"หม่าม๊าดื้อมั๊ย  พี่ไม่ดื้อนะ"

หืม???--อิแม่หันไปมอง เดี๋ยวนี้แทนสรรพนามตัวเองว่า "พี่"

จู่ๆ ก็โพล่งมาแบบไม่มีที่มาที่ไป --"หม่าม๊าไม่ดื้อจ๊ะ"

"หม่าม๊าเหนื่อยมั๊ย หมดแรงแล้วเหรอ มาเพิ่มพลัง มา--"

ถามเอง เออเอง แล้วก็มาจูบปากเอง แอ๊--ยังไม่ทันได้โต้ตอบเลย

"ซื้อชุดทำผมได้มั๊ยหม่าม๊า"

"แพงรึเปล่า?"

"ไม่แพ้ง"

"ไหน หม่าม๊าดูราคาก่อนซิ"

ไม่ถึงร้อยก็หยวนให้ได้ ห่ะๆๆๆ เป็นชุดพลาสติกราคาถูก

ตะกี้ไปเดินลันล้าในโลตัสบางกะปิ เล่นบ้านบอลไปหนึ่งรอบ

ออกมาจะต่อที่ม้าหมุน แต่... "สัญญากันแล้วนี่คะ ไม่เกินสามเหรียญ"

บ้านบอลรอบนึงสามสิบบาทพอดี  เป็นอันต้องทำตามสัญญา

ไม่มียื้อยุด ยอมแต่โดยดี ฮ่าๆๆๆๆ

เดินไปเดินมาได้เสื้ออิแม่มาสองตัว กับกางเกงหล่อนหนึ่งตัว

ช่วงนี้กางเกงขายาวหล่อนร่นไปอยู่ที่หน้าแข้งหมดแล้ว

สูงไวไปไหมหืม???---ผมเกรียนเมื่อเดือนมกราคม เริ่มดกดำ

พี่ๆ ที่เซเว่นจะเจอหล่อนทุกวันทำการ "เมื่อไหร่ผมจะยาวค๊า?"

"ยาวแล้วค่ะ" ตอบแบบมั่นอ่ะ--เอิ้กๆๆๆ

ออกจากเซเว่นต้องเจอบรรดาวินมอไซค์ปากซอย

บางวันชีจะติดลูกอมไว้แจกลุงๆ วินมอไซค์

เดินถึงร้านก็พอดีลูกอมหมดถุง---

ขาประจำที่ต้องหย่อนตังค์ให้ทุกวันศุกร์ เป็นลุงขอทานในตลาดนัด

ชีจะกำเหรียญห้าบ้างเหรียญสิบบ้าง -- "ให้ลุงไว้กินข้าว"

---

ข้อดีของการเลี้ยงลูกแบบนี้ หล่อนเป็นเด็กใจดี

ข้อเสียคือ -- ให้หมดไม่มียั้ง เพราะยังยั้งไม่เป็นนั่นเอง

ไว้รู้ค่าของเงิน แล้วค่อยตะล่อมๆ สอนกันอีกที

---

บล็อกนี้ไร้สาระได้อีก ฮ่าๆๆๆๆ

แข่งกะบล็อกพี่บี พี่แข ---ชิงความเป็นเจ้าไร้สาระ

เอิ้กๆๆๆๆ