เพิ่งจะรู้ว่าเป็นที่ต้องการของตลาด

ก็ตอนที่ปิดร้านไปธุระนี่เอง โทรจิกกุยังกะไก่--จิกจั๊ง

กลับมานั่งเฝ้าร้านบ่ายสาม หายเงิบ เอ๊ย หายเงียบกันไป

เป็นสะงี้ ลูกค้า --- นิสัย ---

---------

ยกมือบ๊ายบายแม่ค้าหน้าคอนโด

"หม่าม๊า ยกแขนได้แล้ว เห็นมั๊ย?"

"จ๊ะ --T_T"

ไปซัมเมอร์ -- โรงเรียนเปิดไปจนเปิดเทอมใหม่โน่นแหละ

ค่าเลี้ยงดูถูกกว่าตอนเปิดเทอมตั้งเป็นพัน อุบะ--(แอบตีปีกพั่บๆ)

---------

อากาศข้างนอกมันใช่ประเทศไทยมั๊ยเนี่ย?

กุนึกว่าอยู่ทุ่งหญ้าสะวันนา ดีนะไม่มีหญ้าแห้งหมุนๆ หน้าร้านกุ

แอร๊ยย บ่นไปให้เข้ากระแส เดี๋ยวหาว่าไม่อินเทรนด์

อยู่แต่ห้องแอร์ ไม่รับรู้โลกภายนอก ขิขิ

วันนี้รายได้ตกต่ำเหมือนหุ้นดิ่ง

ได้แค่สองพันตรู๊ดๆ แทบไม่พอแดร๊ก--

(นี่จะมีคนด่าหากุกระแดะชิมิ ไม่ต้องๆ กุด่าตัวเองได้)

อยากมีเงินทำบุญเหมือนลุงขอทานจัง ทำบุญเป็นล้านง่ะ

ก็ลุงแกไม่ต้องเช่าที่  ทำเลแกดีนี่หว่า --

อ่ะ อิจฉาเค้า ได้บาปมาแบกอีก เจริญแระกุ

มีคนมาชวนพิมพ์หนังสือสวดมนต์แจก ทำไปยี่สิบเล่ม

ศรัทธากุแรงกว่านั้น แต่เงินกุมีแค่นี้ ป่ะ จัดไปเบาๆ

----คนชวนทำดีใจมากมาย----

--------- ผลบุญนี้ขอให้ลูกว่าง่าย ซนได้ แต่อย่าขี้ดื้อ

อย่าเจ็บอย่าไข้ พ่อแม่อยู่สบาย มีเงินใช้อย่าได้ขาดมือ

(เรื่องถูกล็อตลี่ กุว่าคิวมันยาว กุขอผ่าน) การงานเจริญๆ

ซ้าาาาาาา-- ธุ้

ลูกช้างชื่อเบญญาภานะเจ้าคะ อย่าผิดคน ขุขุ

...........................