ทะเลเป็นสัญลักษณ์ของจิตไร้สำนึก แมวน้ำ เป็นสัตว์ที่อยู่ในน้ำก็ได้ขึ้นบกก็ได้ มีคุณสมบัติพิเศษ เป็นสัญลักษณ์ของบางสิ่งที่อยู่ในจิตใจ ที่สามารถขึ้นมายังพื้นผิวของจิตสำนึกได้ การเป่าเปลือกหอยแล้วเกิดเสียงที่นำมาซึ่งแสงนำทางนั้น คือเสียงจากจิตใจ เสียงของความรู้สึก ที่สามารถนำทางเราไปยังทิศทางที่ใช่ จึงไม่ต่างจากแสงนำทางดวงน้อยๆ เหล่านั้น
การที่คุณย่า เห็นเซียร์ชานอนเกยตื้นอยู่ ตกใจกลัวจะเสียเธอไป จึงบอกพ่อเซียร์ชาให้ยอมให้พาลูกๆ ไปอยู่ในเมืองกับเธอ ห่างไกลจากทะเล ห่างไกลจากความรู้สึกและสัญชาติญาณ (เจ้าหมาคู) เบนพยายามเดินทางกลับบ้าน เซียร์ชาเป่าเปลือกหอยส่องแสงนำทางไปยังทิศที่ใช่ แต่เบน กลับจะเดินตามแผนที่ ถ้าเซียร์ชาไม่กระโดดลงจากรถบัส แล้วเดินเข้าไปในสวน/ป่า พวกเขาก็จะไม่ได้เจอกับเจ้าคู ที่วิ่งตามมาหาพวกเขา เบนนั้นทำตามความคิดและความสมเหตุสมผล เดินตามทิศทางของแผนที่ สิ่งที่จับต้องได้ ในขณะที่เซียร์ชาเดินตามสัญชาตญาณและความรู้สึก ไม่สมเหตุสมผล แต่เป็นทางที่ใช่
มีตำนานเรื่อง ยักษ์ (เทพ) แมคเลีย Mac Lir ที่เสียใจแล้วร้องไห้จนน้ำท่วมเป็นมหาสมุทร แม่ของเขา นกฮูกมาคา Macha จึงดูดเอาความรู้สึกทั้งหมดของเขามา แล้วแมคเลียก็กลายเป็นก้อนหินกลางทะเล คนที่ไร้ความรู้สึก ก็กระด้างเย็นชา เหมือนก้อนหิน นกฮูกเป็นสัตว์ที่หากินตอนกลางคืน จึงมีดวงตาที่มองเห็นสิ่งต่างๆ อย่างชัดเจนในที่แสงน้อย อะไรที่มืดมนคลุมเครือ นกฮูกเห็น และยังมีทัศนวิสัยที่กว้างมากเพราะหมุนหัวได้เกือบรอบ นกฮูกจึงกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งปัญญา (Intellect) และความรอบรู้ (knowledge) รู้มากเห็นมาก แต่การที่ฉลาดรอบรู้มาก ใช้ความคิดมากเกินไป กลายเป็นเรื่องไม่ดี เพราะมันไกลห่างจากหัวใจและความรู้สึก ความคิดที่ว่า ถ้าไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีความรู้สึก ชีวิตก็จะมีความสุข และดำรงชีวิตต่อไปได้
วันที่: 12 ธันวาคม 2558 เวลา:6:50:25 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 50 คน [
