ช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยดีครับ
รุ้สึกเหมือนมีเสมหะในลำคอมานาน แต่ทานยาครั้งนี้ดีขึ้นมาก
ปวดตามข้อยังประปราย พิมพ์คอมพิวเตอร์นาน ๆก้รุ้สึกปวด
เล่นได้สักพักก็ต้องเลิก







ห ม ก มุ่ น




ช่วงที่ผ่านมานี้เลยได้แต่อัพภาพในเฟสบุ๊คถี่หน่อย
เพราะใช้พลังในการเขียนน้อยกว่าบล็อค
วันนี้เลยมีโอกาสรวบรวมภาพและคำ มาไว้ในบล็อคอีกครา
โดยให้ชื่อว่า ...

บล็อกเฉพาะกิจ... My Face... My Blog Vol2











ยามฉันต้องแสง
มิอ่อนแรง พลันเฉิดฉาย
ไออุ่นกระทบผิวกาย
นัยหมาย... ฉันสู้ทน

"มักน้อย สาระ สันโดษ และอยู่เพื่อเอื้อประโยชน์สำหรับผู้อื่น"
ดร.สนอง วรอุไร ท่านกล่าวไว้ได้ดีมาก
เมื่อผมนำมาพิจารณาตัวผม ผมได้เดินมาถูกทางแล้ว
ขอบคุณท่านมากครับ







ฝนตก...หยุดแล้ว
แต่ความคิดฉันยังไม่ตกผลึก
แต่ฉันกลับหยุด หยุดแล้วจริงๆ
...............................
ฝนตก... ฉันคิดถึงฟ้า
หรือสายฝนเพียงน้ำตา
หลังรินออกมาเพียงเพื่อระบาย










ธรรมะ...ก็ไม่ต่างอะไรกับการเติมน้ำในอ่างบัวเลย
พร่องก็ต้องเติม เต็มก็แบ่งปัน
เพราะทุกครั้งที่ผมเติมน้ำลงในอ่างบัว
ผมไม่ได้เติมให้บัวอย่างเดียว แต่ยังมีนก มีแมว มาดื่มกิน
ธรรมะ...จึงมิใช่เพียงใช้สอน แต่สามารถใช้เพื่อแบ่งปันกันได้









คงจริงอย่างที่เธอว่า
ฉันสำคัญตัวเองผิดไป ไม่ต่างอะไรกับแมลงวันตัวนี้
ที่ดันมาอยู่ผิดที่ ให้ราคีกลีบดอกไม้บาง ๆ















วันนี้ฉันขาดสติ แต่มันทำให้ฉันเหมือนหลุดจากโซ่ตรวนขนาดใหญ่
ที่พันธนาการฉันไว้ในโลกมืดมานานแรมปี
วันนี้ฉันหลุดจากโซ่ตรวนนั้น ฉันรู้สึกเบาสบายเหลือ

ขอโทษและขอบคุณ ทุกสรรพสิ่งที่ข้องเกี่ยว
ฉันขอเดินตามทางของฉัน...แม้เพียงลำพัง
ฉันมีความสุขเหลือเกิน




















การเห็นคุณค่า...ไม่ใช่เพิ่งแสดงการให้ความสำคัญเมื่อสิ่งนั้นกำลังจะจากไป
แต่การเห็นคุณค่า มันรวมถึงการแสดงถึงการเอาใจใส่กันและกันที่มีให้สม่ำเสมอด้วยใจ ...มิใช่หรือ ^_^









เมื่อเช้า เดินขึ้นมาจากลานจอดรถ เห็นว่ามันสวยดี
เลยฉวยมาฝาก ไม่รู้ว่าชอบกันไหม
แต่ผมช๊อบชอบบบบ ^_^
ไม่รู้ว่าผิดไหมที่ชอบภาพที่ตัวเองถ่าย อิอิ

ตั้งแต่นี้ไป จะพยายามหาความสุขด้วยตนเอง จากตนเองให้มากกว่าเดิม
เพราะมันคือความสุขแท้ ผมขอยืนยัน ^_^
























จะว่าไป... ใบไม้ก็สวยดีเหมือนกันนะเนี้ย
เปลี่ยนใจแหละ... หลงไหลเจ้าใบไม้ดีกว่า เนอะ ^_^








บางครั้ง.. การได้อยู่กับตัวเอง ก็ไม่ได้ทำให้เข้าใจตัวเองมากขึ้นนักหรอก
แต่อย่างน้อย ก็ไม่ได้ทำให้ความเข้าใจผู้อื่นดีขึ้นหรือแย่ลง

เพราะการได้อยู่กับตัวเอง ในรูปแบบที่ตัวเองชอบและสนใจ เราจะมีสติมากขึ้น ความสุขจึงมากขึ้นจากความคิดที่ฟุ้งซ่านไร้สาระลดลง









วันนี้ไม่ได้ไปขายของ ที่วัดมีทำบุญพิธียกวิหารหลวงพ่อวิหาร วัดต้นเชือก
ผู้คนมากมาย ช่างภาพพอสมควร
ส่วนเรา... ดันถ่ายดอกไม้ซะงั้น ^_^ แต่มีสาละ(สาระ) หน๊าาาาา














ฉันเหมือนคนเข้มแข็ง
ความจริงกลับอ่อนแอเหลือ
ปกปิดซุกซ่อนคลุมเครือ
หน้าเสือใจเนื้ออำพราง

วันนี้ฉันประจักษ์
แน่ชัดความจริงหม่นหมาง
พลิกใจปีนป่ายหลุมพราง
รุ่งสางค้นพบสัจธรรม













ขอบคุณทุกคำทักทาย ทุกการเยี่ยมเยือน
ขอให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรง คร๊าบบบบ