ในชีิวิตของนังคนนี้ ก็มีวีรกรรม ๑
เมื่อครั้งที่ฉันยังเรียนอยู่ชั้นม.6 ปีนั้นพอเปิดเทอม๒ มาอาจารย์แจ้งล่วงหน้าไว้ตั้งแต่วันแรกของการเรียนว่า เรามีโครงการจะทำอะไรกันบ้าง ส่วนมากจะเป็นงานกลุ่ม โดยเฉพาะวิชาภาษาฝรั่งเศส อาจารย์ประจำชั้นสุดที่รักของพวกเราแจ้งไว้ว่าจะให้แต่งบทสนทนามาประกวดกัน แล้วเดือนธันวา โรงเรียนจะส่งกลุ่มที่ได้ที่๑ ไปประกวดของสมาคมครูภาษาฝรั่งเศสที่เซนต์จอหน์ประมาณเดือนธันวาคม
ได้ยินทีแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรกัน เพราะเรื่องแต่งบทสนทนานั้น "โดน" กันแทบทุกวันอยู่แล้วกับภาษาอังกฤษฟัง-พูด (เราเรียกชื่อวิชากันเองตามชื่อหนังสือว่า Outline. กับ Stepping Stone) ออกไปพูดบทสนทนาแบบบทบาทสมมุติกันจนชักจะหน้าด้านแล้ว ความจริงก็คิดว่าเราจะทำงานแค่มีงานส่งให้มันจบๆ ไป เพราะเพื่อนที่เป็นเด็กท้อปภาษานี้ ก็ไม่ใช่พวกเราอยู่แล้ว
วันเสาร์วันหนึ่งหัวหน้าฝูงหมู(ชื่อกลุ่ม)ของเราก็เรียกมารวมตัวกันเพื่อทำและเตรียมงานกลุ่มหลายๆวิชาให้เสร็จ จำได้ว่ามีการหล่อปูนพลาสเตอร์ ร่างรายงานและแบ่งกันไป รวมถึงไอ้เจ้าบทสนทนานี้ด้วย คิดเรื่องกันไปมาอยู่นาน จนสุดท้ายมาปิ๊งไอเดียว่า ให้ทุกคนสวมบทตัวเอง ส่วนฉันให้เล่นเป็นหุ่นยนต์ (ดูมันทำกะเพื่อน )
เรื่องจะมีอยู่ว่า ๓ สาวอยู่บ้านเดียวกัน คนนึงชอบว้าก คนนึงเป็นแม่บ้าน อีกคนชอบกิน และมีฉันเป็นนังหุ่นยนต์ทำงานบ้านตัวที่ ๑๔ นังสามคนนี้มักจะใช้ชีวิตซ้ำซาก และฝากชีวิตไว้กับนังหุ่น automate (โอโตมัต - กลายเป็นฉายาของฉันระยะนึง แต่มีที่ยิ่งกว่านี้)
จนแล้วจนรอดครอบครัวนี้ก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีนัก อะไรต่ออะไรยังคงผิดพลาดเป็นอาจิณ กิจวัตรก็ซ้ำๆ ซากๆ จนหุ่นพังไปแล้ว ๑๓ ตัว (ฉันจึงเป็นตัวที่ ๑๔ ไง) เพราะต้องทำอะไรซ้ำๆ รวมทั้งคำพูด เช่น ฉันทำงานแล้ว และอีก ๒๐ นาที นังตัวว้ากก็จะกลับมาตามปกติ (ใช้คำว่า comme d'habitude - อันนี้โดนล้อยันจบม.๖ เลย มีปรากฏอยู่ในเฟรนด์ชิป ครูบาอาจารย์ก็เอาด้วย- นอกเรื่องหน่อย ความจริงวลีนี้ที่มาเป็นการล้อเลียนอาจารย์สุดที่รักของพวกเรา เพราะเธอชอบพูดคำว่า "ตาม'ติ" หมายถึงตามปกติน่ะแหละ ทีแรกจะแอบกัดอาจารย์ แต่ทำไม๊ มาลงที่ฉันได้ก็ไม่รู้) อยู่มาวันหนึ่ง นังเบอร์ ๑๔ ที่ทำงานงกๆๆๆ ก็ถึงแก่กาล พังลงไปต่อหน้า แต่ยังอุตส่าห์เจื้อยแจ้วประโยคเดิม comme d'habitude ซ้ำไปซ้ำมาประหนึ่งแผ่นเสียงตกร่องจนแน่นิ่งไป (ขอย้ำว่ากว่าจะพูดเสียงหุ่นยนต์ได้...อายมาก - ดูฝูงหมูมันทำกะเพื่อน) แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมสำหรับครั้งนี้คือ สมาชิกในบ้านที่คิดจะไปหาหุ่น (ตัวที่ ๑๕) มาแทนอย่างเคยๆ กลับได้คิดว่าสมควรจะทำอะไรกันเองได้แล้ว ดังนั้นครั้งนี้เป็นเรื่องที่ไม่เป็นไปตามปกติ และนี่ก็คือชื่อเรื่องบทสนทนาของเรา - Ce n'est pas comme d'habitude!
เราแต่งเรื่องนี้กันแบบงูๆ ปลาๆ อย่างที่บอกไว้คือคิดแค่ต้องการมีงานส่งอาจารย์ แต่พอวันที่อาจารย์ทวงงานพวกเราแทบจะลืมเรื่องบทสนทนากันไปแล้ว แต่ก็ยังกลายเป็นว่ามีแค่ฝูงหมูของเราน่ะแหละที่เตรียมตัวมา
Create Date : 26 ตุลาคม 2550 |
|
29 comments |
Last Update : 26 ตุลาคม 2550 22:00:35 น. |
Counter : 607 Pageviews. |
|
|
|
รอตอน 2 ค่ะ