--[โค้กกระป๋องละ 3 ตัน!!]--

กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องชาว bloggang ทุกท่านครับ
อย่าเพิ่งตกอกตกใจกับปรากฎการณ์อับบล็อครายวันของผมนะครับ T_T

ดูเหมือนจะเป็นของแปลกไปแล้ว ถ้าผมอัพบล็อคถี่ อาทิตย์ละ 2 - 3 ครั้ง

นาน ๆ จะมีเวลามาเล่าให้ฟังกันครับ ก็ช่วงนี้มีการมีงานทำแล้ว
และที่สำคัญ เป็นงานที่ถ้าเปรียบก็เหมือนกับกรรมกรแบกหามนั่นแหล่ะ
คือ มันเหนื่อยครับ และ ไม่ค่อยมีเวลาจริง ๆ กลับถึงบ้านก็หมดเรี่ยวแรงจะทำอะไรต่ออะไรเลยทีเดียว

สภาพร่างกายโทรมมาก จนบางครั้ง เปิดประตูบ้านมาเจอแม่ แม่ยังตกใจถามมาว่า

"ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาล่ะลูกกกกกกก"

นั่นแหล่ะครับคุณแม่ของผม เป็นคำถามที่เจือไว้ด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยยังไงพิกล
ดูเหมือนจะเป็นห่วง แต่มันก็เจือไว้ด้วยความสะใจ ที่ได้เห็นลูกตัวเองขยันทำงานหัวฟูเป็นทรงแอฟโฟล่ T_T

คิดไปคิดมา เอ๊ะ แม่เรานี่ออกแนวซาดิสต์หรือเปล่าฟระ
หลัง ๆ มานี่มักจะชอบความรุนแรงผิดปกติ เอ๊ะ หรือว่าวัยทองกันแน่หว่า T_T

เอาล่ะครับ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า ก่อนอื่น ผมขอแนะนำเพื่อนรักของผมคนนึงก่อนครับ
เพื่อนของผมคนนี้เป็นผู้หญิง อืมมม เอาเป็นว่า เราเรียกเธอว่า "แก้ม" ก็แล้วกันนะ
เพราะแก้มเธอเยอะมาก ทั้งที่เป็นคนตัวเล็ก ไม่ได้อ้วนอะไรเลย แต่หน้าอูมจนเหมือนกับว่า
เธอกำลังอมอะไรซักอย่างอยู่ตลอดเวลา T_T

แก้มเป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาดอยู่บริษัทหนึ่งในกรุงเทพมหานครนี่แหล่ะครับ
เท่าที่ฟัง ๆ มา ตำแหน่งหน้าที่เธอก็ใหญ่โตพอสมควรเลยทีเดียว เพราะเธอ
มีหน้าที่ดูแลลูกค้าในประเทศ และ ในโซนเอเซียทั้งหมดนี่เลย

นั่นทำให้เธอมีโอกาสได้บินไปประชุม ไปหาลูกค้า ไปเยี่ยมลูกค้าที่กำลังป่วย
ตัวเองป่วยไม่เป็นไร ไปหาหมอทีหลังก็ได้ แต่ถ้าลูกค้าป่วย ไม่ว่ามันจะไกล 7 ชั่วโคตรขนาดไหน ก็ต้องไปเยี่ยม!!!
ประชุมกันเข้าไป เมืองไทยมีไม่ยอมประชุมกัน ต้องบินไปประชุมต่างประเทศให้มันเปลืองงบเล่นซะงั้น

แล้วก็มาบ่นว่าโบนัสได้ติ๊ดเดียว

ก็ไม่รู้จะพูดยังไงล่ะครับ เงินเดือนเธอเดือนเดียว เท่ากับผมทำงาน 4 เดือนรวมกันซะอีก
ได้เยอะโคตรขนาดนี้แล้วยังบ่น ก็ไม่รู้จะบ่นทำไม วัน ๆ ก็ไม่ได้ใช้อะไร จะไปกินข้าวตอนกลางวัน
ก็ใช้มุกลืมกระเป๋าสตางค์ตลอดศก ไม่เคยจ่ายเองเลย ยืมเค้าจ่ายแล้วแกล้งลืมตลอด!!!

