สัมภาษณ์เด็กมาสมัครงาน นัดไว้แต่เมื่อวาน

ถามหาแต่สวัสดิการ แม่มเอ๊ย -- ไม่ถามหาเนื้องานเลย

"จะได้เต็มสามร้อยมั๊ยคะ?"

แนะนำให้ไปทำงานโรงงาน--เธอจบ ปวช. รูปร่างอ้วนใหญ่

"งานที่เก่าทำได้สองเดือน จ่ายเธอ สองร้อยสี่สิบ--"

งานหลักๆ คือ พิมพ์ใบเสนอราคา โทร.หาลูกค้า.. รับโทรศัพท์--แค่นี้

ออกจากงานเพราะทางบริษัทฯ ไม่ขึ้นค่าแรงให้ ป้าดดดดดดดดดด

----

อีกคนตามหลังมาเลย เป็นนักศึกษา ยังเรียนอยู่

ไม่ได้ลำบากอะไร แต่อยากทำงาน มาของานทำ จัดไป

เจอกันวันที่ 28 นี้ ขอเป็นหลังสอบเสร็จ----

----

สองความแตกต่างที่เจอในเช้านี้ เฮ้ออออ...แอบถอนหายใจ

ให้จ้างในอัตราที่รัฐบาลกำหนด ก็พอดี--ลากไส้ ผ่าเส่ะ

เฉลี่ยรายได้ร้านอยู่ที่ราวๆ สองพันบาทต่อวัน

(เอิ่ม สรรพากรไม่ต้องมานะคะ ไม่ว่างค่ะ --)

หักค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าตัวเองเหนื่อย

ก็เหลือพอส่งลูกเรียนอินเตอร์ แอร๊ยยย บร้า

พอแค่เลี้ยงลูกสองคนไม่ให้อดอยาก เลี้ยงบิดามารดาพอประมาณ

ให้จ้าง สามร้อยต่อวัน --ไม่สามารถจริงๆ

---------

พัฒนามื้อเช้า--เป็นร้านข้าวแกงคนคุ้นกัน

ตักข้าวให้หล่อนอย่างรู้ใจ 1 ทัพพี ราดด้วยหมูหวานของโปรด

ถึงแม้ว่าข้าวแค่นี้เจ้าหล่อนก็ยังไม่สามารถกินหมด---ชะ

หม่าม๊าคิดว่าคุณค่าอาหารก็ยังไม่ดีอยู่นั่นเอง

แต่ความสามารถในการเลี้ยงลูก มันแค่นี้

พัฒนาแล้วหนา เอิ้กๆๆๆๆ--------

---T_T

งานเยอะ ไม่มีคนช่วยงาน จะไหวมั๊ยเนี่ย?

รายได้วันนี้รวบยอด "แปดพัน" (เศษไม่นับ)

คิดว่าจะเก็บแบ้งค์ร้อยได้เท่าไหร่

มีคนอัพบล็อกแข่งเงินแล้ว แอบไปส่องคู่แข่งมา อิอิ

(ไม่ผิดกติกา เพราะว่าไม่ได้ระบุไว้ )

....

โส้วๆ