ไหมล่ะ บล็อกแก๊งค์ปิดบริการ (ชั่วคราว) อีกล่ะ
วันที่สามเมษานี้น่ะ --
-----------
ณ ห้องแบ่งเช่าชั้นบนที่ทำงาน
ลุงอายุราวๆ เจ็ดสิบ หนึ่งคน -- กับยายอายุประมาณเดียวกัน
อยู่กันคนละห้อง สืบเนื่องมาจากอยู่กับลูกหลานไม่ได้
ในแต่ละวัน ลุงก็จะเดินลงมาหาของกินในซอย -- เดินผ่านไปมา
ได้แต่ยิ้มทักทาย และก็จนด้วยคำพูด -- บางทีไปเจอแกนั่งรับลม
อยู่ใต้ถุนคอนโด ดูแกเหงาๆ ไม่มีเพื่อนคุย
ทำให้นึกเปรียบเทียบกับพ่อของชั้นที่อยู่ต่างจังหวัด --
ตื่นเช้า ก็มีขนมนมเนยใส่จานรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
เพียงแต่ชงกาแฟเอง แล้วมานั่งจิบกาแฟกับแม่ พูดคุยโน่นนี่
มีเจ้าอ้วนคอยฟัง อ๊อแอ้ๆ -- ยิ่งวันหวยออก ยิ่งครึกครื้น
สายหน่อย แกก็รดน้ำต้นไม้ เสร็จธุระ ท้องอิ่ม แกก็ปั่นจักรยานหาเพื่อน
ร้านของชำ คนคุ้นกันทั้งนั้น ไม่เคยเห็นแกนั่งหงอยเหมือนลุงนี่เลย
ส่วนยายอยู่ชั้นสาม แกขายส้มตำอยู่หน้าคอนโด---ดูเหนื่อยมากมาย
----พาลให้นึกถึงตัวเองตอนแก่เฒ่า จะดีไซน์ชีวิตยังไงนะ???
จะทำงานไปนานแค่ไหน หรือต้องทำงานไปจนแก่ตาย
ทุกวันนี้ตั้งเป้าว่าส่งลูกเรียนอีกราวยี่สิบปี ที่จะไม่ได้พักผ่อน
พยายามเก็บเงินแยกส่วน ส่วนนึงลูก ส่วนนึงตัวเอง
อีกส่วนเพื่อการงาน เพื่อเจ็บป่วย --- เยอะไปไหม?
ไม่ได้เทเงินทั้งหมดเพื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง ---
ไม่เป็นหนี้ก็เพราะคิดอีกมุมนึงว่า ---สดสิ มันส์กว่า ฮ่าๆๆ
เห็นบิลผ่อนคอนโดพี่แล้ว หนาวดอก--ผ่อนหกพันร้อย
ดอกสี่พันกว่า เงินต้นแค่ขี้หมามากมาย แบ้งค์รวยฉิบ-
นี่ผ่อนมาหกเจ็ดปี เงินต้นลดแค่แสน ดอกท่วมทบไปเท่าไหร่?
--พี่บอก "มึงจะคิดมีบ้านไปทำไม? อยู่ทุกวันนี้มึงเดือดร้อนตรงไหน?"
-- "แล้วถ้าเป็นไรไป จะยังไงล่ะ? คนเรามันแน่นอนรึ?"
เจอคำตอบนี้ พี่ก็อึ้งไป ---
"ลูกสองนะ ไม่ใช่ตัวคนเดียว"
"มันก็ใช่ แต่ควรคิดแค่ส่งเรียนให้รอดก่อนก็พอ อย่าคิดมาก"
"------------------คิดเผื่อไว้เฉยๆ"
----
----
เหนื่อยก็ต้องมีความฝัน
คิดว่างั้นมั๊ย?
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
ฝันให้ไกลไปให้ถึงจ่ะ เห็นด้วย ได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที
คนแก่ไม่มีลูกหลานเหลียวแล เห็นแล้วหดหู่ นึกไปมา ถ้าเราเจอแบบนี้คงเศร้า
ขอบใจที่บอกเศียรพระ ความรู้เข้าหม้อหมดแระ