ก็สืบเนื่องมาจากว่า ตัวผมเอง ชอบบริโภคน้ำอัดลมยี่ห้อ โคคา โคล่า หรือ โค้ก ที่เราเรียกกันนั่นเอง
ชอบมาก ไม่รู้เป็นอะไร ถ้าเอาโค้กเป็นเมียได้ ผมเอาไปแล้ว
สิ่งที่ชอบก็คงจะเป็นรสชาด และ รูปลักษณ์ของมัน

ครับ ผมชอบกระป๋องโค้ก ไม่รู้เป็นอะไร เห็นแล้วต้องซื้อ
คือยังไงดีล่ะ ก็ประมาณว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่อยากกินโค้ก แล้วผมเดินตรงเข้าร้านเพื่อจะซื้อ
ในใจตั้งใจไว้ว่าจะซื้อเป็นขวด เพราะมันถูก แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เหลือบไปเห็นแบบกระป๋องตั้งอยู่ใกล้ ๆ กัน
เมื่อนั้นผมจะเปลี่ยนเป้าหมายทันที!!!!

นั่นจึงเป็นสาเหตุให้โดนแม่ด่าอยู่ทุกวันนี้ เพราะกระป๋องโค้กเต็มบ้านไปหมดแล้ว T_T

ก็นั่นแหล่ะครับ สาเหตุที่ทำให้ผมต้องมาเล่าเรื่องราวต่อไปนี้ (เอ่อ นี่เพิ่งเริ่มเรื่องเหรอมรึง!!)

เมื่อแก้มได้มีโอกาสไปต่างประเทศบ่อย ๆ ผมก็เลยถือโอกาส ฝากซื้อ โค้กกระป๋องของประเทศนั้น ๆ ติดมือมาให้ด้วย
ซึ่ง แก้ม ก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะทุกทีว่าจะซื้อติดมาให้ ซึ่ง แก้มก็ซื้อจริง ๆ เหมือนกัน
หากแต่ว่า หลายประเทศที่ผ่านมา ผมยังไม่มีโอกาสได้เจอแก้มเลย จึงทำให้กระป๋องโค้กต่างประเทศเหล่านั้น
ยังไม่มาถึงมือผม และเมื่อผมทวงถามว่า มันยังอยู่หรือเปล่า แก้มก็ตอบกลับมาว่า มันยังอยู่ดี

แต่............


แต่.............


แต่.............

ทำไมต้องมีแต่ด้วยฟระ !!!!

แต่ของแก้มก็คือ มันอยู่ก็จริง หากแต่ มันอยู่แต่กระป๋อง น้ำหมดไปแล้ว

แสรดดดดดดดดดดดด

โดยเธอให้เหตุผลว่า มันหนักกระเป๋าเธอ เธอจึงจำเป็นต้องซัดให้หมดตั้งแต่สนามบิน T_T
มันเป็นเหตุผลที่น่าเห็นใจมากเลยครับ โค้ก 1 กระป๋อง เธอบอกหนัก
แต่ไอ้ IPod ที่ซื้อมาแล้วไม่เคยได้ฟังเลยแม้แต่ครั้งเดียวนั้น เธอเอามันติดกระเป๋าไปได้โดยไม่ยอมใช้!!!

