คิดว่าตัวเองยังหายใจอยู่นะ แอ๊
...เช้านี้จัดการคุณเธอไปโรงเรียนด้วยความเรียบร้อย
แซนวิสติดมือเล็กๆ จนถึงโรงเรียน ช่างกินร่ำไร ...
วันจันทร์ - ชุดไทย ...
ยิ้มๆ กะคุณเธอ "หม่าม๊าไม่ดื้อนะ" ...
"จ๊ะ พี่ก็ไม่ดื้อนะคะ" กอด จูบ จุ๊บปาก เป็นปกติดี--
**เมื่อคืนเลิกงานสามทุ่ม เจอหล่อนดีใจ เอิ่ม--หอมแก้มฟอดใหญ่
หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เป็นยังงี้นี่เอง ที่ว่าเหนื่อยก็ยอม--**
ทริคเล็กน้อย--ในการทำงาน
เพราะยึดว่าในหลวงท่านทรงงานทุกวัน เลยทำให้มีแรงฮึด
งานเราแค่จอมปลวก งานท่านยิ่งกว่าขุนเขาสะอีก
-----ไม่ท้อกับทุกสิ่งอย่างที่เข้ามา ชีวิตมีเวลาเหลือไม่มากนัก
ตอนนี้ใกล้จะสี่สิบ อีกกี่ปีจะยืนอยู่ในโลกใบนี้ คิดเส่ะคิด ผ่าเส่ะ
อย่าไล่ตามสิ่งที่มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้
เพ้อเจ้อให้มันน้อยๆ หน่อย ฮ่าๆๆๆ
อยู่กับปัจจุบันขณะให้มากที่สุด
อโหสิกรรมกับบางคนที่ทำให้ชีวิตยุ่งเหยิง
ปล่อยวางปัญหาที่เกินจะเยียวยา --
บ้า กุบ่นหาคุเบ่ไรเนี่ย?
ประสาคนบ่น----สมองไหล...
แต่ เรา เข้าใจ กัน และ กัน ล่ะ กัน
แหม...อาจหาญ กล้า บอกอายุเน้อ...