งเรื่องที่เขาอยากให้ลูกสาวเพียงคนเดียวทำก็คือพยายามจับหุ้นส่วนคนนี้ให้ได้ แต่ก็ติดอยู่ตรงที่เพชรไพลินมีคนรักแล้วน่ะเอง นั่นก็คือธนดิษฐ์ ชายหนุ่มที่คบหาดูใจกับเพชรไพลินมาสองปี โดยอีกฝ่ายเป็น ดร. ที่เรียนจบปริญญาเอก แต่ก็แค่ใบปริญญาที่เอาไว้แปะข้างฝาเชิดหน้าชูตาเท่านั้นจะมีประโยชน์อะไร ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังมากมาย แล้วยังต้องหาเงินมาใช้ทุนคืนรัฐบาลซึ่งไม่รู้ว่ากี่ปีถึงจะหมด หนำซ้ำพ่อแม่ก็เป็นเพียงข้าราชการยศก็ไม่ใช่ตำแหน่งใหญ่อะไรเสียอีก เป็นแค่ครูสอนในโรงเรียนต่างจังหวัด จะมีอะไรมาสู้กับอิจิโร่ ฮาระ หุ้นส่วนคนใหม่ของเขากัน ที่มีเงินหลายสิบล้านจนสามารถแก้ปัญหาที่เขาเครียดอย่างมากผ่านไปด้วยดีได้ทุกอย่าง ถ้าหากว่าเพชรไพลินทำให้อีกฝ่ายยอมแต่งงานด้วยได้ล่ะก็ บริษัทของเขาคงสบายไปตลอดทีเดียวในเมื่อมีลูกเขยที่รวยเป็นร้อยล้านร่วมหุ้น ถ้าลูกสาวรู้ว่าตนเองคิดอะไรอยู่คงไม่ยอมดูแลและเอาใจอีกฝ่ายมากเป็นแน่ ดังนั้นเขาที่อยากได้ลูกเขยมาบริหารบริษัทของตนเองตลอดไป จึงต้องวางแผนเพื่อทำให้ทั้งสองคนมีความสนิทสนมกันมากๆ เพื่อจะได้เป็นผลดีสำหรับตนเองในอนาคต
เมื่อเพชรไพลินได้ยินเธอก็พยักหน้าตอบรับด้วยความเต็มใจที่จะทำตามบิดาสั่ง อะไรที่ทำเพื่อบิดาได้หญิงสาวยอมทำทุกอย่าง
ได้ค่ะคุณพ่อ
คุณอิจิโร่เป็นคนที่มีบุญคุณกับครอบครัวของเรามากถ้าไม่ได้คุณอิจิโร่มาร่วมเป็นหุ้นส่วน ป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าบริษัทของเราจะเป็นยังไง พ่อคงไม่อาการดีขึ้นมาอย่างนี้แน่นอน ซึ่งเพชรไพลินก็คิดเช่นนั้นเหมือนกับผู้เป็นพ่อ
ค่ะคุณพ่อ หนูจะคอยรับรองคุณอิจิโร่อย่างดีเลยค่ะ ถ้าจับผู้ชายคนนี้เป็นสามีได้พ่อจะดีใจมากเลยยายเพชร นี่คือเสียงในใจของก้องภพซึ่งลูกสาวไม่ได้ยิน
ดีแล้วรับรองคุณอิจิโร่ให้ดีมากๆ เขาจะได้ร่วมลงทุนกับเราต่อไป
ค่ะคุณพ่อเดี๋ยวตอนเย็นเพชรจะไปรับคุณอิจิโร่มากินข้าวที่นี่ค่ะ
