วันนี้ฉันเหมือนหลุดไปจากความทุกข์ใจอีกครา เพราะเป็นวันที่ทำให้ฉันมั่นใจว่าฉันเดินมาถูกทางแล้ว
กับความพยายามแห่งการค้นพบความสุข

เมื่อวันนี้ฉันต้องเข้าไปชี้แจงเรื่องราวต่าง ๆอันเป็นสิ่งที่พวกเขาเรียกมันว่า "ปัญหา"
ปัญหาจากการกำกับ ควบคุม ดูแล และปฏิบัติงานของฉันในฐานะผู้ปฏิบัติงานและหัวหน้า

ฉันสารภาพ "ฉันไม่มีความสามารถ และรู้ว่าควรจะทำเช่นไรต่อจากนี้"

มันคงถึงเวลาแล้วกระมังที่ฉันต้องวางมือและเดินถอยหลัง
ออกจากสิ่งที่วนเวียนอยู่กับฉันมากว่า ๑๕ ปี

คอมพิวเตอร์ ไอที เทคโนโลยี เครือข่าย ฯลฯ
จากคนที่ทำอะไรไม่เป็นเลย แม้แต่การจับเมาส์

ที่ดูเหมือนดีในฐานะ "ผู้ปิดทองหลังพระ"






ความสุขที่ฉันกล่าวถึงนั้น
มิติแห่งความสุข มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
ระหว่างทางโลกกับทางธรรม

การมีอะไรต่อมิอะไร
การได้เป็นไอ้นั่นไอ้นี่
ในทางโลกนั้นถือว่ามันคือความสุข
แต่ในทางธรรมแล้ว มันคือความทุกข์

โลกธรรม ... ใช่ มันคือโลกธรรม
มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุข ทุกข์
จับคู่อยู่อย่างนี้...นิรันดร์







ฉันละวางหลายสิ่งอย่างออกจากตัวฉันเกือบหมดแล้ว

ยังคงเหลืออยู่แค่สองสิ่งที่ฉันมุ่งหวังจะวางลงเสียที

ตำแหน่งยศฐา และหน้าที่ปฏิบัติ

ที่ฉันไม่รักเสียเท่าไหร่

แปลกไหม ฉันมีความคิดที่สวนทางกับสิ่งที่ฉันเป็น ที่ฉันได้ครอบครอง

แต่คงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่ฉันจะไม่มีความสุข







ฉันขออวยพรให้ตัวฉันเอง

บรรลุผลสำเร็จในสิ่งที่ฉันจะทำต่อจากนี้

เพื่อมุ่งไปสู่สิ่งที่ฉันปรารถนา

ฉันขออธิษฐานให้เส้นทางต่อจากนี้ภายภาคหน้า

บังเกิดความสงบให้กับชีวิตฉัน

ตามสมควร

---

ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่แวะมาทักทายเยี่ยมชม

ช่วงนี้ผมห่างหายจากการถ่ายภาพมาเลย ด้วยต้องสะสางสิ่งต่าง ๆ

อีกทั้งกล้องถ่ายภาพรวนจริง ๆ

วันนี้ได้พูดคุยกับอาจารย์ท่านหนึ่ง เกี่ยวกับกล้องถ่ายภาพ

เผลอแป๊บเดียว แกไปถอย canon 5d mark ii ซะแหละ

ชาตินี้เราจะมีโอกาสสัมผัสไหมเนี้ย

ขอแค่ 60d ก็ปลื้มแล้ว



ขอให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะครับ

อีกไม่นาน คงได้มีโอกาสกลับมาสร้างความสุขอีกครั้ง