หิวก็บอกมาเหอะ อย่ามาอ้างเลยว่ามันหนัก T_T

คราวนี้ผมเลยต้องกำชับไปในครั้งล่าสุดที่เธอเดินทางไปเวียดนามว่า ไม่ต้องกินของผมนะ
กรุณาเอามันกลับมาทั้งน้ำ และ กระป๋อง อย่าให้เห็นว่าเปิดซัดเข้าไปแล้วเป็นอันขาด!!!
ถ้าอยากกิน ก็ซื้อมา 2 กระป๋อง กินเองกระป๋องนึง เก็บไว้ให้ผมกระป๋องนึง

ถ้าไม่มีเงิน เดี๋ยวโอนไปให้ กระป๋องละ 100 ก็ยอมละวะ T_T

เธอไปตั้งแต่วันเสาร์ 3 วันผ่านไป เธอก็กลับมา

เธอกลับมาเมื่อคืนนี้ครับ ผมก็โทรไปทวงถามเรื่องโค้กของผมว่าลืมหรือเปล่า
เธอตอบกลับมาว่า ไม่ลืม ๆ ผมถามย้ำกลับไปว่า มันยังอยู่ทั้งน้ำ ทั้งกระป๋องใช่ไหม
เธอบอกว่า ใช่ ยังอยู่ครบทั้งน้ำ และ กระป๋อง


และหลังจากนั้น คำบ่นก็มาเป็นชุด เธอบ่นว่ามันหนัก บ่นไม่หยุดเลย T_T

โค้กกระป๋องเดียวเนี่ยนะ หนัก

สงสัย โค้กกระป๋องที่ว่า มันต้องหนักประมาณ 3 ตันแน่ ๆ
ตอนจะเอามาให้ ผมมิต้องเช่ารถ 10 ล้อ พร้อมรถเครนไปยกกลับมาหรอกรึ!!!
โค้ก 1 กระป๋อง เจ๊บ่นประมาณว่า ผมไปเจาะยางรถเจ๊รั่วหมดทั้ง 4 เส้น แล้วเจ๊ต้องเดินจากสุวรรณภูมิกลับบ้าน!!!





ยัง เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อ สิ่งที่สัญญากันไว้ เธอบอกว่าเธอจะส่งโปสการ์ดจากฮานอยมาให้ด้วย
ผมจะรอดูซิว่า จากฮานอยมันจะมาถึงบ้านผม จะต้องใช้ระยะเวลากี่ชั่วโคตร
เคยครั้งนึง เธอส่งจากตลาดสามชุก เมื่อวันที่ 14 เดือน 1 แต่ปรากฎว่า โปสการ์ดแผ่นนั้น
มาถึงผมเอาวันที่ 3 เดือน 2

พระเจ้า....โปสการ์ดแผ่นนั้น มันต้องเดินมาเองแน่ ๆ ถึงได้ใช้เวลายาวนานขนาดนี้ T_T

ครับ นั่นแหล่ะครับ คุณแก้มที่รัก ผู้หญิงที่ถือนิยาม เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย
โทรศัพท์เครื่องเก่า ใช้มาจะ 10 ปี ก็ไม่ยอมเปลี่ยน หล่นแล้วหล่นอีก ดับแล้วดับอีก เอาแน่เอานอนไม่ได้ ก็ไม่ยอมเปลี่ยน
ผมบอกว่า ซื้อเครื่องใหม่ได้แล้ว เธอบอกว่า เธออยากได้อยู่รุ่นนึง รอให้มันลดลงกว่านี้ก่อนค่อยซื้อ

ผมถามชื่อรุ่น และ ราคาเท่าไหร่ เธอบอกว่า ตอนออกมาแรก ๆ หมื่นกว่าบาท
ผมถามกลับไปว่า แล้วตอนนี้เหลือเท่าไหร่ เธอบอกว่า เหลือ 4000 กว่าบาท

แสร๊ดดดดดดดดดดดดด

แล้วจะรอให้มันลดลงมาเหลือกี่บาทถึงจะซื้อละครับแม่คุ๊ณณณณ

เธอบอกว่า รอให้มันเหลือพันกว่าบาทก่อนแล้วค่อยซื้อ!!!
โอว แม่เจ้าโว้ย สงสัยต้องรอให้มันกลายเป็นซากโทรศัพท์ก่อนนั่นแหล่ะ