ดูท่าคุณจะปลื้มหุ้นส่วนใหม่คนนี้มากเลยนะคะคุณภพ จิตสุดาเอ่ยออกมาเธอเองก็รู้สึกปลื้มไม่ต่างจากเขา แต่ไม่ได้อยากชื่นชมห่างๆ หรอกแต่ทว่าอยากที่จะเข้าไปใกล้ชิดสนิทสนมเสียด้วย โดยเฉพาะถ้าได้อยู่ในอ้อมแขนของอีกฝ่ายมันจะเป็นยังไงนะ คงจะเข้าท่ามากกว่าอยู่กับคนแก่ที่ไร้น้ำยารอวันตายอย่างมากแน่นอนทีเดียว ขนาดแค่วันนั้นที่เธอได้เจอกับชายหนุ่มทั้งสองก็เล่นเอาเก็บมานอนฝันถึงเกือบทุกคืนเลยทีเดียวแก้เบื่อที่ต้องนอนร่วมเตียงกับสามีแก่ที่แห้งเหี่ยวรอวันเฉาตายเท่านั้น แล้วภาพก็หวนย้อนไปวันที่เขากับเพื่อนมากินอาหารด้วยกัน ช่างน่ากิน น่าฟัดทั้งสองคนเลยทีเดียว คนหนึ่งก็แนวต่างชาติ หล่อ คม เข้ม อีกคนก็ หล่อ สำอาง เลือกไม่ถูกเลยทีเดียว แต่ในเมื่ออีกคนต้องกลับประเทศไปจิตสุดาจึงหมายมั่นกับชายหนุ่มชาวญี่ปุ่น ว่าจะต้องหาโอกาสเข้าไปใกล้ชิดอีกฝ่ายให้ได้ แม้จะรู้สึกเช่นนั้นแต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา จะพูดได้ยังไงกัน ขืนพูดคงโดนระแวงอย่างแน่นอน แล้วเรื่องอะไรเธอจะโง่บอกกันล่ะ หญิงสาวไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนจะเพอร์เฟ็คได้มากเท่านี้มาก่อน ทั้งหนุ่ม ทั้งรวย นี่ถ้าเจอเขาก่อนคุณก้องภพสามีคนปัจจุบันล่ะก็ เธอไม่มีวันปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดมือไปอย่างแน่นอน ครั้นได้ฟังคำของภรรยา ก้องภพก็ตอบอย่างยอมรับ
ใช่น่ะสิ ก็คุณอิจิโร่น่ะเป็นหุ้นส่วนที่กล้าเอาเงินมาลงทุนกับเรามากอย่างนี้จะไม่ให้ปลื้มมากได้ยังไงกัน แล้วเรื่องบ้านพักของคุณอิจิโร่ล่ะติดต่อได้รึยังยายเพชร
นักธุรกิจถามถึงสิ่งที่ตนเองให้ไปจัดการ ที่เขายังไม่จัดหาบ้านพักให้กับหุ้นส่วนคนใหม่ในคราวแรกก็เป็นเพราะเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีครอบครัวแล้วรึยัง ถ้ามีแล้วจะได้เช่าบ้านที่เหมาะสมให้ แต่ในเมื่อทราบว่าอีกฝ่ายยังโสดไม่มีพันธะ จึงคิดมองการณ์ไกลว่าถ้าเพชรไพลินได้แต่งงานกับหุ้นส่วนผู้นี้จะดีมากเพียงใดกัน
ได้แล้วค่ะคุณพ่อ ครั้นได้ยินที่บิดาถามเธอจึงตอบให้รับรู้
เอาที่มีสระว่ายน้ำด้วยนะเผื่อว่าคุณอิจิโร่อยากว่ายน้ำจะได้ไม่ต้องไปว่ายที่ฟิตเนส เขาอำนวยความสะดวกให้อีกฝ่ายอย่างเต็มที่แบบเอาใจ
มีค่ะคุณพ่อไม่ต้องห่วง นี่ถ้าคุณอิจิโร่ไม่ใช่หุ้นส่วนล่ะก็ เพชรเข้าใจว่าคุณพ่อกำลังเห่อลูกชายคนใหม่อยู่เลยนะคะ บ้านก็หาให้อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันอีกด้วย หญิงสาวพูดอย่างสัพยอกบิดาโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าการที่ก้องภพให้เธอหาบ้านพักในหมู่บ้านเดียวกันก็เป็นแผนที่จะทำให้ลูกสาวกับชายหนุ่มผู้นี้สนิทสนมกันเร็วกว่าเดิม ถ้าให้อยู่คนละหมู่บ้านสนิทกันแค่ในที่ทำงานอย่างเดียว มันก็คงจะช้าเกินการ
