| |
|||||||||||||
ชดเชย... ขึ้นหัวบล็อกเพราะไปติดใจกับเม้นท์ของลุงปลายแป้นพิมพ์ (ขออนุญาตพาดพุง เอ๊ย พาดพิง) แก้ต่างกับคำว่าชดเชยในวัยเด็ก พื้นฐานเดิมเป็นคนจนเต็มขั้น ปัจจุบันเลิกจนไปแล้ว แต่ยังไม่รวย ห่ะๆๆ ในวัยเด็กที่ยังกิน เรียน เล่น ...ไม่ได้รู้หรอกว่าจนมันเป็นยังไง เพราะก็ยังได้กินอิ่ม เรียนสนุก เล่นซนได้ปกติ ทุกอย่างที่ลุงปลายแป้นพิมพ์เม้นน่ะ ทำมาแล้ว...กาบหมากลากเพื่อน ดินเหนียวข้างคลอง..สารพัดปั้น เริ่มเรียนชั้น ป.1 หัดเขียน ก.ไก่ ตอนอายุ 7 ขวบ... ป.2 อ่านหนังสือได้คล่องแล้ว เพราะเป็นคนอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า (นี่มันอดีตเมื่อสามสิบปีก่อนเชียวนา สมัยนั้นถือว่าเก่งล่ะ)... ..... มาถึงปี 2555 นี่มีลูกเป็นของตัวเอง วิธีการเลี้ยงดูออกแนวชิลๆ ... พยายามไม่เปรียบกับตัวเอง แต่ก็ยังมีหวังลึกๆ ว่าอยากให้ลูกเป็นเด็กรักการอ่านเหมือนตัวเอง เรื่องชดเชยวัยเด็กอย่างที่ลุงปลายฯ เม้นท์น่ะ --- แอบค้านเงียบๆ วัยเด็กเราเล่นกันโดยแทบไม่ต้องมีตัวช่วยอย่างของเล่น แค่มีเพื่อนก็สนุกจนลืมเวลากินข้าวเย็นแล้ว ในส่วนของหนังสือ คิดว่าเป็นปัจจัยสำคัญในการเรียนรู้ อาจเพราะชอบและรักหนังสือเป็นทุน .. เสียทองเท่าหัว--ก็ยอม เพื่อหนังสือสักเล่ม ...ห่ะๆๆ เสื้อผ้า + ของเล่น ถือเป็นของฟุ่มเฟือย ... แต่ก็ยังมีซื้อให้บ้างบางโอกาส..ไม่บ่อยนัก คิดว่าตัวเอง "เต็ม" ....ในชีวิต ไม่ได้ขาดและควบคุมความอยากได้อยู่หมัด ถึงจะเป็นๆ หายๆ เหมือนรังแค แอ๊ ...อิอิ ขอบคุณลุงปลายแป้นพิมพ์ด้วย ที่มาทำให้ฉุกคิด สะกิดใจ ต่อไปก็ต้องระวังมากขึ้น ... เลี้ยงลูก--ยากแท้หนอ บางทีก็ใส่ความคาดหวังไปบ้าง พอรู้ตัวก็ถอนออก ----- ---------------- สารภาพว่า "ชดเชย" ในเรื่องภาษาอังกฤษ เพราะตัวเองสื่อสารได้ไม่ดีนัก เลยหัดหล่อนตั้งแต่ยังพูดไม่ได้ อยากดันให้หล่อนสปีคอิ้งลิ่ด...555555 หัดแบบเข้าใจ ไม่แปล ...พอเริ่มพูดก็ได้ดังใจหวัง หล่อนเข้าใจ ไม่ต้องไทยคำอังกฤษคำ....แต่.......... ส่งเรียนโรงเรียนธรรมดา ครูสอนแบบแปล แล้วจะให้หล่อนพูดกะใคร ผ่าเส่ะ อยากให้ลูกสปีคเป็นไฟ ก็ต้องไปอินเตอร์ มีปัญญาส่งเรอะ---555 ก็มานั่งทำใจว่า "ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมดาดีกว่า" ไม่ใช่องุ่นเปรี้ยว เพราะทุกวันก็ยังฟุดๆ ฟิดๆ เล็กๆ น้อยๆ ยังไม่เลิกพยายาม ---ต้นทุนต่ำ แต่ความพยายามอยู่เหนือน่านน้ำ... กั่กๆๆๆ ---นี่ถึงจะเรียกว่าชดเชยได้เต็มปากนะลุงปลายฯ ขอบคุณคำเม้นท์จริงๆ จาก คนหน้าตาดี นิสัยน่ารักเว่อร์
เป็นคนอ่อนภาษาอังกฤษมากๆเช่นกัน แต่ภาษาไทยนะรุ่ง ตอนเด็กก็อยากให้ลูกเก่งภาษาอังกฤษ เห็นวัยรุ่นเดี๋ยวนี้พูดกันไฟแล่บแล้วชอบ แต่ก็ไม่ได้ดั่งใจ เพราะโปรแกรมเรียนภาษาแพงหูฉี่ ยากที่พ่อซึ่งทำงานเงินเดือนไม่แน่นอนจะมีปัญญาส่งให้เรียนได้ นานาชาติไม่ต้องพูดถึงเลยนะ
ถ้าอ่านบล็อกของคุณก๋ามาตลอด เขาจะเขียนเกี่ยวกับตัวหมิงๆไว้น่าสนใจเสมอ พอจะนำมาเป็นแบบอย่างได้นะ ลูกยังเล็กอยู่ กว่าจะโต..ยังต้องเรียนรู้ไปด้วยกันอีกมาก ค่อยเป็นค่อยไปนะ แล้วทุกอย่างจะไปได้สวย โดย: ปลายแป้นพิมพ์
  วันที่: 23 มิถุนายน 2555 เวลา:19:51:37 น.ถ้ามีลูกคงแย่ค่ะ เพราะตัวเองเลี้ยงคนไม่เป็น เข้าใจว่าความเป็นแม่น่ะทั้งโหดทั้งหิน เป็นอะไรจะยากเท่ากับเป็นแม่ ^^
โดย: ริมน้ำ_ขอบฟ้า (rimnam_kobfa
) วันที่: 23 มิถุนายน 2555 เวลา:19:58:41 น.ภาษาอังกฤษ สำคัญจริงจังค่ะ...คอนเฟิร์ม
ค่อยๆฝึกกันไปนะ... โดย: I_am_umami
วันที่: 23 มิถุนายน 2555 เวลา:21:45:37 น.เปลี่ยนหน้าล่ะ มาสิ
สงสัยมานานจะถามว่า นามแฝงท่านได้แต่ใดมา  โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์
วันที่: 24 มิถุนายน 2555 เวลา:11:32:29 น. |
เสี่ยวเฟย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
แม่ก็อ่อน ในโรงเรียนรัฐฯก็อ่อน คนเีรียนก็ไม่กะตือรือร้น ได้เท่านี้เหมือนกันอ่ะ เพราะไม่มีปัญญาส่งอินเทอร์อย่างว่าเส่ะ