จนทุกวันนี้ มีเครื่องใหม่แล้ว แต่ช้าก่อน เครื่องใหม่นี่ก็ได้มาฟรี เอาของพี่สาวมาใช้
ไม่ยอมซื้ออยู่จนแล้วจนรอดนั่นเอง ไม่รู้จะเหนียวไปไหน เงินเดือนตั้งเยอะ จะเก็บไว้ถมที่หรือยังไง T_T


ที่ผมบอกว่า เป็นคนถือคติ เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย นั่นก็เพราะว่า

สายแฮนด์ฟรี เส้นละ 80 บาท เธอต่อแล้วต่ออีกให้มันเหลือ 50 บาทโดยอ้างว่าเมื่อก่อนเคยซื้อเท่านั้น


แต่นาฬิกาเรือนเป็นหมื่น เธอรูดการ์ดปื๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่ต่อเลยซักแอ่ะ จนนาฬิกาจะเต็มบ้านอยู่แล้ว
ซื้อมาถมที่หรือยังไงก็ไม่รู้ พอแซว ก็บอกกลับมาว่า แล้วที่คุณล่ะ ซื้อรองเท้าบาสมาทำไมเยอะแยะ

แหน่ะ มีย้อนอีกนะเจ๊คนนี้ โธ่เจ๊ครับ ผมซื้อมา ผมก็ใส่ทุกคู่ คู่ไหนสวย ๆ ผมก็ขายแดรกไปตามระเบียบ
หารายได้อีกต่างหาก ไม่เหมือนเจ๊ ที่ซื้อมาก็ไม่ได้ใส่ ซื้อนาฬิกาเรือนละหมื่น แต่ใส่นาฬืกากิ๊กก๊อก
เรือนละ 199 บาท ซื้อที่ซอยละลายทรัพย์ ที่เดินกระแทกอะไรที เวลาก็เดินเร็วไปเป็นชั่วโมง!!!!


ไม่รู้ว่า เธอเอาตรรกะที่ไหนคิดเหมือนกัน T_T


เห็นเธอบ่น ๆ ว่า พรุ่งนี้เธอมีโปรแกรมต้องไปงานแต่งงาน ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
เธอไม่ได้บ่นว่าไม่อยากไป แต่เธอบ่นว่า สิวขึ้น!!!
ไปฮานอยมา 3 วัน สิวขึ้นหน้า ในใจคงอยากบอกผมว่าเธอยังเป็นสาวอยู่
แต่ผมไม่ยอมรับมุขด้วย เพราะดูอายุแล้ว ไม่น่าเรียกว่าสาวเท่าไหร่

เธอซีเรียสเพราะพรุ่งนี้ต้องไปงานแต่ง

"ดูสิ สิวขึ้นแก้มอ่ะ พรุ่งนี้ต้องไปงานแต่งด้วยทำไงดี"
"ก็ไม่ต้องทำอะไรหรอก"

"ทำไมล่ะ"
"ก็ตัวเธอดำขนาดนี้ สิวขึ้น ถ้าไม่เข้ามาเพ่งใกล้ ๆ ใครมันจะเห็น!!!!"

"บ๊า....กรี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มาว่าฉันตัวดำไม่ดำซะหน่อย แค่ครึ้ม ๆ เอง..."
".........."


นั่นแหล่ะครับ แก้ม
สาวที่มองโลกในแง่ดีสุด ๆ ผมไม่เคยเห็นใครมองโลกในแง่ดีได้ขนาดนี้มาก่อนเลย
มองแง่ดีซะจนบางครั้งต้องเตือนว่า ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายเล่มละบาทนะ
รู้จักมองโลกในแง่ร้ายเสียบ้าง เหมือนผมไง มองอะไรแง่ร้ายตลอดเลย


credit คุณ Sam จากเวป cokethai.com


โฆษณาตัวนี้ผมชอบมากเลยครับ




สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2551 12:56:02 น. Counter : 1057 Pageviews.		15 comments
Share Tweet