จะว่าไปก็เหมือนพ่อเห่อลูกชายคนใหม่จริงๆ นะ นี่ถ้าได้ลูกเขยที่รวยแบบนี้ล่ะก็พ่อจะเห่อมากกว่านี้หลายเท่าทีเดียวล่ะ เขาเปรยถึงสิ่งที่ตนเองปรารถนาหากทว่าลูกสาวกลับตัดความหวังของเขาลงเสียนั่น
เพชรต้องขอโทษคุณพ่อด้วยนะคะที่เพชรคงทำเรื่องนี้ให้คุณพ่อสมหวังไม่ได้ค่ะ เพราะว่าเพชรมีคนรักแล้วค่ะเป็นพี่วัฒน์
นั่นสินะพ่อก็เลยต้องผิดหวังไปตามระเบียบ แม้คำพูดของเขาจะบอกเช่นนั้นแต่แววตาของนักธุรกิจใหญ่กลับไม่คิดเช่นที่พูดเลย เขาจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลูกสาวกับหุ้นส่วนคนใหม่ของตนเองลงเอยกันให้ได้
โดยบุคคลที่ทั้งหมดเอ่ยถึงเวลานี้ก็ได้มาส่งไทเลอร์ เรซินอฟ ที่สนามบินเพื่อเตรียมกลับนิวยอร์ค หลังจากที่ทั้งคู่กลับมาจากไปเที่ยวเชียงใหม่กับลุงประภาสและน้าจอมขวัญ ผู้เป็นเพื่อนสนิทก็เอ่ยอวยพรให้กับเขาด้วยการใช้มือตีไปยังบ่าของอีกฝ่ายเบาๆ
ฉันขอให้นายแก้แค้นให้พ่อนายกับน้าซาโยกะได้สำเร็จด้วยนะ
ขอบใจมากไทเลอร์ โชคดีนะ
ระวังตัวด้วยล่ะชินอิจิ
ฉันจะระวังตัวเองอย่างดีนายไม่ต้องห่วงหรอกไทเลอร์
ฉันไปล่ะ แล้วจะโทรมาหาบ่อยๆ หลังจากนั้นไทเลอร์เข็นกระเป๋าของตนเองเดินเข้าไปยังด้านใน ชินอิจิจึงเดินเดินออกมาจากสนามบิน โดยคนขับรถของก้องภพก็นั่งรออยู่ทางด้านนอก
จะกลับโรงแรมเลยรึเปล่าครับคุณอิจิโร่
กลับสิ
ชายหนุ่มก้าวขึ้นไปนั่งยังรถคันใหญ่เพื่อกลับไปยังโรงแรมซึ่งเป็นที่พักของตนเอง ครั้นไปถึงก็พลันพบกับหญิงสาวซึ่งเป็นลูกของไอ้ฆาตกรเลือดเย็นน่ะเอง เพียงเห็นเรือนกายระหงที่อยู่ในชุดเสื้อชีฟองสีหวานซึ่งอวดความอวบอิ่มของทรวงอกเบื้องหน้าก็พลอยทำให้เขามองมันอย่างไม่วางตา ใช่เพียงเท่านั้นมันกลับทำให้เขาเกิดความปรารถนาในกายของอีกฝ่ายอย่างมาก จนอยากทดสอบสัมผัสดูว่ามันจะให้ความรู้สึกเช่นไร เมื่อมองไปยังผิวผ่องพรรณบริเวณไหล่นวลที่อวดความเรียบเนียนสายตาของเขาโลมไล้ไปตามเนินบ่าทั้งซ้ายทั้งขวากระทั่งไปถึงลำคอระหง และต้นแขนนวลที่ดูเล็กจนน่ากลัว ถ้าหากว่าเขาเผลอบีบแรงไปหน่อยมันจะหักคามือของตนเองหรือไม่กันนะ จากนั้นจึงกวาดตาไปยังส่วนอื่นๆ นั่นก็คือเอวระหงกับเรียวขาที่เพรียวได้รูปอย่างสวยงาม จนไม่อาจที่จะละสายตาไปทางอื่นได้เลย เขาต่อว่าตนเองที่ดันคล้ายกับไปติดใจในเสน่ห์ของอีกฝ่าย ก่อนจะทำสีหน้าเย้ยหยันใส่
