ห่างหายไปจากโลกโซเชียลเสียกว่า ๑ สัปดาห์ ด้วยเหตุที่ต้องปฏิบัติภาระกิจที่สำคัญมากมาย

วันนี้เป็นวันสุดท้าย หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจลง

เมื่อเดินทางกลับถึงบ้านอันเป็นที่รัก ด้วยสภาพร่างกายที่บอกช้ำ เท้าข้างซ้ายอักเสบบวม (มิใช่เกาต์ แต่เกิดจากอักเสบอื่น ๆ)

ทันที่ที่เห็นแสงแห่งอัสดง รู้สึกมีความสุข แต่แฝงความรู้สึกเศร้า ๆอย่างบอกไม่ถูก

ยังไม่ทำอะไร เดินกระเผลกเข้าบ้านไปหยิบกล้องคู่ใจ ตั้งใจจะเก็บภาพไว้ด้วยรู้สึกชอบ

ร่างกายเจ้ากรรมไม่เป็นใจ เท้าอักเสบอย่างรุนแรงเหลือ

ทำได้เพียงเก็บภาพที่มุ่งหวัง....ห่าง ๆอย่างทรมานร่างกายแต่สุขที่หัวใจ









แ ส ง สุ ด ท้ า ย ... คงเป็นเพียงแสงสุดท้ายแห่งวันเท่านั้น

แล้วเมื่อเริ่มวันใหม่ แสงของวันใหม่ก็เริ่มทอแสงและสิ้นสุดเช่นกัน

เป็นวัฏจักรเช่นนี้









แ ส ง สุ ด ท้ า ย ...ของแต่ละวัน

จะไม่มีทางเหมือนกัน แม้บางวันจะดูคล้ายกันก็ตาม

ความแตกต่างของ... วั ฏ จั ก ร

เราสัมผัสได้... ด้วยความรู้สึกละเอียดอ่อน

ของ...หั ว ใ จ























แ ส ง สุ ด ท้ า ย

แ ห่ ง วั น หรือ แ ห่ ง ชี วิ ต

เป็นวัฏจักร

แตกต่างที่การสิ้นสุดแห่ง...วัฏจักร

ฉันโชคดี

ได้เห็น แ ส ง สุ ด ท้ า ย ...แห่งวันอีกครา


.................................



ขอบคุณสำหรับทุกท่าน
ที่แวะมาทักทายและเยี่ยมชมโดยมิได้ทิ้งข้อความไว้

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวดที่มอบให้
รวมถึงหัวใจหลาย ๆดวงที่มอบให้เข่นกันในเดือนแห่งความรัก

ขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง นะครับ