ฉันจะทำกับเธอให้เหมือนอีตัวราคาถูกเพชรไพลิน ซึ่งก็คือเอาไว้ระบายความใคร่ให้เขายามที่เกิดความต้องการปลดปล่อยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ใบหน้าที่เคียดแค้นเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นยิ้มอย่างโปรยเสน่ห์ พลางก้าวตรงมาหาหญิงสาว
คุณมารอนานรึยังไดยะ
สักพักแล้วล่ะค่ะ
เธอบอกให้เขาได้ทราบด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานดูเหมือนเป็นเสน่ห์ที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ามันทำให้ผู้ชายคนหนึ่งร้อนรุ่มได้มากเพียงใด โดยที่ชายหนุ่มเองก็ไม่รู้ว่าทำให้หญิงสาวหวั่นไหวทุกคราวที่ได้พบกับเขา เพชรไพลินรับรู้ได้เลยว่าผู้ชายเบื้องหน้าเป็นคนที่มีแรงดึงดูดมากจริงๆ หากได้มองแล้วก็ไม่อาจที่จะหันไปสนใจสิ่งอื่นได้เลย ขนาดที่หญิงสาวนั่งรอเขาอยู่ในโรงแรมก็ยังมองเห็นร่างสูงก่อนใครอื่นเลยจนไม่อยากหันไปมองทางอื่นเลย แต่ถึงจะมองว่าเขาดูดีเพียงใด หากมีเพียงคนเดียวในใจที่เธอมองแล้วดูดีมากที่สุด นั่นก็คือพี่ดิษฐ์คนรักของตนเองเท่านั้น
คุณมาหาผมมีอะไรอย่างนั้นเหรอ
คือวันนี้คุณพ่ออยากจะเชิญคุณอิจิโร่ไปกินอาหารที่บ้านน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณอิจิโร่มีนัดสำคัญที่ไหนรึเปล่าคะ หญิงสาวลุกขึ้นยืนและบอกให้เขาได้ทราบถึงธุระของตนเอง
ผมไม่มีนัดที่ไหนหรอกไดยะ
คุณอิจิโร่จะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่รึเปล่าคะ เธอถามเขาออกไปหลังจากนั้น ขายหนุ่มก็สั่นหน้าและให้คำตอบ
ไม่จำเป็นหรอกครับ ไปเลยก็ได้
ถ้าอย่างนั้นไปบ้านของฉันเลยนะคะ จะดีกว่านี้ถ้าชวนเขาไปห้องนอนของอีกฝ่าย ชินอิจินึกอย่างคาดหวัง
ยามนี้ที่บ้านของเพชรไพลินก็กำลังเตรียมที่จะกินอาหารเย็น ซึ่งบิดาและแม่เลี้ยงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอเดินนำหุ้นส่วนหนุ่มเข้าไปในบ้านและบอกให้สมาชิกในครอบครัวได้รับรู้
เพชรไปรับคุณอิจิโร่มาแล้วค่ะคุณพ่อ
สวัสดีตอนเย็นครับคุณอิจิโร่
สวัสดีครับคุณก้องภพ รู้สึกเป็นเกียรติมากเลยครับที่ได้รับเชิญให้มากินข้าวที่นี่ เขาตอบด้วยความนอบน้อมคล้ายรับรู้ว่าอีกฝ่ายอาวุโสมากกว่าตนเอง หากในใจใครจะรู้ว่าชินอิจิเรียกอีกฝ่ายอย่างไร้ซึ่งความนับถือ นั่นเพราะมีแต่ความเกลียดชังฝังลึกอยู่ในใจมากกว่า ไอ้ก้องภพ คนสารเลว ชาติชั่ว อย่างแกต้องได้รับการตอนแทนอย่างสาสมทีเดียว
ผมเห็นว่าถึงเราจะเป็นหุ้นส่วนกันแต่ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องพบกันแค่ที่บริษัทอย่างเดียวน่ะครับเราควรสนิทสนมกันนอกบริษัทด้วยไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคุณอิจิโร่จะคิดว่าผมให้ความสำคัญแค่เรื่องเงินทุนเท่านั้น ก้องภพใช้คำพูดที่ดูดีอย่างมาก ซึ่งหุ้นส่วนหนุ่มก็พยักหน้าตอบรับกลับไป
ใช่ครับผมเห็นด้วยกับความคิดนี้
นี่คุณอิจิโร่พูดไทยได้ด้วยเหรอครับไม่ยักรู้ นักธุรกิจใหญ่ทำสีหน้าประหลาดใจนั่นเพราะว่าตอนที่เจอกันยังโรงแรม อีกฝ่ายก็พูดภาษาอังกฤษกับตนเองมาตลอด ชายหนุ่มตอบให้อีกฝ่ายรับรู้
ได้นิดหน่อยน่ะครับ คำไหนไม่รู้ก็พูดเป็นภาษาอังกฤษบ้าง
เดี๋ยวอยู่เมืองไทยนานๆ ไป ก็พูดคล่องเองล่ะครับ ดีเลยครับที่คุณอิจิโร่มากินข้าวที่นี่ กินหลายคนอร่อยดีจริงไหมสุดา ก้องภพหันไปถามความเห็นของภรรยาสาวอีกฝ่ายก็ตอบอย่างเห็นดีเห็นงามด้วย
จริงค่ะ คุณภพ
ในเมื่อยายเพชรกับคุณอิจิโร่มาแล้วอย่างนั้นก็ตักข้าวเถอะแม่เนียม หญิงแม่บ้านที่อยู่รับใช้มานานก็รีบทำตามคำสั่งทันที ระหว่างนั้นจิตสุดาก็ถามอย่างสงสัย
คุณอิจิโร่กินอาหารไทยได้เหรอคะ
ผมชอบอาหารไทยครับ
แล้วชอบผู้หญิงไทยด้วยรึเปล่าคะ แม่เลี้ยงสาวถามกลับไปอีกคราวหนึ่งพร้อมกับมองใบหน้าหล่อของหุ้นส่วนชาวญี่ปุ่นด้วย เขาจึงตอบอย่างเอาใจอีกฝ่ายอย่างมาก
ผมชอบผู้หญิงไทยด้วยครับ เพราะว่าผู้หญิงไทย สวย น่ารัก ขณะเอ่ยก็หันไปยังเพชรไพลิน โดยก้องภพสังเกตเห็นอาการของอีกฝ่ายซึ่งดูเหมือนจะทำให้ฝันของเขาเป็นจริงได้ในเร็ววัน ชินอิจิมองไปยังอาหารเบื้องหน้าโดยถามด้วยความอยากรู้
คุณเพชรไพลินครับนี่เรียกว่าอะไรเหรอคะ
เรียกว่าเพชรเฉยๆ ก็ได้ครับคุณอิจิโร่ ไม่ต้องเรียกชื่อเต็มๆ หรอกครับ ก้องภพแนะนำชายหนุ่มเบื้องหน้า อีกฝ่ายก็พยักหน้าและเรียกตามที่บอก
นี่เรียกว่าอะไรครับคุณเพชร ความจริงชินอิจิรู้ว่ามันคืออะไร แต่เขากลับทำเป็นไม่รู้จักไปเสียนั่น
เขาเรียกว่าผัดหมูพริกไทยดำค่ะ เพชรไพลินบอกชื่ออาหารให้อีกฝ่ายได้รับรู้
ผับมูพิบทาดาม ชายหนุ่มพูดตามเธอแต่ทั้งคำและเสียงเพี้ยนไปหมด เพชรไพลินยกฝ่ามือเรียวทำท่าโบกไปมา โดยสอนเขาพูดใหม่ให้ถูกต้อง
ไม่ใช่ผับมูพิบทาดามค่ะ แต่เรียกว่าผัดหมูพริกไทยดำค่ะ
ผับหมาพิบตาดำ ชินอิจิแกล้งเรียกเพี้ยนกว่าเดิมมากขึ้น เล่นเอาทุกคนในโต๊ะอาหารอดที่จะยิ้มอย่างชอบใจไม่ได้
ไม่ใช่ค่ะ พูดช้าๆ ตามฉันทีละคำนะคะ ผัด หญิงสาวพยายามจะสอนให้เขาพูดชัดๆ
ผับ เขาแกล้งพูดผิดเหมือนเดิม
ผัดค่ะ เพชรไพลินเน้นคำพูดอย่างชัดเจน
ผับ ก็ทำเป็นพูดแบบเก่าแบบสนุกสนาน เธอใช้มือจับไปยังศีรษะของตนเองคล้ายปวดหัวที่ไม่สามารถสอนให้เขาพูดชัดได้เสียที จนก้องภพต้องยกมือห้ามลูกสาว
พอเถอะยายเพชร ถ้าขืนมัวแต่สอนกันอย่างนี้ล่ะก็คงไม่ต้องกินข้าวกันพอดี
นั่นสิคะ น่ารักจังเลยนะคะคุณอิจิโร่เนี่ย สงสัยคงต้องหาคนสอนบ่อยๆ แล้วล่ะค่ะจะได้พูดไทยเก่ง จิตสุดาแสดงความคิดเห็นออกมาหลังจากนั้น ซึ่งผู้เป้นสามีก็มีความคิดไปในทางเดียวกัน
จริงด้วย
คงต้องรบกวนคุณเพชรหน่อยนะครับ เขาหันไปทางเพชรไพลินที่นั่งข้างตนเอง
ฉันไม่ใช่ครูสอนภาษาไทยนะคะ หญิงสาวกลับไม่ยอมรับหน้าที่นี้อย่างเต็มที่นัก ก็ดูสินักเรียนตัวโตยังกับตึกน่ะ
สอนผมหน่อยนะคุณเพชร นึกว่าช่วยคนญี่ปุ่นให้เก่งภาษาไทย
ยายเพชรสอนคุณอิจิโร่เขาหน่อยเถอะ ผู้เป็นพ่อคะยั้นคะยอลูกสาว เธอมองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมทำตามที่บิดาบอก
ก็ได้ค่ะเพชรจะสอนคุณอิจิโร่พูดภาษาไทย
+++++++++++++
พอดีเร่งปิดต้นฉบับค่ะ แต่ก็ยังปิดไม่ได้สักที ดูท่าเรื่องนี้หนากว่าดวงใจจอมมาเฟียละค่ะ ฝากเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ
คุณ sakeena พระเอกของข้าวน่ารักไหมคะ 555 ขอบคุณที่แวะมาติดตามต่อนะคะ ^ ^
| Create Date : 06 กันยายน 2556 |
| Last Update : 6 กันยายน 2556 8:37:24 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 712 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [
